ΕΡΠΗΣ ΖΩΣΤΗΡ , Γράφει ο Δρ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Λ. ΚΑΠΟΛΟΣ, Ειδικός Νευρολόγος

Είναι μια λοίμωξη του Νευρικού συστήματος, σχετικά συχνή, και οφείλεται στον ιό της ανεμοβλογιάς. Ο ιός αυτός εγκαθίσταται στα αισθητικά νευρικά γάγγλια του νωτιαίου μυελού σε άτομα τα οποία έχουν νοσήσει από ανεμοβλογιά και υπάρχει σε κατάσταση λήθαργου. Κάποια στιγμή επαναδραστηριοποιείται και η αφορμή είναι συνήθως η μειωμένη αμυντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος του ατόμου λόγω οιασδήποτε σωματικής ή ψυχολογικής αιτίας (AIDS, κακοήθεις όγκοι, ακτινοβολία, όγκοι νωτιαίου μυελού, υπερβολικό στρες, έντονη στεναχώρια κ.α.).
Την εμφάνιση της νόσου ευνοεί και η μεγάλη ηλικία (2,5% σε άτομα 30-50 ετών και 10% σε άτομα άνω των 75 ετών).

Τα πρώτα συμπτώματα είναι αίσθημα κνησμού και πόνου στη δερματική περιοχή που θα εμφανιστεί αργότερα το εξάνθημα, μουδιάσματα και «μυρμηγκιάσματα» στην ίδια περιοχή. Μετά από λίγες μέρες εμφανίζεται το χαρακτηριστικό εξάνθημα που αποτελείται από ερυθηματώδης κηλίδες, που γίνονται μετά από 24 ώρες φυσαλίδες και εντός 3 ημερών μετατρέπονται σε φλύκταινες, μετά δε από 10-15 ημέρες γίνονται εσχάρες και σε 15-20 μέρες αποπίπτουν και στη συνέχεια επουλώνονται.
Η πιο συνηθισμένη δερματική εκδήλωση του έρπητα είναι στην περιοχή του οσφύος (στη μέση δηλαδή) με επέκταση στα πλάγια υπό μορφή ζώνης γι’ αυτό και η ονομασία του (ζωστήρ). Υπάρχει όμως και ο οφθαλμικός έρπης ζωστήρ που εξαιτίας της πιθανότητας προσβολής και του κερατοειδούς χιτώνα του οφθαλμού υπάρχει ακόμα και κίνδυνος τύφλωσης.
Επίσης, σπάνια βέβαια, εμφανίζεται και ο ωτικός έρπης (στο αυτί) με παράλληλη παράλυση περιφερικού τύπου του προσωπικού νεύρου που προκαλεί υπογευσία (μείωση της γεύσης) – σύνδρομο RamsayHunt. Σπανίως μπορούν να εκδηλωθούν σαν επιπλοκές και μυϊκές παραλύσεις, συμπτώματα από τον εγκέφαλο και τις μήνιγγες και μυελίτιδα , κινητικές και ουρολογικές διαταραχές. Επίσης σπανίως βέβαια, αγγειίτιδα των αγγείων του εγκεφάλου που είναι και η πιο σοβαρή επιπλοκή (συνήθως του οφθαλμικού έρπητα) με συμπτώματα αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και τέλος εστιακή ή διάχυτη εγκεφαλίτιδα.
Η θεραπεία προσαρμόζεται ανάλογα με την κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενή αλλά και την εντόπιση του έρπητα.
Η ακυκλοβίρη είναι το κατ’ εξοχήν αντιικό φάρμακο και χορηγείται ενδοφλέβια ή από του στόματος. Επίσης η κορτιζόνη μειώνει την πιθανότητα επιπλοκών όπως είναι η μεθερπητική νευραλγία η οποία αρκετές φορές ταλαιπωρεί αφάνταστα τον ασθενή.
Βέβαια και σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν τα κατάλληλα φάρμακα όπως ορισμένα αντικαταθλιπτικά και αντιεπιληπτικά που έχουν ισχυρή αναλγητική δράση καθώς και τα κοινά αναλγητικά.