Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται ανατριχιαστικά!Γράφει ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΠΑΝΟΣ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας προοδευτικός «δημοκράτης», «αριστερός» της εποχής του, σα να λέμε που βάλθηκε να τα «βάλει» με την αντίδραση και το παλάτι. Ο λαουτζίκος νόμισε πως ο κύριος αυτός, ο Λευτεράκης, αγωνίζεται για το καλό του. Έτσι νόμιζε. Αυτός ο κύριος έμελλε να είναι ο πολιτικός γενάρχης ολόκληρου του σημερινού «δημοκρατικού» πολιτικού προσωπικού. Πίνουν όλοι νερό στο ονομά του, από τον Κούλη μέχρι τον Τσίπρα. Ήταν ο «εθνάρχης» Βενιζέλος. Κάποτε λοιπόν η αστική εξουσία στην Ελλάδα, ξαναβρέθηκε στην ανάγκη του Βενιζέλου, παρότι λίγα χρόνια πριν τον είχε πετάξει σαν στημένη λεμονόκουπα. Τον Μάη του 1928 η ελληνική αστική τάξη και ο ξένος παράγοντας, αποφάσισαν, στα πρόθυρα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης 1929 – 1933, να τον επαναφέρουν στην ενεργό πολιτική δράση. Ο μεγαλόψυχος «εθνάρχης» δέχτηκε να έρθει να μας σώσει απο την κρίση και να μας φέρει την «ανάπτυξη». Το 1932 η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει.

Πώς, λοιπόν, θα έφερνε την ανάπτυξη ο προοδευτικός «εθνάρχης»; Έδειξε τις διαθέσεις του από την πρώτη στιγμή … «Το δικαίωμα στην απεργία προς επιδίωξιν των επαγγελματικών συμφερόντων των εργατών καθώς και το αντιστοιχούν δικαίωμα των εργοδοτών [το λόκ άουτ παρακαλώ !!!], όπως σταματούν τη βιομηχανικήν των επιχείρησιν δεν εννοούμεν ουδ’ επ’ ελάχιστον να περιορίσωμεν.» Σα να ακούμε τον Τσίπρα να σκίζει μνημόνια!!!
Συνεχίζει ο «εθνάρχης»: «Πιστεύομεν όμως ότι επιβάλλεται προς το συμφέρον των εργατών, εξ ίσου και των εργοδοτών, καθώς και της όλης κοινωνίας, όπως ρυθμισθή διά νόμου η άσκησις του δικαιώματος τούτου κι ελπίζω βασίμως ότι θα επιτύχω τη συναίνεσιν και των εργατών και των εργοδοτών, όπως καθιερωθή διά νόμου η υποχρέωσις και διά τα δύο μέρη, πριν προβαίνουν εις την άσκησιν του δικαιώματός των να ειδοποιούν το υπουργείον Εθνικής Οικονομίας όπως τούτο εντός ευλόγου προθεσμίας προβαίνει επί παρουσία αντιπροσώπων των εργατών και των εργοδοτών περί του βασίμου ή μη των λόγων, οίτινες προκαλούν την απειλούμενην απεργίαν ή το λοκ – άουτ και δημοσιεύη δι’ εκθέσεως το όρισμα της ερεύνης. Μόνον μετά τη δημοσίευσιν της εκθέσεως ταύτης, η κήρυξις της απεργίας ή του λοκ – άουτ θα είναι νόμιμος.»
Είναι φανερό πως ο «εθνάρχης» ήρθε αποφασισμένος να μας «αναπτύξει» με την κατάργηση της πάλης των τάξεων!!!
Είναι επίσης ξεκάθαρο πως τέτοιο σχέδιο μπορεί να το έχει μόνο ένας ηλίθιος ή ένας αποφασισμένος να κοπανήσει τον εργάτη κατακέφαλα. Και ο εθνάρχης δεν ήταν ηλίθιος. Το αποδείχνει αμέσως παρακάτω:
«Οι οπαδοί της Γ’ Διεθνούς θα κραυγάσουν βέβαια κατά της προτάσεως ταύτης. Αλλά επειδή εμνημόνευσα τη Γ’ Διεθνή να εκθέσω ποία είναι η στάσις του κομμουνισμού. Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είναι η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία, θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά της αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπτικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος.»
