ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ, Συγγραφέας – Εκδόσεις ΑΡΙΣΤΑΡΕΤΗ «Η εφαρμογή στην πράξη των μηνυμάτων που δίνει ο λογοτέχνης, είναι η ουσία»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ, Συγγραφέας – Εκδόσεις ΑΡΙΣΤΑΡΕΤΗ  «Η εφαρμογή στην πράξη  των μηνυμάτων που δίνει  ο λογοτέχνης, είναι η ουσία»

Ο Δημήτριος Σταυρακάκης γεννήθηκε στο Αιγάλεω το 1968. Είναι μελετητής της Ελληνικής ιστορίας, της μυθολογίας και της Ελληνικής γλώσσας. Συστηματικά ασχολείται από το 1993, με την συγγραφή ποιητικών σχεδιασμάτων, θεατρικών και άλλων έργων, καθώς και με την συγγραφική συμμετοχή σε έργα άλλων δημιουργών, συνθετών και ζωγράφων.

Ανέκδοτες ποιητικές συλλογές:
Πρώιμον: Περιλαμβάνει ποιήματα από το 1993-1997.
Αιώνων ανυδρία: Περιλαμβάνει ποιήματα από το 1998-2002.
Μαρτυρίαι: Περιλαμβάνει ποιήματα από το 2003-2007.
Μύθοι ατραποί: Περιλαμβάνει ποιήματα από το 2008-2011.
Μεσόγειος και Της Μεσογείου πετάρισμα: (2008-2012). Έργο διανθισμένο με μουσική και με ένα τραγούδι, από τον συνθέτη Κωνσταντίνο Στεφάνου.
Ελλάς: (2008) Έργο διανθισμένο με μουσική και φωτογραφίες σε dvd, σε συνεργασία με τον συνθέτη Κωνσταντίνο Στεφάνου.
Μέγιστος Ελλήνων… Αλεξάνδρου ανάβασις: (2010) Έργο σε 9 μέρη για θεατρική και μουσική απόδοση.
Τα τραύματα της πέτρας: (2012) Έργο βασισμένο στους ζωγραφικούς πίνακες του ζωγράφου Γεωργίου Παστάκα και στην μουσική του συνθέτη Κωνσταντίνου Στεφάνου σε dvd, για την αδελφότητα Τηνίων Αθηνών.
Ελλάς… Μέγας Αλέξανδρος Ζεϊμπέκικο: (2013) Έργο διανθισμένο με μουσική του συνθέτη Κωνσταντίνου Στεφάνου, φωτογραφίες του Βασιλείου Πρωτόπαπα, σε dvd, για τον Ε.Ο.Τ Γερμανίας, που παίχτηκε στην Έκθεση τουρισμού Βερολίνου, 6-10 Μαρτίου 2013.
Ελιά (2013). Τραγούδι για παιδική χορωδία, σε μουσική και ερμηνεία του συνθέτη Δημητρίου Μάκρα για εκδήλωση σχολείου για την ελιά.
Απόκλισις ορθοτέρα: (26/03/2014) Ποίημα που απαγγέλθηκε στην ημερίδα, για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνος, στο Νέο Μουσείο Ακροπόλεως.
Είθισται το μηδέν: Ποιητική συλλογή, που εκδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2014.
Μέγιστος Ελλήνων…Αλεξάνδρου ανάβασις: Θεατρικό έργο, που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2015, με μουσική επένδυση για την θεατρική του μεταφορά, από τον συνθέτη Γρηγόρη Νικολόπουλο. Το έργο έχει κατατεθεί στο Εθνικό Θέατρο.
Ντυμένος στα λευκά: Μονόπρακτο θεατρικό έργο, συμμετοχή σε Ανθολόγιο θεατρικών μονόπρακτων.
Περί Έρωτος: Συμμετοχή με δύο ποιήματα στο ποιητικό Ανθολόγιο του Πολιτιστικού Συλλόγου Αρισταρέτη, τον Δεκέμβρη του 2014
Η πυγμή του ατέρμονος ύδατος: Θεατρικό έργο από κοινού με την Αγγελική Ραυτοπούλου, εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2016.
Μύθοι Ατραποί: Ποιητική συλλογή που εκδόθηκε τον Νοέμβριο 2016
Είναι συνιδρυτής, μαζί με την Αγγελική Ραυτοπούλου, των εκδόσεων Αρισταρέτη (2015).

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ: Γεννήθηκα στο Αιγάλεω, σε μια εργατούπολη, δηλαδή. Χώμα, παιχνίδι, φίλοι, αγάπη, αλλά και τιμωρία και κλάμα. Οικοδόμος ο πατέρας μου – τον χάσαμε πρόσφατα – νοικοκυρά η μητέρα μου. Συνθήκες δύσκολες, μαθήματα ζωής.

«Π»: Τι σας ώθησε στην συγγραφή;
Δ.ΣΤ.: Δεν ξέρω τί με ώθησε, είναι κάτι που όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, το αγαπούσα. Το αν τα καταφέρνω καλά ή όχι, είναι στην κρίση των αναγνωστών. Έμπνευση είναι η ίδια η ζωή και ο θάνατος, ο έρωτας, η φύση, όλο το σύμπαν.

«Π»: Ποίηση στο πέρασμα του χρόνου και σήμερα;
Δ.ΣΤ.: Η Ποίηση ήταν, είναι και θα είναι η ανάγκη του ανθρώπου να μιλήσει, ίσως λίγο διαφορετικά, στην ψυχή των συνανθρώπων του. Μίλησε ο άνθρωπος και κατόπιν ένιωσε την ανάγκη να μιλεί λίγο πιο ιδιαίτερα, μετά την γραφή, να καταγράφει πιο ιδιαίτερα την ψυχή του. Από τους αρχαίους μας προγόνους, η Ποίηση είναι ίασις. Και τώρα το ίδιο είναι.
Απλά, δεν αναγνωρίζουμε πλέον, μέσα στην γενική απαξίωση, την υπέροχη αυτή ανάγκη για έκφραση. Στα βήματα των προγόνων μας ας σταθούμε. Στο ύψος τους δεν θα καταφέρουμε ποτέ να ανεβούμε, αλλά κι εμείς μπορούμε, με την γραφή μας, να ανεβάσουμε λίγο τον άνθρωπο, στην κλίμακα της σοφίας.

«Π»: Η καθημερινότητα επιτρέπει να ζούμε ποιητικά;
Δ.ΣΤ.: Να ζεις ποιητικά, δεν το αποκλείει καμιά καθημερινότητα. Το δυσκολεύει, όμως. Κάποιος όμως που έχει αυτήν την φυσική ροπή, θα το κάνει, σε πείσμα της κοινωνικής αναισθησίας.
«Π»: Πώς μας βοηθά η λογοτεχνία;
Δ.ΣΤ.: Η λογοτεχνία βοηθά, στο να κατανοούμε, πως ο άνθρωπος πρέπει να είναι εναρμονισμένος με την αλήθεια. Ακόμα κι ένα «ελαφρύ» μυθιστόρημα, είναι προτιμότερο από έναν «ελαφρύ» άνθρωπο. Θα μου πείτε, αυτό το έγραψε κάποιος ελαφρύς, κάποιος επιτήδειος ή κάποιος που θέλει να δώσει κάποια πλευρά του χαρακτήρα του ή και του χαρακτήρα κάποιων άλλων; Επαναλαμβάνω. Η λογοτεχνία βοηθά στο να κατανοούμε συμπεριφορές και να βρίσκουμε μέσα στο εκάστοτε πόνημα, λίγο από τον εαυτό μας και να τον καλυτερεύουμε.
«Π»: Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς – ποιητές;
Δ.ΣΤ.: Όλοι οι μεγάλοι κλασικοί, από τους αρχαίους Έλληνες και ως τους σύγχρονους, ακόμα και κάποιοι τωρινοί. Ας πούμε, τον Ρίτσο, τον Καββαδία, τον Βάρναλη, τον Σικελιανό… Ας σταματήσω όμως, γιατί αν τους γράψω όλους, θα γράφω μιάν ολόκληρη ημέρα.

«Π»: Μιλήστε μας για τις εκδόσεις Αρισταρέτη. Ποιό το όραμά σας;
Δ.ΣΤ.: Οι εκδόσεις Αρισταρέτη δημιουργήθηκαν τον Οκτώβριο του 2015, είμαστε σχετικά πρόσφατος εκδοτικός οίκος. Η ιδέα ήταν της συνιδιοκτήτριας των εκδόσεων Αγγελικής Ραυτοπούλου, η οποία έχει μεγάλη εμπειρία στις εκδόσεις. Είχαμε και οι δύο δουλέψει σε άλλους εκδοτικούς και κατέχουμε καλά το αντικείμενο. «Από Δημιουργούς, για Δημιουργούς», είναι η φράση που μας αρμόζει. Η Αγγελική Ραυτοπούλου είναι καταπληκτική Συγγραφέας, Ποιήτρια, Ζωγράφος, Εικονογράφος, Επιμελήτρια. Προσπαθούμε να δίνουμε βήμα σε νέους – και όχι μόνον συγγραφείς – επιλέγοντας αυτούς που κατά την γνώμη μας, έχουν κάτι να πουν, να προτείνουν στο αναγνωστικό κοινό. Εμείς, απλά θέλουμε να πάνε μπροστά οι συγγραφείς που αξίζουν και όχι αυτοί που προβάλλονται χωρίς να έχουν να δώσουν κάτι στον αναγνώστη. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά αυτοί είμαστε.

«Π»: Πολλοί εκδοτικοί οίκοι, πολλές εκδόσεις βιβλίων… Πώς ανταποκρίνεται το κοινό; Πώς επιλέγει ένα βιβλίο;
Δ.ΣΤ.: Πολλοί εκδοτικοί οίκοι, μικρό το αγοραστικό κοινό. Ο Έλληνας διαβάζει λίγο, διαβάζει εύπεπτα πράγματα, έχει φανερή έλλειψη παιδείας. Αγοράζει ό,τι του προτείνει η διαφήμιση. Δυστυχώς, αυτό ισχύει για όλες τις πτυχές της ζωής του. Μέσα μαζικής επικοινωνίας, σπρώχνουν τον αναγνώστη σε κατευθύνσεις, που τις περισσότερες φορές, δεν επιθυμεί ο ίδιος. Και τί κάνει ο αναγνώστης; Παραδίδεται στις ορέξεις των ολίγων και αναμασά τις φλύαρες ιστοριούλες των διακοπών. Φταίει και ο αναγνώστης, αλλά πρωτίστως, φταίει η καταναλωτική κοινωνία και οι εκφραστές της, που προσδοκούν μόνον το κέρδος και αψηφούν την ανάγκη του ανθρώπου.

«Π»: Τι απαιτήσεις έχει ένα θεατρικό έργο;
Δ.ΣΤ.: Εξαρτάται από το θεατρικό έργο. Γενικά, πάντως, η απαίτηση είναι να μπορεί να εκπέμψει και να γίνει φως στο σκοτάδι των καιρών. Το θέατρο είναι η υψίστη μορφή τέχνης. Τις περιέχει όλες και προσπαθεί να τις προσφέρει σαν δόνηση στις αισθήσεις και τελικώς στην ψυχή. Το θέατρο απευθύνεται σε όλους, αν και πολλές φορές, λόγω ελλείψεως παιδείας του ανθρώπου, δεν μπορεί να περπατήσει ανάμεσα στα αγκάθια του φανερού και του μετρίου. Το θέατρο είναι ζωή. Στην αρχαιότητα, σε κάποιες φάσεις της τότε δημοκρατίας, ο λαός ήταν υποχρεωμένος να παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις και να γίνεται δέκτης και κατόπιν ακίδα εκπομπής του υψίστου λόγου.
«Π»: Μουσική και λόγος;
Δ.ΣΤ.: Τα καλά αποτελέσματα της συνεργασίας αυτής, τα ακούμε καθημερινά στα υπέροχα τραγούδια. Βεβαίως, υπάρχουν περισσότερα άσχημα αποτελέσματα από καλά. Αλλά ομιλώντας για την ποίηση και την μουσική, ομιλούμε για τέχνες των Μουσών, ομιλούμε για πραγματική υπέρβαση στο γήινο σώμα και πτήση. Αν το αποτέλεσμα δονεί τις αισθήσεις και τελικώς την ψυχή, έχουμε ένα διαχρονικό λιθαράκι, στην λιθόστρωτη ιερά οδό της τέχνης.

«Π»: Ταρακουνά η Τέχνη τις βαθειά ριζωμένες αντιλήψεις;
Δ.ΣΤ.: Πρωτίστως. Αν παρατηρήσετε, οι μεγάλοι μας ποιητές – οι περισσότεροι – ήταν άνθρωποι κυνηγημένοι από τις αντιλήψεις της εκάστοτε άρχουσας τάξης. Και είναι φυσικό, ο άτεχνος και φασιστικά κυβερνών, να απορρίπτει, να εξορίζει, να σκοτώνει τον Ποιητή, να σκοτώνει τον λογοτέχνη, τον άνθρωπο της τέχνης, γενικώς. Η Τέχνη, από μόνη της, είναι μια βαθιά χαρακιά στο σώμα της απαιδευσιάς και αυτό στους περισσότερους, δεν αρέσει, πόσο μάλλον στους άρχοντες των θέσεων και των προνομίων.

«Π»: Ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα, ποια η θέση του λογοτέχνη έναντι αυτών;
Δ.ΣΤ.: Είναι η ζωή του. Ο Έρωτας είναι το πρώτο θέμα στους λογοτέχνες, γενικώς στην Τέχνη, μα, δεν είναι μόνο αυτό. Αν ο λογοτέχνης δεν συμμετέχει στα κοινά, δεν είναι ταπεινότερος των ταπεινών, δεν προσπαθεί για την κοινωνία, τότε, ποιος ο λόγος ύπαρξής του; Τα λόγια όμορφα, μα, οι πράξεις ωραίες. Η εφαρμογή στην πράξη των μηνυμάτων που δίνει, είναι η ουσία. Ο λογοτέχνης, ίσως, να μην κάνει καμίαν επανάσταση, όμως προτρέπει, δίνει στίγμα και συντεταγμένες ρότας προς έναν καλύτερο κόσμο και τους τρόπους που μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει. Μέλος της κοινωνίας οφείλει να είναι ο λογοτέχνης και ουχί ένας ξεκομμένος ελιτίστας με κάλπικες ιδέες.

«Π»: Εμπεριέχουν βιωματικά στοιχεία τα έργα σας;
Δ.ΣΤ.: Πάντοτε και ποτέ. Κάποια είναι εντελώς βιωματικά, κάποια από τα ερεθίσματα της κοινωνίας, της ιστορίας, της φύσης. Κάποια, απλώς εικόνες ονείρων που θα ήθελα να γίνουν πραγματικότητα.
«Π»: Το βιβλίο αντέχει;
Δ.ΣΤ.: Το βιβλίο αντέχει και θα αντέξει. Η ανάγκη για να κρατάς ένα βιβλίο στα χέρια σου, δεν θα σταματήσει να υφίσταται ποτέ. Βέβαια, όπως είπαμε παραπάνω, αν ομιλούμε για καλό βιβλίο, αυτό θα περνά πάντοτε άσχημες ώρες στην εντατική, αλλά δεν θα φοβηθούμε ποτέ. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την ύπαρξή του, σε πείσμα των «ελαφρών» ηθών.

«Π»: Ναι είμαι ονειροπόλος – Όσκαρ Ουάιλντ. Είναι και δικό σας μότο;
Δ.ΣΤ.: Αν δεν είσαι ονειροπόλος, πώς να είσαι συγγραφέας; Αλλά, ονειροπόλος, με την τάση του αγώνα για την πραγμάτωσή των ονείρων, όχι αιθεροβάμων, απλώς για να ξεχωρίζεις.

«Π»: Πρέπει ο ποιητής ν΄αψηφά τον κόσμο;
Δ.ΣΤ.: Δεν γίνεται να αψηφάς τον αναγνώστη. Πάντως, όταν η γραφή είναι δύσκολη, δεν ευθύνεται ο συγγραφέας για την μη κατανόηση της γραφής του. Οφείλει να είναι προσιτός, μεν, αλλά να είναι ο εαυτός του, δε. Τώρα, αν κάποιοι αναγνώστες καταλαβαίνουν και κάποιοι όχι, αυτή είναι συνήθης κατηγορία των «εύπεπτων» αναγνωσμάτων προς τα πιο «δύσκολα». Πάντως, όποιος αψηφά τον αναγνώστη, είναι ελιτίστας, δηλαδή, ας απολαύσει την ελίτ του σε άλλον χώρο καλύτερα, παρά στην Ποίηση.

«Π»: 2015 Μέγιστος Ελλήνων Αλεξάνδρου, Ανάβασις, δικό σας θεατρικό έργο, κατατεθειμένο στο Εθνικό Θέατρο. Ποια η τύχη του;
Δ.ΣΤ.: Το έργο μπήκε στο δραματολόγιο και ξαναβγήκε. Ίσως το Εθνικό Θέατρο, θέλει άλλα πράγματα να ανεβάζει… Ας μην επεκταθώ και χαλάσω την διάθεσή μου και την δική σας…

«Π»: Με ποιό τρόπο συμβάλλει η συνεργασία σας με τον συνθέτη Κωνσταντίνο Στεφάνου στα δικά σας έργα;
Δ.ΣΤ.: Ήταν μιά ολιγόχρονη συνεργασία που έπλασε κάποια πολύ ωραία έργα. Απλά, τελείωσε για να κάνουμε κι άλλα πράγματα, με άλλους συνεργάτες. Αυτό που έχω να πω μόνον, είναι ότι ο Κωνσταντίνος Στεφάνου είναι μεγάλος μουσικός και συνθέτης.

«Π»: Ποιές οι πηγές έμπνευσής σας;
Δ.ΣΤ.: Τα πάντα γύρω μου και εντός μου είναι έμπνευση, από τον αγέρα και την θάλασσα, μέχρι τον ψυχικό πόνο και τις δυσκολίες της καθημερινότητος. Ο έρωτας, η αγάπη, οι σχέσεις των ανθρώπων, η αδικία του συστήματος, η ανεργία, η φτώχεια, όλα χωριστά και όλα μαζί.

«Π»: Ποιά τα άμεσα σχέδιά σας;
Δ.ΣΤ.: Η συνέχεια των εκδόσεων Αρισταρέτη, η έκδοση καλών βιβλίων, η αγάπη και ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο, στον δρόμο, στον λόγο, στο έργο, στην Ποίηση. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ανεβεί στην σκηνή το Θεατρικό: Η ΠΥΓΜΗ ΤΟΥ ΑΤΕΡΜΟΝΟΣ ΥΔΑΤΟΣ, ένα αντιπολεμικό θεατρικό που γράψαμε μαζί με την Αγγελική Ραυτοπούλου. Η Αγγελική έγραψε τους γυναικείους ρόλους και εγώ τους ανδρικούς. Το έργο αυτό είναι δομημένο ως αρχαία τραγωδία (επεισόδια, στάσιμα, χορικά) και απαιτεί πολλή δουλειά, χώρο αρχαίου θεάτρου, πολλούς ηθοποιούς κ.λ.π. Θα είναι μεγάλη μας χαρά αν τα καταφέρουμε. Πάνω από όλα όμως, συνεχίζουμε τον αγώνα για το καλό όλων μας, είτε μέσα από την συγγραφή και έκδοση καλών βιβλίων είτε στον πραγματικό αγώνα, εκεί έξω, στον δρόμο…

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή