Έντιμε Άνθρωπε Κυρ’ Παντελή,
πες μας τι έκανες σ’αυτή τη γη.
πες μας τι έκανες σ’αυτή τη γη.
«Δυστυχώς τίποτα», παρέδωσες τα πάντα
στο εύκολο, στο εφήμερο, στο ξενόφερτο,
στο πρόχειρο, στον καταναλωτισμό.
Πίστευες πως είχες κάνει το χρέος σου και την αντίστασή σου και πως πλέον έπρεπε να την εξαργυρώσεις.
Εσύ, η γενιά των αγωνιστών, του μόχθου και της βιοπάλης, έκατσες επάνω στη σημαία της αντίστασης και έγινες μέρος του συστήματος, σε διόρισαν και τους διόρισες, τους ψήφισες και σε ψήφισαν, έκανες τα πάντα για να διασφαλίσεις την κομματική σου ταυτότητα,τη μονιμότητα και τη σύνταξή σου.
Έκλεισες τα αυτιά σου και δεν αντιλήφθηκες κανένα σκάνδαλο, καμιά διαπλοκή.
Έκλεισες τα αυτιά σου και δεν αντιλήφθηκες κανένα κοινωνικό ή πολιτικό μήνυμα.
Εντάχθηκες στο Ενιαίο Ευρωπαϊκό νόμισμα και έγινες επιτέλους Ευρωπαίος, απαλλάχτηκες από την ταπεινή σου καταγωγή μετατρέποντας το πατρικό σου σπίτι στο χωριό, σε εξοχική κατοικία.
Θρονιάστηκες στον καναπέ καιαπολάμβανες τα μεγαλεία σου, θεωρώντας πως είχες εκπληρώσει το χρέος σου προς την πατρίδα.
Δεν στάθηκες αχάριστος στους ανθρώπους που σε ευεργέτησαν, πάντα με θρησκευτική ευλάβεια κάθε τέσσερα χρόνια έπαιρνες την πλαστική σημαία, ενθύμιο της αγωνιστικής σου δράσης, και κατέβαινες στην πλατεία για να στηρίξεις πότε τους εκ δεξιών και πότε τους εξ ευωνύμων, είχες βλέπεις χρέος ακόμη και στα τέκνα των παλαιών σου κομματικών συντρόφων, που δικαιωματικά τους μεταβιβάσατε το δαχτυλίδι της εξουσίας, ως ένδειξη σεβασμού και ευγνωμοσύνης προς την οικογένεια.
Έκλεισες τα αυτιά σου και δεν αντιλήφθηκες κανένα κοινωνικό ή πολιτικό μήνυμα.
Εντάχθηκες στο Ενιαίο Ευρωπαϊκό νόμισμα και έγινες επιτέλους Ευρωπαίος, απαλλάχτηκες από την ταπεινή σου καταγωγή μετατρέποντας το πατρικό σου σπίτι στο χωριό, σε εξοχική κατοικία.
Θρονιάστηκες στον καναπέ καιαπολάμβανες τα μεγαλεία σου, θεωρώντας πως είχες εκπληρώσει το χρέος σου προς την πατρίδα.
Δεν στάθηκες αχάριστος στους ανθρώπους που σε ευεργέτησαν, πάντα με θρησκευτική ευλάβεια κάθε τέσσερα χρόνια έπαιρνες την πλαστική σημαία, ενθύμιο της αγωνιστικής σου δράσης, και κατέβαινες στην πλατεία για να στηρίξεις πότε τους εκ δεξιών και πότε τους εξ ευωνύμων, είχες βλέπεις χρέος ακόμη και στα τέκνα των παλαιών σου κομματικών συντρόφων, που δικαιωματικά τους μεταβιβάσατε το δαχτυλίδι της εξουσίας, ως ένδειξη σεβασμού και ευγνωμοσύνης προς την οικογένεια.
Από την βαριά κι ασήκωτη Δραπετσώνα του Μίκη Θεοδωράκη και την κλασική Φλέρυ Νταντωνάκη του Μάνου Χατζηδάκη, χαλάρωσες και εντρύφησες σε πιο ευχάριστα ακούσματα της Πέγκυ Ζήνα και του Γιώργου Μαζωνάκη.
Με το πέρασμα του χρόνου άρχισες να αντιλαμβάνεσαι και να δίνεις χώρο στο σαλόνι σου σε πίνακες εικαστικής τέχνης που μέχρι πρότινος σου φαίνονταν ακαταλαβίστικοι, τέρμα στη ζωγραφική του Τσαρούχη και του Θεόφιλου.
Θολά μες το μυαλό σου έρχονται πλέον οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου «Τη Ρωμιοσύνη μην τη κλαις» και «Σώπα, όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες»…
Με τις επιλογές σου σιώπησε ακόμη και η τέχνη, δεν μπορεί πλέον να στείλει ούτε ένα μήνυμα. Τι μήνυμα να στείλει αφού όλα αυτά τα
χρόνια της γύρισες την πλάτη και φρόντισες μόνο για το ευ ζην και τις
καταναλωτικές σου ορέξεις.
Και τώρα, έντρομος, ψάχνεις να δεις τι έφταιξε. Δυστυχώς, δεν μπορείς
σε μια στιγμή να αλλάξεις όλα αυτά.
Θα ‘θελες να δώσεις μια στο χρόνο και να τα γύριζες όλα απ’ την αρχή.
Έλα όμως που μεγάλωσες κι οι δυνάμεις σου σε εγκατέλειψαν.
Έλα όμως που μεγάλωσες κι οι δυνάμεις σου σε εγκατέλειψαν.
Αναρωτιέσαι πώς καταφέρατε εσείς, η πετυχημένη γενιά, με θέσεις και οφίτσια, οι πάλαι ποτέ μπροστάρηδες των αγώνων για δημοκρατία και δικαιοσύνη, να κάνετε το Ευρωπαϊκό όραμα ταφόπλακα της επόμενης γενιάς.
Έντιμε άνθρωπε, κυρ Παντελή,
Πες μας τι άφησες κληρονομιά,
που θα εμπνέει τη Νέα Γενιά
+30 210 222 2004 
palmogal@otenet.gr | palmosnews@gmail.com
