Eξομολόγηση

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Eξομολόγηση


Ο ΦΡΟΝΙΜΟΣ

Πάτερ ημών, θεώρησα φρόνιμο μέρες που ‘ρχονται, να ξαλαφρώσω την ψυχή μου με αυτά που ακούω απ’ τους εκλεγμένους και καθ’ όλα θρησκευόμενους άρχοντες της συντεταγμένης πολιτείας, αλλά και από κάποιους συνανθρώπους μου, που επωμίζονται τα δεινά και τον δυσβάσταχτο ζυγό της πολύπαθης τούτης Χώρας. Και επ’ ευκαιρία θα ‘θελα να λύσω και κάποιες θρησκευτικές μου απορίες… Ακούω, τέκνον μου.

ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ

Πάτερ ημών, δεν ξέρω πόσες ζωές έχω ζήσει και πόσες μου απομένουν. Δεν ξέρω τι έχω χάσει απ’ τη ζωή και τι έχω κερδίσει. Δεν ξέρω αν θα ‘πρεπε να πιστεύω «εις έναν θεό» ή να υμνώ την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, τις αρχές και τις αξίες που κοσμούν την ανθρώπινη φύση. Δεν ξέρω πόσες φορές αμάρτησα ικετεύοντας για την δική μου σωτηρία και πόσες φορές ξέχασα το συνάνθρωπό μου.
Δεν ξέρω αν είμαι θεοφοβούμενος ή αθεόφοβος. Δεν ξέρω αν είμαι θεοσεβούμενος ή θεοπάλαβος έτσι όπως ορθά μάλλον με στόλιζε η μακαρίτισσα η μάνα μου.

Ο ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ

Θα ‘θελα, Πάτερ μου, εσύ που μελετάς εις βάθος τας γραφάς, να μου εξηγήσεις αν μέσα σε αυτά που κήρυττε ο Κύριος στο λόγο Του για μας, τους κοινούς θνητούς και καθ’ όλα συντηρητικούς, συμπεριλάμβανε, ριζοσπάστες, αντιδραστικούς, αριστερούς, μαύρους, άσπρους, έγχρωμους, μετανάστες, παραβατικούς;;;
Η εκκλησία, τέκνον μου, και ο λόγος του Κυρίου έχει τη δύναμη να μας αγκαλιάζει και να μας περιθάλπει όλους, η αλήθεια είναι βέβαια πως ο άνθρωπος ο μετριοπαθής, ο συντηρητικός, δείχνει πως έχει περισσότερη ανάγκη από την σκέπη του Κυρίου κι συντάσσεται εύκολα και άνευ αντιρρήσεων στο λόγο και στο πλήρωμα της εν Χριστό διακονίας.
Καλά τα λες, Πάτερ μου, αλλά εγώ έχω μια απορία, «O έχων δύο Χιτώνες» τον δεύτερο πού τον βρήκε; Εσύ δεν βλέπεις, Πάτερ μου, ότι κάποιοι κλέβουν χιτώνες που λείπουν απ’ τους φτωχούς; Δηλαδή κάνει η εκκλησία τα στραβά μάτια στον πλουτισμό;, είπε ο Χριστός Πάτερ μου «Δούλεψε να φας και κλέψε για να έχεις»;;;

Ο ΔΕΞΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ
Κι αφού, Πάτερ μου, φτάσαμε ως εδώ, δωσ’ μου ακόμη μια εξήγηση εσύ που ξέρεις, τι σημαίνει Δεξιός και τι Αριστερός;;…
Δεξιός, τέκνον μου, είναι ο χρήσιμος άνθρωπος, ο καλός άνθρωπος, ο μετριοπαθής, ο συντηρητικός, ο λογικός, ο οικογενειάρχης, ο μετρημένος, ο ισορροπημένος, ο πετυχημένος . Όπως βλέπεις με το δεξί χέρι κάνουμε το σταυρό μας, με το δεξί γράφουμε, με το δεξί χέρι ευλογούμε το ποίμνιό μας, για τον δεξιό ψάλτη ομιλούμε συνεχώς.
Αριστερός τέκνον μου… είναι το ακριβώς αντίθετο.

ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ;
Στην εκκλησία, τέκνο μου, έρχονται όλοι, και δεν χρειάζεται να πει κανείς τι πιστεύει γιατί τους καταλαβαίνεις απ’ το σταυρό που κάνουν και από το πού κάθονται.
Ο Συντηρητικός με το που μπαίνει στην εκκλησία, τέκνον μου, στέκεται περήφανος σε σημείο που τον βλέπουν όλοι, κάνει το μεγάλο σταυρό, κοιτάζει τον παπά στα μάτια κάνοντας του νόημα και σιγοψάλλει τη θεία λειτουργία για να βλέπουν και οι υπόλοιποι πόσο βαθειά έχει ριζώσει η πίστη μέσα του, και σε πρώτη ευκαιρία επαναλαμβάνει επιδεικτικά το μεγάλο σταυρό. Η γυναίκα του πιο δίπλα, τούμπανο απ’ το φαΐ, τις μιλφείγ και τα τσιζ κέικ, μπαίνοντας κρατάει στα χέρια της τρία κεριά, κάνει με το ασφυκτικό ταγιέρ της τρείς βαθειές μετάνοιες και φυλάει όλες ανεξαιρέτως τις εικόνες μια προς μια, με το μαλλί φουσκωμένο απ’ το κομμωτήριο σαν μπάλα ποδοσφαίρου και στο μυαλό της καρφωμένο το βασανιστικό ερώτημα «το μαλλί πώς είναι;».
Ο ψευτοαριστερός, που δήθεν τον έφερε η γυναίκα του με το ζόρι, μπαίνει μέσα στα μουλωχτά, κάνει το σταυρό του σαν να παίζει μαντολίνο και στη συνέχεια καμώνεται πως δεν θέλει, οι δε κομμουνισταί που εμφανίζονται μόνο εις γάμους και κηδείας κάθονται στο πραοαύλιο χώρο, μην περάσει η επανάσταση και δεν την πάρουν χαμπάρι. Η αλήθεια είναι ότι μέσες άκρες με τους κομμουνιστάς λέμε σχεδόν τα ίδια, αλλά με διαφορετικό τρόπο, εξ ού και η αντιπαλότης. Βέβαια οι δικοί μας πιστοί έχουν το προνόμιο πως ό,τι λέμε δεν χρειάζεται να το εφαρμόζουν κιόλας, γιατί η εκκλησία διακρίνεται για το μεγαλείο της μεταμέλειας και της συγχώρεσης. Έξι ημέρες μπορείς να κλέβεις και την εβδόμη έρχεσαι να βάλουμε μπλάνκο. Γι’αυτό εμείς τέκνον μου παίρνουμε 96% και αι κομμουνισταί 4%, ξέρεις τι πόνο κάνει τέκνον μου το κονσερβοκούτι;;;

Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ

Πάτερ μου, Δεξιοχέρης δεν ήταν και ό άλλος με τις μίζες; Ο Πατριώτης ο Μακεδονομάχος που αγωνιζόταν με επερωτήσεις στη Βουλή «δια το καλόν της πατρίδος;;» και ορκίζονταν «δια πάσαν νόσον και πάσαν αμαρτίαν» στα υπέρτατα ιδανικά του έθνους (Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια );; «Χέρι Χέρι» δεν γέμισαν τις τσέπες κι ύστερα τράβηξαν για νόμιμες υπουργικές μπίζνες;;; Τους άκουσες με τι μένος ξιφουλκούσαν στα πάνελ των καναλιών για τον κατάδικο, υπόδικο νεαρό αναρχικό Ρωμανό;;;  Τους άκουσες να πουν κουβέντα για τον Μέντορά τους;;;
Εκεί φτάσαμε σήμερα, Πάτερ μου, ο Αναρχικός με το Καλάσνικωφ συστήνει συμμορία να κλέψει τις τράπεζες που νομίζει ότι κλέβουν το λαό και ο ΛΑΟΣ, με επερωτήσεις στη Βουλή, συστήνει συμμορία να μιζάρει νόμιμα τα Σούπερ Πούμα. Και τώρα ποιος είναι πιο επικίνδυνος «ο Αναρχικός και η συμμορία του ή ο ΛΑΟΣ και η συμμορία του».
Πάτερ μου, υπάρχει πιθανότητα αυτό το παιδί να βρει το σωστό δρόμο και να το δούμε αύριο ακόμα και στη Βουλή; Ή θα συνεχίσει να βάζει μπουρλότα και θα κλέβει αυτούς που νομίζει ότι κλέβουν το λαό;;
Ο Ναός της Δημοκρατίας, τέκνον μου, τους χωρά όλους. Κι ο Βορίδης τι νομίζεις, ένα παιδί με ρόπαλο στο χέρι ήταν και σήμερα τον καμαρώνουμε στη Βουλή θεματοφύλακα της δημοκρατίας. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε, τέκνον μου, ότι ο Βορίδης επιτελούσε έργο ιερό, κυνηγούσε τους Αναρχικούς και τους Κομμουνιστάς που νόμιζαν ότι οι τράπεζες κλέβουν τον λαό.

ΤΑ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ
Κι αρχίζουν τα δίλλημα νά ‘ρχονται σωρό, ποιός είναι πιο επικίνδυνος: ο αναρχικός που κλέβει 100.000 και είναι στη Φυλακή ή οι Πατριώτες και οι εκπρόσωποι του ΛΑΟΣ που κλέβουν 6.5 εκατομμύρια και είναι ελεύθεροι;; Θα ‘θελες το παιδί σου να κάθετε στο ίδιο θρανίο με έναν κλέφτη ποινικό ή θα ‘θελες να το καμαρώνεις στη Βουλή δίπλα σε έναν κλέφτη δεξιοχέρι συντηρητικό;;;
Κι έτσι ο κοσμάκης μπροστά σε τέτοια διλλήματα τσιμπάει το δόλωμα που τον σκοτώνει, αδιαφορώντας  πως είναι μπαγιάτικο και τίγκα στο συντηρητικό.
Η μεταμέλεια, Τέκνον μου, είναι σπουδαίο πράγμα.
Αμήν, Πάτερ μου, Αμήν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή