Σοφοκλής Πέππας ο ηθοποιός Η γαλατσιώτικη φωνή του Μπαρμπαστρούμφ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Σοφοκλής Πέππας ο ηθοποιός  Η γαλατσιώτικη φωνή του Μπαρμπαστρούμφ

Ο Σοφοκλής Πέππας γεννήθηκε το 1948 στο Μενίδι Αττικής και στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η οικογένεια του μετακόμισε στο χαοτικό πολεοδομικά και απρόσωπο αρχιτεκτονικά Γαλάτσι, κοντά στα νταμάρια, στο ύψος της οδού Ακτημόνων. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στις γειτονιές με τους αδιάνοικτους και αδιαμόρφωτους δρόμους, τα μονόχωρα σπιτάκια που τις νύχτες φωτίζονταν με τις γκαζόλαμπες και το νερό έφτανε μέχρι εκεί πάνω με το γαϊδουράκι του νερουλά. Τότε που η περιοχή δονούνταν από τις συχνές εκρήξεις των φουρνέλων στα νταμάρια, που το μοναδικό δημοτικό σχολείο βρισκόταν πολύ μακριά, στην άλλη, τη δυτική άκρη του Γαλατσίου και ο Σοφοκλής πήγαινε μέσα από το χωματόδρομο της ΛΑΤΟ στο πιο κοντινό δημοτικό του Ψυχικού. Τότε που οι αλάνες σε κάθε γειτονιά πρόσφεραν την αναγκαία απλωσιά για παιχνίδι και πετροπόλεμο και ο απέραντος παριαστικός χώρος, με τα απομεινάρια του άλλοτε περίφημου δάσους Γαλατσίου, τον πειρασμό στους τολμηρούς για σκασιαρχείο και περιπέτειες.

Ο Σοφοκλής αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Αθηνών στα 22 του, το 1970. Με άριστες επιδόσεις στις σπουδές του τού προσφέρθηκε, από το γνωστό Ίδρυμα Φορντ, υποτροφία στο ΑΚΤΟΡΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ που όμως δεν δέχθηκε. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και με την απόλυση του γεμάτος αυτοπεποίθηση εγκαινίασε την πλούσια επαγγελματική του καριέρα με το θίασο του Δ. Μυράτ στο θεατρικό έργο «Παράξενο Τάμα» και γρήγορα ξεχώρισε για το ήθος και το υποκριτικό του ταλέντο. Έκτοτε η παρουσία του στη θεατρική σκηνή υπήρξε συνεχής και ιδιαίτερα επιτυχής.
Συνεργάστηκε με το «Ανοιχτό Θέατρο», το θίασο «Φέρτη – Καλογεροπούλου», με το θεατρικό Οργανισμό «ΕΝΤΟΠΙΑ», τα ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας και Βέροιας, τη «ΣΚΗΝΗ» του Λ. Βογιατζή, το Θεατρικό Οργανισμό «ΠΑΛΚΟΣΕΝΙΚΟ» του οποίου υπήρξε και ιδρυτικό μέλος, το Θεατρικό Οργανισμό του Πανεπιστημίου Αθηνών, τους «ΔΕΣΜΟΥΣ», τη θεατρική ομάδα «ΠΡΑΞΗ», το «ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ», το Θίασο «Γ. ΒΟΓΛΗ» και έπαιξε σε δεκάδες έργα όπως «Μπουλουκτσίδες», «Ημέρωνα της Στρίγκλας», «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», «Εχθρός του Λαού», «Χαρτοπαίκτες», «Θείο Βάνια», «Οθέλλο» , «Ιππείς» «Φιλοκτήτης» «Ιφιγένεια εν Ταύροις» «Πλούτο», «Ικέτιδες», «Πέρσες», «Αντιγόνη», «Οδύσεια», «Τρικυμία» , «Θείο Βάνια» «Φάουστ», και πολλά άλλα, πρωταγωνιστώντας σε πολλές από τις παραστάσεις αυτές.
Αν και κατεξοχήν θεατρικός ηθοποιός, παράλληλα με το θέατρο έκανε Κινηματογράφο, Τηλεόραση και Ραδιόφωνο, μετέχοντας σε δεκάδες κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές , όπως: «Ιστορίες Αγάπης», «Ο Βασιλιάς και το Άγαλμα», «Το Συνεργείο», «Μαγική Νύχτα», «Οι Γυναίκες», «Η Σκόνη» (που του χάρισε το Βραβείο Α’ Αντρικού ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Καΐρου το 2004), , «Υπόγεια Διαδρομή», «Τιρερέμ», «Έναστρος Θόλος» κ.ά. Κοντά σ’ όλα τα παραπάνω δάνειζε και τη χαρακτηριστική φωνή του σε ήρωες ταινιών που μεταγλωττίστηκαν στα Ελληνικά. Διασημότερος ήρωας ο Μπαμπαστρούμφ με τη βαθιά φωνή του Σοφοκλή στη παιδική τηλεοπτική σειρά τα «Στρουμφάκια» που καθήλωνε το παιδόκοσμο και όχι μόνο.
Η συνεισφορά του καλλιτέχνη και πνευματικού ανθρώπου Πέππα Σοφοκλή στο καλλιτεχνικό και πνευματικό κεφάλαιο της μεταπολεμικής Ελλάδας δεν περιορίστηκε στα παραπάνω. Ιδρυτικό μέλος του εκδοτικού Οίκου «Αρίων» συνέβαλε στην έκδοση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, βιβλίων που γράφτηκαν από ανθρώπους όπως οι Μπρεχτ, Έσλιν, Κοτ, Γκροτόφσκι, Μπρουκ κ.α., που η σκέψη τους σημάδεψε τη πορεία του σύγχρονου θεάτρου στο κόσμο Κι ακόμα, το αστείρευτο μεράκι του για το θέατρο έβρισκε ικανοποίηση στη θεατρική σκηνοθεσία και τη διδασκαλία σε δραματικές Σχολές μεταγγίζοντας τις γνώσεις και τη πλούσια πείρα του στους συναδέλφους του. Στην παρακάτω σύντομη αναφορά στους μαθητές του – νέους συναδέλφους, αναδεικνύεται το βαθύ αίσθημα ευθύνης του ώριμου ηθοποιού – δάσκαλου Σοφοκλή Πέππα απέναντι τους:
«Όσο δούλευα με τους νέους συναδέλφους μου, τελείως ανέτοιμος για κάτι τέτοιο πρέπει να ομολογήσω, αισθανόμουν όλο και ποιο πολύ την ανάγκη να ενθαρρύνω τη μοναδικότητά τους. Ανακάλυπτα μαζί τους πόσο αναγκαία είναι η τόλμη και φαντασία, πόσο χρήσιμο είναι να υπάρχει πάντα ανοιχτό ένα παράθυρο στο απρόοπτο, ένα παράθυρο στο λάθος.
»Θεώρησα πολύ σημαντικό να μάθουν οι νέοι ηθοποιοί, στην πρόκληση ενός ρόλου, να απαντάνε με πρωτοβουλία, να υποψιάζονται τις πολλές δυνατότητες, να εκμεταλλεύονται την έκπληξη. Προσπάθησα να τους βοηθήσω να καταλάβουν πως αυτό που θεωρείται ή φαίνεται αυτονόητο, σε ένα έργο, πρέπει να ερευνάται πάντα απ’ την αρχή, λέξη τη λέξη, κάθε στιγμή, όπως μια άγνωστη χώρα. Κι ακόμα να τους εμπνεύσω θάρρος στο φάλτσο και εμπιστοσύνη στην ασυμμετρία της ζωή, στην πολυσήμαντη κι ωστόσο αδιάκοπη ροή της.
»Ίσως να φαίνονται όλ’ αυτά αντιφατικά, πιστεύω όμως, πως όχι, για κάποιον που θέλει να γίνει ηθοποιός, για κάποιον δηλαδή, που φιλοδοξεί να οργανώνει το χάος χρησιμοποιώντας τον εαυτό του, που δεν είναι, παρά μέρος αυτού του χάους.
»Έτσι η προσοχή μας δεν επικεντρώθηκε τόσο στη “μία επιλογή” αλλά στο να διατηρηθεί η φρεσκάδα των νέων ανθρώπων, για να προκύψει, όσο βέβαια είναι δυνατό, η προσωπική τους ματιά, η δική τους ευχαρίστηση. Είμαι βέβαιος ότι ακόμα κι αυτόν τον “ελεύθερο σχεδιασμό”, αν μπορώ να το ονομάσω έτσι, θα τον λαμπρύνουν με τα πλούσια εφόδια τους, που τόσο επίμονα έχουν κατακτήσει στα τέσσερα χρόνια των σπουδών τους , αυτοί οι νέοι με το θαυμάσιο ήθος. Δεν έχω παρά να τους ευχηθώ καλή τύχη και χωρίς ίχνος υποκρισίας, να τους ευχαριστήσω για όσα μου έμαθαν.
Σοφοκλής Πέππας»
Ο Σοφοκλής έζησε έντονα τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια με τους φίλους του στο αστικό και φυσικό περιβάλλον του Γαλατσίου των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Αργότερα, στις ενήλικες συναντήσεις τους, του άρεσε να ξετυλίγει με τον μοναδικό γλαφυρό τρόπο του το κουβάρι των κοινών αναμνήσεων τους και να χάνονται στο αλλοτινό Γαλάτσι όπου έζησαν τη παιδική τους αθωότητα. Γινάτια, εγωισμοί, φαντασιώσεις, σκανταλιές, τσακωμοί, απόκρυφες στιγμές της παιδικής «αλητοπαρέας» της γειτονιάς από τους Σταματελόπουλο Σπύρο (Ζαζάς), Δελατόλα Κώστα, Ποντίκη Χρήστο, Ρωμανό Γιάννη, Στάθη Μουρουνάκη, Τάκη Καρακύκλα, Σάκη Ψιλόπουλο κ.ά. ζωντάνευαν μέσα από το αφηγηματικό του ταλέντο και προβάλλονταν στην ενήλικη οθόνη τους, προκαλώντας ακατάσχετα ξεσπάσματα ξεκαρδιστικού γέλιου.
Ο Σοφοκλής Πέππας δεμένος με τον τόπο των παιδικών του χρόνων δεν τον αποχωρίστηκε ποτέ. Έζησε τη ζωή του και δημιούργησε την Οικογένεια του στο Γαλάτσι, όπου, όταν το επέτρεπαν οι υποχρεώσεις, απολάμβανε τη κουβέντα των φίλων του. Ιδιαίτερα η… επιστροφή της γαλατσιώτικης παρέας στο καιρό της παιδικής αθωότητας αποτελούσε ευχάριστη καταφυγή και ξεκούραση κατά τα χρόνια της ενηλικίωσης, μέχρι την πρώιμα αμετάκλητη …φυγή του, το 2012.

– Για τις πληροφορίες και τα στοιχεία από τη ζωή και την επαγγελματική καριέρα του Σοφοκλή Πέππα, ευχαριστώ την Οικογένεια του και τους Σταματελόπουλο Σπύρο, Στάθη Μουρουνάκη και Σάκη Ψιλόπουλο.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή