Απώλεια & διαχείριση του πένθους

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Απώλεια & διαχείριση  του πένθους

Η απώλεια, όπως λέει και ο Φρόυντ, ενός αγαπημένου προσώπου ή της αγάπης του είναι ο μεγαλύτερος πόνος. Φαίνεται και από έρευνες ότι μέσα από την αποδοχή, η απώλεια είναι πιο λειτουργικά διαχειρίσιμη, όταν δεν υπάρχει δηλαδή άρνηση είτε της εξωτερικής πραγματικότητας ενός θανάτου είτε της εσωτερικής πραγματικότητας, που μπορεί να είναι μια θλίψη γεφυρωμένη πίσω από άμυνες.

Έρευνες υποδηλώνουν ότι η δυσπιστία, η λαχτάρα, ο θυμός και η θλίψη μπορεί να αντιπροσωπεύουν πτυχές μιας ενιαίας υποκείμενης ψυχολογικής κατασκευής διαχείρισης πένθους. Φαίνεται πως όσο υποχωρεί το πένθος τόσο αυξάνεται η αποδοχή. Πένθος και αποδοχή ίσως είναι κατά μία έννοια οι δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος.
Στον πυρήνα του, ο θρήνος μπορεί να είναι η κατάσταση της συναισθηματικής αναταραχής και της απογοήτευσης που σχετίζεται με όσα ιδανικά θα θέλαμε να έχουμε και δεν έχουμε. Η αποδοχή αντιθέτως μπορεί να επιφέρει συναισθηματική ηρεμία – μια αίσθηση δηλαδή εσωτερικής γαλήνης που έρχεται όταν κανείς δεν μάχεται ένα χαμένο αγώνα να ανακτήσει κάτι που οριστικά χάθηκε. Βιωματικά κάτι τέτοιο είναι στρεσογόνο και δύσκολο βέβαια.
Το παρατεταμένο πένθος που προκαλεί δυσκολίες στο να είναι κάποιος λειτουργικός και τον φέρνει σε μια κατάστασης ανηδονίας, όπου δεν ευχαριστιέται τίποτα, έχει ασταθή ύπνο και όρεξη, έχει κάποιο αίσθημα κενού αλλά και συναισθηματικά είναι βαθιά τραυματισμένος, είναι σημαντικοί λόγοι για ψυχοθεραπεία και πιθανή φαρμακοθεραπεία.
Κλείνοντας, ένα θεραπευτικό αίτημα μπορεί να είναι και το άγχος του δικού μας θανάτου. Μια αγωνία που μοιραζόμαστε όλοι μας μπορεί να αναλυθεί στο θεραπευτικό δωμάτιο. Μοιάζει η ισότιμη ανθρώπινη σύνδεση και η ειλικρινής επαφή με σημαντικούς μας άλλους να λειτουργούν θεραπευτικά και να μειώνει τέτοιες αγωνίες και συχνά μεγεθυμένους μας φόβους.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή