Ψήφος Εμπιστοσύνης

Μέχρι την Παρασκευή στα ΜΜΕ θα κυριαρχήσουν οι ειδήσεις για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Πολλά θα δούμε, περισσότερα θα ακούσουμε και πολύ λίγα θα καταλάβουμε.

Η ψήφος εμπιστοσύνης σαν κοινοβουλευτική πρακτική εισήχθη επί Α. Παπανδρέου. Πριν από τον Ανδρέα, η ψήφος εμπιστοσύνης είχε χρησιμοποιηθεί σαν μέσο πολιτικής πίεσης και πολιτικής επιβίωσης στην εποχή των κυβερνήσεων της αποστασίας με Τσιριμώκο, Νόβα, Μητσοτάκη και άλλους αποστάτες. Σήμερα χρησιμοποιείται σαν μέθοδος για «μάντρωμα» των βουλευτών του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Έτσι και τώρα ο Σαμαράς πριν αρχίσει η νέα κοινοβουλευτική περίοδος, αποφάσισε να γίνει συζήτηση στη Βουλή και να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Παρεμπιπτόντως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για πρώτη φορά το θέρος για την Βουλή διήρκεσε πέντε μήνες. Κανονικά έχουμε τρία θερινά τμήματα για τους μήνες του καλοκαιριού και η Βουλή δουλεύει με το 1/3 των βουλευτών. Αναρωτιέμαι πόσα σοβαρά νομοσχέδια πέρασαν με μειωμένη κοινοβουλευτική λειτουργία. Αυτό αποδεικνύει ότι η εκτελεστική εξουσία έχει καταρρακώσει τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Μήπως έχουμε κατ’ επίφαση δημοκρατία;
Επιστρέφοντας στο θέμα μας θα αναλύσουμε λίγο την έννοια της ψήφου εμπιστοσύνης για να δούμε πόσο πολύ χρησιμοποιείται για αλλότριους σκοπούς.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η ψήφος εμπιστοσύνης ζητείται αν υπάρχει φανερή δυσαρμονία μεταξύ κυβέρνησης και Βουλής, ή αν δημιουργείται μια κυβέρνηση όχι από το κόμμα που έχει την πλειοψηφία στην Βουλή, αλλά από ένα μειοψηφούν πολιτικό κόμμα. Στην προκειμένη περίπτωση όμως δεν συμβαίνει κάτι από τα παραπάνω. Ούτε δυσαρμονία έχουμε, αλλά ούτε και κυβέρνηση μειοψηφίας. Απλώς η κυβέρνηση στην προσπάθειά της για να κατευθύνει τις πολιτικές εξελίξεις προκάλεσε την διαδικασία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Η κυβέρνηση παίζει «εν ου παικτοίς» όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας. Το έργο έχει επαναληφθεί και άλλη φορά από την ίδια κυβέρνηση.
Την στιγμή λοιπόν που δεν υπάρχει δυσαρμονία με την Βουλή, η συγκυβέρνηση, έχοντας την απόλυτη πλειοψηφία, έχει στην τσέπη την ψήφο εμπιστοσύνης την Παρασκευή το βράδυ. Η ψηφοφορία θα είναι ονομαστική και έτσι θα δοθεί μια ευκαιρία όχι να μετρηθούν κουκιά, αλλά να ασκηθούν πιέσεις σε βουλευτές που εκτιμούν ότι είναι ευάλωτοι ώστε να εξασφαλιστούν οι 180 σταυροί για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Με τα παραπάνω δεδομένα δεν υπάρχει στην πράξη ψήφος εμπιστοσύνης γιατί οι βουλευτές της πλειοψηφίας, με το υπάρχον κοινοβουλευτικό σύστημα, δεν έχουν δηλαδή την πρακτική δυνατότητα να διαφοροποιηθούν από την κυβερνητική γραμμή. Απλώς η κυβέρνηση τυπικά θα έχει κερδίσει την «εμπιστοσύνη» της Βουλής και έτσι θα έχει το επιχείρημα ότι εφ’ όσον την εμπιστεύεται η Βουλή κατά συνέπεια την εμπιστεύεται και η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και έτσι έχει την δυνατότητα να υπογράψει ένα νέο μικρό μνημόνιο. Οι ισχυρισμοί ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο νωρίτερα απ’ ό,τι είχε υπολογιστεί είναι μόνο λόγια του αέρα, που στα αυτιά του σκεπτόμενου ανθρώπου ακούγονται σαν τον ήχο που κάνουν οι ριπές του ανέμου σε χαραμάδες παλαιών και ακατοίκητων σπιτιών που όμως πληρώνουν ΕΝΦΙΑ….
Με τις ομιλίες που θα κάνουν οι κοινοβουλευτικοί της συγκυβέρνησης θα προσπαθήσουν να επιτύχουν δύο στόχους. Ο πρώτος θα είναι να παρουσιάσουν το έργο που έχει κάνει η κυβέρνηση και ότι έχουμε φτάσει στο τσακ να βγούμε από το μνημόνιο. Στη συνέχεια όμως θα καταφερθούν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ που εκεί είναι και ο κύριος στόχος τους. Το επιχείρημα θα είναι να μην ψηφισθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές και πάνε στο βρόντο οι θυσίες του λαού τώρα που είμαστε στο κατώφλι εξόδου από το μνημόνιο. Αν παρακολουθήσετε τις τοποθετήσεις και ομιλίες βουλευτών και στελεχών της κυβέρνησης, θα παρατηρήσετε ότι πάντα καταφέρονται εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας προφανή τον φόβο τους ότι στις επερχόμενες εκλογές αυτό το κόμμα θα κερδίσει την πλειοψηφία και θα κάνει κυβέρνηση. Το θέμα της ψήφου εμπιστοσύνης προέκυψε και από την ακατάσχετη προεδρολογία. Μόνο στην Ελλάδα το θέμα της εκλογής προέδρου της δημοκρατίας από εποχής ΠΑΣΟΚ ήταν ένας τρόπος εκβιασμού βουλευτών και εκλογών. Είναι απόδειξη ότι το κοινοβουλευτικό μας σύστημα χρειάζεται μια επανεξέταση ώστε να εξαλειφτεί η δυνατότητα τα πολιτικά κόμματα να ζητούν εκλογές αμέσως μετά την εκλογή κυβέρνησης. Όλο αυτό το αλαλούμ δημιουργεί προβλήματα όχι μόνο στην δημοκρατία, αλλά και στην οικονομία, την οποία δυστυχώς ποτέ δεν έλαβαν υπ’ όψη τους οι «εθνοπατέρες» μας.
Αν είχαν λάβει υπ’ όψη τους την οικονομία δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο σήμερα με τα μνημόνια. Αν ο Αλογοσκούφης δεν είχε εκμεταλλευτεί την απογραφή για πολιτικούς λόγους δεν θα είχε αρχίσει ο κατήφορος της οικονομίας. Αν ο Παπακωνσταντίνου δεν είχε συνεχίσει με την αψυχολόγητη αύξηση του ελλείμματος και αν ο Παπανδρέου δεν διαλαλούσε ότι είμαστε λαός απατεώνων, δεν θα είχαμε φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Αυτή η κάστα ανθρώπων που έχουν γραπωθεί στην εξουσία θα προσπαθήσουν αυτές τις μέρες να μας πείσουν ότι κάτι καλό θα κάνουν για την χώρα. Συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν ότι πρέπει όλοι και πάνε στην άκρη και να έρθουν νέοι άνθρωποι που να μην φέρουν βάρη και δεσμεύσεις από τους δέκα γέρους που κυβερνούν την Ελλάδα.
Αυτό το τελευταίο το είπε κατά εντυπωσιακό τρόπο ανώτερο στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής, όταν ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι σε διερευνητική αποστολή για επενδύσεις. Τότε είδε και τον Σαμαρά. Επί λέξει είπε: «Η Ελλάδα ούτε σε 30 χρόνια δεν θα εκσυγχρονιστεί γιατί κυβερνάται από 10 γέρους». Δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια και όλοι σας καταλαβαίνετε ποιοι είναι αυτοί. Είναι οι δέκα «νταβατζήδες» που είχε πει ο Καραμανλής στου Μπαϊρακτάρη όπως θα θυμάστε. Τότε νομίσαμε ότι θα τους έβαζε χέρι, αλλά βέβαια δεν ξανααναφέρθηκε στο θέμα γιατί προφανώς οι δέκα γέροι του έβαλαν αυτοί χέρι!!
Για να κλείσουμε το θέμα λοιπόν, το φιάσκο με την ψήφο εμπιστοσύνης συνεχίζεται προς άγραν κορόιδων. Θα ήθελα με την ευκαιρία αυτού του άρθρου να αναφερθώ και σε κάτι άλλο που εσείς θα κρίνετε αν είναι σοβαρό. Από τότε που έκλεισε η ΕΡΤ έχει να ακουστεί ραδιοφωνικός σταθμός στην Μυτιλήνη και προφανώς και στα άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Κυριαρχούν τα Τούρκικα κανάλια και ραδιόφωνα. Οι Μυτιληνιοί όμως έχουν μάθει τούρκικα, τα οποία τους βολεύουν και από μια πλευρά γιατί κάνουν με ευκολία τα ψώνια τους στα Τούρκικα σούπερ μάρκετ. Ουδέν κακόν αμιγές καλού!!!