ΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΛΑ, Ζωγράφος – Αγιογράφος – Συγγραφέας: Χωρίς ζωγράφους και συγγραφείς δεν θα υπήρχε ιστορία και μόρφωση

Η Άννα Μπουρλά είναι μια διακεκριμένη, διεθνούς επιπέδου, ζωγράφος και συγγραφέας με καλλιτεχνική φλέβα, που συνεχίζει την παράδοση, από τον Αρμένιο πατέρα της Σαρκή Ναλτσατζιάν (ζωγράφο) που έζησε και δημιούργησε στην Κέρκυρα και την Κερκυραία μητέρα της. Έχει σπουδάσει Βυζαντινή Ιστορία και ειδικεύτηκε κυρίως στη Βυζαντινή Αγιογραφία. Χρησιμοποίησε την παραδοσιακή τεχνική σε προετοιμασμένη επιφάνεια ξύλου, γκέσο, αυγοτέμπερες και χρυσό. Η ζωγραφική της είχε πάντα μια θρησκευτική διάσταση. Σήμερα δουλεύει σε μεγάλα έργα στα οποία χρησιμοποιεί λάδι πάνω σε μουσαμά που ξεφεύγει από την αυστηρότητα της βυζαντινής εικόνας, δίνοντας μια καινούργια αίσθηση βενετσιάνικης- κερκυραϊκής κουλτούρας. Θαυμαστοί είναι οι Άγγελοί της, με φωτεινά λαμπερά χρώματα που ανακαλούν αναγεννησιακές παραστάσεις. Εκτός από τη ζωγραφική βυζαντινών εικόνων, ειδικεύεται σε προσωπογραφίες και τοπία. Σήμερα έργα της βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές και σε μουσεία στο εξωτερικό.

Aπό το 1966 και μέχρι πριν λίγο καιρό ζει στην Νέα Υόρκη, και εκθέτει στο Soho, στην πηγή της μοντέρνας τέχνης, τα βυζαντινά της έργα.
Το 2000 ταξιδεύει στην Ιταλία, κάνει εκθέσεις, μεταξύ άλλων, στην Ρώμη στην galleria Canova και ταυτόχρονα, παρακολουθεί μαθήματα στην Accademia delle Arte. To 2009 δημοσιεύεται το βιβλίο της στα Αγγλικά στην Αμερική – Healthy Greek Cooking. Το 2010 εκθέτει 2 ατομικές εκθέσεις στον Άγιο Ντομίνγκο, Sosοua Gallery.(Καραϊβική). To 2012 εκθέτει 2 ατομικές στο Ισραήλ, Tel Aviv, Gallery Tel AvivΑ.
To 2012 μετακομίζει από Νέα Υόρκη κι έρχεται στην Αθήνα.
To 2013 εγγράφεται στην UNESCO Τεχνών, Λόγου & Επιστημών Ελλάδος, και συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις, Πολεμικό Μουσείο, Ζάππειο-Ομαδική. Bologna Italy, προς τιμή των 400 χρόνων μετά το θάνατο του Dominico Theotokopoulo και σε άλλες εκθέσεις. Σήμερα ζωγραφίζει πυρετωδώς για την πρώτη ατομική της Έκθεση Δημοτική Πινακοθήκη του Πειραιά.
Λένε ότι η τέχνη, η καλλιτεχνία, δεν διδάσκεται. Ότι βγαίνει από το νου, την ψυχή του – γεννημένου – καλλιτέχνη. Και τη θεωρία τούτη έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή η εξαιρετική ζωγράφος, και όχι μόνο, από την Κέρκυρα.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Άννα στο annatzian@gmail.com

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;
ΑΝΝΑ ΜΠΟΥΡΛΑ: Γεννήθηκα στο ωραίο νησί την Κέρκυρα, που η κουλτούρα και η ποίηση είναι παντού ακόμα και σήμερα. Οι μισοί Κερκυραίοι είναι ζωγράφοι και οι άλλοι μισοί διδάσκονται από μικρά παιδιά την μουσική. Τα αριστοκρατικά παλάτια της και τα στενά γραφικά σοκάκια της πόλις νομίζεις πως ζεις σε μια άλλη ρομαντική εποχή. Μεγάλωσα και έμεινα εκεί μέχρι τα 16 χρόνια μου.
«Π»: Μιλήστε μας για τον ζωγράφο πατέρα σας, Σαρκή Ναλτσατζιάν.
Α.ΜΠ.: Ο πατέρας μου ήταν Αρμένιος, θύμα γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915 από τους Τούρκους. Ήρθε σε παιδική ηλικία στην Κέρκυρα μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του.
Ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος με λίγα λόγια άλλα σοφός και πολύ όμορφος με αρμενικά χαρακτηριστικά. Από πολύ μικρός έμαθε να σχεδιάζει μόνος του και μάλιστα έχω μια φωτογραφία του που αυτός σχεδιάζει το τοπιού απέναντι του ενώ οι φίλοι του θαύμαζαν την φύση. Για να επιζήσει όμως έπρεπε να βρει δουλειά και πήγε κοντά σε έναν ιταλό ζωγράφο τον (Μπιζάνι) που είχε ένα κατάστημα που πουλούσε χρώματα. Εκεί έμαθε να κάνει αναπαλαίωση σε τοίχους και στα ταβάνια σε αρχοντικά σπίτια της εποχής εκείνης. Πολύ σύντομα αναπαλαίωνε τις ιστορικές αναπαραστάσεις στα παλάτια της Κέρκυρας. Όταν λίγο μεγάλωσα, τα καλοκαίρια μ’ έπαιρνε κοντά του κι τον χάζεψα πάνω στις σκαλωσιές που ζωγράφιζε.
«Π»: Τα έργα σας βρίσκονται σε σημαντικές συλλογές και μουσεία στο εξωτερικό. Είναι η επιβράβευση στην δουλειά σας; Πόσο βοήθησε αυτό;
Α.ΜΠ.: Άρχισα να ζωγραφίζω στα τετράδια του σχολείου μου και να ζωγραφίζω νερομπογιά σε χαρτί ζωγραφικής σε πολύ μικρή ηλικία. Το πρώτο μου έργο το πούλησα 12 χρονών σ’ ένα κατάστημα τουριστικό στην Κέρκυρα. Η ζωγραφική μου έδινε ηρεμία και ζωγράφιζα όταν μου έμενε λίγος χρόνος ελεύθερος. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα γίνω ζωγράφος. Τα έργα μου σήμερα βρίσκονται σε πολλούς Έλληνες και ξένους συλλέκτες, όπως Μελίνα Μερκούρη, Μάνου Χατζηδάκη, Βάσο Καπάνταη «γλύπτη», Al Scwartz, Ed Mallof, και σε πολλούς άλλους. Έργα μου σε μουσεία υπάρχουν στην Πινακοθήκη της Κέρκυρας και σε μικρά μουσεία στην Αμερική. Δεν θαυμάζω τον εαυτόν μου αλλά προσπαθώ να γίνω καλύτερη.
«Π»: Ποια η τεχνική στα έργα σας;
Α.ΜΠ.: Αν και δεν είμαι καθόλου θρησκόληπτη, ο μυστικισμός στις παλαιές εκκλησίες με τις φανταχτερές αγιογραφίες και την βυζαντινή μουσική με παίρνουν σε μια άλλη διάσταση ευτυχίας μέσα στην καθημερινότητά μου. Στα πρώτα μου βήματα πήρα μαθήματα Αγιογραφίας από τον Νίκο Στρατούλη «Αγιογράφο» και ζωγράφιζα εικόνες με αυγοτέμπερα σε ξύλο με γκέσσο και χρυσό. Οι εικόνες μου ήταν εντυπωσιακές λόγο της νεανικής μου ηλικίας και επηρεασμένη από της αναγέννηση της Κερκυραϊκής κουλτούρας οι εικόνες είχαν κάτι το διαφορετικό. Δεν ήθελα να ζωγραφίζω σαν τον πατέρα μου η να μιμηθώ άλλους ζωγράφους. Ήθελα τα έργα μου εκτός από την αιτητική πλευρά να είχαν και μια ξεχωριστή ερμηνεία. Νομίζω μέσα στο διάστημα του χρόνου να το έχω κατορθώσει την επιθυμία μου.
«Π»: Βυζαντινή Αγιογραφία: ακολουθείτε πιστά την παράδοση;
Α.ΜΠ.: Όχι όπως ανάφερα και παραπάνω, την ακολούθησα για λίγα χρόνια και μετά χρησιμοποίησα την βυζαντινή τεχνική και έκανα δικά μου θέματα.
«Π»: Άγγελοι στα έργα σας;
Α.ΜΠ.: Η αδυναμία μου είναι οι Άγγελοι. Πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει τον Άγγελο του που τον προστατεύει. Σήμερα δουλεύω σε μεγάλα έργα πάνω σε μουσαμά και χρησιμοποιώ λάδι, έχω ξεφύγει από την αυστηρότητα της βυζαντινής εικόνας, δίνοντας μια καινούργια αίσθηση βενετσιάνικης-κερκυραικης κουλτούρας. Τα πρόσωπα των Αγγέλων είναι ποιο φωτεινά με ζεστές ανθρώπινες μορφές.
«Π»: Κέρκυρα: τι σημαίνει για εσάς;
Α.ΜΠ.: Η Κέρκυρα είμαι εγώ.
«Π»: Ποια τα συναισθήματα σας στην ετοιμασία μια εικόνας; Πόσο χρόνο χρειάζεστε;
Α.ΜΠ.: Μια εικόνα για να προετοιμαστεί και να γίνει σωστή δουλειά και να κρατήσει αρκετά χρόνια παίρνει χρόνο και κόπο. Δεν είναι εύκολο. Εγώ ποτέ δεν χρησιμοποίησα πλαστικά χρώματα. Απεχθάνομαι της καινούργιες εικόνες με πλαστικό χρώμα. Είναι μια γρήγορη δουλειά που κοροϊδεύουν τον κόσμο. Μια δική μου εικόνα αναλόγως το μέγεθος και το σχέδιο παίρνει 2 -4 μήνες.
«Π»: Πώς βιώνετε την περίοδο της κρίσης;
Α.ΜΠ.: Ζωγραφίζοντας, χωρίς να σκέπτομαι.
«Π»: Τέχνη και αλήθεια…
Α.ΜΠ.: Η τέχνη δεν κρύβεται είναι αληθινή.
«Π»: Αντιδρούν οι άνθρωποι της Τέχνης μέσω των έργων τους;
Α.ΜΠ.: Και βέβαια αντιδρούν.
«Π»: Φως;
Α.ΜΠ.: Φως στην ζωή μας είναι τι σκέψεις κάνουμε, τι καλοσύνη έχουμε στην καρδία μας και φως είναι να δημιουργούμε.
«Π»: Ποιές οι πηγές έμπνευσής σας;
Α.ΜΠ.: Εμπνέομαι από παντού και από τα πάντα.
«Π»: Πότε ανακαλύψατε το ταλέντο σας στην συγγραφή;
Α.ΜΠ.: Δυστυχώς, κάποια στιγμή στη ζωή μου αντιμετώπισα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ο φόβος αυτής της αναπάντεχης αρρώστιας με ώθησε να αλλάξω τις διατροφικές μου συνήθειες. Άρχισα να μαγειρεύω τα φαγητά μου με πιο υγιεινό τρόπο. Βλέποντας την πρόοδο της υγείας μου, σκέφτηκα να γράψω αυτό το βιβλίο για να βοηθήσω και άλλες γυναίκες με το ίδιο πρόβλημα. Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Healthy Greek Cooking», έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «PELEKAN» στην Αμερική, είναι γραμμένο στα αγγλικά και τον Σεπτέμβριο του 2016 πουλήθηκαν 7500 αντίτυπα.
«Π»: Έχετε έργα του πατέρα σας δική σας συλλογή;
Α.ΜΠ.: Έχω στην κατοχή μου πολύ λίγα έργα του πατέρα μου. Σχεδόν όλα του τα έργα υπάρχουν στα περισσότερα Κερκυραϊκά σπίτια και στο μουσείο της Κέρκυρας και εξακολουθούν να πωλούνται σε δημοπρασίες.
«Π»: Ποια μηνύματα δίνετε στους νέους για την ζωγραφική και την συγγραφή; Μπορούν να ζήσουν από αυτό, αν ασχοληθούν επαγγελματικά;
Α.ΜΠ.: Δεν υπάρχει πιο ωραιότερο πράγμα να ασχολείσαι με τη ζωγραφική και τη συγγραφή ή με οτιδήποτε άλλο καλλιτεχνικό εάν το αγαπάς. Λίγο δύσκολο να ζήσεις από την καλλιτεχνική σου δημιουργία, αλλά εγώ πιστεύω στο αδύνατο. Όλα γίνονται. Ωραίο θα είναι και οι σωστές γνωριμίες.
«Π»: Άντονυ Μπλουμ: «Καταβρόχθισε» την παρακμή, παρήγαγε την αναγέννηση. Το σχόλιό σας;
Α.ΜΠ.: Αν και δεν γνώριζα τον Αντονυ Μπούμ, διαβάζοντας λίγο την ζωή του κατάλαβα πως όταν ήταν νέος που δεν πίστευε στην θρησκεία. Η τύχη του τον έφερε δίπλα σε έναν θεοσεβούμενο και σιγά σιγά άλλαξε την πίστη του και έγινε χριστιανός. Σήμερα είναι το κεφάλι της ορθοδοξίας στη Ρωσία. Ίσως και όλοι μας θα μπορούσαμε να αλλάξουμε το πώς σκεπτόμαστε τι πιστεύουμε και να γίνουμε δότες μιας καλύτερης ζωή προς σε μας και προς τους άλλους.
«Π»: Ο ρόλος του ζωγράφου – συγγραφέα προς την κοινωνία;
Α.ΜΠ.: Είναι υπέροχος. Χωρίς ζωγράφους και συγγραφείς δεν θα υπήρχε ιστορία και μόρφωση.
«Π»: Τα μελλοντικά σας σχέδια;
Α.ΜΠ.: Η ευτυχία μου είναι να ζωγραφίζω. Περνώ τις ώρες μου πολύ ευχαρίστα. Θα συνεχίσω να κάνω εκθέσεις για να γνωρίζω ωραίο κόσμο. Σήμερα η ωραίες φιλίες είναι ευτυχία στην ζωή μας. Αν και δεν είμαι συγγραφέας νιώθω την ανάγκη να αρχίσω ένα καινούργιο βιβλίο και έχω ήδη ξεκινήσει. Ο τίτλο του βιβλίου θα είναι «Η ζωή αρχίζει μετά τα εξήντα». Μην γελάτε. Είναι αλήθεια!