Αναμνήσεις & μνήμες

Η ανάμνηση είναι σίγουρα χαρακτηριστικό του «Homo Sapiens» και η συλλογική μνήμη, η οποία καθορίζει την πορεία ενός λαού, είναι ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κοινωνίας και του πολιτισμού που καθορίζει την πορεία τους μέσα στον χρόνο. Μερικές φορές οι μνήμες είναι πικρές και σε φέρνουν μπροστά σε αδιέξοδα και ευθύνες και όσο επώδυνες είναι τόσο περισσότερο τις απωθούμε και τις καταχωνιάζουμε στο υποσυνείδητο μας.

Κάτι τέτοιο έγινε στην Αρχαία Αθήνα όταν ο τραγικός ποιητής Φρύνιχος δίδαξε την τραγωδία «Μιλήτου Άλωσις». Για την ιστορία ο Φρύνιχος έγραψε την εν λόγω τραγωδία θέλοντας να θυμίσει τα δεινά που πέρασε η αποικία των Αθηναίων Μίλητος στα παράλια της Μικράς Ασίας, που κατακτήθηκε από τους Πέρσες του Δαρείου. Αρχηγός της επανάστασης στην Ιωνία ήταν ο Αρισταγόρας και μετά από αίτημά του στην μητροπολιτική Ελλάδα, οι Αθηναίοι και οι Ερετριείς αποφάσισαν να τους βοηθήσουν με 25 τριήρεις. Έγινε η ναυμαχία της Λάδης, κοντά στη Μίλητο, αλλά την κοπάνισαν 120 πλοία Μυτιληναίϊκα και Σαμιώτικα, χάθηκε η ναυμαχία και καταστράφηκε η Μίλητος.
Έτσι επαληθεύτηκε ο χρησμός του μαντείου των Δελφών που έλεγε τα εξής: «Και τότε εσύ Μίλητος, ένοχη μοχθηρών έργων / θα γίνεις το τραπέζι για πολλά φαγοπότια, ένα σπουδαίο έπαθλο / οι γυναίκες σου θα πλύνουν τα πόδια πολλών μακρυμάλληδων αντρών / άλλοι θα φροντίζουν για το ναό μου στα Δίδυμα». Χορηγός του έργου ήταν ο Θεμιστοκλής. Ήθελε να προειδοποιήσει τους Αθηναίους για το ποια θα ήταν η τύχη τους αν βρεθούν απροετοίμαστοι απέναντι στον εχθρό, τους Πέρσες στην προκειμένη περίπτωση: Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο η συναισθηματική φόρτιση των θεατών στο θέατρο ήταν τόσο μεγάλη που κατά την διάρκεια της παράστασης ξέσπασαν σε γοερούς θρήνους. Σταμάτησαν την παράσταση και τιμώρησαν τον ποιητή με βαρύ πρόστιμο 1.000 δραχμών (αχ, τι όμορφη λέξη!!!), επειδή τους θύμισε «οικεία κακά». Το έργο του απαγορεύτηκε καθώς και οποιαδήποτε μελλοντική θεατρική διασκευή του ιδίου θέματος. Ο Θεμιστοκλής χρησιμοποίησε τα ΜΜΕ της εποχής για να αναγκάσει τους Αθηναίους να συναισθανθούν τον περσικό κίνδυνο!
Τα επόμενα οι μεγαλύτεροι τα γνωρίζουμε, οι νεώτεροι, λόγω ανεπάρκειας εκπαιδευτικού συστήματος όχι. Τουλάχιστον όμως θα θυμούνται τι έγινε σαν σήμερα 5/7/2017 που γράφεται το άρθρο πριν ακριβώς από δύο χρόνια. Ήταν Κυριακή 5/7/2015 και η χώρα ήταν μπλεγμένη στο ανεμοστρόβιλο του δημοψηφίσματος. Του μοναδικού δημοψηφίσματος με τόσο ασαφές, μακροσκελές και δυσνόητο ερώτημα. Το δημοψήφισμα που έβγαλε «ΟΧΙ» 61,3% και έγινε μαγικά «ΝΑΙ». Ζήσαμε γεγονότα που όπως οι Αθηναίοι δεν θέλουμε να τα θυμόμαστε.
Όλοι σχεδόν έχουν ξεχάσει σήμερα τις ουρές στην τράπεζα με τα λεγόμενα «Capital Controls» του Μπαρουφάκη. Ποιος θυμάται, για παράδειγμα, τις γελοιότητες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από την Ζωή Κωνσταντοπούλου με την επιτροπή για το «επονείδιστο» χρέος; Διάφοροι πολύχρωμοι από διάφορες πολύχρωμες χώρες βεβήλωσαν τον χώρο με τις τρίχες που τσαμπουνούσαν. Ούτε βέβαια θα πρέπει να ξεχνάμε το σχέδιο Λαφαζάνη για «κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων», της Τράπεζας της Ελλάδος δηλαδή, και της κοινωνικοποίησης των 40 δισ. που υπήρχαν εκεί για υποστήριξη της μετάβασης στη Δραχμή. Πολλοί τότε στον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως ο πυρήνας του, βρισκόντουσαν στην μέθη της επαναστατικής διαδικασίας, του τσακίσματος του καπιταλισμού και της νίκης του λαού και του σοσιαλισμού. Δυστυχώς όλοι διαψεύστηκαν, από τους ακραιφνείς λενινιστές του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι και τους περισσότερους αμνήμονες Έλληνες που γοητεύτηκαν από τις σειρήνες του δεν πληρώνω, των υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα, όπως το πρόγραμμα Θεσ/νίκης, και της ελπίδας να διατηρηθεί ο ψεύτικος κόσμος μέσα στον οποίον ζούσαν.
Τότε έγινε η ανατροπή και το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ και μετά το 1 δισ. του Email Χαρδούβελη μας έφτασε στα 80 δισ. το λιγότερο. Και στοίχισαν γιατί ήθελαν να εφαρμόσουν ανερμάτιστες θεωρίες οι Μπαρουφάκιδες και οι Λενινιστές του πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά μπήκαμε σε ένα σκληρότερο τρίτο μνημόνιο με πολλές λαϊκές αφαιμάξεις σε συντάξεις, φόρους κτλ.
Η γελοιότητα, αλλά και ο κίνδυνος που περάσαμε περιγράφεται γλαφυρά από τον Κορεάτη σύμβουλο των Βαρουφάκη – Τσκαλώτου κύριο Κιμ. Κουπόνι για τους δημοσίους υπαλλήλους ώστε να πληρώνουν τους φόρους τους και ίσως επέκταση στον γενικό πληθυσμό αν είχε επιτυχία!!! Παίρνονται μέτρα, τα οποία αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση θα είχε ξανακάψει την Αθήνα.
Η ΝΔ από την άλλη πλευρά επιχαίρει γιατί κάνει την βρώμικη δουλειά ο ΣΥΡΙΖΑ και ζητάει επίμονα και πιστεύει ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Ξεχνά όμως ότι οι «Αθηναίοι δεν θέλουν να θυμούνται οικεία κακά» και έτσι με κάποια γλυκά λόγια στα αυτιά και μερικούς διορισμούς που άνοιξαν με την εγκύκλιο για τις προσλήψεις στους δήμους, θα εκμαυλίσει πάλι τους αμνήμονες «Αθηναίους».
Ως λαός δεν έχουμε μνήμη και όχι μόνο μνήμη, αλλά και μέθοδο σκέψης. Πάντα παρασυρόμαστε από τους δημαγωγούς και το λέει πολύ εύγλωττα ο Σαββόπουλος στο τραγούδι του «’Άγγελος Εξάγγελος». Έχουν περάσει τόσα χρόνια κρίσης και με τόσα πισωγυρίσματα και κανείς από τα κόμματα δεν έχει ζητήσει να γίνει μια οργανωμένη συζήτηση για τα αίτια της κρίσης. Κάποτε είπε ο Πάγκαλος ότι μαζί τα φάγαμε και τον έριξαν στον καιάδα. Το θέμα είναι ότι ο «χυδαίος λαός» ζητούσε, έπαιρνε και έτρωγε. Οι ταγοί του όμως που υποτίθεται ότι είναι μυαλωμένοι και θέλουν να λέγονται πατέρες του έθνους τι έλεγαν και τι έκαναν; Μερικοί πήγαν κάτι να κάνουν όπως ο Γιαννίτσης π.χ. και θάφτηκαν όχι μόνο από τον λαό, αλλά και από τους συναδέλφους τους «βολευτές», πολιτικάντηδες κτλ.
Σήμερα η κυβέρνηση έχει κάνει στρατηγικό στόχο την διευθέτηση του χρέους, αλλά δεν γνωρίζουμε πόσο είναι αυτό ακριβώς. Πολλά δεν γνωρίζουμε ως δημοκρατία όχι μόνο στα χρόνια ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στα προηγούμενα. Πρέπει να γίνει εκδημοκρατισμός στην εκτελεστική εξουσία, να γίνει σαφής διάκριση των εξουσιών και έτσι θα έχουμε εγγύηση για την δημοκρατία σε αυτό το κράτος. Σήμερα ο πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ως κοσμοθεωρία τον λενινισμό που μας λέει ότι η ανώτερη εξουσία είναι το κόμμα στις βουλές του οποίου θα συντάσσονται οι βουλευτές, τα στελέχη και ο λαός. Το ότι ο Πολάκης μας λέει ότι η δικαιοσύνη είναι ταξική εμπίπτει ακριβώς στο επιχείρημα της προηγούμενης παραγράφου.
Το ίδιο συμβαίνει με τις πράξεις και δηλώσεις των άλλων στελεχών της κυβέρνησης. Για παράδειγμα αν υπήρχε διάκριση εξουσιών θα είχε επέμβει η αστυνομία στο ΑΠΘ κατόπιν της εισαγγελικής εντολής, αλλά εννιά έχει ο μήνας…. Θα κλείσω λοιπόν με το επιχείρημα ότι η μνήμη ατομική και συλλογική θα πρέπει να είναι ενεργή για να θυμάται, να συγκρίνει, να αποτρέπει, να επιλέγει και να πράττει.
ΥΓ1. Θέλω να ευχηθώ στο «δημαρχάκι» να είναι υγιές, καλότυχο, έξυπνο σαν τον μπαμπά του και όμορφο σαν την μαμά του.
ΥΓ2. Ο κ. Π. Καρβούνης, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη χώρα, ειδοποιήθηκε ότι με το ΟΧΙ θα βγαίναμε από EURO και ΕΕ. Το μετέφερε στον κ. Παυλόπουλο που κινήθηκε γρήγορα και την σκαπουλάραμε τελικά.