ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΧΙΝΙΔΟΥ «Μέσα από την ενότητα μπορούμε να πετύχουμε πολλά»

Η Χριστίνα Σαχιδίνου είναι πολυσχιδής προσωπικότητα, ανήσυχη και ταγμένη στη διάδοση του πολιτισμού – δη του Ποντιακού. Ηθοποιός η ίδια και σήμερα Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων και υπεύθυνη πολιτιστικών δρώμενων στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Περήφανη για την ποντιακή καταγωγή της, μάς μιλά για τις ρίζες της και «ταξιδεύει».


«ΠΑΛΜΟΣ»: Πόντια στην καταγωγή. Σε ποιά οικογένεια μεγαλώσατε;

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΑΧΙΝΙΔΟΥ: Είμαι Ελληνίδα Ποντιακής καταγωγής, ιδιάιτερη πατρίδα μου των προγόνων μου και των παππούδων μου ήταν τα Ιμερα του Πόντου, στην συνέχεια πρόσφυγες στον Καύκασο σε περιοχές της Ρωσίας.Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Ιμερα στο μικρό χωριό κοντά στην Σάντα  της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. Ο παππούς μου ήταν στρατιωτικός και ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος με αξίες αρχές και αυτές μας μετέδωσε με ιδιαίτερη αγάπη για μια πατρίδα που δεν γνωρίσαμε ποτέ, τον Πόντο. Είμαι το 4ο παιδί μιας εξαμελούς οικογένειας. Θυμάμαι την γιαγιά μου, η οποία γνώριζε ελάχιστα Ελληνικά, μιλούσε την Ποντιακή, ήταν μεγάλη η αγάπη της για την Ιμερα. Εκείνη την εποχή ο γηγενής Πολιτισμός δεν γνώριζε για όσα είχαν συμβεί στον Πόντο αυτο συνειδητοποίησα απ μικρή και νοιώθω υπερήφανη για την Ιστορία μου.

«Π»: Έχετε, ως ηθοποιός, συμμετάσχει σε επτά Ποντιακές ταινίες. Είσαστε λατρεμένη όλων των Ποντίων. Μιλείστε μας γι΄αυτό…

ΧΡ.Σ.: Ο κόσμος μ΄ έμαθε από τις Ποντιακές ταινίες, όμως εγώ έπαιξα στο θέατρο διαλέκτου μ΄ έναν μεγάλο δάσκαλο λαογράφο, τον Στάθη Ευστασιάδη. Την λατρεία την ένοιωσα, την νοιώθω και αυτό είναι που μου δίνει δύναμη για να συνεχίζω στα θεατρικά δρώμενα. Οι ταινίες είναι αυτές που βρέθηκαν μέσα στα σπίτια των Ποντίων με τα dvd και τα video, λογικό είναι ο κόσμος να με θυμάται από αυτές…

«Π»: Η Θεσσαλονίκη έχει μεγάλο αριθμό Ποντίων;

ΧΡ.Σ.: Δεν θέλω ν’αναφερθώ σε αριθμούς διότι μπορεί να γίνει κάποιο λάθος. Η αλήθεια είναι ότι είναι Προσφυγομάνα, έχει πάρα πολλούς Πόντιους, Μικρασιάτες, και και αυτό μας κάνει να είμαστε αγαπημένοι και μέσα στην Ομοσποδνία όπου έχω την τιμή να προεδρεύω.

«Π»: Η γλώσσα των Ποντίων διατηρεί τα στοιχεία της Αρχαίας Ιωνικής διαλέκτου της Μιλήτου. Πώς διασώζεται;

ΧΡ.Σ.: Αυτή είναι μια πάρα πολύ καλή ερώτηση έτσι όπως είναι διατυπωμένη. Όσοι μιλούν την Ποντιακή διάλεκτο ή όσοι θέλουν να την μάθουν, θα διαπιστώσουν ότι είναι βασισμένη στ΄ Αρχαία Ελληνικά. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Έλα σ’ γιανύμ είναι από το αρχαίο γόνυ έλα κοντά μου, έλα δίπλα μου, έλα στο γόνατό μου. Είναι μια γλώσσα που πρέπει να διδαχτεί να την μεταλαμπαδεύουμε. Πώς όμως; Μέσω των Θεατρικών παραστάσεων, από τα τραγούδια μας… Από το συνταντικό και τα βιβλία θα διατηρηθεί η Παράδοση.

«Π»: Πώς εορτάζει ο Δήμος της Θεσσαλονίκης την γενοκτονία στις 19 Μαΐου;

ΧΡ.Σ.: Αυτό είναι που μας πονάει και μιλώ απο τη θέση της Προέδρο της ΠΟΠΣ. Συμπληρώνουμε μισό αιώνα σχεδόν. Δεν θα το έλεγα εορτασμό, θα το έλεγα φόρο τιμής, τιμούμε τα 353.000 θύματα της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Είναι μια τελετή μνημοσύνης που πρέπει να γίνεται όχι μόνο στον Δήμο Θεσσαλονίκης αλλά παντού, ειδικά μετά την αναγνώριση από τη Βουλής της γενοκτονίας της 19ης Μαΐου που στόχος μας βεβαίως είναι να τύχει διεθνούς αναγνώρισης.
Είπα πριν ότι είναι λυπηρό διότι ο χώρος ο Ποντιακός είναι διασπασμένος και εδώ πολύ συνειδητά θα πω ότι υπάρχουν άνθρωποι που διέσπασαν τον χώρο, δημιούργησαν μια άλλη Ομοσπονδία και νομίζω δεν μας τιμά όταν μιλάμε για την Γενοκτονία με φιέστες, εκδηλώσεις και να μετράμε κεφάλια. Εμείς θέλουμε το καντηλάκι της Μνημοσύνης ν΄ ανάψει μέσα στις καρδιές μας.
Θα μπορούσαμε ενωμένοι να κάνουμε έστω μία κοινή εκδήλωση στις 19 Μαΐου, φτάσαμε ως ΠΟΠΣ να πούμε αφήνουμε τα χώματα της πλατείας της Αγίας Σοφίας και εμείς κρατάμε τα Ιερά Άγια χώματα του Πόντου στις καρδιές μας. Ο Δήμαρχος της Θεσσαλονίκης έιναι ενωτικός και πολλοί άλλοι ακόμα έκαναν προσπάθειες προς αυτή την κατευθυνση. Στη Γενική Συνέλευση της Ομοσπονδίας μας η εντολή είναι η ενότητα. Μόνο έτσι μπορούμε να πετύχουμε πολλά.

«Π»: Είστε υπεύθυνη των Πολιτιστικών δρώμενων στο Δήμο Θεσσαλονίκης. Ποιό το έργο σας για τη διάδοση της Παράδοσης των Ποντίων;

ΧΡ.Σ.: Η οργανική μου θέση είναι στο Δήμο Θεσσαλονίκης, τώρα στα πολιτιστικά του Δήμου στην Αντιδημαρχεία Πολιτισμού. Η πολιτική στα πολιτιστικά είναι του Δήμου, όχι δική μου. Έχουν γίνει πράγματι πολλά για τον Ποντιακό Ελληνισμό, όπως εκθέσεις, συναυλίες, χορευτικά συγκροτήματα. Γίνονται πολλά επίσης για όλους τους πρόσφυγες.

«Π»: Οι Ποντιακοί χοροί παρουσιάζουν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσικό και χορευτικό θέαμα. Διδάσκονται στο Δήμο Θεσσαλονίκης;

ΧΡ.Σ.: Στον Δήμο μας δεν διδάσκονται, μπορεί ο καθένας όμως μέσω των συλλόγων, που είναι πολλοί σε κάθε περιοχή, να διδαχτεί τους Ποντιακούς χορούς που έχουν, όπως είπατε, εξαιρετικό ενδιαφέρον καθώς και η μουσική μας. Αυτά είναι ταξίδια που σε πάνε πίσω με το καράβι της «Αργώ» στον Πόντο όπου οι αποσκευές είναι η αγάπη για την Πατρίδα και, όπως έλεγε ο Ευσταθιάδης, το τραγούδι είτε είναι παραδοσιακό είτε είναι νεοελληνικοκορίστικο, έχει κάτι να μας πει για την ζωή, τον τόπο, το παρελθόν το οποίο ειναι πραγματικά ενδοξο.

