Από τη χρεοκοπία μας «έσωσαν», από τη φτώχεια ποιός θα μας σώσει;

Με τη συζήτηση να έχει επικεντρωθεί επί σειρά εβδομάδων στο «κούρεμα», πολλοί εξ ημών είναι πιθανό να έχουμε παρασυρθεί στην ψευδαίσθηση ότι η συμφωνία στους όρους του «κουρέματος» ισοδυναμεί με σωτηρία της ελληνικής οικονομίας από τα δόντια της χρεοκοπίας. Αυτό, όμως, δεν είναι αληθινό.

Θα πρέπει στη συνέχεια οι όροι αυτοί να γίνουν δεκτοί από την αγορά κι αυτό να αποτυπωθεί στο ποσοστό συμμετοχής. Αλλά, ακόμα κι έτσι, δεν τελειώνουν τα βάσανά μας… Η επιτυχία του PSI είναι βασική προϋπόθεση για να… γλιτώσουμε τα χειρότερα, αλλά δεν μας οδηγεί αυτόματα στη γη της επαγγελίας. Μην πιστέψει κάποιος ότι ένα επιτυχές «κούρεμα» θα έχει ως αποτέλεσμα να γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου πίσω κατά τρία χρόνια. Η πικρή αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε κάπου στη μέση της πτώσης του ΑΕΠ, η οποία ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια.
Με άλλα λόγια, θα είναι ευχής έργο να ξεφύγουμε από τη χρεοκοπία, αλλά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε με τον ίδιο τρόπο από το φάσμα της φτώχειας. Το αντίθετο! Αν δεν κάνουμε τα απαραίτητα, θα πρέπει, τότε, να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι θα είμαστε πολίτες σε ένα πτωχό κράτος, που θα ζει χάρη στη γενναιοδωρία των πλούσιων χωρών της Ευρωζώνης…
Ο κόσμος είναι σαστισμένος. Έχει υποστεί σοκ από την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας και κυρίως με τον τρόπο που αυτή συνέβη. Μέχρι χτες οι πολιτικοί υφάρπαζαν την ψήφο του υποσχόμενοι έναν παραδεισένιο κόσμο, που στο τέλος αποδείχθηκε το μεγαλύτερο ψέμα που έχει ποτέ ειπωθεί. Φταίνε οι ψεύτες, αλλά φταίνε και όσοι τους πίστεψαν. Για να το πούμε κι αλλιώς, οι πολιτικοί σέρβιραν στον κόσμο το φαγητό που παρήγγειλε…
Κατά τον ίδιο τρόπο, πολύς κόσμος θα ήθελε σήμερα να πιστέψει ότι με μια πιθανή επιτυχή έκβαση στο «κούρεμα» θα κλείσει μια δυσάρεστη παρένθεση για την Ελλάδα. Δεν είναι, όμως, έτσι. Δεν πρόκειται για κάποια παρένθεση, αλλά για μια νέα πραγματικότητα.
Το «μακελειό» στις συντάξεις, οι μεγάλες μειώσεις των εισοδημάτων ή, στην καλύτερη περίπτωση, το πάγωμά τους για δεκαετίες και η μεταφορά των αποφάσεων για το οικονομικό μέλλον των Ελλήνων εκτός των ελληνικών συνόρων, είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν τη «λύση» για το ελληνικό χρέος που ετοίμασαν οι ισχυροί της ευρωζώνης.
Πρόκειται για μερικά από τα μεγάλα ανταλλάγματα που θα… κληθούν να δώσουν οι Έλληνες για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους το οποίο, όπως ομολογεί και η ίδια η τρόικα, δεν αποτελεί οριστική λύση.
Στη μετά το «κούρεμα» του χρέους Ελλάδα έρχεται νέα μείωση εισοδημάτων ή πάγωμά τους για πολλά πολλά χρόνια (τουλάχιστον έως το 2020 που προβλέπεται η Ελλάδα να δανειστεί ξανά από τις αγορές). Η ελληνική κυβέρνηση καλείται να παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα, που σημαίνει άγρια φορολογία και καθήλωση των κρατικών δαπανών (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις παροχές προς τους πολίτες και τα εισοδήματα). Η μη κάλυψη των ζημιών των ασφαλιστικών ταμείων από το «κούρεμα» οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες μεγάλες μειώσεις συντάξεων και παροχών των ταμείων προς τους ασφαλισμένους.
Σε αυτή την «κουρεμένη» Ελλάδα, εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά «φλερτάρουν» πλέον με τα όρια της φτώχιας με πιθανότερα «θύματα» τα παιδιά και τους ηλικιωμένος, που αντικειμενικά έχουν πολύ περιορισμένες δυνατότητες να ξεφύγουν το φάσμα της ανέχειας και σε ορισμένες περιπτώσεις και της πείνας.
Πλέον το πρόβλημα δεν επικεντρώνεται, όπως τις προηγούμενες χρονιές στο 20% του πληθυσμού που αντιμετώπιζε το κίνδυνο φτώχειας το 2006. Αφορά κυρίως το ορατό ενδεχόμενο να ανατραπεί προς το χειρότερο η δυσάρεστη αυτή αναλογία. Όπως επισημαίνεται σε έρευνες, το χρηματικό όριο της φτώχειας ανέρχεται στο ετήσιο ποσό των 6.120,00 ευρώ ανά άτομο και σε 12.852,00 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά.
Η απειλή έκρηξης της φτώχειας, συνοδευμένη από υπόδηλες απειλές κοινωνικών αποκλεισμών και νέων ταξικών διαφορισμών, είναι εδώ. Γκρεμίζει το κοινωνικό συμβόλαιο μιας 35ετίας. Τα απειλούμενα πλήθη ίσως δεν το συνειδητοποιούν, δεν το αναλύουν, αλλά το αισθάνονται σκληρά: η απειλή είναι υλική, βιοτική. Γι’ αυτό και οι όποιες αντιδράσεις θα είναι αντιδράσεις βαθύτατα υπαρξιακά, πολιτικές. Δηλαδή απρόβλεπτες, πέραν του δεδομένου πολιτικού παιχνιδιού.
Την ίδια ώρα, για εικόνες Αργεντινής, όπου τα σούπερ μάρκετ δεν είχαν τρόφιμα στα ράφια, προειδοποιούν ανοιχτά πλέον η αγορά και η βιομηχανία ακόμα και στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν χρεοκοπήσει αλλά απλώς συνεχίσει να βιώνει τον ιδιότυπο εμπορικό αποκλεισμό της. Το άτυπο εμπάργκο στο οποίο υποβάλλονται ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις με έδρα στην Ελλάδα, λόγω των προβλημάτων ρευστότητας και της δυσκολίας εισαγωγής πρώτων υλών, οδηγεί σε αδιέξοδες και πρωτόγνωρες καταστάσεις.
«Το πρόβλημα των ελλείψεων στα τρόφιμα και τις πρώτες ύλες είναι αυτονόητο και υπαρκτό και θα γίνει ακόμα πιο εμφανές μέσα στους πρώτους μήνες της άνοιξης», έχει τονίσει ήδη ο Συνδέσμου Βιομηχανικών Επώνυμων Προϊόντων.
Σενάρια επιστημονικής φαντασίας και τρόμου; Το άμεσο μέλλον θα δείξει.