ΑΝΝΑ ΔΗΜΑΚΗ, Εικαστικός : «Η ζωγραφική πρέπει να εξευγενίζει τον άνθρωπο και να του ανοίγει νέους ορίζοντες»

H Άννα Δημάκη γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη. Είναι πτυχιούχος ΝΟΕ ΑΠΘ, ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη σε φαρμακείο, ως σύμβουλος υγείας και ως υπεύθυνη στο τμήμα των συμπληρωμάτων διατροφής. Είναι μέλος του συλλόγου ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Βόρειας Ελλάδας και της UNESCO club of the department of Piraues and Island. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής δίπλα σε καταξιωμένους ζωγράφους. Πιστεύει στη δύναμη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής προσφοράς και το αποδεικνύει με τη συμμετοχή της ως διοργανώτρια και ως χορηγός σε εικαστικά δρώμενα.

Πίνακές της βρίσκονται σε δημόσια κτίρια του Δήμου Αλεξανδρούπολης και στη Ρωσία στη Μοναστηριακή Αίθουσα Τέχνης της Καλούγκας. Η έμπνευσή της τις περισσότερες φορές βασίζεται σε στιγμές που συχνά μπορεί να είναι απαρητήρητες για τους άλλους.Τα θέματα τα επιλέγει με βάση τις δικές της εκφραστικές ανάγκες. Δεν ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο ύφος. Άλλωστε την Τέχνη την προσεγγίζει ο καθένας με τον δικό του ύφος. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι το ίδιο το έργο παρά σε ποιά κατηγορία θα πρέπει να ενταχθεί.
Στα έργα της κυριαρχούν τα θερμά χρώματα.
Από πολύ μικρή η τέχνη στάθηκε αρωγός στη ζωή της και λειτούργησε ως καταφύγιο σε ψυχολογικά αδιέξοδα. Θεματικά τελευταία άρχισε να κινείται στο χώρο του τοπίου (αστικά κτίρια κλπ) με αφαιρετικές τάσεις, δημιουργώντας έτσι ένα προσωπικό ύφος όπου προσπαθεί να αποδώσει έντονα την αίσθηση της μοναξιάς. Δύο από τους τελευταίους πίνακές της έχουν γίνει εξώφυλλα βιβλίων. Τα έργα της είναι ελαιογραφίες. Έχει λάβει μέρος σε πλήθος εκθέσεων. Από τις πρόσφατες είναι οι:
– The New York Art Connection Gallery (02 έως 10/05/2015 New York). Ομαδική στο long Island New York υπό την Αιγίδα της Unesco.
– Συνεδριακό Κέντρο Τράπεζα Πειραιώς Θεσσαλονίκης (20/05/2015 έως 05/06/2015). Ομαδική του Συλλόγου Ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Β. Ελλάδος.
– Tucker Robbins & Chiff Young Galleries New York Design Center (15 έως 21/05/2015) ομαδική φιλανθρωπική εκδήλωση sup.Art.ing Students στη Νέα Υόρκη υπό την Αιγίδα της Πολιτείας Πολιτισμού, σε συνεργασία με την ομογένεια όπου όλα τα έσοδα θα διατεθούν για τη σίτιση 300 απόρων μαθητών των σχολείων Ν.Θεσσαλονίκης. Η έκθεση ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβρη 2015 και ταξίδεψε σε μεγάλα πολιτιστικά κέντρα της Ν. Υόρκης.
– Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά. Ατομική έκθεση υπό την Αιγίδα του ομίλου για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων (29 Ιουνίου έως 5 Ιουλίου 2015) η οποία στήριξε τον αγώνα ενημέρωσης και πρόληψης του συλλόγου Άλμα Ζωής Ν.Θεσσαλονίκης.Τίτλος έκθεσης «Αναζητώντας τη γυναίκα».
– Remezzo Πολυχώρος Τέχνης Δήμος Θεσσαλονίκης Νοέμβρης 2015. Συμμετοχή στην ομαδική έκθεση του Εργαστηρίου Καλών Τεχνών Γ. Ψαράκη
– Πολιτιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον Μάρτιο 2016 με αφορμή το πολιτιστικό έτος Ελλάδας – Ρωσίας υπό την Αιγίδα του Υπ. Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, της Περιφέρειας Κεντρ. Μακεδονίας, της Ιερής Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, του Βυζαντινού Μουσείου, του Κρατικού Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, του Ρωσικού Προξενείου και της Πινακοθήκης Φλωρινιωτών Ζωγράφων. Η έκθεση φιλοξενήθηκε στο Ρωσικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (Κτίριο Μακεδονικών Σπουδών), στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Συνεδριακό Κέντρο Ν. Γερμανός (ΔΕΘ) και στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κεντρικής Περιφ. Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος.
– Project στην Καλούγκα Ρωσίας σε συνεργασία με το Ρωσικό Κέντρο Θεσσαλονίκης 14/10 έως 18/10/2016 για το έτος ελληνορωσικής φιλίας και μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού στη Ρωσία,όπου ο πίνακας «Αυγούστα» της κ. Δημάκη ανήκει στο Ρωσική Ορθόδοξη Αίθουσα Τέχνης της Καλούγκα.
– Συμμετοχή στην Art International Thessaloniki 1/12 έως 4/12/2016
– Συμμετοχή με έκθεση ζωγραφικής στην Εκδήλωση μνήμης για τη Γεννοκτονία των Ποντίων (17/05/17) σε συνεργασία με το Grand Hotel

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΑΝΝΑ ΔΗΜΑΚΗ: Γεννημένη στην Αλεξανδρούπολη ξεκίνησα πολύ νωρίς να εξερευνώ τις δυνατότητές μου στη ζωγραφική. Η δημοτική βιβλιοθήκη για μένα ήταν ένας δυναμικός φορέας αξιών, πληροφοριών και γνώσεων. Αν και οι γονείς μου λάτρευαν το ταλέντο μου, το να ακολουθήσω τη Σχολή Καλών Τεχνών ήταν αποτρεπτικό.
Ο πατέρας μου προσπαθούσε να μου δείξει ότι η ζωγραφική πρέπει να είναι κάτι που γεμίζει την ψυχή, να μην είναι το μέσο επιβίωσής μου οικονιμικά, να τη μελετάω αλλά να μην είναι το κύριο επάγγελμά μου γιατί θα αλλοιωθεί το πάθος και η αποδοτικότητά μου. Έτσι ακολούθησα τη διαδρομή μου στο Πανεπιστήμιο, στη ΝΟΕ ΑΠΘ. Παράλληλα έκανα σπουδές δίπλα σε καταξιωμένους ζωγράφους που μου έδωσαν τα κατάλληλα εφόδια να αναπτύξω και να διευρύνω τους ορίζοντές μου.

«Π»: Πώς ανακαλύψατε το ταλέντο σας στην ζωγραφική;
Α.Δ.: Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου, από πολύ μικρή, να κρατώ ένα μολύβι, ένα χαρτί και να ζωγραφίζω ώρες ατελείωτες. Από μικρή η ζωγραφική ήταν τρόπος ζωής μου. Στην τρίτη δημοτικού έκανα την πρώτη μου προσωπογραφία, του Ερρίκου Ντυνάν. Μάλιστα, ήταν μεγάλη συγκίνηση για μένα που μετά από 40 χρόνια επισκέφθηκα το σχολείο του χωριού μου, είδα το έργο μου να βρίσκεται εκεί και να μου θυμίζει τα πρώτα μου βήματα και την ανάγκη μου να δημιουργώ.

«Π»: Ποια τεχνική σας αρέσει;
Α.Δ.: Η ελαιογραφία. Τα χρώματα σε μια ελαιογραφία, έχουν μεγάλη αντοχή στο χρόνο. Το λάδι στεγνώνει βαθμιαία και επιτρέπει στον καλλιτέχνη να επεκτείνει και να διαφοροποιεί τη χρωματική του κλίμακα. Επίσης, του προσφέρει τη χρονική άνεση να προσαρμόζει τους τρόπους της κατασκευής στην ανάγκη της παρατήρησης της πραγματικότητας. Η ζωηρότητα του χρώματος, το ότι δίνει ένα βάθος και μία διαφάνεια που δε μπορεί εύκολα να αποδοθεί με άλλη τεχνική, απογειώνει το έργο.

«Π»: Ποιες οι πηγές έμπνευσής σας;
Α.Δ.: Η πηγή έμπνευσής μου είναι η ήδια η Γυναίκα. Η Γυναίκα γυμνή πρόκληση, η Γυναίκα έρωτας, η Γυναίκα σύμβολο γονημότητας, η Γυναίκα μέσα από τα προβλήματά της.

«Π»: Πώς βιώνετε την περίοδο της κρίσης στην τέχνη;
Α.Δ.: Η περίοδος της κρίσης γεννά Τέχνη και η Τέχνη είναι ανάγκη για τον δημιουργό. Η αβεβαιότητα και η κρίση μπορούν να επιδράσουν ευεργετικά στη δουλειά του ενός καλλιτέχνη, προκαλώντας τον να πειραματιστεί και να επανεξετάσει τις τεχνικές του και τα θεμελιώδη ερωτήματα που τον τροφοδοτούν. Η σχέση της τέχνης όμως με το χρήμα είναι μια δύσκολη σχέση. Όπως όλος ο κόσμος προσπαθώ και εγώ να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα.

«Π»: Πειραματίζεστε με άλλα υλικά;
Α.Δ.: Έχω πειραματιστεί με άλλα υλικά αλλά με αφήνουν αδιάφορη. Λατρεύω την ελαιογραφία και τη μαγεία που αναδεικνύει ο χρόνος στα χρώματά της.

«Π»: Τι δηλώνετε με τα έργα σας;
Α.Δ.: Δημιουργώ ένα προσωπικό ύφος μέσα από το οποίο προσπαθώ να επικοινωνήσω με τον θεατή. Τα έργα μου τείνουν να δείχνουν την ομορφιά μιας κατάστασης που περνάει ένας άνθρωπος. Έτσι προσπαθώ να αγγίξω τον θεατή, να σεβαστεί τη ζωή που είναι ένα Θείο Δώρο και να περάσω το μύνημα ότι μέσα από μια δυσάρεστη κατάσταση, μπορεί να βγεί κάτι καλό. Μέσα από την δική μου αποτύπωση, το ζητούμενό μου είναι να μη μένει ο θεατής σε αυτό αλλά να προβληματίζεται και να οδηγείται στη δική του διαδρομή.

«Π»: Πόσο χρόνο χρειάζεστε για ένα έργο σας;
Α.Δ.: Χρειάζομαι αρκετό χρόνο μέχρι να καταλήξω και να ολοκληρώσω το τελικό σχέδιο. Το επόμενο βήμα είναι να το ξανασχεδιάσω πάνω στο μουσαμά και σιγά σιγά μπαίνω στο χρώμα. Η κλασική ελαιογραφία απαιτεί αρκετό χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο. Υπάρχει έργο που το τελείωσα σε 4 μήνες με καθημερινή δουλειά και έχω έργο που το δουλεύω εδώ και 1 χρόνο αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα.

«Π»: Ζωγράφους που θαυμάζετε;
Α.Δ.: Θαυμάζω πολλούς ζωγράφους αλλά λατρεύω τον Γ. Ιακωβίδη για τη σχεδιαστική του οξύτητα, τη σύλληψη και την ερμηνεία της απτής πραγματικότητας.

«Π»: Τι σας επηρεάζει αρνητικά;
Α.Δ.: Έχω μάθει στη ζωή μου να τα βλέπω όλα θετικά. Δεν υπάρχει κάτι που να με επηρεάσει αρνητικά. Ακόμη και μέσα από ένα αρνητικό, μπορείς να ανακαλύψεις μια ομορφιά που να σου γεννήσει ένα νέο έργο τέχνης.

«Π»: Ασχολείται ο κόσμος με την Τέχνη;
Α.Δ.: Στην κρίση που διανύουμε όλο και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με την τέχνη όπου αναζητούν την αλήθεια, την ελπίδα, την λύτρωση και την ώθηση. Η τέχνη είναι ένας βαθύς στοχασμός πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση και στηρίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

«Π»: Πώς επιλέγετε τα θέματα για τα έργα σας;
Α.Δ.: Ένα όνειρο που έχω δει, μια φωτογραφία, ο στίχος ενός τραγουδιού, η συζήτηση μιας παρέας που κάθεται σε ένα διπλανό τραπέζι, το περπάτημα ή μια φευγαλέα κίνηση ενός ατόμου, μπορεί να γίνει το ερέθισμα για τη δημιουργία ενός πίνακά μου και μιας θεματικής μου ενότητας. Στα πρόσωπά τους, που άλλοτε είναι φανταστικά και άλλοτε υπαρκτά, αποτυπώνονται οι ανησυχίες, οι εμπειρίες, οι προβληματισμοί τους, τα πάθη τους και η αγάπη τους για τη ζωή.

