ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΙΑΤΗΣ, Συγγραφέας, της Μαίρη Λαρετζάκη Γκιώνη

ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΙΑΤΗΣ : «Η συγγραφή για μένα είναι
τόσο απαραίτητη όσο η ανάσα»
Γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής το 1975. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο. Έργα του είναι «25 ιστορίες για ευτυχισμένους αστούς», «Παράπλευρες Απώλειες», «Το δάκτυλο», «Μαύρο – Κόκκινο», «Όταν ξημερώνει…», «Οι δέκα εντολές», «Η πόλη των Γενναίων (Brave City)».

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΙΑΤΗΣ: Μεγάλωσα στις μεσοαστικές γειτονιές του Πειραιά. Συγκεκριμένα στην Καλλίπολη, δίπλα στο Χατζηκυριάκειο και την Πειραϊκή.

«Π»: Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε την συγγραφή; Ποιο το έναυσμα;
ΑΓΓ.Χ.: Λίγο πριν την ενηλικίωση, τελειώνοντας το λύκειο, ως φοιτητής σε επαρχιακή πόλη. Δεν ξέρω εάν υπήρξε έναυσμα. Θα έλεγα ότι ήταν ανάγκη έκφρασης.

«Π»: Η συγγραφή είναι η κύρια απασχόλησή σας;
ΑΓΓ.Χ.: Πολύ θα το ήθελα, αλλά δεν είναι εφικτό – τουλάχιστον τη δεδομένη στιγμή. Γενικά ο βιοπορισμός του συγγραφέα από τα γραπτά του είναι μία «άγρια» υπόθεση. Το αναγνωστικό κοινό περιορισμένο, οι συγγραφείς κάτι παραπάνω από αρκετοί, η βοήθεια των δημόσιων φορέων από ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Σχεδόν νομοτελειακά οι περισσότεροι συγγραφείς οδηγούνται σε επαγγέλματα τα οποία θα τους προσφέρουν τα προς το ζην.

«Π»: Αποτυπώνετε την οικονομική κρίση στη γραφή σας και τι συνεπάγεται από αυτήν;
ΑΓΓ.Χ.: Εξαρτάται από το θέμα του βιβλίου. Στις «Παράπλευρες Απώλειες» η οικονομική κρίση ήταν στο κέντρο της πλοκής. Ήταν το κομβικό της σημείο. Στο «Όταν ξημερώνει…» ήταν το όχημα για τις ενέργειες του κεντρικού ήρωα. Κατά τη γνώμη μου η οικονομική κρίση είναι πρώτα και πάνω από όλα κρίση ταυτότητας και αξιών. Μέσω της κρίσης υπάρχει αλλοίωση των χαρακτήρων κα της κοινωνίας εν γένει. Ανάλογα με το θέμα του βιβλίου προσπαθώ να περάσω στον αναγνώστη τη φιλοσοφία μου περί ζωής. Πρέπει να σκάψουμε βαθιά μέσα μας, να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό που είναι σημαντικό για εμάς, για να μας κάνει καλύτερους και να το ακολουθήσουμε χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς.

«Π»: Ποιος ο τίτλος του πρώτου σας βιβλίου;
ΑΓΓ.Χ.: Τι πραγματεύεται, περιγράψτε μας τα συναισθήματα σας όταν κυκλοφόρησε. Ήταν το «Ιστορίες για Ευτυχισμένους Αστούς» το 2005. Συλλογή διηγημάτων, σε πρωτοπρόσωπη και τριτοπρόσωπη αφήγηση. Ωμά, ρεαλιστικά, με πρωταγωνιστές (με τον έναν ή τον άλλον τρόπο) ανθρώπους του περιθωρίου. Όταν έπιασα για πρώτη φορά το βιβλίο στα χέρια μου ένιωσα χαρά και δικαίωση.

«Π»: Ποιο θέμα για εσάς είναι καυτό;
ΑΓΓ.Χ.: Είναι θέμα στιγμής και έμπνευσης. Πάντα όμως θα με κεντρίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις και η εξέλιξή τους, η δράση και η αντίδραση μέσα από τις δοκιμασίες της ζωής.

«Π»: Ως παιδί, ποιον συγγραφέα θαυμάζατε;
ΑΓΓ.Χ.: Δεν θαύμαζα κάποιον συγκριμένα. Απολάμβανα τις ιστορίες του Ιούλιου Βερν. Εντυπωσιάστηκα με τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Τις ιστορίες του Παπαδιαμάντη. Του Καρκαβίτσα.

«Π»: Πώς γεννιέται η αγάπη ενός παιδιού για το βιβλίο; Τι είναι αυτό που βοηθά;
ΑΓΓ.Χ.: Δεν είναι τόσο απλό, θεωρώ ότι είναι σύνθετο. Χρειάζεται ένα φιλαναγνωστικό περιβάλλον. Γονείς – αναγνώστες συνήθως δημιουργούν μικρούς αναγνώστες. Θέλει τρόπο και μέθοδο. Καθημερινή επαφή με το βιβλίο. Να βρεθεί τι αρέσει στο παιδί να διαβάζει. Και βιβλίο το βιβλίο, να ανέβει αναγνωστικά επίπεδο. Θέλει και βοήθεια από το σχολείο. Ένας εμπνευσμένος δάσκαλος, σίγουρα βοηθάει.

«Π»: Ο συγγραφέας πρέπει να στέλνει μηνύματα μέσω της γραφής του στα βιβλία του; Εσείς ποιο μήνυμα θεωρείτε σημαντικό;
ΑΓΓ.Χ.: Ο σκοπός του συγγραφέα είναι να γράψει μια ιστορία την οποία ο αναγνώστης θα απολαύσει. Βέβαια μέσω της γραφής αναπόφευκτα αναπτύσσεται μέρος της κοσμοθεωρίας του. Τα μηνύματα όμως δεν θα πρέπει να είναι ηθικοπλαστικά. Δεν είναι αυτό λογοτεχνία, είναι κάτι άλλο – είναι ένα μόρφωμα. Προσεγγίζει τη μορφή της στρατευμένης τέχνης. Μηνύματα μπορώ να δεχθώ μόνο στη λογοτεχνία για παιδιά, εκεί όπου ο διαχωρισμός καλού και κακού είναι σαφής. Το θέμα κάθε βιβλίου μπορεί να δώσει ή μπορεί να μην δώσει ένα μήνυμα. Πάντως μηνύματα όπως «η αγάπη πάντα νικάει» ή «το καλό πάντα θριαμβεύει» δεν ανήκουν στη θεματολογία μου.

«Π»: Ξεχωρίζετε κάποιο έργο σας; Ποιο και γιατί;
ΑΓΓ.Χ.: Θα ξεχώριζα το «Δάκτυλο». Είναι γραμμένο με πόνο ψυχής, κατόπιν μιας λυτρωτικής (όπως αποδείχθηκε αργότερα) ενδοσκόπησης. Αναφέρεται στη δική μου γενιά, αναφέρεται στη διαφορετικότητα. Ίσως μια ωδή σε μια εποχή, όταν ήμουν παιδί και στη συνέχεια έφηβος, η οποία έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μια αντιηρωική ελεγεία της διαφορετικότητας.

«Π»: 25 ιστορίες για ευτυχισμένους αστούς: Είναι ο τίτλος βιβλίου σας, στηλιτεύετε την εποχή μας;
ΑΓΓ.Χ.: Κυκλοφόρησε το 2005, τότε που όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν καλά. Ήταν σαφέστατα ένας ειρωνικός τίτλος. Δεν έχω, ούτε είχα ποτέ τέτοια διάθεση. Η έννοια της στηλίτευσης δεν είναι του χαρακτήρα μου. Άλλωστε δουλειά του συγγραφέα είναι να παρατηρεί. Παρατήρηση, εμπειρίες, εμμονές, φαντασία είναι τα εργαλεία στο εργαστήρι του.

«Π»: Ποιο το θέμα του βιβλίου σας με τίτλο «Παράπλευρες Απώλειες»; Μιλήστε μας για αυτό.
ΑΓΓ.Χ.: Οι «Παράπλευρες απώλειες» ξεκίνησαν να γράφονται την εποχή του πρώτου μνημονίου. Αφορμή για τη συγγραφή τους αποτέλεσε η τραγική κατάληξη της πρώτης αντιμνημονιακής συγκέντρωσης διαμαρτυρίας με τους τρεις νεκρούς. Κυκλοφόρησαν τον Οκτώβρη του 2012 και αναφέρονται στην οικονομική κρίση. Βασίζεται σε μια υπόθεση. Τι θα γινόταν αν… Αν άλλαζαν θέσεις και απόψεις οι πρωταγωνιστές. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες των πράξεών τους. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, με εναλλαγή των πρωταγωνιστών. Έναν τραπεζικό υπάλληλο, έναν αγανακτισμένο νέο, ένα ανερχόμενο πολιτικό στέλεχος και μια ερωτικά απογοητευμένη νεαρή. Η μοίρα και οι επιλογές μπλέκουν τις ζωές τους.

