«Ταπεινότητα, Σεβασμός, Ειλικρίνεια, Πειθαρχία & Αίσθηση του Ανήκειν», του Θανάση Καμπισιούλη

Πόσες φορές έχουμε μείνει άφωνοι όταν εκ των υστέρων διαπιστώνουμε ότι κάποιος γνωστός μας πέρασε μια μεγάλη δυσκολία χωρίς να δούμε αλλαγή στη συμπεριφορά του; Πόσες φορές δεν έχουμε θαυμάσει τη δύναμη που κάποιος επέδειξε κατά την διάρκεια μιας δυσκολίας που είχε; Πόσες φορές διαπιστώνουμε ότι όλοι κατά καιρούς δοκιμάζονται πάρα πολύ και δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να λύσουμε τα προβλήματα μας; Όλα αυτά μας δείχνουν ότι κανενός ο δρόμος δεν έχει στρωθεί με ροδοπέταλα, ότι η δύναμη μας είναι τεράστια αλλά εκδηλώνεται όταν πραγματικά χρειαστεί και ότι τελικά είναι μεγάλη υπόθεση αν εκείνη τη δύσκολη στιγμή δεν ξεχάσεις τις αρχές σου και τις αξίες σου. Αν παραμείνεις άνθρωπος και αν είναι δυνατόν, οι δυσκολίες αυτές σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Ο μικρός Αλέξις έπαιζε μπάλα στις αλάνες και στα γηπεδάκια του Μοντεβιδέο. Μερικά παραπανίσια κιλά τον καθιστούσαν τελευταία επιλογή και μάλλον η θέση του τερματοφύλακα ήταν αναπόφευκτη γι’ αυτόν. Οι φίλοι του, τον περίμεναν πώς και πώς αφού αυτός είχε την πιο καλή μπάλα, αλλά η μοίρα του ήταν πάντα κάτω από τα γκολπόστ. Συνήθισε αυτή την επιλογή «ο χοντρούλης» και έμαθε καλά αυτή τη θέση. Δεν το έβαλε ποτέ κάτω και με την επιμονή του αγάπησε τη θέση του τερματοφύλακα και κατάφερε να πείσει μια μικρή τοπική ομάδα να πάρει το ρίσκο και να υπογράψει συμβόλαιο μαζί του. Αυτό ήταν η αρχή. Με σκληρή προσπάθεια κατάφερε να αγωνιστεί και σε άλλες ομάδες και του έδωσαν το παρατσούκλι «το χταπόδι!». Έκανε τρομερές εμφανίσεις και γινόταν ο σταρ της ομάδας που έπαιζε. Έπαιξε για μεγάλες ομάδες, συνεργάστηκε με σπουδαίους συμπαίκτες και προπονητές, αλλά η ζωή δεν του τα έφερε έτσι όπως θα ήθελε. Δεν ήταν η πρώτη φορά για τον Αλέξις, αλλά αυτή τη φορά ήταν η πιο δύσκολη δοκιμασία.
Γυρνώντας με τη σύζυγό του στο σπίτι τους, από μια συνηθισμένη επίσκεψη στο super market και την Τράπεζα πέφτουν θύμα ληστείας. Τους πήραν τα χρήματα, αλλά παρόλο που δεν αντιστάθηκαν ο ένας ληστής τον πυροβόλησε στο στήθος με δυο σφαίρες. Νοσηλεύτηκε στο Νοσοκομείο, παρέμεινε σε κώμα, έκανε αρκετές επεμβάσεις, αλλά έζησε. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη. Οι γιατροί δεν έδιναν σχεδόν καμία πιθανότητα να ξαναπερπατήσει. Ο Αλέξις και η σύζυγος του ικέτευαν τους γιατρούς να τους δώσουν έστω λίγες και τελικά τους είπαν ότι έχει μόνο 1-2% πιθανότητες να περπατήσει. Γνώριζαν πολύ καλά ότι ο μαχητής Αλέξις θα έκανε τις πιθανότητες αυτές πολύ περισσότερες. Με καθημερινή προσπάθεια μετά από 35 ημέρες κούνησε το ένα δάκτυλο και σε περίπου ένα χρόνο περπάτησε με πατερίτσες!
Αφού κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο αποφάσισε να γίνει βοηθός προπονητή και να ολοκληρώσει και το μεγάλο σχέδιό του, την ίδρυση μια Ακαδημίας Ποδοσφαίρου και Σχολής τερματοφυλάκων με πρωταρχικό στόχο να βοηθήσει παιδιά από φτωχικές συνοικίες. Πίστευε πως με την Ακαδημία τα παιδιά θα μάθαιναν τις αρχές και αξίες του αθλητισμού και δεν θα έμπλεκαν σε εγκληματικές δραστηριότητες. Το σύνθημα της σχολής του Βιέρα είναι «Humildad, Respeto, Honestidad, Disciplina, Sentido De Pertenencia». «Ταπεινότητα, Σεβασμός, Ειλικρίνεια, Πειθαρχία, Αίσθηση του Ανήκειν».
Επίσης, ο Αλέξις Βέρα δέχθηκε να συναντήσει τον άνθρωπο που τον πυροβόλησε! Δήλωσε ότι τον έχει συγχωρήσει λέγοντας πως «έκανε ένα λάθος και πληρώνει γι’ αυτό. Δεν έχω μίσος στην καρδιά μου. Είχα άγχος για το τι θα σκεφτεί εκείνος όταν με δει. Δεν ήταν στη φυλακή εξαιτίας μου, αλλά λόγω ενός λάθους που εκείνος έκανε. Τον συγχωρέσα, γιατί μόνο η συγχώρεση είναι αληθινή απελευθέρωση». Τον έχει επισκεφθεί τρεις φορές στη φυλακή και μιλάει συχνά με τη μητέρα του. Υποστηρίζει, για τον θύτη του, πως είναι «ένα παράδειγμα για το πού μπορεί να καταλήξει κάποιος από ένα λάθος του και πού μπορεί να φτάσει εκείνος τον οποίο έβλαψε». Του πρότεινε μάλιστα να εργαστεί στην Ακαδημία Ποδοσφαίρου μόλις αποφυλακιστεί…
Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορεί παρά να αποτελούν ζωντανά παραδείγματα για όλους μας. Για την κάθε άσχημη στιγμή που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Για την κάθε στιγμή που έχουμε να ξεδιπλώσουμε τις ανθρώπινες αξίες μας. Όσο αδύνατο μας φαντάζει, τόσο δυνατοί θα γίνουμε αν το πιστέψουμε. Όσο περιττό μας φαίνεται, τόσο αναγκαίο είναι και πρέπει να γίνει. Όσο ασήμαντο το θεωρούμε, τόσο σημαντικό μπορεί να είναι για τους γύρω μας. Όσο απασχολημένοι μπορεί να είμαστε, τόσο κάποιοι που μας παρατηρούν διψούν για να τους δώσουμε και εμείς το καλό παράδειγμα. Όσα έχουμε ξεχάσει από τις πράξεις μας, καλές ή κακές, μπορεί στη σκέψη κάποιων άλλων να έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες.
Η ταπεινοφροσύνη είναι η στέρεη βάση για όλες τις άλλες αρετές, αλλά πρέπει να είσαι αληθινά σπουδαίος άνθρωπος για να είσαι ταπεινόφρων. Με το σεβασμό θα μπορέσεις να πλησιάσεις κάθε άνθρωπο που θα συναντήσεις. Ο σεβασμός είναι το κλειδί για όλες τις ανθρώπινες σχέσεις. Η ειλικρίνεια είναι ο έρωτας της αλήθειας και ο θεμέλιος λίθος της ευτυχίας. Η πειθαρχία είναι ο δρόμος που συνδέει τον καθορισμό ενός στόχου με την επίτευξή του. Δεν υπάρχει πειθαρχημένη προσπάθεια χωρίς επιτυχές αποτέλεσμα. Με όλες αυτές τις αρετές η δυσκολία του να ανήκεις σε μια ομάδα εξαφανίζεται. Η απαραίτητη ανάγκη και αίσθηση του να ανήκεις κάπου, σε γεμίζει υγεία, σου δίνει χαρά, σου γεμίζει την ζωή. Μπορείς να δώσεις στην ομάδα ότι έχεις αλλά και να πάρεις από τα υπόλοιπα μέλη. Μαθαίνεις να μην σε απασχολεί μόνο ο εαυτός σου και να μην είσαι εγωιστής. Μαθαίνεις να ακούς και όχι μόνο να μιλάς. Νιώθεις περισσότερο και θυμώνεις λιγότερο.
Το σύνθημα της Σχολής του Βιέρα: Ταπεινότητα, Σεβασμός, Ειλικρίνεια, Πειθαρχία & Αίσθηση του Ανήκειν, είναι αρετές που όλοι σε κάποιο βαθμό τις έχουμε. Στόχος μας ας γίνει να τις μεγιστοποιήσουμε και κυρίως να βρούμε τρόπους έκφρασης ώστε να γίνονται σύμβολο στις πράξεις μας. Κάθε ημέρα έχουμε δεκάδες ευκαιρίες να το κάνουμε. Είναι καλό για όλους μας. Ας γίνει και δικό μας σύνθημα.

* Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com.