Ζητείται Ελπίς

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ζητείται Ελπίς

Άκου αγόρι μου καλό, η ζωή είναι ένα συνεχές «δούναι και λαβείν», ένα «πάρε δώσε» που λέμε, σου δίνω και μου δίνεις, έτσι είναι τα πράγματα, αν δεν σ’ αρέσει κάτσε στην απ’ έξω και μη μιλάς, κατάλαβες;;;
Τι να καταλάβω, ρε Μάνα; Τόσα χρόνια με τα δικά σου πάρε δώσε, ποιό ήταν το χαΐρι μας;
Αν δε σ’ αρέσει, αγόρι μου, κάτσε στην άκρη κι άσε τους άλλους που είναι καπάτσοι να κάνουν τι δουλειά τους, να προχωρήσει ο τόπος μπροστά και να ‘ρθει πάλι η προκοπή.

Στα ‘πε και ο Παλμός τις προάλλες: τι «παπούτσι απ’ το τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο» και αηδίες είναι αυτά που έγραφες στην επιστολή σου προς το Δήμαρχο. Στον Παλμό και στη Νέα Δημοκρατία, μάνα, τελευταία έχει πέσει εσωστρέφεια. Πες μου αγόρι μου, γιατί φαγώθηκες σώνει και καλά να πάρει ο Δήμαρχος «Συνήγορο του δημότη και της επιχείρησης» απ’ το Γαλάτσι, και όχι όπως λες έναν εισαγόμενο λεβέντη του κομματικού σωλήνα, που μπορεί με τις γνωριμίες του να μας φανεί χρήσιμος.
Μάλλον δεν κατάλαβες, αγόρι μου, ο Δήμαρχος θέλει να τρέξει το Δήμο μπροστά, θέλει να τρέξει με χίλια, να ανοίξει τους ορίζοντες, να μπει φρέσκος αέρας μέσα. Έχεις δει κανένα δρομέα να τρέχει σήμερα με τσαρούχια;;; Όλοι με «ΝΙΚΕ» δεν τρέχουν; Με «ΝΙΚΕ» τρέχουν, ρε μάνα, αλλά τα τσαρούχια και το κατόρθωμα του «Σπύρου Λούη» θυμάται και καμαρώνει τούτος ο τόπος, και όχι τα «ΝΙΚΕ» του Κεντέρη και της Θάνου, που στο τέλος κατρακύλησαν απ’ το βάθρο της αθλητικής βιομηχανίας, και τσαλάκωσαν τη χώρα, τα αθλητικά ιδεώδη και την Ολυμπιακή ιδέα των προγόνων μας.
Δουλειά του Δημάρχου, αγόρι μου, είναι να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους, να μπορέσει να φέρει στο Γαλάτσι εκατομμύρια, να γίνουν έργα, να μπει χρήμα στα ταμεία, στους δρόμους, στις πλατείες, στα γήπεδα, να κόψουμε κορδέλες, να γίνει το Γαλάτσι Μονακό που λέει και ο Ψινάκης.
Τόσα χρόνια δεν κόβαμε κορδέλες, ρε μάνα; Λίγο χρήμα μπήκε στη χώρα; μπορείς να μου δείξεις σήμερα που βρίσκετε αυτό το χρήμα; Δυστυχώς μας μείναν όλα αμανάτι, τα μεγάλα έργα, οι σκουριασμένες Σουλίνες του «Καλατράβα» στο Ολυμπιακό στάδιο, τα κλειστά Ολυμπιακά γήπεδα, και η μεγάλη ιδέα των Δημάρχων και των Πολιτικών.
Ανθρώπους χρήσιμους χρειάζεται σήμερα η χώρα, τα νέα παιδιά τους επιστήμονες που ξενιτεύονται, και έναν προσγειωμένο Τσέλιγκα να κάνει κουμάντο – αυτό να πεις στο Δήμαρχο. Πες του ότι αυτός ο Τσέλιγκας με την δική του παρότρυνση, τον δικό του ενθουσιασμό, και το προσωπικό του παράδειγμα, θα σπρώξει τους νέους και τους πολίτες αυτής της πόλης μπροστά. Άμα ο Τσέλιγκας αρμέγει τα δικά του πρόβατα και πίνει «Γάλα Βλάχας μικρή Ολλανδέζα», τότε πορεύεται, μάνα, σε λάθος δρόμο. Τι θες να πεις, παιδάκι μου, ότι οι Γαλατσιώτες Επιστήμονες είναι πρόβατα και ο εξωγενής Συμπαραστάτης του Δημότη που μας προέκυψε, είναι η «Μικρή Ολλανδέζα»;
Αυτό κατάλαβες εσύ, ρε μάνα; Μέγας είσαι «Τσίρο μου» και θαυμαστά τα έργα σου. Τώρα που θυμήθηκα τον Τσίρο, ρίξε αν θες μια ματιά στον απελθόντα να θαυμάσεις μέρες και έργα του ιδίου σε κλίμακα «Ρε Ματζόρε». Ρε το δήμαρχο παιδάκι μου; Κανένας σεβασμός;;; Μάνα στο λέω, όταν ακούς Δήμαρχο να μιλάει για έργα «Εννοεί Τσιμέντο», δες πόσο τσιμέντο έριξε ο αθεόφοβος στην πλατεία Παραδεισίων, που ούτε ο Σανβαντόρ Νταλί δεν μπορούσε να φανταστεί τον «παράδεισο τίγκα στο τσιμέντο». Μετά πήγαινε να δεις το ποδηλατόδρομο που στοίχισε 1,6 εκατομμύρια ευρώ, πρόσεξε μόνο μην σε πατήσουν τα ποδήλατα, δες μάνα τα πανάκριβα ξερά σιντριβάνια που αναδύουν μπόχα, σκουπιδαριό και δυστυχία, τις ηλιακές φουτουριστικές κολώνες φωτισμού, που τις κοιτάς τη μέρα και νομίζεις πως είσαι στο Ντουμπάι και το βράδυ αν δεν κρατάς φακό, «μπάι μπάι» που λένε και οι Αμερικάνοι. Μπορείτε να διαπιστώσετε, ότι μετά από 2 χρόνια λειτουργίας, δεν ανάβει, σχεδόν, καμία.
Καμάρωσε αν θες και τα έργα, των προηγούμενων Δημάρχων, τις 6ώροφες και 8ώροφες πολυκατοικίες που φτιάξαν σε αγαστή συνεργασία με τους εργολάβους, δες τους δρόμους, τις πλατείες, τις υπογραφές πού ‘βαλε το Δημοτικό Συμβούλιο για να παραχωρήσει το οικόπεδο του ΠΑΛΑΙ, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, χωρίς καμία δέσμευση της κυβέρνησης όπως έγινε σε άλλους Δήμους. Μάνα, μόνο πρόσεχε μην κοιτάξεις Ψηλά, γιατί εκεί «δεν υπάρχει, μήτε Ελπίδα, μήτε φώς, μήτ’ Ουρανός». Αλλά θα μου πεις, «ας φτιάξει κάτι και η επόμενη γενιά». Αυτή η γενιά που θα μείνει πίσω, αυτή η γενιά που καταστρέψαμε, αυτή η γενιά που θα μείνει εδώ και δεν θα ξενιτευτεί, που θα αγωνιστεί να αναστηλώσει τη χώρα. Και μόλις τα πράγματα αλλάξουν και ισιώσουν, θα ‘ρθούν πάλι απέξω οι «συμπαραστάτες του δημότη και της επιχείρησης» να μας μάθουν πως διοικείτε και πώς καταστρέφετε εν ριπή οφθαλμού η χώρα.
Άκου, Μάνα, τελικά όπως διαπίστωσες, όσο λιγότερα «μεγάλα έργα» κάνουν οι Δήμαρχοι στην πόλη, τόσο λιγότερο η πόλη καταστρέφεται.
Βρε καλό μου παιδί, «Βλέπε, Άκου, Σώπα» – τι σου έμαθε δυο χρόνια ο στρατός;;; Κι αν ερχόσουν και στην εκκλησία θα μάθαινες και το «Πίστευε και μη ερεύνα». Πρόσεξε, παιδάκι μου, γιατί θα καταντήσεις χειρότερος κι απ’ το Βαρουφάκη, που θέλει να στείλει πρώτη πρώτη τη θειά σου τη Βουρλίμπενα με τα ακουστικά βαρηκοΐας στη Μύκονο, να πιάσει λέει τους φοροδιαφυγάδες, μιας και είναι κάτοχος φούλ έξτρα εξοπλισμού.
Εύχομαι, παιδάκι μου, με τις τρέλες που γράφεις, να σε κόψει ο Παλμός, μπας και ησυχάσει ο Δήμαρχος και το Γαλάτσι απ’ τις δικές σου σκέψεις. Μάνα μη φοβάσαι, ο Παλμός με κοντράρει για να ανεβαίνει η «λίμπιντο» των αναγνωστών.
Άκου καλό μου παιδί, ο Δήμαρχος έκανε πολύ σωστά που δεν επέλεξε «Συμπαραστάτη του Δημότη και της επιχείρησης» απ’ το Γαλάτσι. Είδες κανένα νέο παιδί, κανένα δικηγόρο, κανένα άνεργο ή επιστήμονα να διαμαρτυρηθεί; Άκουσες κανένα δημοτικό σύμβουλο να πει πως είναι λάθος;;; Άκουσες κανένα γονιό που ‘χει το γιό του άνεργο να σου πει μπράβο;;; Όλα αγόρι μου, όπως σου είπα και στην αρχή, είναι δούνε και λαβείν, «όλοι ελπίζουν σε κάτι».
Άκουσα κάποιους, μάνα, άκουσα, μα την ώρα που μου το ‘λεγαν κοιτούσαν τριγύρω, μην τους δει κανένα μάτι, μην τους ακούσει κανένα αυτί. Μάνα τελικά «ο Έλληνας δεν ψάχνει για δουλειά, για υπόσχεση ψάχνει». Κι αυτή η νοοτροπία περνάει από τον πατέρα στο παιδί κι από γενιά σε γενιά. «Μη μιλάς παιδί μου, να ‘χεις την ευχή μου, μη διαμαρτύρεσαι και θα ΄ρθει κι η δική σου η σειρά, θα βρω εγώ τον τρόπο». Εδώ και 500 χρόνια πορευτήκαμε «μ’ αυτόν εδώ τον τρόπο», με την ίδια ευχή και την ίδια πατρική συμβουλή.
Κι έτσι «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και οι γονείς πεθαίνουν με την Ελπίδα….».
«Ζητείτε Ελπίς».

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή