ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ : ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΕΚΟΥΛΟΥ, Συγγραφέας – Εικαστικός

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΕΚΟΥΛΟΥ «Οι ποιητές καλό είναι
να λειτουργούν όπως η
χρυσόμυγα του Σωκράτη»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

Η Σταυρούλα Δεκούλου
γεννήθηκε το 1976 στην
Αθήνα και είναι μητέρα τριών παιδιών. Ζει στην Αθήνα
και εργάζεται στον τομέα
της Υγείας τα τελευταία
είκοσι χρόνια κατέχοντας πλέον και την ιδιότητα
της κλινικής εκπαιδεύτριας στον χώρο της εργασίας της.
Η γραφή την κέρδισε από
τα μαθητικά της χρόνια
όπου μικρά της κείμενα
δημοσιεύονται σε περιοδικά της δεκαετίας του ΄90.
Έχει λάβει μέρος σε
πανελλήνιους και διεθνείς
λογοτεχνικούς διαγωνισμούς αποσπώντας πρώτα και
δεύτερα βραβεία για
ποιήματα, διηγήματα
και παραμύθια της.
Γράφει κριτική ποίησης και
λογοτεχνίας στο koukidaki.gr, ενώ παλιότερα έχει
συνεργαστεί με το ηλεκτρονικό περιοδικό Ανθρώπων Έργα. Δυο ποιήματά της έχουν
μελοποιηθεί από τον μουσικό Ξενοφώντα Τσίτο και
παρουσιαστεί σε
μουσικοποιητικές βραδιές.
Έχει λάβει μέρος σε ποιητικές ανθολογίες, ημερολόγια και λευκώματα ποίησης.
Έλληνες ζωγράφοι έχοντας
εμπνευστεί από τους στίχους της έχουν δημιουργήσει
πίνακες ζωγραφικής,
ενώ κάποια από τα παραμύθια της έχουν δραματοποιηθεί
και διδάσκονται σε παιδικούς σταθμούς και φροντιστήρια. Έχει προλογίσει και
παρουσιάσει συλλογές
ποιημάτων και διηγημάτων καθώς και μυθιστορήματα.

Eίναι μέλος του Ε.Π.Ο.Κ., του ομίλου Ξάστερον, του συλλόγου τέχνης και μουσικής Λίνος και του καλλιτεχνικού σωματείου Έλευσις και Υδράνη. Δημοσιεύει στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Αριάδνη, Κελαινώ, Πνοές Λόγου και Τέχνης, στη λογοτεχνική Εφημερίδα Νουμάς και μέχρι πρόσφατα στην Πνευματική Ζωή. Δουλειά της επίσης μπορείτε να βρείτε στον λογαριασμό της στο Facebook και στο προσωπικό της ιστολόγιο, Λογισμών Αραξοβόλι. Κριτική για την ποίησή της έχουν γράψει ο Κώστας Καρούσος, πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ο Μιχάλης Σταφυλάς, εκδότης του περιοδικού Πνευματική Ζωή, ο Λάσκαρης Ζαράρης, ποιητής, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών κ.α.
Το 2017, ως εικαστικός, απέσπασε πρώτα βραβεία ζωγραφικής και φωτογραφίας στον δεύτερο παγκόσμιο καλλιτεχνικό του Ε.Π.Ο.Κ.
Το Νοέμβριο του 2018 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική της συλλογή από τις εκδόσεις Βεργίνα με τίτλο «Στον Αστερισμό του Ιβίσκου», τα έσοδα από τις πωλήσεις δόθηκαν στο Άλμα Ζωής για την αντιμετώπιση του γυναικείου καρκίνου του μαστου η οποία απέσπασε δύο λογοτεχνικά βραβεία από τον Ε.Π.Ο.Κ και το περιοδικό Κελαινώ. Αναμένεται τους επόμενους μήνες η δεύτερη ποιητική συλλογή με τίτλο «Σ’ έντυσα Έρωτα».

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΕΚΟΥΛΟΥ: Μεγάλωσα στην Αθήνα σε μια τυπική αστική οικογένεια, με τον πατέρα να εργάζεται και τη μητέρα να αφιερώνει τη ζωή της στη φροντίδα και την ανατροφή μας. Έχω την ευτυχία να έχω μια αδερφή μικρότερη από μένα, στην οποία έχω μεγάλη αδυναμία.

«Π»: Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΣΤ.Δ.: Τα παιδικά μου χρόνια ήταν χαρούμενα, ανέφελα, γεμάτα από την αγάπη και τη φροντίδα των γονιών μου. Τα απογεύματα του Σαββάτου πηγαίναμε βόλτες, θέατρο ή σινεμά, τις Κυριακές ευτυχισμένοι γύρω από το οικογενειακό τραπέζι και μετά επιτραπέζια παιχνίδια μέχρι τελικής πτώσεως. Καλοκαίρια, Χριστούγεννα και Πάσχα τα περνάγαμε στην Κρήτη, στο χωριό της μητέρας μου, όπου έχω πολύ αγαπημένους φίλους και συγγενείς και που μέχρι και σήμερα διατηρούμε πολύ στενές σχέσεις.

«Π»: Πότε προέκυψε η συγγραφή;
ΣΤ.Δ.: Θυμάμαι να γράφω πάντα. Οι πρώτες όμως γραφές μου που δημοσιεύτηκαν ήταν στο περιοδικό Ντομινό τη δεκαετία του ’90, όταν τους έστειλα ένα κείμενο που είχα γράψει ως έκθεση στην Α’ Γυμνασίου και που δημοσιεύτηκε αμέσως. Πού να φανταστούν ότι το κείμενο αυτό που μιλούσε για μια επέτειο γάμου το είχε γράψει ένα κοριτσάκι μόλις δεκατριών χρόνων; Έκτοτε τα πάντα περιγράφονταν με λέξεις. Στίχοι, κείμενα, διηγήματα, τραγούδια, τόνοι χαρτιού γεμάτοι λέξεις και νομίζω σχεδόν έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Κάθε που μια λέξη κρέμεται στην άκρη των χειλιών μου νιώθω ένα κάψιμο στην άκρη των δαχτύλων που δεν υποχωρεί αν δεν μαρτυρήσω τη λέξη στο χαρτί μη λάχει και προσπεράσει.

«Π»: Τα έργα σας έχουν αποσπάσει πρώτα και δεύτερα βραβεία, αυτό σας δίνει ώθηση;
ΣΤ.Δ.: Οπωσδήποτε είναι πολύ τιμητικό και κολακευτικό συνάμα να διακρίνεται η γραφή σου ανάμεσα σε τόσες ισάξιες άλλες. Έχει αυτή τη χαρά που έχει ο αθλητής σαν κόβει το νήμα πρώτος μα και την ικανοποίηση ότι είχε το θάρρος και τη δύναμη να διαγωνιστεί και να τερματίσει. Τα τελευταία χρόνια επειδή από διαγωνιζόμενη έχω περάσει στη θέση του κριτή σε διάφορους διαγωνισμούς Λόγου και Τέχνης, τόσο μαθητικών όσο και ενηλίκων, μπορώ να δω και από την άλλη πλευρά τη χαρά που νιώθει ένας διαγωνιζόμενος όταν διακρίνεται το έργο του.

«Π»: Διαβάζετε τα παραμύθια σας στα παιδιά σας; Γνωρίζουν ότι είναι δικά σας; Τι σας λένε;
ΣΤ.Δ.: Τα παιδιά μου είναι σε μια ηλικία που διαβάζουν μόνα τους τα παραμύθια ή τα διηγήματά μου, όταν εκείνα επιλέγουν να το κάνουν. Έχει τύχει να μου τα ζητήσουν και οι δασκάλες στο σχολείο τους για να τα διαβάσουν στην τάξη και να τα συζητήσουν με τα υπόλοιπα παιδιά. Σίγουρα μου δείχνουν τη χαρά τους και την περηφάνια τους, αλλά προτιμώ να κρατώ χαμηλό προφίλ μέσα στο σπίτι. Επιθυμώ τα παιδιά μου ν’ αναζητήσουν τα δικά τους όνειρα και να δώσουν τους δικούς τους αγώνες και όχι να νιώθουν ότι πρέπει να μου αποδείξουν ή να ξεπεράσουν κάτι που είναι δική μου επιλογή ή ευχαρίστηση. Θέλω να είμαι η σταθερά τους από όπου θα ξεκινήσουν για να διαγράψουν τη δική τους πορεία στον χρόνο και τη ζωή.

«Π»: Πώς συνάδουν το επάγγελμά σας στον τομέα υγείας με την συγγραφή και την ζωγραφική;
ΣΤ.Δ.: Εργάζομαι σε εντατική μονάδα νεογνών και προώρων τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια. Πριν βρεθώ εκεί αγνοούσα ότι τα νεογνά μπορούν να έχουν και κάτι παραπάνω από πυρετό. Οι συνάδελφοί μου κι εγώ ζούμε μεταξύ ζωής και θανάτου. Παλεύουμε με τον χρόνο, με τη μοίρα με τον ίδιο μας τον εαυτό. Αντιμετωπίζουμε εικόνες και καταστάσεις που οι άνθρωποι που βρίσκονται έξω από την πόρτα της εντατικής ή έξω από τον χώρο του νοσοκομείου γενικότερα δεν μπορούν καν να φανταστούν. Όταν η ζωή φθίνει και ο θάνατος νικά, αντιλαμβάνεσαι τη μικρότητά σου απέναντι στο σύμπαν, αλλά και το μεγαλείο της ζωής και τη δύναμη της πίστης. Για μας εκεί δεν υπάρχει αργία, απεργία, λάθος, εγωισμός. Στοιχισμένοι με τους γονείς παλεύουμε ώστε κάθε μωρό να φτάσει ασφαλές και κατά το δυνατόν υγιές στα χέρια των γονιών του. Τότε έχουμε νικήσει. Η συγγραφή και η ζωγραφική μου συχνά αποτυπώνει κάποιες από τις αποχρώσεις που είχε μια δύσκολη μέρα μου στη δουλειά, ενώ άλλοτε κόντρα σε καθετί δύσκολο και μουντό αφήνω τον αέρα να μου αδειάσει το μυαλό κι ευγνώμων για τα καλά που βιώνω και απολαμβάνω στη δική μου ζωή γράφω ή ζωγραφίζω σε πιο ροδί τόνους.

«Π»: Η πρώτη σας ποιητική συλλογή, το 2018, απέσπασε δύο βραβεία. Ποιος ο τίτλος της, ποια τα συναισθήματά σας;
ΣΤ.Δ.: Η πρώτη μου ποιητική συλλογή ονομάζεται «Στον Αστερισμό του Ιβίσκου», από τις εκδόσεις Βεργίνα και ναι είχα την τιμή να τη βραβεύσει το περιοδικό Κελαινώ του ομίλου Ξάστερον της Παναγιώτας Χριστοπούλου Ζαλώνη και ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδος. Οπωσδήποτε το γεγονός ότι βραβεύεται το πόνημά σου στο σύνολό του είναι μια διάκριση που μόνο ασυγκίνητο δεν σε αφήνει.

«Π»: Τι είναι η ποίηση για εσάς;
ΣΤ.Δ.: Θα σας πω αυτό το οποίο αναφέρω στην αρχή της ποιητικής μου συλλογής, αλλά και στο προσωπικό μου ιστολόγιο. «Κάθε που κουράζεται η ψυχή από τα τόσα της ζωής ταξίδια, αρχίζει η ποίηση κι αναβλύζει απ’ τα εσώτερά μας και οι στίχοι πλέκουν ένα δίχτυ ασφαλείας να μας σώσει από το βάραθρο του χάους κάθε που πηδάμε στο κενό.»

«Π»: Φταίνε οι λέξεις;, όπως λέει η Κική Δημουλά;
ΣΤ.Δ.: Ευτυχώς φταίνε … ! Είναι ένοχες για καθετί που μοναδικά απέκτησε περίγραμμα και έννοια. Υπέροχα και μοναδικά ένοχες για ό,τι καταγράφτηκε ανά τους αιώνες.

«Π»: Πειραματίζεστε στα λογοτεχνικά είδη; Τι σας αρέσει; Ποιο το στυλ σας;
ΣΤ.Δ.: Πάντα έχει να κάνει με τη στιγμή και με το τι θέλω να μαρτυρήσω στον αναγνώστη. Κατά βάση όμως αγαπώ την ποίηση. Θεωρώ ότι εκεί είμαι απόλυτα ελεύθερη όταν γράφω.

«Π»: «Με τη σιωπή τη χάραξε, με τη σιωπή τη σκότωσε, με τη σιωπή την ενταφίασε …» απόσπασμα από ποίημά σας. Τι είναι η σιωπή για εσάς στην εποχή των θορύβων;
ΣΤ.Δ.: Η σιωπή για όσους από εμάς δουλεύουν σε χώρους με έντονο και διαρκή θόρυβο είναι δώρο. Είναι στιγμές ψυχικής ανάπαυλας, ανασυγκρότησης και βαθιάς σκέψης. Στο συγκεκριμένο ποίημα, όμως, η σιωπή έχει την έννοια της απουσίας, της άρνησης να επικοινωνήσεις, να νιώσεις, να μοιραστείς.

«Π»: Είναι υποστηρικτικό το οικογενειακό σας περιβάλλον;
ΣΤ.Δ.: Είμαι γεμάτη από τη στήριξή τους και την αγάπη τους, ακόμα κι όταν αυτό σημαίνει να λείπουν από κάποιες σημαντικές για μένα στιγμές για να μπορώ εγώ να παρίσταμαι σε αυτές.

«Π»: Είναι ζητούμενό σας τα μηνύματα μέσω της γραφής σας;
ΣΤ.Δ.: Όχι απαραίτητα. Σαφώς και γράφω για θέματα που αγγίζουν την κοινωνία μας ή για γεγονότα που μας προβλημάτισαν ή μας πλήγωσαν, αλλά αυτός δεν είναι ο βασικός μου σκοπός. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι οι ποιητές καλό είναι ενίοτε να λειτουργούν όπως η χρυσόμυγα του Σωκράτη.

«Π»: Στις ημέρες μας ο λογοτέχνης μπορεί να βιοποριστεί με τα έργα του;
ΣΤ.Δ.: Τουναντίον. Αν ο λογοτέχνης δεν έχει διασφαλίσει τη διαβίωσή του είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να εκδόσει τη δουλειά του.

«Π»: Έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο;
ΣΤ.Δ.: Δεν αλλάζω με τίποτα την μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού.

«Π»: Τι σας αρέσει να διαβάζετε;
ΣΤ.Δ.: Μπορώ να διαβάσω τα πάντα. Το κάθε είδος έχει και κάτι να μου προσφέρει. Εξάλλου η συνεργασία μου με το κουκιδάκι τους τελευταίους μήνες μου προσφέρει μια πληθώρα επιλογών από ποίηση, διηγήματα, νουβέλες κοκ.

«Π»: Αγαπημένοι συγγραφείς – ποιητές;
ΣΤ.Δ.: Δακρύζω σαν διαβάζω το Μονόγραμμα του Ελύτη, τα λόγια του Λειβαδίτη. Από συγγραφείς δεν ξεχωρίζω κάποιον ιδιαίτερα, θα πω όμως πως η Ιάσμη του καλού και τόσο πρόωρα χαμένου φίλου μου Νίκου Γούλια, ήταν από τα βιβλία που μέχρι και σήμερα οι εικόνες του είναι αποτυπωμένες στο μυαλό μου.

«Π»: Είναι βαρύ το φορτίο της ποίησης;
ΣΤ.Δ.: Έχει κόστος να ξεγυμνώνεις την ψυχή σου. Δεν έχει πάντα ήλιο να ζεστάνει τη γύμνια σου.

«Π»: Ποιο ποίημα είναι το αγαπημένο σας;
ΣΤ.Δ.: Ξεχωρίζω το ποίημα που έγραψα για τη γέννηση του τρίτου μου παιδιού, της Δανάης μου, που φέρει ως τίτλο το όνομά της «Της Δανάης μου, 21/5/15»

«Π»: Μελλοντικά συγγραφικά σχέδια;
ΣΤ.Δ.: Ετοιμάζεται η δεύτερη ποιητική μου συλλογή με τίτλο «Σ’ έντυσα Έρωτα», ενώ είναι ήδη έτοιμη μια νουβέλα. Επίσης αυτόν τον καιρό ολοκληρώνεται ένα θεατρικό έργο που νομίζω θα κάνει αίσθηση όταν κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή.