«Ο Γυάλινος Κόσμος» του Αντίνοου Αλμπάνη

ΑΝΤΙΝΟΟΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ: Τώρα βρίσκομαι στην Αθήνα, στο θέατρο «Δημήτρης Χορν», όπου ανεβάζουμε την παράσταση «Γυάλινος Κόσμος» του Τένεσι Γουίλιαμς σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου με την Ναταλία Τσαλίκη, τον Κωνσταντίνο Γαβαλά, την Αμαλία Νίνου και εμένα. Εγώ υποδύομαι τον Τομ, τον γιο της οικογένειας, ο οποίος είναι ένα παιδί που θέλει να κυνηγήσει τα όνειρά του και να φύγει από το σπίτι του, παρόλα αυτά αναγκάζεται να μείνει για να προσέχει τη μητέρα του και την ανήμπορη αδερφή του μέχρι που κάποια στιγμή τελικά παίρνει τη μεγάλη απόφαση να τις παρατήσει και να ακολουθήσει το δρόμο του. Είναι ένα έργο αυτοβιογραφικό όπου ο ρόλος που εγώ υποδύομαι είναι σ’ένα βαθμό και ο συγγραφέας, ο Τενεσί Γουίλιαμς. Φέτος μάλιστα γιορτάζουμε και τα 100 χρόνια από τη γέννεση του συγγραφέα οπότε ίσως να έχει και μεγαλύτερη σημασία ότι κάνουμε φέτος αυτή τη δουλειά.

Α.Α.: Η αλήθεια είναι πως δεν είναι πολλά τα στοιχεία του χαρακτήρα του Τομ που είναι κοντά στα δικά μου. Τα μόνο που θα μπορούσα να σκεφτώ είναι η ανάγκη του Τομ και η δική μου για εξερεύνηση, είμαστε σε μια διαρκή αναζήτηση καινούργιων εμπειριών και επαφής με καινούργια πράγματα. Κατά τ’άλλα, ο Τομ είναι ένα παιδί πολύ πιο παρορμητικό από εμένα, πολύ πιο καταπιεσμένο από εμένα που εκ των πραγμάτων αναγκάζεται να πάρει με περισσότερη σκληρότητα τις αποφάσεις της ζωής του. Εγώ για παράδειγμα δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση χωρίς να έχω εξασφαλίσει τους δικούς μου, που εξαρτώνται από εμένα, να τους παρατήσω και να φύγω – ο Τομ, παρόλα αυτά το κάνει. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα του που υποδεικνύει πολλά για το τί είναι. Με βάση αυτά, λοιπόν, μπορώ να σου πω ότι δεν είμαι και πολύ κοντά στον ήρωα που υποδύομαι.

Α.Α.: Είμαι πολύ ευχαριστημένος διότι η Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι μια πολύ νέα σκηνοθέτης ηλικιακά, η οποία όμως έχει όλη την απαραίτητη γνώση και εμπειρία που χρειάζεται για να ανέβάσει με σοβαρότητα και σεβασμό ένα κλασικό κείμενο. Για μένα, η Κατερίνα και ο ρόλος της στη δουλειά αυτή, πέρα από του σκηνοθέτη, ήταν και δασκάλα. Με βοήθησε πολύ στο να μπορέσω να ανακαλύψω καινούργιους κώδικες και καινούργιες φόρμες και γι’αυτό νιώθω πολύ τυχερός και κερδισμένος που υπάρχω σ’αυτή τη δουλειά.

Σ’ό,τι έχει να κάνει τώρα με την ανταπόκριση του κοινού και εκεί είμαι πολύ χαρούμενος! Κι αυτό διότι σε τόσο δύσκολους καιρούς οικονομικά θα περίμενε κανείς έργα, όπως ο «Γυάλινος κόσμος», που δεν είναι χαρούμενα έργα, δεν είναι κωμωδία, ότι δεν θα έχουν ανταπόκριση από το κοινό. Παρόλα αυτά η φετινή σεζόν μας απέδειξε το αντίθετο! Είμαστε full house από την αρχή και μέχρι και σήμερα και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό και φυσικά είμαστε όλοι ικανοποιημένοι.

Α.Α.: Όχι ακόμα. Το μόνο που υπάρχει σαν πλάνο είναι να ανέβω μετά το Πάσχα στη Θεσσαλονίκη με την παράσταση «I will survive», που είναι μια άλλη παράσταση στην οποία ήμουν φέτος το χειμώνα κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θησείο με τον Γιώργο Παπαγεωργίου σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρακατσάνη. Είναι μια παραγωγή που ανέβηκε πέρσι στη Θεσσαλονίκη, ένα έργο το οποίο γράψαμε εμείς οι τρεις, το οποίο αγαπήσαμε πάρα πολύ εμείς αλλά κυρίως ο κόσμος και της Θεσσαλονίκης αλλά και της Αθήνας και λόγω της μεγάλης ζήτησης θα ανέβουμε πάλι στη Θεσσαλονίκη για ένα μήνα, μετά το Πάσχα, για να ξαναπάμε την παράσταση εκεί και να κάνουμε μια μικρή περιοδεία στη Βόρειο Ελλάδα. 

Α.Α.: Το ανταμείβομαι είναι λίγο περίεργη λέξη. Εγώ δεν ξεκίνησα να κάνω αυτή τη δουλειά περιμένοντας να πάρω κάτι πίσω. Για μένα δηλαδή η ανταμοιβή μου είναι το ίδιο το αποτέλεσμα της δουλειάς. Βέβαια, θα ήμουν πολύ αγνώμων αν σου έλεγα ότι τα πράγματα δεν μου έχουν πάει καλά ή ότι θα ήθελα κάτι άλλο ή κάτι παραπάνω από αυτά που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Ευτυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχω μείνει χωρίς δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα, έχουν υπάρξει συνεργασίες οι οποίες ένιωσα ότι με εξέλιξαν και με έκαναν καλύτερο ηθοποιό και καλύτερο άνθρωπο και με βάση αυτό μπορώ να σου πω ότι νιώθω πλήρης από τη δουλειά μου.

Α.Α.: Ξέρεις, θα επιστρέψω στο «Γυάλινο Κόσμο» γιατί ο Τομ είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα παιδιού, ενός νέου που παίρνει ένα πολύ μεγάλο ρίσκο και αυτό είναι το να αναλάβει μόνος του δράση, να κυνηγήσει τη ζωή του και να φτάσει μέχρι εκεί που οι άλλοι δεν του επιτρέπουν να πάει. Για μένα είναι πολύ σημαντικό τα νέα παιδιά να νιώθουν ελεύθερα, να μην συναντούν εμπόδια ή φραγμούς στη ζωή τους και να μπορούν να τα υπερπηδάνε όταν αυτά εμφανιστούν και να κυνηγούν το όνειρό τους. Έτσι, για μένα το γεγονός ότι ο Τομ παίρνει αυτές τις αποφάσεις που παίρνει, παρόλο που είναι σκληρές, μου αποδεικνύουν ότι είναι ένα παιδί που θέλει να ζήσει και αυτό τον κάνει πολύ γοητευτικό στα μάτια μου.

Α.Α.: Να έχω βαρεθεί όχι. Έχω υπάρξει σε δουλειές που έχω κουραστεί σωματικά αλλά όχι ότι έχω βαρεθεί. Μου έχει τύχει να τελειώνει η σεζόν και να νιώθω εξαντλημένος από την κούραση.

Α.Α.: Επειδή έχω υπάρξει τυχερός στις συνεργασίες μου και δεν αντιμετώπισα ποτέ κάτι παράλογο ή δύσκολο, δεν μπορώ να διαχωρίσω. Δηλαδή το ίδιο καλά και εύκολα συνεργάστηκα με άνδρες συναδέλφους αλλά και με γυναίκες συναδέλφους. Δεν μου έχει τύχει δηλαδή μέχρι στιγμής κάποια δύσκολη συνεργασία.

Α.Α.: Σαφώς και ζηλεύω τους ξένους ηθοποιούς γιατί είναι πιο ευρεία η γκάμα των επιλογών που έχουν. Το γεγονός ότι μπορούν να κάνουν τόσο πολύ σινεμά για μένα είναι αξιοζήλευτο. Επίσης, το γεγονός ότι κάποιος έχει κάνει ταινίες εξαιρετικές, ιδιαίτερων απαιτήσεων, με πολύ μεγάλες δυσκολίες και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Όσον αφορά τους Έλληνες συναδέλφους μου, θαυμάζω πολλούς.

Α.Α.: Τώρα, σε περίοδο κρίσης, νομίζω πως δεν μπορείς να έχεις ούτε το ένα ούτε το άλλο. Σε μια ιδανική συνθήκη νομίζω λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο.

Α.Α.: Καθόλου! Δεν μπορώ σήμερα να σκέφτομαι πώς θα είμαι σε τριάντα χρόνια από τώρα. Ειδικά στην Ελλάδα που έχουμε «εκπαιδευτεί» να είμαστε κάθε σεζόν άνεργοι – εγώ δεν ξέρω αν θα υπάρχω καλλιτεχνικά τον Σεπτέμβριο – να σκέφτομαι πώς θα είμαι σε τριάντα χρόνια από σήμερα; Μου φαίνεται λίγο αφελές.

Α.Α.: Ίσως «ο Γυάλινος Κόσμος μου»…

Α.Α.: Εγώ σ’ευχαριστώ!