Τι ήθελε να πει ο Ποιητής; Γράφει ο Νέστωρας Χατζούδης

Η «στραβή» της συγκυρίας με την εκατόμβη στο Μάτι, χάλασε τα σχέδια για τον λαμπρό, επίσημο γιορτασμό με τους υψηλούς επισήμους, οικοδεσπότες και καλεσμένους, και τα …αυθόρμητα πανηγύρια του λαού για τη λήξη της μνημονιακής περιόδου.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαντασιώνεται την 21 Αυγούστου 2018 ως ημέρα επιτυχημένης ολοκλήρωσης του δικού της «αριστερού» 3ου Μνημονίου – απαλλαγής της χώρας από τις «καταστροφικές» συνέπειες των δύο προηγηθέντων Μνημονίων που είχαν υπογράψει οι «πουλημένες» αστικές κυβερνήσεις και «προκάλεσαν την κρίση» και φυσικά της «καθαρής» εξόδου από την 8χρονη μνημονιακή περίοδο. Συνεπώς ημέρα εξόδου από τη μιζέρια της κρίσης και απαλλαγής από την επιτήρηση και την επιτροπεία των «τοκογλύφων». Ημέρα Ιστορική!
Ημέρα «Λύτρωσης» της χώρας και του λαού με την είσοδο και τον υπερήφανο βηματισμό μας στο χρόνο της κανονικότητας ως ισότιμου μέλους της Ευρωζώνης. Ημέρα επιτυχούς ολοκλήρωσης των άοκνων προσπαθειών της κυβέρνησης. Ημέρα νέας εκκίνησης. «Αφετηρία μιας νέας εποχής» για την πατρίδα μας. Έτσι τη θέλησε το πρωθυπουργικό διάγγελμα.
Όμως η ολοκλήρωση της 8ετούς μνημονιακής περιόδου δεν είναι παρά το ημερολογιακό κλείσιμο της τυπικής φάσης των δανειακών Συμβάσεων, που αφήνει πίσω της την κατάσταση που προσωπικά ο καθένας μας και συλλογικά ως λαός βιώνουμε και μόνο σεμνότητα, σύνεση και σοβαρότητα της ταίριαζαν:
– ένας σύντομος περιεκτικός απολογισμός, χωρίς τους αρχαιόπληκτους και ιστορικούς συμβολισμούς που με έπαρση και καθ΄ υπερβολή, προς εντυπωσιασμό, συνηθίζει ο Πρωθυπουργός.
– μια άμεση, σύντομη επικοινωνία του με το λαό, από το γραφείο του. Λιτή, με ή χωρίς γραβάτα, που να εξηγεί με πειστικό, δηλαδή ειλικρινή λόγο :
– τι έφταιξε και ποιοι για την οικονομική κρίση.
– τι έφταιξε και ποιοι που το πολιτικό Σύστημα αποδείχθηκε ανίκανο να την αντιμετωπίσει έγκαιρα – όπως σε άλλες ομοιοπαθείς χώρες της ευρωζώνης – πριν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας περιέλθουν σε κατάσταση φτώχειας.
– πού βρισκόμασταν τη μέρα της «καθαρής» εξόδου στο μεταμνημονιακό χρόνο, χωρίς τη δυνατότητα προσφυγής στον ευρωπαϊκό φτηνό δανεισμό. Σύντομη αναφορά στα πραγματικά δεδομένα. Για να γνωρίζουν οι πολίτες το μέγεθος και την κρισιμότητα της κατάστασης και να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη οργανωμένης συλλογικής προσπάθειας για τη χειραγώγησή της.
– Τέλος συγκεκριμένες προτάσεις, μέτρα, πρόγραμμα που να πείθουν. Να εκπέμπουν σοβαρότητα και αξιοπιστία, να επιτρέπουν πολιτικές συναινέσεις, να συνεγείρουν τους πολίτες σε συστράτευση για την αντιμετώπιση των επακόλουθων της οικονομικής κρίσης που θα κρατήσουν χρόνια και επηρεάζουν το σύνολο των εκφάνσεων της ζωής μας. Διάγγελμα δηλαδή μιας στοιχειωδώς αριστερής – φιλολαϊκής πολιτικής που να προτρέπει σε συλλογική – εθνική προσπάθεια.
Δυστυχώς τίποτα από όλ’ αυτά. Κυριάρχησε το δόγμα «για όλα φταίνε οι άλλοι». Για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, με τη φαντασίωση του ιστορικά εντεταλμένου σωτήρα του ελληνικού λαού από την εκμετάλλευση των καπιταλιστών και των διεφθαρμένων συνεργατών τους, ό,τι κάνει είναι αναγκαίο και σωστό! Αυτό που χρειάζεται η χώρα και οι πολίτες! Γι’ αυτό όλες οι καταστροφικές αποφάσεις κατά τη 8χρονη μνημονική περίοδο πάρθηκαν μέχρι το τέλος του 2014. Όλες οι αναγκαίες και ορθές από το 2015 και μετά. Στο διάγγελμα δεν γίνεται καμιά αναφορά στον αντιμηνμονιακό αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ληστρικού κεφαλαίου που …μεθόδευσε την κρίση. Τα γνωστά για την επιδείνωση των συνεπειών κρίσης …αγωνιστικά πεπραγμένα του αποσιωπούνται στο Διάγγελμα. Τον πιστώνει όμως με το …δημιουργικό και …σωτήριο έργο των 3,5 χρόνων της, μετά το 2015, «αριστερής» μνημονιακής περιόδου!
Έτσι η φαντασίωση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, ως του μοναδικού και αλάθητου πολιτικού φορέα που προόρισται να φέρει στο Λαό την πραγματική πολιτική ελευθερία, την ασφάλεια και τη κοινωνική δικαιοσύνη, και ταυτόχρονα η απουσία κυβερνητικού έργου, προγράμματος και οράματος οδήγησαν τη γραφίδα του πρωθυπουργικού λογογράφου στους αρχαιόπληκτους συμβολισμούς. Μακριά από την αλγεινή πραγματικότητα. Η καταφυγή στους μύθους του Ομήρου και τον πολυμήχανο Οδυσσέα προσφέρεται για κουβέντα. Για νά ‘χουμε να λέμε και να ξεχνιόμαστε. Οι λωτοφάγοι σώζουν…!
Ας αφήσουμε όμως τις Σειρήνες, τους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες και τα άλλα θεριά μιας και τα εξολόθρευσε ο σύγχρονος πολυμήχανος Οδυσσέας. Το πρόβλημα είναι οι Μνηστήρες που καραδοκούν βυσσοδομώντας. Μνηστήρας είναι ο υποψήφιος που ανταγωνίζεται για την απόκτηση μιας επίζηλης θέσης (Λεξικά). Επίζηλη θέση συνιστά και μια «πολύφερνη νύφη», που στην περίπτωσή μας πρόκειται για τη κυβερνητική Εξουσία. Μόνο που την επιλογή του μνηστήρα – του κόμματος που θα κυβερνήσει – θα την κάνει με την ψήφο του ο Λαός. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένας εκ των πολλών μνηστήρων και δημοσκοπικά φαίνεται πως δεν θα είναι ο εκλεκτός της «νύφης». Σε μια τέτοια περίπτωση όμως πώς θα υλοποιήσει ο Πρωθυπουργός τη διαγγελματική αμετάκλητη απόφασή του «δεν πρόκειται να αφήσουμε την Ιθάκη (εξουσία) στα χέρια των σύγχρονων μνηστήρων» ;
Tι θέλησε να μας πει λοιπόν ο «ποιητής»; Να υποθέσουμε ότι αν και νέος, προοδευτικός, φιλοευρωπαίος και …αριστερός γοητεύεται από την αναχρονιστική λύση της «κλεψιάς της Νύφης» των σφόδρα ερωτευμένων πλην ανεπιθύμητων και απελπισμένων μνηστήρων; Δεν το πιστεύω. Απλώς μας είπε ό,τι μας έλεγε και όταν «έσκιζε τα Μνημόνια». Ό,τι θα μας πει σε λίγες μέρες και από το μπαλκόνι της Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Για λωτοφάγους ψάχνει…!
Μουτσούνα Νάξου, 25-8-2018