Η κουλτούρα του τατουάζ

Πριν 30-40 χρόνια το τατουάζ ήταν underground και όσοι το είχαν ήταν περιθωριακοί. Σήμερα υπολογίζεται ότι το 32% των ανθρώπων του πλανήτη έχει ένα τουλάχιστον μικρό tattoo. Αν και για τα tattoo ισχύει ό,τι και για τα πατατάκια: κανείς δεν μπορεί να κάνει μόνο ένα!

ώς φτάσαμε όμως τόσο γρήγορα, με το ρολόι του ιστορικού χρόνου, στην αποενοχοποίηση ενός κατεξοχήν συμβόλου ναυτικών ταξιδιών, θητείας σε φυλακές, καταχρήσεων και παράνομης δράσης και στη μετατροπή του σε mainstream συνήθεια, σε μόδα; Πώς φτάσαμε στο σημείο ώστε να θεωρείται ολοκληρωμένη μορφή τέχνης και η ιδανικότερη έκφραση της ιδιαιτερότητας κάθε ατόμου, της αισθητικής και των αντιλήψεών του;
Αρκούσε η προβολή του από τη βιομηχανία του θεάματος! Ηθοποιοί, τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές – είδωλα έδειξαν τα τατουάζ τους και αυτό ήταν αρκετό. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη τους ακολούθησαν, επιλέγοντας ο καθένας το δικό του τρόπο. Τα κοινωνικά δίκτυα αλλά και όλο το διαδίκτυο πλημμύρισε από εκατομμύρια σχέδια, κάνοντάς τα προσιτά σε κάθε ανθρώπινο μάτι. Ο καθένας που θέλει να κάνει τατουάζ μπορεί να επιλέξει ένα από τα άπειρα «ιδιαίτερα» σχέδια ή να ζητήσει το «δικό του»: το όνομα ενός αγαπημένου προσώπου, μια ημερομηνία, ένα αντικείμενο που γι’ αυτόν «σημαίνει» κάτι κλπ.
Ήταν όμως πάντα έτσι; Αρχικά, να πούμε οτι η σωστότερη απόδοση του όρου «τατουάζ» στα ελληνικά είναι η λέξη «δερματοστιξία» ενώ έχει τις ρίζες του στην Πολυνησιακή διάλεκτο όπου η λέξη «Τα» σημαίνει σχέδιο και «Ατουάζ» δηλώνει «αυτόν που δίνει πνοή στα πλάσματα της γης». Σε ελεύθερη μετάφραση Τατουάζ σημαίνει «το σχέδιο που σου δίνει τη προστασία των θεών».
Στην αρχαία Αίγυπτο τατουάζ είχαν οι βασιλικοί ακόλουθοι και οι ιερείς των ειδώλων για να διακρίνονται.
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τη τεχνική της δερματοστιξίας ήδη από τη Μυκηναϊκή εποχή, ωστόσο δεν έπαυαν να την θεωρούν ως συνήθεια των βαρβάρων! Χαρακτηριστικό δουλείας, υποτέλειας και υποταγής! Ο Πλούταρχος αναφέρει πως οι Συρακούσιοι μετά τη συντριβή των Αθηναίων στις Συρακούσες της Σικελίας, έβαλαν ένα άλογο με τη μορφή τατουάζ στα μέτωπα των αιχμαλώτων!
Οι Ρωμαίοι σημάδευαν με τατουάζ τους σκλάβους και τους εγκληματίες και με το γράμμα D τους λιποτάχτες! Αργότερα, το 750 μ.Χ. το ίδιο έκαναν και οι Κινέζοι στους εγκληματίες!
Στη Νέα Γουινέα και στην Βιρμανία χρησιμοποιούταν ως διακριτικό των φυλών ενώ στη Νέα Ζηλανδία αποτελούσε έμβλημα τιμής!
Οι Ινδιάνοι Τόμσον έλεγχαν το κουράγιο τους, κυρίως των νέων, εφαρμόζοντας τον οδυνηρότερο τρόπο τατουάζ!
Στην Παραγουάη ήταν σύμβολο της εφηβείας ενώ κάποιες φυλές στην Ινδία το χρησιμοποιούσαν σαν μέσο καλλωπισμού και σεξουαλικής διέγερσης!
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, τα τατουάζ ήταν «προνόμιο» των ναυτών και των εγκληματιών. Στη φυλακή, τα τατουάζ – επαγγελματικά και ερασιτεχνικά – αποτύπωναν ανεξίτηλα στο σώμα τους την επιθυμία που είχαν αυτοί οι άντρες στη ψυχή τους: την αυτονομία και την ταυτότητα.
Το υπέρτατο σύμβολο για τα μέλη συμμοριών ήταν τα τατουάζ της συμμορίας τους: ένα μόνιμο σημάδι που έδειχνε το σύνολο των υποχρεώσεων προς τη συμμορία. Αυτά τα τατουάζ μπορούν να αποκαλύψουν πολλά πράγματα, όπως: ποιός είσαι, ποιά είναι η συμμορία σου, ποιές είναι οι πεποιθήσεις σου (ρατσιστής κ.λπ.), τι έχεις κάνει, που ήσουν, πόσα χρόνια ήσουν στη φυλακή (που αναφέρεται επίσης ως «νεκρός χρόνος»), ακόμη και πράγματα, όπως πόσους έχεις σκοτώσει. Στα γνωστά σύμβολα συμπεριλαμβάνονται τα δάκρυα κάτω από το μάτι και ο ιστός αράχνης στους αγκώνες, που συμβολίζουν τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν.
Είναι ζήτημα αν οι μισοί, έστω, άνθρωποι που έχουν κάνει τατουάζ, τα γνωρίζουν όλα αυτά. Οι νέες γενιές σίγουρα τα αγνοούν, αφού δεν τα αντιμετωπίζουν ως taboo αλλά ως ό,τι πιό μοδάτο, ό,τι πιο προχωρημένο αισθητικά μπορεί να έχει κάποιος πάνω στο σώμα του! Ως τέχνη!
Πριν δύο μήνες έγινε για 11η συνεχόμενη χρονιά, το φεστιβάλ δερματοστιξίας των Αθηνών, που έχει ήδη καταξιωθεί σε ένα από τα πέντε καλύτερα της Ευρώπης. Με μία τριήμερη γιορτή γεμάτη μελάνι και σχέδια, καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Είκοσι δύο ξένοι tattoo artists έδωσαν το παρών στο 11o International Athens Tattoo Convention.
Εδώ και δύο δεκαετίες, οι δισταγμοί της ελληνικής κοινωνίας έχουν ξεθωριάσει και έχουν αφήσει τους tattoo artists να δείξουν αυτό που ήθελαν, ότι δηλαδή η δερματοστιξία δεν είναι απλά ένα φετίχ, αλλά μία ολοκληρωμένη μορφή τέχνης. Οι νέες τεχνοτροπίες, τα ολόσωμα τατουάζ και η ποικιλία στα σχέδια γέννησαν μία ακμαία καλλιτεχνική σκηνή στην Ελλάδα, ανταγωνίσιμη μάλιστα σε διεθνές επίπεδο.
Σήμερα τα tattoo δεν απευθύνονται σε καμία συγκεκριμένη κατηγορία ή κοινωνική τάξη. Δε στιγματίζουν αλλά ομορφαίνουν ένα σώμα. Δε χρησιμοποιούνται ως στάμπα που εξυπηρετεί έναν σκοπό (ομαδοποίηση φυλής ή χαρακτηριστικό δουλείας κι υποτέλειας). Αντίθετα κρύβουν έναν ξεχωριστό για τον καθένα λόγο.
Για άλλους σημαίνει κάτι ιδιαίτερο, κάτι που δε θέλουν ποτέ να ξεχάσουν ή που αγαπούν πολύ και θέλουν πάντα να το κουβαλούν πάνω τους. Ένα πρόσωπο, μία ανάμνηση, μία απώλεια ή μία νέα παρουσία. Για άλλους πάλι μπορεί να μη σημαίνει τίποτα παραπάνω απ’ την αγνή κι αληθινή αγάπη τους για την τέχνη αυτή. Αυτό δεν κάνει το τατού τους λιγότερο ξεχωριστό, ούτε και την τέχνη λιγότερο σημαντική.
Το μικρό tattoo όμως έχει γίνει μεγαλύτερο και μπορεί να αγκαλιάζει μεγάλα μέρη του σώματος. Η τελευταία «μόδα» το τερμάτισε:
«Armpit ink». Είναι η νέα μόδα στα τατουάζ. Και πονάει. Έχει να κάνει με τα σχέδια που «χτυπιούνται» στη μασχάλη. Η περιοχή της μασχάλης όμως είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και η διαδικασία ιδιαιτέρως επώδυνη. Παράλληλα, ο γενναίος που αποφασίζει να αποκτήσει ένα τέτοιο τατουάζ, θα πρέπει να κρατά για αρκετές ημέρες το χέρι του ελαφρώς ανοιχτό για να αποφεύγει τους ερεθισμούς κατά την περίοδο της επούλωσης.
Παρόλα αυτά, το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι λάτρεις του body art αποκτούν ανάλογα σχέδια στο κορμί τους, ενώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζονται από φωτογραφίες με ομολογουμένως, ευφάνταστες δημιουργίες. Λουλούδια, γεωμετρικά σχέδια, ή «συνέχειες» που για να τις δει κάποιος, θα πρέπει να σηκώσεις το χέρι.
Οι γιατροί συστήνουν μεγάλη προσοχή ως προς τη δερματοστιξία στις μασχάλες, μιας και αν το δέρμα στο σημείο είναι «σκασμένο» ή πληγωμένο, τότε ενδέχεται να εισέλθουν στο σώμα βακτηρίδια και να προκαλέσουν λοίμωξη. Γι’ αυτό χρειάζεται επαυξημένη προσοχή σχετικά με τις βελόνες αλλά και με την περίοδο επούλωσης και φροντίδας.
Το σκέπτεστε;

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή