Διαστρεβλώσεις ή στρεβλώσεις

Αρκετά παλιά είχα γράψει ένα άρθρο με κεντρική ιδέα την λαϊκή ρήση «ή ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε». Λοιπόν, τον τελευταίο καιρό πολλά στραβά γίνονται και θα αρχίσω εφαρμόζοντας την ρήση του αρχαίου ρήτορα Δημοσθένη που έλεγε στους Φιλιππικούς του: «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». Θα αρχίσω λοιπόν από το τελευταίο γεγονός της πολιτικής μας ζωής που δεν είναι τίποτα άλλο από την αποκαλούμενη «έξοδο στις αγορές».

Το 2014, αν θυμάμαι καλά, με τους Σαμαρο-Βενιζέλους είχαμε βγει στις αγορές και μαζέψαμε 6,5 δισ. με 4,95%, δηλαδή 0,3% επιπλέον του σημερινού, και τώρα πήραμε 3 δισ. με 4,625% και η κυβέρνηση επαίρεται για την «επιτυχία της» ότι άνοιξε ο δρόμος για τις αγορές. Εγώ, ο αφελής, ρωτώ: Το 2014 είχαμε ένα email Χαρδούβελη με 1 δισ. τζερεμέ και μια καλή προσπάθεια εξόδου στις αγορές. Σήμερα μετά από τρία χρόνια σκληρών μνημονίων, φοροεπιδρομών, περικοπών συντάξεων, ανεργίας, φυγή της νεολαίας κτλ έχουμε μια αποτυχημένη προσπάθεια για να γυρίσουμε οικονομικά στο 2014. Και δεν είναι μόνο αυτό.
Το ΔΝΤ και η Γερμανία έσπευσαν να προλάβουν την κυβέρνηση να μην πάρουν τα μυαλά της αέρα και κάνει κινήσεις που θα ναρκοθετήσουν τις υπερβολικά μεγάλες θυσίες του λαού γιατί μην ξεχνάμε ότι ο διακαής πόθος της κυβέρνησης είναι δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκμαυλισμού τον αφελών ψηφοφόρων. Η DZ Bank δήλωσε: «Αυτό το βήμα, η έκδοση ομολόγου, μπορεί να θεωρηθεί μόνο συμβολικό, διότι η υπερχρεωμένη χώρα, που ακόμα εξαρτάται από τη χρηματοδοτική βοήθεια, δεν θα μπορεί να αναχρηματοδοτηθεί πλήρως μέσω της αγοράς κεφαλαίων».
Σε αυτό το σημείο δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε τις μεγάλες ευθύνες του Σαμαρά που με την πολιτική του έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Η στρέβλωση βέβαια δεν έγκειται μόνο στη λογική που εκφράζει η κυβέρνηση στο παραπάνω θέμα, αλλά και σε άλλα πρόσφατα γεγονότα που δείχνουν και την σύγχυση της ελληνικής κοινωνίας και αναφέρομαι στην καταστροφή των καταστημάτων της Ερμού πριν δύο εβδομάδες. Κάποιοι αντιεξουσιαστές πήγαν και έσπασαν τις βιτρίνες της Ερμού για να διαμαρτυρηθούν για την απορριπτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για την έφεση αποφυλάκισης της αποκαλούμενης Ηριάννας. Πώς ταυτοποιείται αυτό το πρόσωπο που έχει 13 χρόνια κάθειρξη ουδείς γνωρίζει… Τους κυνήγησαν τα ΜΑΤ, πήγαν και χώθηκαν στον σταθμό του ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι και οι αστυνομικοί στην προσπάθειά τους να τους συλλάβουν μέσα στο σταθμό προπηλακίστηκαν από τους παραβρισκόμενους στην πλατφόρμα του σταθμού επιβάτες.
Βλέπουμε δηλαδή ότι η κοινωνία είναι σε βαθιά κρίση γιατί μέρος αυτής υποστηρίζει εγκληματίες στον βωμό της αντίθεσης τους με την κρατική εξουσία. Η αντίθεση αυτή προέρχεται από το ίδιο το κράτος που έχει χάσει την λεγόμενη «έξωθεν καλή μαρτυρία». Την ίδια στιγμή οι ζημιές στην Ερμού έφτασαν τις 180 χιλ ΕΥΡΩ και το κράτος σφυρίζει αδιάφορα για αποζημιώσεις. Να πούμε ότι συνελήφθησαν 14 άτομα και αφέθησαν ελεύθερα εκτός ενός που κατηγορήθηκε ότι είχε πάνω του χασίσι!!!!
Και πάλι ως αφελής ρωτώ: Μπορούμε να μάθουμε ως πολίτες γιατί οι συλληφθέντες αφέθησαν ελεύθεροι χωρίς καμιά κατηγορία; Μήπως οι ιθύνοντες θεωρούν ότι αυτό είναι πολιτική δράση και πολιτικό φρόνημα και ότι στα πλαίσια των «πολιτικών αγώνων» δεν θεωρούνται αυτά ποινικά αδικήματα και δικαιολογούνται; Μήπως πρέπει αυτό να συνδυαστεί και με την σημερινή,26/7/17, απόφαση του προέδρου της Βουλής να απελευθερωθούν οι συλληφθέντες στην Βουλή αναρχικοί της ομάδας «Ρουβικώνας»; Με ποιο σκεπτικό ο κ. Βούτσης έδωσε τέτοια εντολή; Μπορεί κανείς να δώσει μια λογική εξήγηση; Ποια είναι η σχέση κυβέρνησης και αυτών των ατόμων;
Δεν είδα τον Πρωθυπουργό να καταδικάζει το καθεστώς των Εξαρχείων σε ερώτηση του Σρόϊντερ, στη συνέντευξή του στον ΑΛΦΑ.
Η διαστρέβλωση συνεχίζεται με ένα άλλο θέμα που έχει να κάνει με τα Πανεπιστήμιά μας και ειδικά θα αναφερθώ στο Πολυτεχνείο Κρήτης όπου κατηγορείται η Σύγκλητος ότι έδωσε το κτήριο της «Μεραρχίας Κρητών» δωρεά στο Πολυτεχνείο Κρήτης, για αξιοποίηση ώστε να έχει έσοδα.
Προσέξτε τι γίνεται εδώ: Το Πολυτεχνείο δίνει το κτήριο για αξιοποίηση και εκμετάλλευση ώστε το Ίδρυμα να έχει έσοδα. Βγαίνει η Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Χανίων και καταγγέλλει ότι η περιουσία δίδεται βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα και ότι δεν έγινε διαβούλευση με τον λαό των Χανίων να αποφασιστεί τι θα γίνει. Ταυτόχρονα έρχεται αρωγός του ΣΥΡΙΖΑ ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, καλώντας την Πρυτανεία να αναθεωρήσει τις επιλογές της και υπενθυμίζοντας πως αυτά τα κτίρια παραχωρήθηκαν στο Πολυτεχνείο με την ίδρυσή του με σκοπό να στεγάσουν τις υπηρεσίες του Ιδρύματος και να συμβάλουν στη σύνδεσή του με την τοπική κοινωνία. Αποσιωπούνται τα εξής γεγονότα: Το κτήριο είναι υπό κατάληψη από αναρχικούς εδώ και 14 χρόνια. Εδώ όλοι έχουν ευθύνες. Τα έσοδα από την ενοικίαση καλύπτουν τις δαπάνες σίτισης 600 φοιτητών ή τις υποτροφίες 360 φοιτητών με 1.000 ευρώ το χρόνο. Βλέπετε λοιπόν που είναι και πώς προσδιορίζεται η διαστρέβλωση; Στον βωμό πολιτικών συμφερόντων του ΣΥΡΙΖΑ θυσιάζονται τα συμφέροντα των φτωχών φοιτητών του Πολυτεχνείου που εκ προοιμίου υποστηρίζει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιφάσεις δηλαδή…
Από τα λίγα παραδείγματα που ανέφερα φαίνεται ότι ζούμε σε μια χώρα αντιφάσεων και το ανησυχητικό σημείο για μένα είναι ότι το κράτος σε πάρα πολλές εκφάνσεις του είναι ανίσχυρο απέναντι σε μικρές μειοψηφίες που καθορίζουν πολιτικές. Πολιτικές που δεν είναι μόνο αυτές των «αντιεξουσιαστών των Εξαρχείων», αλλά και άλλων ομάδων εντός και εκτός κρατικού μηχανισμού όπως για παράδειγμα τα εμπόδια που βάζει το Υπουργείο Πολιτισμού σε κάθε προσπάθεια αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Αυτό εξηγείται διότι επί 70 χρόνια η Ελληνική κοινωνία γαλουχήθηκε με την ιδέα του κρατισμού αντιγραμμένη από τα Σοβιετικά πρότυπα, τα οποία δυστυχώς ενδημούν ακόμη σε αυτή τη χώρα, τα οποία όμως έχουν εκλείψει από τον Δυτικό Κόσμο. Ουτοπικά θα έλεγα ότι αν είχε αποσυρθεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία είχε απελευθερωθεί από την ιδεοληψία του κρατισμού τότε τα πράγματα θα ήταν άριστα για τη χώρα.
Για όσους είχαν μικρά παιδιά στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 θα έχουν δει το έργο «Ο Βασιλιάς των λιονταριών». Θυμηθείτε το και όσοι δεν το έχουν δει υπάρχει στο Internet και σκεφτείτε αν σας θυμίζει τίποτα αυτό το έργο σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο θα φυτευόταν πολύ καλά και ο Μπαρουφάκης, όπως τον αποκαλώ από τότε που είδε τα φώτα της δημοσιότητας, όπου με το θράσος του, τον ναρκισσισμό του και την υστεροβουλία του εξέθεσε την χώρα παραδεχόμενος ότι μαγνητοφωνούσε το EUROGROUP και δημοσίευσε τις απόρρητες συνομιλίες στην Ρίγα της Λεττονίας την εποχή της πορείας μας στα βράχια το καλοκαίρι του 2015. Δείτε τον «Βασιλιά των λιονταριών» παρακαλώ….