Η 21η Απριλίου 1967 και το Δημοτικό Συμβούλιο Γαλατσίου (Μέρος 3ο)

Για το συγκοινωνιακό που κατάντησε πραγματικός Γολγοθάς. Το Δ.Σ. «επανειλημμένως ανεφέρθη ιεραρχικώς προς τους αρμοδίους αλλά, δυστυχώς, ουδεμίαν βελτίωσιν επέτυχεν, υποβάλει αρμοδίως την ευχήν δια την επαναφοράν της γραμμής Γαλάτσι – Στουρνάρα (είχε γίνει Γαλάτσι – Άνω Νέα Σμύρνη) διότι ομαδικώς προσέρχονται οι δημόται εις τον Δήμον παραπονούμενοι». Για τη στέγαση των ανεπαρκέστατων σχολείων που βάλτωσε: «Κρίνει σκόπιμο να υποβάλλει αρμοδίως την ευχήν δια την άμεσον αποζημίωσιν των δεσμευμένων από ετών χώρων, καθώς και την αναξαρτητοποίησιν του γυμνασιακού Παραρτήματος και τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων Γυμνασίων Αρρένων και Θηλαίων» (1-4-72). Για τα εγκαταλειμμένα έργα οδοποιίας  στη Βεΐκου και Πρωτοπαπαδάκη: «Υποβάλει την ευχήν όπως επαναρχίσουν αι εργασίαι ολοκλήρωσης των έργων και επαναξετασθή το όλον σύστημα αποχετεύσεως ομβρίων υδάτων προ της αποπερατώσεως του δευτέρου τάπητος». Το ίδιο και για το νεοκατασκευασθέν Δίκτυο Φωτισμού στις Λ. Γαλατσίου και Πρωτοπαπαδάκη που δεν λειτουργεί και εγκυμονεί κινδύνους δυστυχημάτων (19-10-73). Για τις χωματουργικές εργασίες στο χώρο του Τάματος, που «παρά την ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση που προκάλεσε στους δημότες η επιλογή του Δήμου για την ανέγερση του “Τάματος του Έθνους”, το Δ.Σ. διαπιστώνει ότι αι εκτελούμεναι εργασίαι επιχωματώσεων περιοχής Τάματος Έθνους μέχρις οδού Πρωτοπαπαδάκη, επαπειλούν εν όψει χειμώνος σοβαροτάτους κινδύνους πλημμυρών, ανυπολόγιστων ζημιών και ανυπέρβλητα κυκλοφοριακά προβλήματα εις τας Λεωφόρους Γαλατσίου και Πρωτοπαπαδάκη». 

Σε γραφειοκρατικό επίπεδο, όμως, το ενδιαφέρον της χούντας δεν υστερούσε καθόλου. Η Νομαρχία με επείγουσα διαταγή  ζητάει κατάσταση με ιεραρχημένες τις ανάγκες του δήμου (Ιούλης1969). Έτσι γνωρίζουμε τα προβλήματα και πώς τα ιεραρχούσε το χουντικό Δ.Σ.:  

1. Δημοτικό Κατάστημα. 2. Ύδρευση (εξωτερικό δίκτυο). 3. Αποχέτευση (πρωτεύοντες και δευτερεύοντες αγωγοί). 4. Οδοποιία (Επεκτάσεις Σχ. Πόλεως, Απαλλοτριώσεις, Διανοίξεις οδών, Σκυροστρώσεις, Ασφαλτοστρώσεις, Κρασπεδόρυθρα). 5. Δίκτυο ηλεκτροφωτισμού. 6. Καθαριότητα. 7. Εξωραϊσμός (Δεντροστοιχίες, Παιδικοί κήποι – Χαρές). 8. Ηρώον Πεσόντων Πολέμων. 9. Νεκροταφείο. 10. Αθλητισμός (Κατασκευή Γυμναστηρίου). 11. α) Συγκοινωνιακό  β) Τηλεπικοινωνιακό γ) Βιβλιοθήκη δ) Ίδρυση δύο Εκκλησιών ε) Διδακτήρια (ανάγκη για τέσσερα Δημοτικά και ένα Γυμνάσιο). 