«Π»: Τι στοιχεία Πολιτισμού έφεραν οι Πόντιοι μαζί τους;

ΧΡ.Σ.: Με την έννοια του τι σημαίνει Πολιτισμός, τα στοιχεία που έφεραν μαζί τους, εκτός του χορού και των τραγουδιών, είναι οι γεύσεις, το άρωμα, ο τρόπος της ζωής των. Είναι η διάθεση του κάθε Πόντιου που ήρθε εδώ, η προσαρμοστικότητά του με τον υπόλοιπο Ελληνισμό, κουβαλά πολιτισμό 3.000 ετών… Αυτόν το πολιτισμό μέσα από ημερίδες, συμμετοχές Ποντίων στο ‘21, στο Μακεδονικό. Γι’ αυτό και λέμε ότι πρέπει να γραφτεί η Ιστορία του Πόντου διότι αυτά δεν τα γνωρίζει ο πολύς κόσμος.

«Π»: Συγκινείτε τους ακροατές σας, Ποντίους και μη, με την φωνή σας και τις ομιλίες σας. Το εισπράττετε αυτό;

ΧΡ.Σ.: Σας ευχαριστώ, είναι ιδιαίτερα τιμητικό αυτό. Δεν είναι η φωνή μου αυτό που βγαίνει απο τα χείλη μου – είναι η φωνή της καρδιάς και της ψυχής μου…. Έτσι πιάνω τον παλμό του κάθε ακρατή που πονά τον τόπο του… Στις εκδηλώσεις που μιλώ και παρουσιάζω, φεύγω γεμάτη ικανοποίηση από την επικοινωνία των ματιών – εκεί καθρεπτίζεται η ψυχή του ανθρώπου – έτσι κι εγώ ανταποδίδω, το λιγότερο που μπορώ να κάνω, με την φωνή και τον λυγμό της ψυχής μου για την Πατρίδα.

«Π»: Ποιό το όραμά σας;

ΧΡ.Σ.: Αν μιλάμε για τον Ποντιακό χώρο, το όραμά μου είναι η ενότητα. Επαναλαμβάνω κάτι που λέω πολλές φορές: κάποιοι άνθρωποι λένε τόσα ψέματα που ντρέπονται τα ψέματα κι όχι αυτοί που τα λένε. Έχω κώδικα την αλήθεια για επικοινωνία, όσο ζώ και παλεύω ως εργάτης άοκνος να γίνει πράξη η ενότητα του Ποντιακού χώρου. Τα όνειρά μου ως ανθρωπος είναι πολλά, πάντα θα ονειρευόμαστε και θα οραματιζόμαστε για να είμαστε καλά είναι το εισητήριό μας για να είμαστε αλληλέγγυοι με τους άλλους.

«Π»: Έχετε μια θυγατέρα τραγουδίστρια Ποντιακής μουσικής. Εσείς την ωθήσατε σ΄ αυτή την επιλογή;

ΧΡ.Σ.: Τα παιδιά μου από μικρά στρατεύτηκαν στον Ποντιακό χώρο. Η κόρη μου έχει παίξει σε Ποντιακές ταινίες. Η αγάπη της όμως ήταν είναι το τραγούδι. Επίσης χορεύει τους Ποντιακούς χορούς. Οι σπουδές της είναι στο κλασικό τραγούδι μα ερμήνευσε πολλά Ποντιακά τραγούδια, μοιράστηκε στο θέάτρο Δάσους με τον αείμνηστο Χρύσανθο, την μεγάλη φωνή του Πόντου. Μα είναι αδύνατον να μη μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά μου ό,τι λατρεύω…. έχω την Φωφίλη και την Ζαχαρούλα που λένε «είμαστε Πόντιες» και είναι μόλις 4 και 2,5 ετών.

