Η Kαταιγίδα που δεν ήρθε, του Γιώργου Πένταρη

Μέσα στη δίνη του κορωνοϊού, το σταμάτημα της καραντίνας, οικονομικά μέτρα, να πάνε τα παιδιά σχολείο ή όχι κτλ, δεν δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στο μέγα εθνικό ζήτημα που δημιουργήθηκε με την ακύρωση της άσκησης «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 2020». Η μεγάλης κλίμακας διακλαδική άσκηση, που είχε πολυδιαφημιστεί τον τελευταίο καιρό, έληξε άδοξα με μια ξερή ανακοίνωση του ΥΕΘΑ ότι αναβάλλεται για να προστατευτούν τα πληρώματα από τον κορωνοϊό!!! Μα όταν σχεδιαζόταν η άσκηση ο κορωνοϊός ήταν στο φόρτε και τώρα που έχουν λήξει σχεδόν όλα τα μέτρα, δεν πείθει κανένα η δικαιολογία ότι έγινε λόγω κορωνοϊού και για την προστασία των πληρωμάτων.

Με την ανακοίνωση της άσκησης η Τουρκία άρχισε να θορυβείται και να δείχνει τα δόντια της. Έτσι στο ΥΕΘΑ προσανατολίζονταν στην διάσπαση της μεγάλης ετήσιας αεροναυτικής άσκησης των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.) σε τρεις διαφορετικές χρονικές φάσεις προκειμένου να κάνει μια κίνηση καλής θελήσεως προς την Άγκυρα, η οποία λόγω της πανδημίας δεν θα διεξαγάγει τη διακλαδική άσκηση (Γαλάζια Πατρίδα), της οποίας η σημειολογία είναι η κατάκτηση του Αιγαίου. Η ακύρωση της άσκησης «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ» είναι και η ταφόπλακά της και δεν θα υφίσταται πλέον στον ετήσιο προγραμματισμό ασκήσεων των ΕΔ. Οι αισιόδοξοι λένε ότι θα διασπαστεί σε τρία κομμάτια, τα οποία θα διεξαχθούν κανονικά σε διαφορετικές χρονικές φάσεις πράγμα απίθανο κατά την γνώμη μου.
Η ακύρωση έγινε ως ένδειξη καλής θέλησης από την Ελλάδα προς την Τουρκία επειδή το ζήτησε ο Τούρκος υπουργός Εθνικής Άμυνας Ακάρ από τον δικό μας Παναγιωτόπουλο στα πλαίσια της τηλεδιάσκεψης του ΝΑΤΟ στις 15 Απριλίου. Βέβαια εμείς δείξαμε την καλή μας «θέληση», αλλά η Τουρκία, κάνοντας τον …μάγκα, συνεχίζει τις παραβιάσεις.
Οι Τούρκοι όμως παρά τα προβλήματα με τον κορωνοϊό δεν τηρούν την συμφωνία, κάνοντας υπερπτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά γιατί είναι αναξιόπιστοι και μπαμπέσηδες συνομιλητές, οι οποίοι δεν υποχωρούν με κανένα τρόπο από τα σχέδιά τους. Μου θυμίζουν το κακό σκυλί που όταν το ταΐσεις πάει να σου δαγκώσει και το χέρι.
Αγνοεί την απόδειξη της καλής θέλησης της Ελλάδας (φόβο θα τον έλεγα εγώ), και οργανώνει μεγάλη άσκηση στην Ανατ. Μεσόγειο, την «Mediteraean Shield» με την συμμετοχή επτά χωρών (Αλγερία, Γεωργία, Αλβανία, Αζερμπαϊτζάν, Λίβανος, Τυνησία και οι δυνάμεις της Λιβύης του Σαράζ). Η συγκεκριμένη άσκηση πραγματοποιείται κάθε χρόνο από το 2006 και αποτελεί την απόπειρα της Τουρκίας να παρουσιαστεί ως περιφερειακή δύναμη. Φέτος, πάντως, λόγω πανδημίας οι μέχρι τώρα συμμετοχές εμφανίζονται μειωμένες. Αν δούμε ποια είναι τα κράτη που συμμετέχουν βλέπουμε ότι μερικά δεν έχουν σχέση με την Αν. Μεσόγειο και απλώς έχουν, δυστυχώς για εμάς, γίνει δορυφόροι της Τουρκίας. Αυτά έγιναν από τότε που ανέλαβε ο Ερντογάν για να έχει καλό ρώτημα. Πάρτε παράδειγμα την Αλβανία. Έχει πλήρη ισχύ η παροιμία «ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος». Την Αλβανία την πληρώνουμε μέσω του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων από το 1989, δεχτήκαμε και κάναμε νοματαίους τους Αλβανούς και το ευχαριστώ είναι να είναι κώλος και βρακί με τους Τούρκους.
Όπως έχω γράψει και σε παλιότερα άρθρα, η Τουρκία ασκεί μια συστηματική κ αι συνεκτική πολιτική συρρίκνωσης της χώρας μας και αυτό φάνηκε πολύ καθαρά στις εκλογές του 2016 με τους νεολογισμούς που εμφανίστηκαν περί γαλάζιας πατρίδας, αναθεώρηση συνθήκης Λωζάνης κτλ.
Κανείς δεν πιστεύει βέβαια ότι η «Καταιγίδα 2020» αναβλήθηκε λόγω κορωνοϊού. Ήταν καθαρά μια στρατιωτική και πολιτική υποχώρηση της χώρας που ναι μεν γνωρίζει τις αδυναμίες της, αλλά η πολύ υποχωρητικότητα παραδίδει εθνικό χώρο. Αυτό το λέω γιατί η άσκηση θα γινόταν σε Ελληνικά και διεθνή χωρικά ύδατα που τυπικά δεν βλάπτουν την Τουρκία. Αν εσύ όμως υποχωρείς κάτω από τουρκική πίεση, τότε δέχεσαι ότι στην πράξη υπάρχει θέμα με την περιοχή ασκήσεων. Η συνέπεια είναι ότι στην επόμενη φορά δεν θα μπορέσεις να πατήσεις πόδι γιατί πλέον τους κανόνες τους βάζει η Τουρκία. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Η πολιτική του Ερντογάν για οικονομική ανάπτυξη είχε και άλλο στόχο της ίδιας σημασίας που είναι η ανάπτυξη του στρατού του, ο εξοπλισμός του και η δημιουργία σε υψηλότατο βαθμό αυτάρκειας της πολεμικής της βιομηχανίας. Όπως την εποχή που ο Χίτλερ εξοπλιζόταν και δημιουργούσε την ισχυρότερη πολεμική μηχανή και η Ευρώπη έμενε αδρανής με αποτέλεσμα να γίνει το δεύτερο μεγάλο αιματοκύλισμα του εικοστού αιώνα, έτσι γίνεται τώρα με την Τουρκία. Η υποδεέστερη Εθνική μας Άμυνα και Οικονομία μας αναγκάζει να είμαστε υποχωρητικοί και να προσπαθούμε να μπούμε κάτω από ευρωπαϊκές διπλωματικές ομπρέλες που όμως σχεδόν όλες γέρνουν προς την Τουρκία, λόγω των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που έχουν.
Οι Τούρκοι αυτό το γνωρίζουν και λαμβάνοντας υπ’ όψη το πληθυσμιακό τους μέγεθος, την οικονομία τους και την γεωπολιτική τους θέση, έρχονται να κάνουν μαθήματα στην Ε.Ε. λες και είναι αυτή η χώρα που μπορεί να εγγυηθεί την ύπαρξη της Ένωσης. Διαβάστε τις δηλώσεις Νταβούτογλου στις 9 Μαΐου για την ένταξη της τουρκίας στην Ε.Ε. για να δείτε την ιδέα που έχει αυτή η χώρα για τον εαυτόν της.
Επισημαίνει ο Νταβούτογλου, ότι η Τουρκία υποψήφια προς ένταξη στην Ε.Ε., είναι έτοιμη να προσφέρει κάθε είδους υποστήριξη, ώστε η Ένωση να καταστεί ένας υπεύθυνος, συνεπής και υπεύθυνος παγκόσμιος παίκτης. Λες και η Ε.Ε. περιμένει την Τουρκία για να γίνει παγκόσμιος παίκτης. Ζητά την μεταρρύθμιση της Ένωσης για να δεχτεί η Τουρκία την ένταξη, αλλά ξεχνά να αναφέρει τους 300.000 πολιτικούς κρατούμενους που έχει βαφτίσει τρομοκράτες και σαπίζουν στα μπουντρούμια των τουρκικών φυλακών. Ξεχνά ότι μέσα σε τρεις μήνες πέθαναν στις τουρκικές φυλακές δύο μέλη του τουρκικού μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum από απεργία πείνας, γιατί δεν ήταν αρεστοί στο καθεστώς Ερντογάν, λόγω της κριτικής που ασκούσαν στο καθεστώς του με τα τραγούδια τους.
Η υποχώρησή μας από την άσκηση «Καταιγίδα ‘20» φανερώνει την στρατιωτική μας αδυναμία και, χωρίς να θέλω να φανώ θερμοκέφαλος, θα πρέπει η κυβέρνηση να προετοιμάζεται ολοταχώς για θερμό επεισόδιο είτε είναι ο Ερντογάν στην εξουσία, είτε οποιοσδήποτε άλλος. Το πολιτικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα στην Τουρκία έχει γαλουχήσει και την πλειοψηφία του τούρκικου λαού για «δίκαιες διεκδικήσεις στο Αιγαίο» και θεωρούν τους εαυτούς τους αδικημένους. Ξέρετε πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν με ειρήνη και διαπολιτισμική συνεργασία μαζί τους ώστε να ανατραπεί αυτή η αντίληψη; Θέλω να πω με αυτό ότι η τουρκική απειλή θα είναι μόνιμη και ο μόνος τρόπος να την αποφύγουμε είναι η ισχυρή στρατιωτική μας παρουσία και αποφασιστικότητα. Είναι ανάγκη για ένα νέο δόγμα στην διπλωματία μας για να γίνει περισσότερο ενεργητική δημιουργώντας πρωτοβουλίες που θα σύρουν την Τουρκία στο δικό μας γήπεδο και όχι το αντίθετο.
Προϋπόθεση για το παραπάνω είναι η ισχυρή οικονομία, η ενίσχυση του φρονήματος του λαού, η αύξηση των γεννήσεων και οι επενδύσεις σε τεχνολογίες που θα μας φέρουν ποιοτικά μπροστά από τους τούρκους. Αυτά δεν είναι πράγματα που γίνονται από την μια μέρα στην άλλη. Ας πάρουμε παράδειγμα τον ίδιο τον Ερντογάν. Από το 2003 που ανέλαβε τα ηνία της Τουρκίας, με συστηματικό τρόπο ανόρθωσε και έκανε δυνατή την οικονομία της και μετά άρχισε τις έντονες διεκδικήσεις, οι οποίες φάνηκαν από το 2016 και μετά με αυτή την ένταση. Χρειαζόμαστε δηλαδή και εμείς μακροχρόνιο προγραμματισμό και συνεπή πολιτική απέναντι στην Τουρκία, διαφορετικά, όπως λέει ο καθηγήτρια ιστορίας του ΕΚΠΑ κυρία Μαρία Ευθυμίου σε 50 χρόνια θα ήμαστε Τουρκία και θα μας μουντζώνει ο Κολοκοτρώνης πάνω από το άλογό του στην Παλιά Βουλή.
Ένα πολύ διαφωτιστικό άρθρο για την Τουρκία και την ακύρωση της «Καταιγίδας» δημοσιεύεται στο https://www.ieidiseis.gr/politiki/item/44331-proin-ellinas-presvis-stin-agkyra-den-itan-pros-to-symferon-tis-elladas-i-anavoli-tis-askisis-kataigida, από τον πρώην πρέσβη της χώρας μας σε Ε.Ε., Τουρκία και Πακιστάν κύριο Πέτρο Μαυροειδή, με τον οποίο είχα την τιμή να υπηρετήσω μαζί του στην Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην Ε.Ε. Αξίζει να το διαβάσετε!