Με τον αυθορμητισμό της πένας του Αντώνη Χατζηνικόλα

• ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ, ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΙ, ΧΡΗΜΑ
Βλέπω ταινίες γαλλικές, αγγλικές, ιταλικές, βλέπω να έχουν πλησιάσει αυτοί οι λαοί το τέλος της περιορισμένης κουλτούρας τους, κοινωνικά, οικονομικά, εξουσιαστικά, να επικεντρώνουν το σθένος τους στο τέλος της ανθρωπότητος, το τέλος της ζωής τους.
Η γλώσσα επικοινωνίας τους, με άλλα όντα, με όλα τα όντα, να μην εμπλουτίζονται με νέες λέξεις, νοήματα, λείματα, να κατανοούν από την άλλη την μαγεία, την δύναμη, της Ελληνικής γλώσσας στην πραγματική και τεχνητή νοημοσύνη και εμείς σαν Έλληνες μέρα με τη μέρα αναπασπατεύουμε το κατεστημένο. Έχουμε το προτέρημα της δημιουργίας, της πνευματικής ανάτασης κι όμως το κομπλεξικό σύνδρομο των μονομάχων επικρατεί μεταξύ μας.
Η λέξη έκφραση έχει χάσει την οντότητα της. Η αναζήτηση εάν είναι πραγματικά συνώνυμα το «χρησιμοποιώ» και το «μεταχειρίζομαι» ή εάν έχουν έστω μια ανεπαίσθητη διαφορά, χάνεται οταν η παγκόσμια λέξη, στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ, «χρήμα» αποκαλύπτεται ως η πρώτη συγγενική λέξη.

• Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ 2020
Ακόμα και οι ασάλευτες πέτρες δονούνται… Έλληνες το Φώς των προγόνων μας ζητά απόλυτη δικαίωση, υψώστε ενωμένοι το ανάστημα, ήρθε η ώρα μας, χειμερία νάρκη τέλος, αρχίζει η Άνοιξη μας, δράση.

• ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ…
Όποιος το παιδί μεσα του αποτινάξει,
το τέλος του βίου του να υπογράψει…