ΜΑΡΙΑ ΚΟΜΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ, Ηθοποιός «Μια κοινωνία πληγωμένη πάντα βρίσκει καταφύγιο στην τέχνη»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΜΑΡΙΑ ΚΟΜΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ, Ηθοποιός «Μια κοινωνία πληγωμένη πάντα βρίσκει καταφύγιο στην τέχνη»

Η Μαρία Κόμη – Παπαγιαννάκη είναι απόφοιτος της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Το βιογραφικό της όμως δεν σταματά εκεί. Σημειώστε: Απόφοιτος GRAFT’S – Aerobic & Dance instuctor, πτυχιούχος Τ.Ε.Φ.Α.Α Αριστότελειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδικότητα Ενόργανη Γυμναστική, παρακολούθηση Σεμιναρίων Ψυχολογίας και Κινητικής Συμπεριφοράς, Τ.Ε.Φ.Α.Α Τρικάλων, Αυτοσχεδιασμός και Υποκριτική, Θεατρική Ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Συμμετείχε στο δίσκο για τον Μ. Μπρεχτ με τίτλο «Γενιές σημαδεμένες» σε μουσική Τ. Γκρους με τους Β. Παπακωνσταντίνου, Κ. Βέτα κτλ., Κλασσικό τραγούδι με το Σπύρο Παυλάκη, Σύγχρονο Ελληνικό με τον συνθέτη Γιάννη Ιωάννου, Musical με τον συνθέτη Γιούρι Στούπελ.
Στο χορό: Σεμινάριο χορού-Physical Theatre με τον TapaSudana 2004, Σύγχρονο & Μοντέρνο Χορό στη σχολή του Γ.Μέτση 2004, Κλασικό Χορό, Jazz, Ευρωπαϊκούς και Ελληνικούς χορούς με την Ομοσπονδιακή χορογράφο Όλγα Δελιάκη.
Στον κινηματογράφο, την έχουμε δει στην ταινία «Ο άνθρωπος που τάιζε τον ίσκιο του». Μικρού μήκους ταινία, σενάριο-σκηνοθεσία Μ. Γαρέφος, με τον Δ. Ήμελλο.
Στο θεατρικό σανίδι, η πορεία της ήδη μακρά:
2017: «B.ound το σκηνικό που φοβάται» μουσικόθεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.
▪2013: «Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία» μουσική παράσταση σε κείμενα Μάνιας Παπαδημητρίου και μουσικές από Αττίκ μέχρι Κουρτβάιλ.
▪2012: «Ν΄ αδειάσει η κούπα του καημού», μουσική παράσταση- αφιέρωμα στον πολιτισμό της προσφυγιάς με τους Ευανθία Ρεμπούτσικα, Μάγδα Πένσου, ΚΕ.Μ.Α.Ε.Δ του δήμου Βέροιας.
▪2012: «Ο γνωστός μας άγνωστος κύριος Γκάτσος», σκην. Μ. Παπαδημητρίου, με τους Μ. Παπαδημητρίου, Αγ. Μανδαλιός, Τ. Αντωνίου φεστιβαλ Αθηνών-Μικρή Επίδαυρος καλοκαιρι 2011 και Τριανόν Ιανουάριος 2012.
▪2011: «Μήδεια», σκην. Αν. Αντύπας με τους Α. Μουτούση, Χ. Λούλης, Δ. Ήμελλος, Α. Λεμπεσόπουλος, Φεστιβάλ Αθηνών και Φεστιβάλ Επιδαύρου.
▪2010: « Πλούτος – Πενίας θρίαμβος», σκην. Δ. Χρονόπουλος με τους Αλ. Μυλωνά, Μ. Παπαδημητρίου, Δ. Λιγνάδη, Κ. Γέρου, Θέατρο Τέχνης – Φεστιβάλ Επιδαύρου.
▪2009-10: «Ο Βασιλιάς πεθαίνει» Θέατρο Τέχνης – Φρυνίχου, σκην. Μ. Παπαδημητρίου, με τον Γ. Γεννατά.
▪2009: «Μουσική παράσταση αφιέρωμα στον Μ. Πλέσσα» υπό τη διοργάνωση του ΚΕ.Μ.Α.Ε.Δ του δήμου Βέροιας.
▪2009: «Δον Κιχώτης», ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, σκην. Γ.Kιμούλης, με τους Γ. Κιμούλη, Δ. Πιατά, Φεστιβάλ Αθηνών-καλοκαίρι περιοδεία.
▪2009: Μουσική παράσταση με τον Λάκη Παππά, Ματωμένος Γάμος – Παραμύθι χωρίς όνομα.
▪2009: «Στάχτη στα μάτια», Από Μηχανής Θέατρο, σκην. Ν. Χατζόπουλος, με τους Μ. Παπαδημητρίου, Κ. Μπερικόπουλος, Αλ. Σακελλαροπούλου
▪2009: «70 χρόνια Ελληνική Ραδιοφωνία» Θεατρικό αναλόγιο: Μονόπρακτα του Τσέχωφ, σκην. Μ. Παπαδημητρίου.
▪2008: «ΝευρΟδύσσεια», Νοέμβριος- Ιανουάριος, Θ.Τ Καρόλου Κουν, σκην. Μ. Παπαδημητρίου συμπαραγωγή της ομάδας Πασπαρτού με το θ.Τ. Κάρολος Κουν.
▪2008: «Του Κουτρούλη ο γάμος» καλοκαίρι περιοδεία, σκην. Γ. Καλατζόπουλου, με τους Π. Χαικάλη, Δ. Μαυρόπουλο, Π. Ορκόπουλο .
▪2008: «Όταν ο Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Βιζυηνό», Ν. Ελληνικό Θέατρο Γ. Αρμένη
2007: «Ένα καράβι φορτηγό», καλοκαίρι περιοδεία στην νησιωτική Ελλάδα σε παραγωγή της Πασπαρτού.
2007: «Το μοιρολόγι της φώκιας».(Επανάληψη), Αθηναϊς-Θ.Σ «Ζωής Λάσκαρη».
▪2006-2007: «Ένα καράβι φορτηγό», μουσικοθεατρική παράσταση, σκην. Μ. Παπαδημητρίου, Ανοιχτό Θέατρο Γ.Μιχαηλίδη σε παραγωγή της Πασπαρτού.
▪2006-2007: «Περσέας και Ανδρομέδα», παιδική παράσταση, (Ανδρομέδα), σκην: Κ. Ρουγγέρη, Θ. Πειραιώς 131.
▪2006: «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», παιδική παράσταση, σκην: Γ. Καλατζόπουλος, ΚΘΒΕ.
▪2005-2006: «Το μοιρολόγι της φώκιας», (Ακριβούλα, Αρχοντώ, Γυαλής). Δραματοποιημένη αφήγηση 3 διηγημάτων του Αλ. Παπαδιαμάντη. Σκην.: Παπαδημητρίου Μ, με τον Τ. Χρυσικάκο, περιοδεία.
▪2004: «Μισός Αιώνας Αριστοφάνης», (χορός). Συρραφή 10 έργων του Αριστοφάνη. Σκην.: Λαζάνης Γιώργος, Θέατρο Τέχνης Φεστιβάλ Επιδαύρου, Πολιτιστική Ολυμπιάδα, (χορογρ. Ζ. Νικολούδη).
▪2004: «Απόπειρες κατά της ζωής της» – Κρίμπ Μ. σκην. Καραγιαννοπούλου Α., Θέατρο Τέχνης-Πτυχιακή Παράσταση.
▪2003: «Ο Ύμνος στους Θεούς ας πάει», (Μπλάνς), μουσικο-θεατρική παράσταση-αφιέρωμα στον Μ. Χατζιδάκι, σκην. Καραγιαννοπούλου Α., με τον Γ. Φέρτη το Θέατρο Τέχνης

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΜΑΡΙΑ ΚΟΜΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ: Η οικογένειά μου είναι άνθρωποι που έχουν δουλέψει πολύ σε δύσκολες εποχές κι έχουν μετρήσει πολλές απώλειες στα χρονια που έχουν περάσει. Είχαμε πάντα την τέχνη στη ζωή μας στηριγμα κι όχημα για να τις ξεπερνάμε και να προχωράμε μπροστά. Τα δυο αδέρφια της μαμάς μου ήταν ηθοποιοί. Κι έτσι η αδερφή μου κι εγω βλέπαμε θέατρο απο πολυ μικρές. Ο θείος μου, Δευκαλίωνας Κόμης, είχε παίξει σε σπουδαίες παρατάσεις… θυμάμαι να του δίνουμε ατάκες για να μάθει τα λόγια του…

 

 

 

«Π»: Πώς προέκυψε η υποκριτική; Πότε ανακαλύψατε το ταλέντο σας;
Μ.Κ.Π.: Όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη. Ίσως και λιγο πιο πριν. Πήγαινα κι έβλεπα παραστάσεις και μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ… έλεγα κι εγώ εκεί θέλω να’μαι εκεί!!! Μπήκα για λιγο στη θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου και σταμάτησα γιατί δεν θα τελείωνα ποτέ τη σχολή. Όταν ήρθα στην Αθήνα είπα να το κάνω σοβαρά και έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.

 

 

 

«Π»: Κάνετε εύκολα φιλίες στο χώρο σας;
Μ.Κ.Π.: Μοιράζεσαι πολλά στη δουλειά… είναι και ψυχολογική διαδικασία, δεν είναι εύκολο. Εχω πολλούς αγαπημένους γνωστούς και αρκετούς, πολύ καλούς φίλους.

 

 

 

«Π»: Έχετε μια πορεία στο χώρο με σημαντικές συνεργασίες και παραστάσεις. Ποιοί ορίζοντες ανοίγονται μπροστά σας;
Μ.Κ.Π.: Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει συνέχεια ακόμα κι όταν κάνεις μια επιτυχία. Χρειάζεται να μηδενίσεις και να ξαναρχίσεις απο την αρχή κάθε φορα. Κρατώ τις εμπειρίες προίκα μου.

 

 

 

«Π»: Έχετε απορρίψει προτάσεις;
Μ.Κ.Π.: Πολλές φορές. Ειμαι περήφανη για τα όχι που εχω πει!

 

 

 

«Π»: Ποιό το όνειρό σας;
Μ.Κ.Π.: Να εξακολουθήσω να παίζω θέατρο παρά τη δύσκολη οικονομική πραγματικότητα της χώρας μου.

 

 

 

«Π»: Διδάσκετε θεατροκινητική αγωγή. Σας βοηθούν οι σπουδές σας στη μουσική και το χορό;
Μ.Κ.Π.: Η τεχνογνωσία και στα δυο πεδία με βοήθησε αρκετά. Αλλά χρειάζεται πολλή αγάπη για τα παιδιά.

 

 

 

«Π»: Τί είναι το θέατρο για εσάς;
Μ.Κ.Π.: Έκφραση, εκτόνωση και πνευματική εκπαίδευση.

 

 

 

«Π»: Η κοινωνία είναι βαθιά πληγωμένη. Βρίσκει καταφύγιο στο θέατρο;
Μ.Κ.Π.: Στην τέχνη γενικά όχι μόνο στο θέατρο. Σας παραπέμπω σε φωτογραφίες από εμπόλεμες περιοχές, όπου μέσα στα συντρίμμια ένας άνθρωπος παίζει πιάνο..

 

 

«Π»: Πού εμφανίζεστε σήμερα; Τι θα δούμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά;
Μ.Κ.Π.: «B.ound το σκηνικό που φοβάται», σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου στο Δήμ. Θέατρο Πειραιά για το Φεστιβάλ Αθηνών.
Μια παράσταση που πραγματεύεται το θέμα της ιθαγένειας. Άνθρωποι φερμένοι από αλλού και άλλοι γεννημένοι σε χώρες που δεν υπάρχουν πια. Άνθρωποι που είχαν πατρίδες μέχρι πριν λίγο και άλλοι που τους δεξιώνονται στις δικές τους πρέπει τώρα να αναγνωριστούν από την αρχή και να προσδιορίσουν τις σχέσεις τους υπό τις νέες συνθήκες, που και αυτές δεν είναι μόνιμες. Τι άλλο μένει να τους συνδέει εκτός από την αφήγηση των προσωπικών ιστοριών, της μνήμης του καθενός; Όμως πόσο η μνήμη ευνοεί την επικοινωνία; Ποιο κομμάτι της βοηθά στη σύγκλιση και ποιο θα οδηγεί πάντα σε αποκλίσεις; Τι να πετάξεις και τι να κρατήσεις, αν θες να συνυπάρξεις; Και τι χρειάζεται μια σκηνή θεάτρου για όλα αυτά; Χρειάζεται, γιατί η σκηνή μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς αυτό που μπορεί να μη θες να καταλάβεις, να προσεγγίσεις το βίωμα της οδύνης των ανθρώπων που δίπλα σου στερούνται τα αυτονόητα για σένα…

 

 

 

«Π»: Σας αρέσουν οι κόντρα ρόλοι;
Μ.Κ.Π.: Μ’ αρέσουν όλοι οι ρόλοι που με μετατοπίζουν.

 

 

 

«Π»: Μπορεί ο ηθοποιός με την οικονομική κρίση, να κάνει αυστηρές επιλογές;
Μ.Κ.Π.: Είναι πολύ δύσκολο. Πρέπει πάντα να έχει κάποια εναλλακτική.

 

 

 

«Π»: Να στραφού οι νέοι άνθρωποι στο χώρο του θεάτρου; Έχει μέλλον επαγγελματικά;
Μ.Κ.Π.: Είναι πραγματικά μεγάλη συζήτηση. Τα πτυχία των ηθοποιών, αν και δίνουμε εξετάσεις στο Υπ. Πολιτισμού, θεωρούνται από το Υπ. Παιδείας αδιαβάθμιστα. Αν προσθέσετε και την κρίση του κλάδου μας που έχει ξεπεράσει κάθε όριο, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη… Παρά τις δυσκολίες δεν θα απέτρεπα κανέναν να ακολουθήσει τ’ όνειρό του!!!

 

 

«Π»: Ποιόν ρόλο θεωρείτε ότι σας πάει γάντι;
Μ.Κ.Π.: Τον επόμενο!

 

 

«Π»: Ποιά ή ποιόν ηθοποιό θαυμάζετε;
Μ.Κ.Π.: Θαυμάζω την Μάνια Παπαδημητρίου γιατί πάντα με εκπλήσσει με το αστείρευτο ταλέντο της.

 

 

«Π»: Ποιές δυσκολίες συναντάτε στην καθημερινότητα της δουλειάς σας;
Μ.Κ.Π.: Το ωράριό μας, δουλεύουμε ανάποδα απο τον υπόλοιπο κόσμο.

 

 

«Π»: Ομαδικότητα;
Μ.Κ.Π.: Το κλειδί της επιτυχίας μιας παράστασης.

 

 

«Π»: Η Τέχνη κάνει τον άνθρωπο καλύτερο;
Μ.Κ.Π.: Όχι πάντα… Μη με βιάζετε να μαλώνω με την ουτοπία μου. Θα το ήθελα πάντως πολύ να καταφέρνει να το κάνει πάντοτε αυτό η τέχνη.

 

 

«Π»: Μια ευχή.
Μ.Κ.Π.: Ένας καλύτερος κόσμος για τα μικρά παιδιά.

 

 

«Π»: Μελλοντικά σχέδια.
Μ.Κ.Π.: Να κάνω διακοπές!!!

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή