YOTA BARON, Τραγουδίστρια Flamenco «Δεν θέλω όνειρα ανεκπλήρωτα, φροντίζω να τα πραγματοποιώ»

«Δεν θέλω όνειρα ανεκπλήρωτα,
φροντίζω να τα πραγματοποιώ»

Η Yota «Baron» (Γιώτα Ηρωίδου) γεννήθηκε στις Σέρρες. Τα ακούσματα και οι επιρροές της από μικρή ηλικία περιελάμβαναν από παραδοσιακή και λαϊκή μουσική μέχρι εκκλησιαστική μουσική αφού η μισή της οικογένεια υπήρξε οικογένεια μουσικών που έπαιζε στην ύπαιθρο (πανηγύρια) και έπειτα μεγάλωσε σε ίδρυμα θηλέων στο οποίο διδάχθηκε Βυζαντινή Μουσική. Η σχέση της με το flamenco ξεκίνησε το 2000 με χορό και από το 2004 άρχισε να μελετάει τραγούδι flamenco, με σκοπό να κατανοήσει καλύτερα και σε βάθος την επικοινωνία μεταξύ τραγουδιού – μουσικής και χορού.
Συνεχίζει να παίρνει μαθήματα από μεγάλους τραγουδιστές flamenco, να δημιουργεί τα δικά της projects, να ψάχνει τη σχέση ανάμεσα στις διαφορετικού είδους μουσικές, να γράφει στίχους για τα τραγούδια της και να συνεργάζεται με ωραίους ανθρώπους και σπουδαίους καλλιτέχνες. Είναι μητέρα του Χαράλαμπου που της δίνει όλη την έμπνευση και τη δύναμη για να προχωρήσει πιο πέρα.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;

YOTA BARON: Σε πολλά! Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Βέροια, Γιαννιτσά. Ο πατέρας μου ήταν καθηγητής και έπρεπε στην αρχή να αλλάζουμε συνεχώς πόλεις. Ένα μεγάλο διάστημα το πέρασα σε ίδρυμα θηλέων στην Αθήνα, όπου πήρα πάρα πολύ καλά στοιχεία για τη μετέπειτα ζωή μου.

«Π»: Έχετε κληρονομήσει το χάρισμα στο τραγούδι από κάποιον δικό σας;
Υ.Β.: Από την πλευρά του πατέρα μου, ήταν όλοι καλλίφωνοι. Οπότε φαντάζομαι κάτι έφτασε και σε εμένα.

«Π»: Οι σπουδές σας στη Βυζαντινή μουσική, βοήθησαν στην κατανόηση της μουσικής Flamenco;
Υ.Β.: Βοήθησαν χωρίς να το καταλάβω. Το συνειδητοποιώ τώρα, μετά από αρκετά χρόνια τριβής με το flamenco.

«Π»: Τι είναι το Flamenco για εσάς;
Υ.Β.: Το flamenco για εμένα είναι μια κουλτούρα κι ένας τρόπος ζωής που δυστυχώς μου είναι ξένα. Και γι’ αυτό προσπαθώ συνεχώς να τα κατακτήσω, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και ποτέ δε φτάνω εκεί που θέλω.

«Π»: Στην Ελλάδα, πώς αντιλαμβανόμαστε τη μουσική ή το χορό (Flamenco); Έχουμε καλούς μουσικούς, χορευτές και δασκάλους;
Υ.Β.: Έχω την αίσθηση πως η μουσική και το τραγούδι flamenco είναι λίγο βαριά για τον Έλληνα θεατή. Τον κουράζουν. Ευτυχώς που υπάρχει ο χορός όμως, που είναι από μόνος του πολύ εντυπωσιακός και κρατάει το ενδιαφέρον. Από την άλλη, το θετικό είναι πως υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που ενδιαφέρονται για τη flamenco κιθάρα και υπάρχει μια κινητικότητα σε αυτόν τον τομέα. Στην Ελλάδα πιστεύω πως έχουμε ένα εξαιρετικό επίπεδο μουσικών και χορευτών, γιατί πρόκειται για ανθρώπους που ταξιδεύουν, μελετάνε, σκέφτονται, τους αρέσει να υπάρχουν με άλλους και το πιο βασικό έχουν καλό υπόβαθρο, καλή βάση.

«Π»: Υπάρχει χώρος για νέους και νέες στο είδος αυτό; Θα τους συμβουλεύατε να ξεκινήσουν με στόχο να ασχοληθούν με αυτό επαγγελματικά;
Υ.Β.: Πιστεύω πως παντού υπάρχει χώρος για όλους. Δυστυχώς η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δε μπορώ να συμβουλέψω κανέναν για ο,τιδήποτε!

«Π»: Πώς είναι οι συνεργασίες σας; Ποια ξεχωρίζετε ως σημαντικότερη;

Υ.Β.: Είχα την τύχη να αναπτυχθώ σαν τραγουδίστρια flamenco στην Ελλάδα, σε μια εποχή που δεν υπήρχε και πολύ τραγούδι. Και επειδή εκ φύσεως είμαι στην αναζήτηση μόνιμα, συνεργάστηκα σχεδόν με όλους τους καλλιτέχνες flamenco της Ελλάδας. Και όχι μόνο.
Δε μπορώ να τις ξεχωρίσω γιατί όλες μου έδωσαν πολλά. Αν μπορώ να πω δύο (από τις πολλές ωραίες συνεργασίες που είχα) είναι η μόνιμη συνεργασία που έχω με τους φίλους και εξαιρετικούς μουσικούς και χορευτές από την ομάδα De todas formas (Ηλέκτρα Χρυσάνθου, Ντίνα Κεσσέ, Πάνος Καρτίμπελης, Παναγιώτης Μπουραζάνης, Γιάννης Παπαγιαννούλης) και η συνεργασία μου με τον διεθνούς φήμης πιανίστα Σάμι Αμίρις.

«Π»: Γράφετε στίχους; Τραγουδάτε και δικά σας τραγούδια;
Υ.Β.: Γράφω σπάνια πλέον. Έχω κάποια δικά μου κομμάτια που έφτιαξα με τον φίλο μου Δημοσθένη Κωστόπουλο, τα οποία όμως ακόμα δεν έχουν βγει στο φως.
Μια στροφή αγαπημένη που έγραψα είναι η εξής:
Yo nacio viajera y tengo ganas de amar
Y si tu tienes miedo de amarme
Sola en la vida voy a caminar.

«Π»: Στην Ελλάδα της κρίσης, πώς επηρεάζονται οι καλλιτέχνες Flamenco;
Υ.Β.: Δυστυχώς επειδή οι χώροι που μπορεί κανείς να παρουσιάσει τη δουλειά του, λιγοστεύουν ολοένα, τα φεστιβάλ δεν δέχονται εύκολα παραστάσεις τέτοιου είδους, το κοινό είναι πολύ περιορισμένο σε αριθμό και επίσης τα κόστη μιας παράστασης είναι εξωφρενικά, οι καλλιτέχνες αναγκάζονται να περιοριστούν. Οικονομικά και δημιουργικά.
Βέβαια όλα τα παραπάνω δημιουργούν ένα κλίμα πολύ Flamenco, το οποίο μπορεί να το δει κανείς και να το ζήσει στις διάφορες fiestas που διοργανώνονται κατά καιρούς στην Αθήνα, στις οποίες συγκεντρώνονται καλλιτέχνες και εραστές του είδους και δημιουργούν από κοινού μια fiesta αυθόρμητη κάθε φορά.
Πληροφορίες μπορείτε να πάρετε στη σελίδα του fb https://www.facebook.com/fiestaflamenca.athens/?hc_ref=SEARCH

«Π»: Είστε μητέρα ενός αγοριού. Είναι η κύρια έμπνευσή σας;
Υ.Β.: Έχω την τιμή να έχω ένα εξαιρετικό πλάσμα στη ζωή μου. Τον Χαράλαμπο που είναι 10 ετών. Είναι η κύρια έμπνευσή μου στο να δημιουργήσω πράγματα.

«Π»: Μιλήστε μας για το επικείμενο Φεστιβάλ Flamenco «Hola».
Υ.Β.: Πρόκειται για μια ιδέα που στόχο έχει να συγκεντρώσει το δυνατόν περισσότερους καλλιτέχνες του είδους που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, ώστε να συμπράξουν σε ένα κοινό πρόγραμμα και να ακουστούν ίσως και σε ανθρώπους πιο έξω από τη δική μας κοινότητα, αυτή του flamenco δηλαδή.
Καθώς είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να δουλεύω ομαδικά και με κόσμο διαφορετικό και επίσης πιστεύω πολύ στην αλληλοβοήθεια, κάλεσα κάποιους ανθρώπους, δημιουργήσαμε μια ομάδα διοργάνωσης, καλέσαμε καλλιτέχνες και λειτουργούμε ομαδικά και με κέφι και πιστεύω το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει.

«Π»: Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα του «Hola Flamenco Festival»; Τι θα δούμε;
Υ.Β.: Το «Hola flamenco Festival» είναι μια τριήμερη γιορτή flamenco που λαμβάνει χώρα σε 4 αυλές του Κεραμικού και του Βοτανικού. Βασικός καλεσμένος μας είναι ο τραγουδιστής Juan Granados από το Jerez, ο οποίος θα τραγουδήσει και τις τρεις ημέρες.
Παράλληλα, έχουμε την τιμή να συμμετέχουν πάνω από 30 καλλιτέχνες του είδους (χορευτές, κιθαρίστες, κρουστοί, τραγουδιστές) και κάποιοι από αυτούς όχι flamenco, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο παίξαμε με τη λέξη «hola» που ακούγεται στα Ελληνικά «όλα».
Επίσης κάτι που γίνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι η διοργάνωση ενός desfile μόδας που αφορά στο flamenco. Συμμετέχουν παιδιά που δημιουργούν ρούχα χορού αλλά και δρόμου, παπούτσια και αξεσουάρ. Είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό το σκέλος του φεστιβάλ.
Μπορεί κανείς να μπει στο site μας www.holaflamenco.gr και να πάρει πληροφορίες.

«Π»: Τι σας εκφράζει καλλιτεχνικά;
Υ.Β.: Οι λαϊκές μουσικές, οι μίξεις, οι συνεργασίες με ωραίους ανθρώπους.

«Π»: Άντρας και Flamenco;
Υ.Β.: Για εμένα δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα στην τέχνη. Όλοι θα έπρεπε να είναι ελεύθεροι να χορεύουν και να παίζουν και να τραγουδάνε, ανεξάρτητα από στερεότυπα.

«Π»: Τι σας αποκαρδιώνει;
Υ.Β.: Το ψέμμα, η αδικία, η κακομεταχείριση…

«Π»: Τι σας κάνει χαρούμενη; Είστε του χαρούμενου ή του λυπημένου; Cante Chico ή Jondo;
Υ.Β.: Χαρούμενη είμαι με λίγα και απλά πράγματα. Ένα ωραίο αστείο, το φαγητό με φίλους, να χαίρομαι τον γιο μου, να τραγουδάω… Οι φίλοι με λένε «drama queen». Είναι αλήθεια πως κάποιες φορές το θέλω το δράμα στη ζωή μου. Οπότε δε μπορώ να πω αν είμαι «Jondo» ή «Chico» γιατί και τα δύο υπάρχουν μέσα μου έντονα και μου αρέσει πολύ αυτό.

«Π»: Μελλοντικά σχέδια;
Υ.Β.: Πρόκειται να μετακομίσω στην Ολλανδία αυτό το καλοκαίρι. Θα ήθελα να μπορώ να ζήσω μόνο τραγουδώντας.
Διοργανώνουμε πολλά. Ετοιμάζουμε ένα υπέροχο project με τον Σάμι Αμίρις (πιανίστας), ετοιμάζω μια μικρή περιοδεία στην Γερμανία και την Ολλανδία για τον Δεκέμβρη με το project «Zambomba Flamenca» (www.zambomba.gr)… Θέλω να κάνω πολλά ακόμα!

«Π»: Ένα όνειρό σας ανεκπλήρωτο;
Υ.Β.: Δεν έχω τέτοια όνειρα… Φροντίζω να τα πραγματοποιώ. Μπορεί να αργούν καμιά φορά, αλλά πάντα τα καταφέρνω.

«Π»: Πείτε μας μια λέξη που σας χαρακτηρίζει.
Υ.Β.: Κίνητρο!