Ένας σύντομος προεκλογικός αγώνας

Κοινότοπα πράγματα λέω αλλά, δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι κοινότοπη και συγχρόνως πολύ σκληρή. Μετά την υπογραφή και του δεύτερου μνημονίου και την εφαρμογή του λεγόμενου PSI, η μόνη αισθητή αλλαγή που έγινε στην ελληνική κοινωνία είναι η προκήρυξη εκλογών. Όλα στη δημόσια διοίκηση δουλεύουν αργά, πολύ αργά, γιατί όχι μόνο δεν φοβούνται το πολιτικό κόστος, αλλά δεν υπάρχουν τα άτομα που θα τραβήξουν μπροστά και θα πάρουν σωστές και γρήγορες αποφάσεις. Έχουν παραδοθεί και έχουν δώσει γη και ύδωρ στην τρόικα και περιμένουν μόνο από αυτούς να μας βγάλουν από το τέλμα. Η τρόικα ήδη άρχισε την υπαγόρευση και άλλων μέτρων όπως π.χ. να μειωθούν κι άλλο οι μισθοί και να παρθούν ακόμη περισσότερο άλλα επαχθή οικονομικά μέτρα. 

Οι άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου απ’ ό,τι φαίνεται άρχισαν να τα καταφέρνουν. Τα λεγόμενα spreads της Ισπανίας π.χ. έπεσαν σημαντικά. Οι άνθρωποι είναι σοβαροί και κάνουν αυτό που πρέπει με συνείδηση χωρίς φόβο πολιτικού κόστους. Η χώρα μας από την άλλη πλευρά έχει 15 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ και δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει! Αυτό οφείλεται στην ανικανότητα, όχι μόνο της κεντρικής διοίκησης, αλλά και της εκλεγμένης περιφερειακής. Πολύπλοκες διαδικασίες, αδιαφάνειες και κανόνες που αντί να διευκολύνουν την κατάσταση, την κάνουν εντελώς απαγορευτική. Έρχεται ο Μπαρόζο και μας υποδεικνύει να κάνουμε με τα λεφτά αυτά δίκτυα μεταφοράς, επενδύσεις στον τουρισμό κ.τ.λ. λες και δεν είναι αυτό αυτονόητο. Θα σας πω μόνο ότι τα δίκτυα μεταφοράς θα έπρεπε – και οικονομικά θα μπορούσαν – να έχουν γίνει με τα λεφτά του πρώτου και δεύτερου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης. Δυστυχώς όμως, τα άτομα που διοικούσαν τότε είδαν τα πράγματα από την μικροκομματική σκοπιά και σπατάλησαν τα λεφτά σε διάφορα μικροέργα για ικανοποίηση πολιτικών συμφερόντων και φιλοδοξιών. 

Μέσα σε αυτόν τον χορό εκατομμυρίων έγιναν και μεγάλες μάσες, όπως αυτή του Τσοχατζόπουλου και πολλών άλλων και από τα δύο κόμματα εξουσίας. Είμαι βέβαιος ότι ο Τσοχατζόπουλος θα αθωωθεί μετά τις εκλογές. Η υπόθεση εξελίχτηκε έτσι ώστε να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ να ανακτήσει λίγη από την χαμένη αξιοπιστία του. Μη σας φανεί παράξενο αν προφυλακισθεί και κανένα στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή για να έχουμε ισοπαλία. 

Αυτός ο προεκλογικός αγώνας θα είναι ο πιο σύντομος της ιστορίας της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ίσως αυτό είναι καλό γιατί εκ των πραγμάτων θα ξοδευτούν λιγότερα χρήματα. Η χρηματοδότηση των κομμάτων συνεχίστηκε όμως και μας εγκαλούν από το Ευρωκοινοβούλιο ότι ενώ ο ελληνικός λαός χειμάζεται από την φτώχεια, από την άλλη πλευρά μοιράζονται λεφτά στους χώρους της διαφθοράς, εννοώντας τα εντός Βουλής πολιτικά κόμματα. Επί τέλους αυτή η ιστορία θα πρέπει να σταματήσει. Είναι άνιση και αντιδημοκρατική γιατί ένας νέος πολιτικός σχηματισμός έχει μεγάλο μειονέκτημα για να μπει στην Βουλή. 

Αυτή η Βουλή όμως, όπως φαίνεται από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, θα είναι «πολύ πολυκομματική». Ακόμη θα εκφράζεται και η άκρα δεξιά, η Χρυσή Αυγή. Όπως είχα γράψει και σε άλλο άρθρο μου, η πολιτική και οικονομική κρίση στρέφει τα στρώματα των νεόπτωχων προς τα ακροδεξιά. Αυτό έχει δείξει η ιστορία. Είμαι περίεργος να δω αν θα γίνουν φέτος υπαίθριες προεκλογικές ομιλίες υποψηφίων ή και κεντρικές συγκεντρώσεις των πολιτικών κομμάτων στην Πλατεία Συντάγματος ή στο Πεδίο του Άρεως. Πολύ αμφιβάλλω. Πρέπει να έχει κάποιος πολύ θάρρος για να βγει να μιλήσει σε ανοιχτό, ακόμη και σε κλειστό χώρο. Τι θα βγει να πει ο Παπακωνσταντίνου; Ότι έκανε λάθη; Αυτό το άτομο που θα έπρεπε να έχει φύγει από την Ελλάδα ως παρείσακτος, έχει το θράσος να κατεβαίνει στις εκλογές. Να δούμε τι γιαούρτια θα φάει και να δούμε τι δουλειά θα κάνει όταν δεν εκλεγεί, πράγμα το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο. Ίσως πάει στην Ολλανδία με την κυρία του. 

Πάντως οι εκλογές αυτές για τους υποψηφίους θα είναι φτηνές γιατί από τη μια θα αποφύγουν τις δημόσιες εμφανίσεις που κοστίζουν και από την άλλη θα εκμεταλλευτούν τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Internet όπως Facebook, Twitter, Blogs κ.τ.λ. Εδώ όμως υπάρχει η δυνατότητα και από τον πολίτη να εκφράσει δομημένα τον αντίλογό του και να παραμείνει ο αντίλογος αυτός στο Internet για αρκετό καιρό. Οπότε ναι μεν φτηνά, αλλά δύσκολα από την άλλη πλευρά. 

Κατά τη γνώμη μου, η απουσία υπαίθριων προεκλογικών συγκεντρώσεων θα είναι και η ταφόπλακα της λεγόμενης «συσπείρωσης» των οπαδών. Αυτό, όμως, θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μεγάλη αποχή. Από την άλλη πλευρά ήδη μέσα στο εκλογικό σώμα κυριαρχεί η ιδέα της εκδίκησης στα μεγάλα κόμματα που θα έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση των μικρότερων εκτός του ΚΚΕ και ΣΥΝ που κατά κάποιο τρόπο θα παραμείνουν σταθερά στα ποσοστά τους γιατί παραμένουν και σταθερά στις θέσεις τους!! 

Ακόμη πιστεύω ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, μεταξύ των οποίων και εγώ, θα πάει να ρίξει λευκό για να εκφράσει την αποδοκιμασία του στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Ο ισχυρισμός ότι η λευκή ψήφος ενισχύει το πρώτο κόμμα σε αυτή την συγκυρία δεν έχει ισχύ. Και δεν έχει ισχύ γιατί όποιο από τα δύο κόμματα βγει, θα ασκήσει την ίδια πολιτική που μας έχει επιβληθεί από την τρόικα. Ο Σαμαράς ζητά αυτοδυναμία για να έχει λέει την δύναμη και λυτά χέρια για να εφαρμόσει την πολιτική του. Οι δημοσκοπήσεις, όμως, δείχνουν άλλα. Τι θα κάνει αν δεν κερδίσει αυτοδυναμία; Θα προκαλέσει πάλι εκλογές; Θα τον αφήσουν οι πάτρωνές μας του ΔΝΤ και της ΕΕ ή θα επιβάλλουν μια νέα λύση Παπαδήμου που, όπως φαίνεται, ο λαός είναι πλέον ώριμος να αποδεχτεί; Οψόμεθα.