Παρ’ όλο που στη πραγματικότητα τίποτα το άξιο λόγου δεν προχώρησε (εκτός από το 1ο Δημοτικό στo Γεφυράκι, που η ιστορία του ξεκινάει από τη δεκαετία του ‘50) τρία χρόνια μετά (1972), η Νομαρχία επανέρχεται και ζητάει τις ανάγκες του δήμου για μια πενταετία (1972-1977, αισιόδοξη για τη μακροημέρευσή της η χούντα φαίνεται να καταρτίζει πενταετές σχέδιο). Το Δ.Σ. υποβάλει κατάσταση έργων συνολικής εκτιμώμενης δαπάνης 275.000.000 δρχ.: Δίκτυο Ύδρευσης – Οδοποιία (χωματουργικά, ασφαλτοτάπητες 15 χιλιόμετρα) – Γέφυρα – Αποχετευτικοί Αγωγοί – 4 δημοτικά Σχολεία –  2 Βρεφονηπιακοί Σταθμοί – 3 Γυμνάσια – Δημοτικό Κατάστημα – Μνημεία Ηρώα – Βελτίωση Βοσκοτόπων – Νεκροταφείο – Κοινόχρηστα Αποχωρητήρια – Κατασκευή Άλσους Αγίου Σπυρίδωνα – Γυμναστήριο (Στάδιο). Απαλλοτρίωση χαρακτηρισμένων χώρων ως κοινόχρηστων και κατασκευή Πλατειών πριν οικοδομηθούν.

Θαυμάστε τώρα δείγμα εξευτελισμού και δουλοφροσύνης:

«Το Δ.Σ. εκφράζει την ευαρέσκειαν του προς: α. Την Δ//αν του Γυμνασιακού Παραρτήματος Γαλατσίου κυρίαν… διότι ανταποκρινομένη προθύμως εις τας προτάσεις του Δήμου προς ανάθεσιν αυτή οργανώσεως εκδηλώσεων Εθνικού – Πατριωτικού – Μορφωτικού και Ψυχαγωγικού ενδιαφέροντος, ανέλαβε και οργάνωσεν δια του Γυμνασίου ούτινος προΐσταται, θεατρικήν παράστασιν εθνικού και πατριωτικού περιεχομένου κατά τας εκδηλώσεις επί τη Εθνική Επετείω της 25ης Μαρτίου ε.ε. (σ.σ.1971) ήτις έσχεν λαμπράν επιτυχίαν κατασυγκινήσασα το ακροατήριον και αποσπάσασα τον γενικόν θαυμασμόν και συγχαρητήρια απάντων των παρακολουθησάντων ταύτης. β. Προς άπαντας τους μετασχόντας της εκδηλώσεως καθηγητάς και καθηγητρίας και γ. Προς άπαντας τους μαθητάς και μαθητρίας τους λαβόντας μέρος εις την εκδήλωσιν, οίτινες ηρμήνευσαν τους ανατιθέντας αυτοίς ρόλους τόσον αρτίως και αποτελεσματικώς …οίτινες, δύναται τις ειπείν ότι υπερέβησαν εν πολοίς και επαγγελματίας τοιούτους εις την άκρως επιτυχή ερμηνείαν του οικείου ρόλου των καταχειροκροτηθέντες υπό του ακροτηρίου». (5-4-71)

Όμως, έκφραση ευαρέσκειας χωρίς την έγκριση του χουντικού Νομάρχη δεν επιτρέπεται και το Δ.Σ. έλαβε την υπ’ αρθ. 37344/29-6-71 «διαταγήν της Νομαρχίας Αττικής, δι’ ης ανακοινούται ότι βάσει των κειμένων διατάξεων η απονομή ηθικών αμοιβών εις εκπαιδευτικούς λειτουργούς δεν υπάγεται εις την δικαιοδοσίαν του Δημοτικού Συμβουλίου και συνεπώς δέον όπως ανακληθή η σχετική υπ.αρθ. 155/71 απόφασις αυτού δι’ ης εκφράζει την ευαρέσκειαν του προς την Γυμνασιάρχην και τους Καθηγητάς  του Γυμνασιακού Παραρτήματος Γαλατσίου δια την επιτυχιάν εορταστικών εκδηλώσεων». Η συμμόρφωση «προς τας διαταγάς» υπήρξε άμεση και η απόφαση ανακλήθηκε. 

Και ενώ ο Παπαδόπουλος ανατράπηκε από τον Ιωαννίδη (17 Νοεμβρίου 1973, Πολυτεχνείο), το Δ.Σ. εγκρίνει «αποδιδόμενο από το Δήμαρχο λογαριασμό επί δαπάνες προμήθειας δύο πορτραίτων της Α.Ε. του Προέδρου της Δημοκρατίας» δηλαδή του Παπαδόπουλου.

Από σωρεία αποφάσεων προκύπτει η εύκολη ανταπόκριση του Δ.Σ. σε απαιτήσεις ιδιοκτησιακών συμφερόντων, που σε ορισμένες περιπτώσεις είχαν αποτέλεσμα την ακύρωση έργων και την απώλεια κοινόχρηστων χώρων. Έτσι, μετά από παρέμβαση ιδιοκτητών, το Δ.Σ. ζητάει να μην προχωρήσει η σήραγγα Καυκάσου (Λ. Αλεξάνδρας – Γαλάτσι ) διότι «δεν θα συμβάλει στη βελτίωση της κυκλοφορίας, η οποία διεξάγεται ικανοποιητικά μετά τη διάνοιξη και κατασκευή της 14 μ. οδού Αγ. Γλυκερίας» (23-8-72). Σημειωτέον ότι η διάνοιξη της οδού έγινε το 1985. 

Εγκρίνει αίτημα για μείωση των πρασιών στην Ελ. Βενιζέλου μεταξύ Αγ. Γλυκερίας και Πρωτοπαπαδάκη από 8 σε 4 μ. «θεωρούν δίκαιον και νόμιμον το υποβαλλόμενον αίτημα, προς άρσιν της ανίσου μεταχειρίσεως μεταξύ των οικοπεδούχων της αυτής οδού και δια το ομοιόμορφον του πλάτους των πρασιών της Ελ. Βενιζέλου» (12-2-72), καθώς και του πλάτους της Πανουριά από 19 σε 14 μ. (1972). 

Δέχεται το αίτημα ο κοινόχρηστος χώρος μεταξύ Παπαφλέσσα – Καραϊσκάκη – Υψηλάντου να μετατραπεί σε οικοδομήσιμο (5-6-73) (όπως και έγινε). 

Εγκρίνει αίτημα του ΠΑΟ για κατασκευή γηπέδου ποδοσφαίρου στη περιοχή Ομορφοκκλησιάς (5-3-73). 

Παρεμβάσεις ιδιοκτησιακών συμφερόντων εμπόδιζαν το Δ.Σ. να αποφασίσει που θα αναγερθεί το Δημαρχείο. Ακόμα και όταν εκποίησε όσο – όσο για το σκοπό αυτό (με αμφιλεγόμενες διαδικασίες και συμμετοχή τοπικών κοινωνικών παραγόντων) οικόπεδο  που δώρισε το κράτος στο Δήμο, άλλοτε πρότεινε ως κατάλληλο χώρο τη Πλατεία Ελευθερίας, άλλοτε μεταξύ των οδών Αγ.Γγλυκερίας – Γαλακηδών και Λυσίου και άλλοτε αλλού, ανάλογα με την ισχύ των ενδιαφερομένων (3-4-73). Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση, όμως, υπήρξε η απόρριψη από το Δ.Σ., για να μη θιγούν συγκεκριμένοι μεγαλοϊδιοκτήτες, της τροποποίησης του Ρ.Σχ. που ζήτησε το Υπ.Δημ.Εργ. και αφορούσε «μετατόπιση προς βορά της οδού Αγ. Γλυκερίας από Γ. Βάσσου μέχρι Γαλακηδών και μέχρι κτήματος Μοστρού» (γωνία Αγ. Γλυκερίας και Γαλακηδών) καθώς και διεύρυνση του κοινόχρηστου χώρου της Πηγής. (Στο θέμα αυτό «παγιδεύτηκαν» αργότερα και τα αιρετά Δ.Σ., με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό της αυλής της Αγ. Γλυκερίας και την καταστροφή των πανύψηλων πεύκων. Περί αυτού, όμως, αναλυτικά σε άλλο χώρο). Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ιδιοκτησιακά συμφέροντα αποχαλινώθηκαν όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση που πίεζαν για «κατάργηση της οδού Ελ. Βενιζέλου από το Φούρνο Τσιρώνη μέχρι την πλατεία Κύπρου». 

Τέλος, παραθέτω τους απολογισμούς των δύο τελευταίων χρόνων για να γίνει αντιληπτό ότι η ανυπαρξία έργου δεν οφείλονταν σε οικονομική αδυναμία αλλά στην ανικανότητα απορρόφησης των πιστώσεων.

Απολογισμός έτους 1972: Έσοδα 20.626.000, Έξοδα 11.000.000, Αποθεματικό 9.626.000. δρχ.

Απολογισμός έτους 1973: Έσοδα 22.500.000 δρχ., Έξοδα 13.000.000 δρχ., Αποθεματικό 9.500.000 δρχ.

Σε όλη τη διάρκεια της χουντικής εφταετίας, το Δ.Σ. λειτουργούσε με κυμαινόμενο αριθμό δημοτικών συμβούλων και μάλιστα χωρίς καν τυπική απαρτία. Ακόμα και με 4 παρόντα μέλη έπαιρνε αποφάσεις. Οι αποφάσεις του, όμως, για σοβαρά θέματα εύκολα ανατρέπονταν ή ακυρώνονταν από παρεμβάσεις συμφερόντων και τη χουντική γραφειοκρατία. Στις 3-9-1974 συνεδρίασε για τελευταία φορά  με παρόντες 4 δημοτικούς Συμβούλους. Δεν πήρε καμιά απόφαση και εξαφανίστηκε. 

Η Δημοκρατία  επέστρεψε στον Τόπο της και στις 22-10-1974 κλήθηκε και συνεδρίασε το αιρετό Δ.Σ. που εκλέχθηκε το 1964.