«Π»: Ποιός ο σχεδιασμός των Ποντιακών συλλόγων για την μνημοσύνη, όπως την λέτε, της Γενοκτονίας των Ποντίων στις 19 Μαΐου;

ΧΡ.Σ.: Είναι πολύ καλή η ερώτησή σας. Πέρα από τις Ομοσπονδίες, τα πρωτοβάθμια σώματα είναι αυτά τα οποία μας ωθούν με τις πράξεις των καθημερινά και μας δίνουν δύναμη και εμεις επιμένουμε. Γίνονται σ΄όλα τα μέρη της Ελλάδας, από συλλόγους εκδηλώσεις μνήμης. Η Κρήτη με ζητά, η Σαντορίνη, η Λήμνος ζητούν ομιλητές και σχεδιάζουν τις εκδηλώσεις τους. Είναι αυτοί που στην εσχατιά της γης απανταχού αποτίουν φόρο τιμής στους νεκρούς της 19ης Μαΐου.

«Π»: Ποιά η συμμετοχή των Ποντίων στις εκδηλώσεις;

ΧΡ.Σ.: Είχαμε μια εκδήλωση στο Μακεδονία Παλλάς, με ομιλητή τον πατέρα Γρηγόρο, για το πώς ειναι τα μοναστήρια στον Πόντο σήμερα και «μετρήσαμε» 600 άτομα. Επιλέγουν πού θα πάνε. Μας δίνουν δύναμη και συνεχίζουμε.

«Π»: Πώς ήταν ο συγχρωτισμός των Ποντίων με τους Θεσσαλονικείς;

ΧΡ.Σ.: Πολύ δύσκολα τα πράγματα όταν ήρθαν εδώ, οι συνθήκες, οι γηγενείς τους αμφισβήτησαν και πέρασαν δύσκολα χρόνια. Τους εβλεπαν σαν ξένους. Ειπώθηκαν πολλά, πληγώθηκαν πολλοί, καταρρακώθηκαν και ήρθαν εδώ. Το μέλημά τους ήταν η επιβίωση. Αλλά ας μην μεινουμε σ΄αυτό… Σημασία έχει ο χρόνος που πέρασε και το αποτέλεσμα. Οι Πόντιοι μπόλιασαν έδωσαν και πήραν. Είναι ρατσιστικό να λέμε Πόντιος Θράκης, Μικρασιάτης, είμαστε Ελληνες με την ιδιαιτερτητα της ιδιαίτερης Πατρίδας μας

«Π»: «Άβουλα τη Θεού φύλλον ή λαϊσκεται»; Δεν κουνιέται τίποτα χωρίς την θέληση του Θεού;

ΧΡ.Σ.: Αυτήν την παροιμία την λέμε πολύ εμείς οι Πόντιοι. Η Ορθοδοξία, τα μοναστήρια, η πίστη κράτησαν τον κόσμο του Πόντου ενωμένο. Παρά τις κακουχίες, τον ξεριζωμό, τον θάνατο, έδινε την ελπίδα το Θείον…

«Π»: Πείτε μας μια δική σας Ποντιακή φράση της καθημερινότητας.

ΧΡ.Σ.: Αγαπώ τους ανθρώπους, τους φίλους, τους συγγενείς, τους συνεργάτες, έχουμε γι’ αυτο εμείς οι Πόντιοι λοιπόν την φράση: «Τρώγω το Θεό πουλί μ’», δηλαδή χαίρομαι τόσο πολύ την ανθρώπινη επαφή, την συνομιλία, την κουβέντα, το παιγνίδισμα των ανθρώπων, τον ερωτισμό, τα πάντα είναι μια έκφραση που μου ταιριάζει απόλυτα και μου αρέσει.

«Π»: Βλέπετε την προσπάθειά σας για την ενότητα των συλλόγων των Ποντίων να έχει αποτέλεσμα;

ΧΡ.Σ.: Θεωρώ ναι! Παρόλο που από την φύση μου είμαι αισιόδοξη, με είχε πιάσει ένας πεσιμισμός τελευταία, δεν υπήρχε κοινή γλώσσα, διάλογος… Έχουν αντιληφθεί την αναγκαιότητα της ενότητας του χώρου. Όσοι οδήγησαν στη διάσπαση, θα απομονωθούν. Έχουμε την εντολή της Γενικής Συνελευσης. Ο χρόνος ωρίμασε πια και το καμπανάκι χτυπά καιρό…