«Όσο ζω μαθαίνω τί σημαίνει αγαπώ και αγαπιέμαι», Σοφία Ανδριανού, Τραγουδίστρια

H Σοφία Ανδριανού αγαπάει τις τέχνες, την φιλοσοφία, την επιστήμη και ονειρεύεται τις συμπράξεις αυτών. Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε σε ένα βιβλιοπωλείο, ζει στα Άνω Πετράλωνα, είναι απόφοιτη Φυσικών Επιστημών και τραγουδάει.
Πρωτοεμφανίστηκε στο τέλος του 2008 στην Μπουάτ Απανεμιά, επί Βαγγέλη Ντίκου. Απ’ το 2009 συνεργάζεται με την Ομάδα Ηχόδραση και τον Νίκο Τουλιάτο με εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2019. Από το 2011 συμμετέχει στην Παραδοσιακή Χορωδία του Εθνικού Ωδείου του Χοράρχη Μιχαήλ Μακρή με τέσσερις εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2012, 2015, 2016, 2017). Έχει εμφανιστεί σε αρκετές μουσικές σκηνές, μπαρ, θέατρα, φεστιβάλ, αφιερώματα καθώς και σε διαφορετικές δράσεις Επιστήμης και Τέχνης στους Δελφούς, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνέδρια Ιατρικής, Φιλοσοφίας, Φυσικής κα. Έχει συνεργαστεί με τους Νίκο Καλογερόπουλο, Γιάννη Μποσταντζόγλου, Λάκη Παππά, Γεράσιμο Ανδρεάτο, Δημήτρη Ψαριανό, Πόπη Αστεριάδη, Simone Mongelli, τον τζαζ Κιθαριστή Συνθέτη Δημήτρη Ζαφειρέλη, τον σολίστα στο πιάνο Ανδρέα Μπουτσικάκη και άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

Ξεχωρίζει η συνεργασία με τον Νότη Μαυρουδή το 2012, στο Half Note Jazz Club, στις εκδηλώσεις εορτασμού των 50 χρόνων του μεγάλου συνθέτη στην δισκογραφία, με καλεσμένους τους: Γιώτα Νέγκα, Μπάμπη Τσέρτο, Αναστασία Μουτσάτου, Μόρφω Τσαιρέλη, Διονύση Τσακνή, Μανώλη Μητσιά, Ελένη Βιτάλη και Μίλτο Πασχαλίδη.
Από το 2014 επιμελήθηκε, τραγούδησε και παρουσίασε στο θέατρο θεματικά μουσικοθεατρικά δρώμενα: «Αντιθέσεις Συνθέσεις», «Before and Jazz», «Μαύρη Σκλάβα Ποιήτρια», «Ιδιοσυνκράθια», «Ίδιος ήλιος για όλους», «ΑςΤαίρι Μου» (2017). Και κατόπιν τις θεματικές συναυλίες «Φωτόδενδρο» (2018) & «Γλέντα την Ζωή… Όσον Ζεις» (2019). Από το 2016 έχει ξεκινήσει να κάνει συμμετοχές σε CD και αποβλέπει στην δημιουργία μιας ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς.
Επιθυμεί να τραγουδά για την ενότητα, την απελευθέρωση και τις δονήσεις αγάπης που βιώνουμε στο ταξίδι μας σε αυτόν το μικρό μαγικό πλανήτη.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΣΟΦΙΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ: Μεγάλωσα μέσα στο βιβλιοχαρτοπωλείο της οικογένειας μου, που το ξεκίνησε το 1937, ο παππούς μου ο Νίκος ως νέος όμορφος ναύτης. Στο κέντρο της Αθήνας, στα Άνω Πετράλωνα, μια γλυκιά γειτονιά που θυμίζει λίγο χωριό στα μάτια μου…

«Π»: Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Σ.ΑΝ.: Με γέλια, παιχνίδι, γρατσουνιές, παιδικό θέατρο Ξένιας Καλογεροπούλου, πρησμένες αμυγδαλές, κλαψουρίσματα, γκρίνιες, παιδικά πάρτυ στο δημοτικό, προπονήσεις κ αγώνες με ομάδα μπάσκετ, χτυπήματα και κάμποσα σημάδια. Τα δύο πιο παράξενα είναι: σημάδι στον λαιμό που μού’κανε ο γιατρός όταν γεννήθηκα και σημάδι κάτω από το πηγούνι όταν, ενός έτους, έπεσα απ’ το μπαλκόνι με την βεβαιότητα πως θα πετάξω μέχρι την αγκαλιά της γιαγιάκας μου που είδα να έρχεται. Ακόμα ονειρεύομαι ότι πετάω μερικές φορές – το παιδάκι μέσα μου πιστεύει ακόμα πως μπορώ να πετάξω!
Αυτά μου έρχονται στο μυαλό και καθόλου οι δύσκολες στιγμές οικονομικά, μια και προέρχομαι από οικογένειες βιοπαλαιστών. Κι όμως κάναμε συνέχεια εκδρομές χάρη στον ταξιδιάρη πατέρα μου, που έχει προτεραιότητα ζωής τα ταξίδια. Βουνά, χωριά, δάση, παραλίες, πούλμαν, καράβια, νησιά, πηγές, ποτάμια με έκανε να λατρέψω κι εγώ τις ομορφιές της Ελλάδας. Το πιο έντονο κι ευλογημένο παιδικό βίωμα ήταν όταν η μητέρα μου γέννησε την μικρή μου αδελφή.

«Π»: Τί σας ώθησε στη μουσική;
Σ.ΑΝ.: Δεν γνωρίζω! Έγινε σιγά σιγά. Ως παιδί, είχα γράψει μια λίστα με πάνω από 15 πράγματα που ήθελα να γίνω όπως γιατρός, ηθοποιός, κτηνίατρος, πυροσβέστης μα περισσότερο από κάθε τι ήθελα να γίνω αστροναύτης! Το όνειρο των περισσότερων παιδιών! Μετά το λύκειο ξεκίνησα αμέσως να εργάζομαι και μετά από 3-4 χρόνια πήγα και σπούδασα Φυσικές Επιστήμες. Η Μουσική εισέβαλε σιγά σιγά ως αγάπη. Μια άλλη γλώσσα επικοινωνίας που δεν έχει λόγια, λέξεις και πολυπλοκότητα. Κάτι απροσδιόριστο, μεγαλειώδες και απλό.

«Π»: Πώς έγινε το τραγούδι κομμάτι της ζωής σας;
Σ.ΑΝ.: Σιγά σιγά. Στην αρχή υπήρχε η χαρά που τραγουδούσα. Βίωνα συναισθήματα πρωτόγνωρα κι έναν νέο τρόπο έκφρασης κι επικοινωνίας κι αυτό ήταν αρκετό… Μετά ήρθαν οι θεατρικοποιημένες συναυλίες και άνοιξαν κι άλλο οι ορίζοντες μου μαζί με μαθήματα και σεμινάρια παράλληλα. Τώρα, 11 χρόνια μετά, δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς να τραγουδάω!

«Π»: Ποιό είδος μουσικής είναι το αγαπημένο σας;
Σ.ΑΝ.: Τα είδη μουσικής δεν τα γνωρίζω σε βάθος όπως ένας μουσικολόγος. Δεν έχω ένα αγαπημένο. Αγαπημένη μου μουσική γενικά είναι όποια μουσική ακούγεται στα αυτιά μου αρμονική και ωραία. Ανάλογα την ώρα, την εποχή, τις εξωτερικές συνθήκες ή την εσωτερική μου κατάσταση. Για παράδειγμα, πριν 5 χρόνια άκουγα jazz standards των big bands. Αυτές τις μέρες ακούω κλασική ορχηστρική μουσική που μου στέλνει ένας νέος συνεργάτης. Μου αρέσουν και τα δυτικά κλασικά και οι τροπικές κλίμακες/ τρόποι των παραδοσιακών μουσικών όλου του κόσμου και ιδιαιτέρως αγαπώ τα παραδοσιακά της Ελλάδας που φτάνουν μέχρι την Αρχαιότητα. Αγαπώ πολλά τραγούδια μελοποιημένης ποίησης και μάλλον είμαι πιο κοντά στο έντεχνο. Αγαπώ και τραγούδια ρεμπέτικα και λαϊκά. Λόγια και μη. Αρκεί να αγγίζει την ψυχή ο στίχος ή/και η μουσική.

«Π»: Ποιά συνεργασία σας ξεχωρίζετε και γιατί;
Σ.ΑΝ.: Ξεχωρίζω την συνεργασία με τον Νότη Μαυρουδή το 2012, σε μια σειρά εμφανίσεων για τον εορτασμό των 50 χρόνων του στη δισκογραφία. Ήταν μεγάλη χαρά να βρεθώ δίπλα σε ένα μεγάλο συνθέτη, έναν καλλιτέχνη με άποψη, με προσωπικότητα, με το θάρρος της γνώμης του, με λεπτό χιούμορ, υψηλή αισθητική και ευγένεια.
Ξεχωρίζω την συνεργασία που μου έδωσε τέσσερα (4) σόλο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε τέσσερις (4) διαφορετικές συναυλίες. Πρόκειται για τον Μιχαήλ Μακρή, Χοράρχη της ΟΕΒΥΧ και της Παραδοσιακής και Βυζαντινής χορωδίας του Εθνικού Ωδείου. Του είμαι ευγνώμων γιατί μου εμπιστεύτηκε τέσσερα σόλο ενώ δεν ήμουν σπουδάστρια βυζαντινής. Είναι ενας ακούραστος εργάτης /υπηρέτης της παράδοσης που έχει προσφέρει πολλά χωρίς ανταμοιβή. Με εμπνέει η αυτοθυσία του.
Επίσης, δεν γίνεται να μην αναφέρω πως την χρονιά που πέρασε είχα την χαρά να συνεργαστώ με τον γνωστό ηθοποιό Γιάννη Μποσταντζόγλου που με σκηνοθέτησε στις εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Ένας καλοκάγαθος γίγαντας που με στήριξε, ένας άνθρωπος απλός, ευγενής και δοτικός!
Η περασμένη χρονιά μου έφερε άλλο ενα μεγάλο δώρο: Την συνεργασία με τον μεγάλο ηθοποιό Νίκο Καλογερόπουλο στις συναυλίες του που παρουσιάζει τα τραγούδια του.

«Π»: Μιλήστε μας για τα έξι θεατρικά δρώμενα που παρουσιάσατε; Τί περιλαμβάνουν;
Σ.ΑΝ.: Επρόκειτο για θεατρικοποιημένες μουσικές παραστάσεις.
Η 1η το 2014 είχε τίτλο «Αντιθέσεις Συνθέσεις» και περιλάμβανε τραγούδια από διαφορετικές εποχές και διαφορετικά είδη μουσικής που είχαν κοινό θέμα και ζητούμενο στους στίχους. Ηθοποιοί συνόδευαν με ποιήματα και κείμενα. Η 2η με τίτλο «Before and jazz» το 2015 στο θέατρο «Ακαδημία Πλάτωνος» και η 3η με τίτλο «Μαύρη Σκλάβα Ποιήτρια» ήταν σενάρια και σκηνοθεσίες του Σπύρου Δομαζάκη και παρουσίαζαν 200 χρόνια ιστορίας των σκλάβων της Αφρικής και το πως κέρδισαν την ελευθερία τους μέσα από τις τέχνες. Περιλάμβανε δείγματα της αφροαμερικανικής λογοτεχνίας, της μπλουζ μουσικής και της γέννησης της τζαζ και παίζαν ηθοποιοί, χορευτές και μουσικοί. Το 2016, στο θέατρο Βαφείο, η παράσταση «Ιδιοσυνκράθια» παρουσίασε τα κοινά στοιχεία στο ταμπεραμέντο και την κουλτούρα Ισπανίας και Ελλάδας, με χορό, λίγα κείμενα και πολύ τραγούδι. Το «Ιδιοσυγκράθια» με τον Ισπανό Αλεχάνδρο Ντε Τσακόν στην φλαμένκο κιθάρα ταξίδεψε και παρουσιάστηκε και στο θέατρο στις Λεύκες στην Πάρο και σε άλλους χώρους στην Αθήνα. Αρχές του 2017 στο Θέατρο Ασωμάτων παρουσιάστηκε η παράσταση «Ο ίδιος ήλιος για όλους» σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Μάγιου. Περιλάμβανε τραγούδια, χορό κ κείμενα για την ισότητα, τον σεβασμό και τη ζωή με αξίες και ιδανικά. Και στο τέλος του 2017, στο Θέατρο Σταθμός παρουσιάστηκε η θεατρικοποιημένη μουσική παράσταση «ΑςΤαιριΜου» σε σκηνοθεσία του Άκη Σιδέρη. Περιλάμβανε πρόζα, χορό και πολλά τραγούδια γνωστά και άγνωστα σχετικά με τους αστερισμούς και τον έρωτα.

«Π»: Τί είναι για εσάς η αγάπη;
Σ.ΑΝ.: Αγάπη… Κάτι τόσο μεγάλο που δεν χωράει σε μια πρόταση και σε έναν ορισμό! Σε μια ιδιαίτερη ετυμολογία είχα διαβάσει τον ορισμό ότι «αγαπώ σημαίνει άγομαι εις το άπαν». Όσο πιο ανοιχτός γίνεσαι τόσο πιο πολύ αγάπη χωράει μέσα σου να λάβεις και να δώσεις. Αγάπη σημαίνει να εξελίσσομαι προς τα μπρος και άνω. Δεν υπάρχει ταβάνι. Εάν όντως αγαπώ όλο και πιο πολύ εμένα και τους άλλους τους, αυτό αποδεικνύεται από την ζωή, τις πράξεις, τις σκέψεις, τα λόγια και τα έργα. Τι να πω. Το νόημα της ζωής… Όσο ζω μαθαίνω τι σημαίνει αγάπη και τι σημαίνει αγαπώ και αγαπιέμαι…

«Π»: Η σχέση σας με την jazz;
Σ.ΑΝ.: Μου αρέσει να την ακούω! Ακούω μέχρι μιση με μια ωρα την μέρα! Τραγούδησα ένα μικρό μέρος της τζαζ με τον γνωστό και καταξιωμένο τζαζ κιθαριστή Δημήτρη Ζαφειρέλη.. Έμαθα αρκετά για την ιστορία της στις μουσικοθεατρικές παραστάσεις -ιστορικα ντοκουμέντα που κάναμε με τον Σπύρο Δομαζάκη. Στο τραγούδι έφτασα μέχρι το δημοτικό. Για να συνεχίσεις απαιτείται βαθύτερη μελέτη, αφοσίωση και γνώση. Δεν την τραγουδάω πια. Η αναζήτηση της ταυτότητας μου με οδηγεί σε ελληνικούς στίχους και έντεχνο-παραδοσιακά μονοπάτια.

«Π»: Θυμάστε να μας περιγράψετε την πρώτη φορά που τραγουδήσατε σε κοινό;
Σ.ΑΝ.: Φαντάζομαι δεν εννοείτε στο δημοτικό τον Εθνικό Ύμνο! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που τραγούδησα στην ιστορική Μπουάτ Απανεμιά. Πρόλαβα ιδιοκτήτη τον Βαγγέλη Ντίκο στην τελευταία του χρονιά πριν αλλάξει η ιδιοκτησία και η άδεια. Είπα το Αερικό. Και με κράτησε!

«Π»: Ποιούς καλλιτέχνες θαυμάζετε;
Σ.ΑΝ.: Ξυλούρη, Loreena Mckennitt, Ορφέα Περίδη, Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αλεξίου, Βιτάλη, Μαρία Δημητριάδη, αδελφούς Κατσιμίχα, Παντελή Θαλασσινό, Ψαραντώνη. Θαυμάζω την φύση που είναι μεγάλη καλλιτέχνιδα. Θαυμάζω την «Μουσική Ομάδα Αείφαρον» τα μέλη της οποίας ζουν, εργάζονται και δημιουργούν σε μια αυτόνομη Οικοκοινότητα σε ένα βουνό του Νομού Κορινθίας. Αξίζει να τους ψάξετε ή και να πάτε εκδρομή να τους βρείτε!

«Π»: Στη μετά κορωνοϊού εποχή, θα δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες; Ποιά είναι η γνώμη σας;
Σ.ΑΝ.: Προσωπικά όποτε ήθελα να εκφραστώ καλλιτεχνικά και δεν μου δόθηκε κάποια ευκαιρία ή δεν κλήθηκα σε συνεργασίες, δημιουργούσα μόνη μου παραστάσεις. Ο εργαζόμενος καλλιτέχνης ίσως κινδυνεύει να πεθάνει από πείνα στην Ελλάδα που είναι από τις τελευταίες χώρες στη λίστα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε προσφερόμενα κονδύλια για τις Τέχνες. Όμως η Τέχνη δεν πεθαίνει. Γενικά πιστεύω πως οι ευκαιρίες και οι τρόποι δημιουργίας είτε δίνονται, είτε εάν δεν δίνονται δημιουργούνται από τους ίδιους τους Καλλιτέχνες, ειδικά όσους πρωτοπορούν. Και υπάρχουν αρκετοί!! Ακόμα κι αν το σύστημα δεν μας τους παρουσιάζει οσοι θέλουμε τους ψάχνουμε και τους βρίσκουμε.

«Π»: Χρειάζεται αυτό που λέμε «όλο το πακέτο»;
Σ.ΑΝ.: Χρειάζεται ισορροπία σε όλους τους τομείς. Χρειάζεται πάθος, γνώση, ταλέντο, εργατικότητα, τύχη, έμπνευση, κέφι, μεράκι, αγάπη, θέληση για ζωή και δημιουργία.

«Π»: Τι είναι το τραγούδι για εσάς;
Σ.ΑΝ.: Τρόπος να εκφράζομαι, να επικοινωνώ, να ζω και να υπάρχω.

«Π»: Τί κάνατε στην καραντίνα;
Σ.ΑΝ.: Περπάτησα, αδυνάτισα, μαγείρεψα, καθάρισα, διάβασα, παρακολούθησα ταινίες και ομιλίες Tedx, απόλαυσα την σιωπή εκτός και εντός μου, παρατήρησα πότε συγχίζομαι και μελέτησα νέα τραγούδια για μια νέα συνεργασία.

«Π»: Τί παρουσιάζετε φέτος το καλοκαίρι;
Σ.ΑΝ.: Παρουσιάζω συνειδητά μια και μοναδική συναυλία. Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020, στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, στον λόφο των Νυμφών, στο Θησείο, στις 9 μμ. Επέλεξα κλασική κιθάρα και αρχαία ελληνική λύρα. Τίτλος «ΑςΤαιρια και Μούσες». Θα παίξουμε ένα από τα νέα τραγούδια που ετοίμασα στην καραντίνα και άλλα τραγούδια περισσότερο ή λιγότερο γνωστά σχετικά με το φεγγάρι, τον ήλιο, τα κοντινά τα μακρινά αστέρια, τον έρωτα με το ταίρι μας, την Πούλια, τον Αυγερινό, την Αφροδίτη, τις Μούσες, την Έμπνευση, την Ένωση και την Νόστιμη Ζωή.

«Π»: Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Σ.ΑΝ.: Έχω πολλά αγαπημένα τραγούδια ανάλογα την ώρα! Κάθε τι εκφράζει κάτι διαφορετικό. Άλλο σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, άλλο σε βοηθάει να εκφράσεις έναν πόνο, μια χαρά, ένα συναίσθημα, άλλο σε εμπνέει να κάνεις μια αλλαγή, άλλο σου δίνει δύναμη, άλλο σου σπέρνει ένα σπόρο να συνδεθείς με τις αλήθειες τις ζωής, άλλο σου θυμίζει τα ιδανικά, τις αξίες και τις αρετές που έχεις επιλέξει.

«Π»: Το μότο σας;
Σ.ΑΝ.: Πολλά ρητά και γνωμικά ανάλογα την ώρα! Οι τοίχοι στα Εξάρχεια γράφουν μερικά πετυχημένα.

«Π»: Συμβουλεύετε τα νέα παιδιά να ακολουθήσουν το επάγγελμα του τραγουδιστή;
Σ.ΑΝ.: Δεν δίνω συμβουλές ακόμα! Κάνω διάλογο και λέω την γνώμη μου! Άλλο τα θέματα του βιοπορισμού του καλλιτέχνη στην Ελλάδα και άλλο οι Τέχνες και η Ελλάδα που είναι αξίες πανανθρώπινες.

«Π»: Μελλοντικά σχέδια;
Σ.ΑΝ.: Καλλιτεχνικά η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δίσκου. Βιοποριστικά να επιβιώσω. Εγκεφαλικά ίσως ένα μεταπτυχιακό. Πνευματικά να απελευθερωθώ από στερεότυπα και ότι απαιτείται για να έχω ελεύθερο πνεύμα. Γενικά να ζω και να απολαμβάνω κάθε στιγμή, με αρετές, ιδανικά και αξίες.