«Π»: Το ίντερνετ μεταφέρει τους κραδασμούς ενος έργου;
Α.Δ.: Το ίντερνετ είναι ένα καλό μέσο προβολής και παρουσίασης της δουλειάς ενός καλλιτέχνη και μπορεί να του εξασφαλίσει μια πολύ καλή επικοινωνία με το κοινό του. Μπορεί με αυτό τον τρόπο να παρουσιάσει τη δουλειά του εκτός Ελλάδος που σε πολλές περιπτώσεις δε θα μπορούσε να το κάνει. Μηδενίζει τα σύνορα. Στο διαδίκτυο μπορείς να μοιραστείς τη διαδικασία μορφοποίησης ενός έργου και με αυτό τον τρόπο να έχεις ένα μεγαλύτερο δέσιμο με το κοινό σου.
Σε καμιά περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να μεταφέρει τους κραδασμούς ενός έργου. Πολλές φορές μια φωτογραφία ενός έργου τέχνης δεν μπορεί να αποδώσει μικρές λεπτομέρειες και διαφάνειες του έργου. Ο θεατής πρέπει να έχει την προσωπική επαφή με το έργο, να το νοιώσει, να το γευτεί και εκεί μπορεί να αναγνωρίσει την ψυχή του δημιουργού ίσως όμως και την ίδια του την ψυχή. Είναι σημαντικό λοιπόν για τον δημιουργό να παρατηρεί τις αντιδράσεις ενός θεατή, αν μπορεί να αναγνωρίσει το μυστήριο του έργου, αν τον φέρνει σε αμηχανία ή του γεννά άλλα συναισθήματα βλέποντας το έργο του. Οι αντιδράσεις του θεατή αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του έργου τέχνης ενός καλιτέχνη.

«Π»: Με ποιο τρόπο μετρά η αναγνωρησιμότητα;
Α.Δ.: Η αναγνωρησιμότητα μετράει με την πορεία και τη δουλειά ενός ζωγράφου υπηρετώντας την τέχνη. Με το προσωπικό του ύφος και πόσο εύκολα τον αναγνωρίζει ο θεατής σε ένα έργο του. Όταν υπάρχουν δουλειές ενός καλλιτέχνη σε μουσεία και κρατικές αίθουσες τέχνης. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που επενδύουν στην αξία σου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους που πίστεψαν στη δική μου δουλειά, με στηρίξαν και συνεχίσουν να με στηρίζουν και να με τιμούν με την επιλογή έργων μου.

«Π»: Θα μπορούσε ένα έργο να είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας;
Α.Δ.: Η τέχνη λειτουργεί ως καθρέφτης της κοινωνίας. Μέσα από έναν πίνακα μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις συνθήκες ζωής, τα τεκταινόμενα, την παράδοση, τα προβλήματα και το κοινωνικό σύστημα μέσα στο οποίο ζει ο καλλιτέχνης. Η ζωγραφική πρέπει να εξευγενίζει τον άνθρωπο και να του ανοίγει νέους ορίζοντες.

«Π»: Πιστεύετε με τον χρόνο τα έργα σας εξελίσσονται;
Α.Δ.: Τα έργα μου εξελίσσονται ανάλογα με τη διερευνητική πορεία της σκέψης μου και την επιλογή θεματικών ενοτήτων. Μέσα από τη δική μου οπτική γωνία, αποτυπώνω τα δικά μου μηνύματα και τον δικό μου τρόπο σκέψης.

«Π»: Έντονα χρώματα ή μουντά;
Α.Δ.: Έντονα και θερμά χρώματα που διεγείρουν τις αισθήσεις και προκαλούν συναισθήματα ενθουσιασμού και καλής διάθεσης. Έχουμε ανάγκη για όμορφα συναισθήματα στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε, να είμαστε αισιόδοξοι και να μη το βάζουμε κάτω.

«Π»: Μιλήστε μας για τον πίνακά σας «ΑΥΓΟΥΣΤΑ» που βρίσκεται στην Καλούγκα της Ρωσίας.
Α.Δ.: Η συμμετοχή μου στο Πολιτιστικό Φεστιβάλ, με αφορμή τη «Πολιτιστική Χρονιά Ελλάδας – Ρωσίας 2016», μου άνοιξε το δρόμο ώστε να μπορέσω να εκθέσω τη δουλειά μου στο Ορθόδοξο Πνευματικό Κέντρο Καλούγκας της Ρωσίας. Ο πίνακάς μου με τον τίτλο «Αυγούστα» ανήκει στην κρατική αίθουσα τέχνης της περιοχής στα πλαίσια της διάδοσης του Ελληνικού Πολιτισμού σε συνεργασία με το Ρωσσικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Για το λόγο αυτό βραβεύτηκα από τον Ρώσσο Πρόξενο στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης τον Δεκέμβρη 2016.Ο πίνακας απεικονίζει την στέψη της Αυτοκράτειρας Θεοδώρας, αυτής της φλογερής προσωπικότητας που κατόρθωσε να κυβερνήσει την μεγαλύτερη αυτοκρατορία της εποχής της.

«Π»: Τι επιθυμείτε; Έχετε μελλοντικά σχέδια;
Α.Δ.: Υπάρχουν πολλά σχέδια και στοχεύω στο καλύτερο. Δεν μου αρέσει να αποκαλύπτω πριν μπω στην τελική ευθεία ενός στόχου. Άλλωστε το να αιφνιδιάζεις έχει και αυτό τη γοητεία του…