«Π»: Υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στα βιβλία σας;
ΑΓΓ.Χ.: Αυτούσια όχι. Κάποια στοιχεία του χαρακτήρα και των βιωμάτων του συγγραφέα πάντοτε περνάνε μέσα στο κείμενο, έστω κι αν η όλη διαδικασία συντελείται στο υποσυνείδητο του γράφοντος. Εάν, ωστόσο, κάποιος αναγνώστης θέλει να αναζητήσει κάποια αυτοβιογραφικά στοιχεία, αυτά βρίσκονται στο «Δάκτυλο», ως μέρος του εν συνόλω.

«Π»: Τι είναι η γραφή για εσάς;
ΑΓΓ.Χ.: Είναι μια ανάγκη, ένας τρόπος έκφρασης, κάτι τόσο απαραίτητο όσο μια ανάσα.

«Π»: Η «Πόλη των Γενναίων (Brave City)» ένας ακόμη τίτλος βιβλίου. Τι περιέχει;
ΑΓΓ.Χ.: Η «Πόλη των Γενναίων (Brave City)» είναι το στοίχημά μου με την αστυνομική λογοτεχνία. Πρόκειται για ένα νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα με sci- fi στοιχεία, το οποίο γράφτηκε το 2007 και, κατόπιν επιμονής της επιμελήτριάς μου Πένυς Χριστοπούλου και του εκδοτικού οίκου Μιχάλη Σιδέρη, προχώρησε προς το τυπογραφείο. Η υπόθεση: Τοποθετημένο στο κοντινό μέλλον, σε μια νέα Γη της Επαγγελίας, εποικισμένη από όλες τις φυλές του κόσμου. Κεντρικοί πρωταγωνιστές ο εν τέλει αντιήρωας αστυνομικός Κόνερυ, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Λούμπενμπαϊχ, ο Κινέζος Λι και στον ρόλο του καταλύτη η άγνωστη φωνή. Δράση, αγωνία, μυστήριο, έγκλημα είναι τα συστατικά του.

«Π»: Τι θέση έχει ο έρωτας ως θέμα στη γραφή σας;
ΑΓΓ.Χ.: Ανάλογα με την ιστορία την οποία θέλω να γράψω. Υπάρχουν κείμενα όπου ο έρωτας είναι πρωταγωνιστής. Υπάρχουν κείμενα όπου ο έρωτας περνά σε δεύτερη μοίρα. Έτσι κι αλλιώς ο έρωτας είναι αλληλένδετος με την ανθρώπινη φύση. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ο έρωτας, άλλοτε λιγότερο ή άλλοτε περισσότερο, είναι παρών στις σελίδες των λογοτεχνικών βιβλίων.

«Π»: Ποιο το μότο σας;
ΑΓΓ.Χ.: Προσπαθώ να εφαρμόζω τη μέση οδό: «Ούτε νικητής, ούτε ηττημένος».

«Π»: Τι αγαπάτε;
ΑΓΓ.Χ.: Τη ζωή. Μια αληθινή αγκαλιά. Ένα βιβλίο που θα με ταξιδέψει. Την ομορφιά της φύσης. Μια βουτιά στη θάλασσα. Ένα ταξίδι σε ένα άγνωστο μέρος. Ένα παιδικό χαμόγελο.

«Π»: Τι σας οργίζει;
ΑΓΓ.Χ.: Η αδιαφορία. Η ασχήμια των ανθρώπινων πράξεων. Ο ηλίθιος εγωισμός. Η πνευματική κατάπτωση. Η ευκολία. Η μετριότητα.

«Π»: Ετοιμάζετε κάτι;
ΑΓΓ.Χ.: Μέρα χωρίς γράψιμο είναι μια ημέρα πιο μακριά από την ολοκλήρωση του επόμενου βιβλίου. Προσπαθώ να γράφω καθημερινά. Έστω και μια παράγραφο. Κάθε στιγμή, είμαι έτοιμος. Υπάρχει αρκετό υλικό στα συρτάρια μου. Προσπαθώ κάθε χρόνο να βγάζω από το συρτάρι ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα. Για το 2019 υπάρχει μια πρώτη συμφωνία. Εν αναμονή της ολοκλήρωσης των εκδοτικών διεργασιών!