Έτσι !!! Δεν ήταν παίξε – γέλασε ο εθνάρχης, έπιασε την ουσία, τσάκισμα του εργάτη, τσάκισμα του κομμουνισμού !!! Έβλεπε πολύ μπροστά ο «εθνάρχης της αστικής τάξης» αν σκεφτούμε ότι όλα αυτά σχεδιάζονταν όταν το ΚΚΕ βρισκόταν στην απαξίωση, πνιγμένο στη φάση του φραξιονισμού. Μάλιστα στις εκλογές του 1928 δεν είχε καταφέρει να μπεί στην Βουλή. Όμως ο Βενιζέλος είχε κατάλαβει νωρίς πως οι «επικίνδυνες» επαναστατικές καταστάσεις δεν μετριούνται με εκλογικά ποσοστά, αλλά με τις αντικειμενικές συνθήκες. Χώρια που ο Βενιζέλος μετέφερε στην Ελλάδα την τεχνογνωσία που είχε εφαρμόσει πριν ο Βίσμαρκ με ανάλογους νόμους στην Γερμανία.
Τα σχέδια του Βενιζέλου έγιναν νόμος τον Ιούλη του 1929 με τον τίτλο. «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών». Στην ιστορία όμως πέρασε με την ονομασία «Ιδιώνυμο», αφού αντιμετώπιζε τον κομμουνισμό ως «ειδικό αδίκημα»!!!
Ας παρακολουθήσουμε ένα απόσπασμα από την τοποθέτηση του Βενιζέλου στην Βουλή που έκανε και μάθημα κομμουνισμού!!! «Το νομοσχέδιον δεν επιδιώκει να διώξη τον κομμουνισμόν ως ιδέαν αλλά τη Γ’ Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής, αίτινες απέχουν πολύ του ιδεώδους κομμουνισμού. Το νομοσχέδιον επιδιώκει τη δίωξιν των οπαδών της Γ’ Διεθνούς. Δε δυνάμεθα να διώξωμεν τον κομμουνισμόν, διότι και ο Χριστός υπήρξε κήρυξ της ιδέας αυτής. Ο Χριστός διεκήρυξε πρώτος τον κομμουνισμόν, αλλά από την υψηλήν ιδεολογίαν του κομμουνισμού μέχρι των ανατρεπτικών ενεργειών των ανθρώπων της Μόσχας, υπάρχει διαφορά».
Απύθμενο το θράσος. Τον νόμο του Βενιζέλου το πήρε στα χέρια της η δικαιοσύνη και άρχισαν οι εξορίες και οι δίωξεις. Δεν χρειάζεται να συνεχίσουμε τις περιγραφές.
Θα τελειώσω όμως με μία σπουδαία ιστορική λεπτομέρεια που σηματοδοτούσε τα επερχόμενα σε σχέση με τα σχέδια της αστικής εξουσίας και του Βενιζέλου, του πιστού της υπηρέτη. Ο Βενιζέλος αρνήθηκε κατηγορηματικά πρόταση (του Αλ. Παπαναστασίου) να διώκονται με το «Ιδιώνυμο» και οι ενέργειες των φασιστών!!!!!!
Ο «εθνάρχης» δεν πρόλαβε να τελειώσει την βρώμικη δουλειά. Την ολοκλήρωσε το 1936 ο φασίστας Μεταξάς θέτοντας εκτός νόμου το ΚΚΕ. Δεν ξέρω αν η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα ή σαν τραγωδία, ξέρω όμως οτι τείνει να επαναλαμβάνεται,ανατριχιαστικά.
Από «αριστερός» ξεκίνησε ο Τσίπρας, κόπιαρε Ανδρέα – Καραμανλή μέχρι δεύτερη γενιά και ήδη με το «ιδιώνυμο» …έφτασε Βενιζέλο, Μανιαδάκη, Μεταξά. Λίγη προσπάθεια και φτάσαμε σε Τρικούπη – Δηλιγιάννη. Άιντε και βασιλιά!