«Νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου»

Οι άνθρωποι που έχουν την πραγματική ανάγκη επαναπροσδιορισμού του φύλου τους δεν είναι βιολογικά και ψυχικά άρρωστοι, αλλά βιώνουν μια άρρωστη σχέση με την κοινωνία και τους ρόλους που αποδίδει.

Gender Dysphoria ορίζεται η δεδομένη πολύπλοκη κατάσταση στην ιατρική. Αντί λοιπόν η κοινωνία να χρησιμοποιήσει όλη την κατακτημένη γνώση με σκοπό να απαλλάξει αυτούς τους ανθρώπους από την κοινωνική «δυσφορία» που βιώνουν, έρχεται (με τον μανδύα της προοδευτικότητας και της υπεράσπισης των δικαιωμάτων) και αναθέτει αυτό τον ρόλο στα ίδια τα υποκείμενα.
Ο αυτοπροσδιορισμός του ατόμου σε σχέση με την κοινωνία στην νοητική σφαίρα της συμπεριφοράς είναι το απολύτως ανάλογο με την ατομική αυτοθεραπεία στην βιολογική σφαίρα.
Η επιστημονική (κατά βάση αντικειμενική) συλλογική (κοινωνική) γνώση παραχωρεί (διά νόμου) τη θέση της στην ατομική, φαντασιακή, υποκειμενική και ενστικτώδη αμάθεια-ημιμάθεια.
Το ένστικτο στη θέση της λογικής, η αισθητηριακή αντίληψη στη θέση της ανάλυσης, το υποκειμενικό στη θέση του αντικειμενικού, το ατομικό στη θέση του συλλογικού, η κυριαρχία δηλαδή του ιδεαλισμού.
Ξέρουν τι κάνουν. Στο όνομα βέβαια της ελευθερίας του ατόμου!!! Η κοινωνικοποίηση είναι «δεσμά»!!! Και οι άλλοι, οι αντιδραστικοί, τα φασισταριά για ποιό λόγο αρνούνται έστω και το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού; Μα αυτοί τους θεωρούν άρρωστους. Καταλαβαίνετε, άμεσα για θεραπεία, για οριστική και τελική λύση αργότερα. Όταν αναλάβουν την εξουσία που θα τους παραδώσουν οι άλλοι οι σημερινοί «υπερασπιστές» των δικαιωμάτων. Αυτοί που τώρα βολεύονται με το «ατομισμός νά’ναι και ό,τι νά’ναι». Οι αντιδραστικοί απλά διαφέρουν σε κάτι επιδιώκουν να «κοινωνικοποιήσουν» σαν μαζικό φαινόμενο τον ένα και μοναδικό ατομισμό των ανώτερων. Δεν βολεύονται με ποικιλίες.
Τελικά, το ένστικτο του ατόμου στη θέση της κοινωνικής γνώσης, η αντικατάσταση του μαρξιστικού «Δεν είναι η συνείδηση των ανθρώπων που καθορίζει το Είναι τους, μα αντίθετα, το κοινωνικό τους Είναι τους καθορίζει την συνείδησή τους» με το ανάποδό του η πλαστή εικόνα που «νομίζει» ο καθένας για το ατομό του στην θέση εκείνου του συσκοτισμένου που πραγματικά είναι σαν αποκλειστικά κοινωνικό όν.
Η πλαστή εικόνα που δεν την δημιουργεί κανένας άλλος παρά η κυρίαρχη ιδεολογία με μοναδικό σκοπό το κέρδος από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας. Η πλαστή εικόνα που σαν τέτοια φτάνει συχνά στον εκχυδαϊσμό των κινημάτων αυτών των ανθρώπων. Η πλαστή εικόνα που εμποδίζει αυτά τα κινήματα να ενταχτούν αποφασιστικά στο ταξικό κίνημα. Αυτά λένε οι μαρξιστές. Οι άλλοι υπερασπίζονται, τάχα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κάποιοι από αυτούς απλά το νομίζουν, είπαμε πλαστή εικόνα. Κάποιοι άλλοι, οι επικίνδυνοι έχουν πλήρη γνώση. Είναι διαφορετικό πράγμα η πάλη για την κατάκτηση δικαιωμάτων σε μια κοινωνία από την αναγόρευση σε δικαίωμα της απουσίας και της απόσυρσης της κοινωνίας απο το ζήτημα ή αντίθετα της απουσίας και της απόσυρσης του ατόμου-ανθρώπου. Το πρώτο παραπέμπει σε ιδεαλιστικό ατομισμό και το δεύτερο ευθέως στον φασισμό. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Δηλαδή, Νικολάκη. Αν ο Μήτσος θέλει να φοράει ρόζ πυτζαμούλα, είναι δική του απόφαση αλλά ΔΕΝ είναι δική του συνείδηση. Κατάλαβες, βρε Νικολάκη που το παίζεις και μαρξιστής.
Στη σημερινή συζήτηση, Νικολάκη, για το νομοσχέδιο περί αλλαγής φύλου, ο Άδωνις είπε σταλινικούς τους κυβερνώντες κι ο Κοντονής απάντησε ότι δεν είναι με το Στάλιν – όπως το ΚΚΕ – αλλά με την Οχτωβριανή Επανάσταση – όπως το «ΚΚΕ εσωτερικού».
Μπορεί στην Ελλάδα να ισχύει το ό,τι δηλώσεις είσαι – που είναι σχετικό και με το νομοσχέδιο που συζητείται – αλλά τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά και δε χωράνε αυτοπροσδιορισμούς που κάνουν το άσπρο μαύρο.
Όχι κύριε υπουργέ, μην μπερδεύετε τα γεγονότα. Ο χώρος σας είναι πολιτικός απόγονος των μενσεβίκων που πολέμησαν με τα όπλα ενάντια στην επανάσταση κι έλεγαν πως δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες. Που κυβερνούσαν εκπροσωπώντας θεωρητικά τους εργάτες και τους έστελναν να γίνουν κρέας για τα κανόνια της αστικής τάξης και για τα κέρδη της.
Προέρχεστε πολιτικά από το ρεύμα που χαιρέτιζε την αντεπανάσταση και την βάφτιζε ανανέωση του σοσιαλισμού. Που πανηγύριζε για την πτώση του τείχους, τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το «τέλος της ιστορίας», για τη νίκη της «ενωμένης Ευρώπης» και της «Δημοκρατίας». Που διαφήμιζε τον κοινωνικό οδοστρωτήρα της ΕΕ ως λίκνο δημοκρατίας, πολιτισμού και δικαιωμάτων.
Και για όσους τυχόν δεν τα ξέρουν ή δεν τα θυμούνται όλα αυτά, φροντίζετε να υπενθυμίζετε στην πράξη με τη διακυβέρνησή σας τι σημαίνει μενσεβίκος στην εποχή μας.
Αφήστε λοιπόν ήσυχους τους μπολσεβίκους και την Οχτωβριανή Επανάσταση. Και μην ξεχνάτε πως ο αντισταλινισμός είναι ντροπαλός αντικομμουνισμός κι αυτό είναι το μόνο κόκκινο πάνω του.