Γιατί όλοι οι γονείς λέτε, «ατα», «μαμ» και «νάνι»;

Ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο, οι γονείς μιλάνε στα -κάτω των τριών ετών- παιδιά τους χρησιμοποιώντας λέξεις που δεν χρησιμοποιούν επ΄ουδενί οι ενήλικες μεταξύ τους
Για παράδειγμα, δεν θα πάρει ποτέ μια μαμά τηλέφωνο τη φίλη της να της πει “‘Ελα Μάνια, πάμε άτα που θέλω να δω κάτι καινούργια παπά για έναν γάμο και να κάνουμε και μαμ;”. ΔΕΝ είναι λέξεις αυτές. Ένα παιδί μπορεί να τις λέει όταν είναι μικρό, γιατί δεν είναι σε θέση να τα προφέρει όλα, αλλά γιατί να μαθαίνουμε εξ’ αρχής ανυπόστατες λέξεις στα παιδιά μας; Γιατί να υποτιμάμε τις δυνατότητες και την αντίληψή τους; Αρχικά, κάνοντας μια προσπάθεια να κατανοήσω την κατάσταση, το μυαλό μου πάει στο εξής. Είσαι γονιός και φαντάζομαι θέλεις απεγνωσμένα να αρχίσεις να επικοινωνείς και λεκτικά με το παιδί σου, πέρα από γελάκια, αγκαλιές και άλλα τέτοια γλυκά, που κάνουν τα παιδάκια και σου λιώνουν την καρδιά. Στην προσπάθεια να το κινητοποιήσεις να μιλήσει, απλουστεύεις τις λέξεις που μπορεί να το δυσκολέψουν, μήπως και τα βρείτε κάπου στη μέση. Γιατί όμως να υποτιμάμε έτσι τον παιδικό νου; Τα παιδιά, κάθε ηλικίας, είναι πανέξυπνα. Είναι σε θέση να επεξεργαστούν τα πάντα, να αφομοιώσουν τα πάντα, απλώς το κάθε παιδί θέλει το χρόνο του στο να δείξει τι ξέρει.