Ποτέ την Κυριακή

(Ποιός θα καθαρίσει το Κυλώνειο άγος της ΔΕΗ;)

Σε ανύποπτο χρόνο, στην αρχή της κρίσης, τότε που δεν είχαμε πάρει χαμπάρι τι μέλλει γενέσθαι, άκουσα από παράγοντα του γραφείου του Ηλία Πλασκοβίτη, Γενικού Γραμματέα του τότε Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, ότι στην Ελλάδα τα πολλά μαγαζιά και οι μικρές επιχειρήσεις αποτελούν πρόβλημα για την Εθνική Οικονομία και είναι παράδεισοι φοροδιαφυγής. Ο παράγων συνέχισε ότι στόχος μας θα πρέπει να είναι η μείωση των μικρών επιχειρήσεων και η δημιουργία μεγαλύτερων που θα είναι ευκολότερο να ελέγχονται φορολογικά. Βέβαια οι σύμβουλοι που ήταν τότε εκεί, όπως οι σημερινοί, δεν είχαν καμιά σχέση με την ελληνική αγορά και τους τρόπους που μηχανεύεται για την επιβίωσή της στο γενικά εχθρικό για την επιχείρηση ελληνικό περιβάλλον.

Ένα μέρος της προηγούμενης άποψης – πρότασης έγινε πραγματικότητα σε αυτά τα χρόνια του μνημονίου λόγω του κλεισίματος χιλιάδων επιχειρήσεων ανά την επικράτεια, μόνο που την ίδια στιγμή δεν αντικαταστάθηκαν με μεγαλύτερες, όπως λένε τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ.
Όπως έχω γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου, αν δεν έχει κάποιος την δυνατότητα να έχει την απαιτούμενη πληροφορία για να βγάλει κάποια συμπεράσματα είναι η κοινή λογική αφού επικεντρωθεί στα γεγονότα στα αποτελέσματά τους. Στην προκειμένη περίπτωση αναφέρομαι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να νομοθετήσει το μόνιμο άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή. Θυμάμαι ότι επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, τότε που νομοθετήθηκε το άνοιγμα των καταστημάτων Δευτέρα και Τετάρτη απόγευμα, κάηκε η Αθήνα. Σήμερα που αποπειράται σοβαρότατη ανατροπή, οι αντιδράσεις είναι χλιαρότατες και στην ουσία ούτε σπίρτο δεν άναψε. Μα πού πήγαν αυτοί οι τύποι; Βολεύτηκαν στις παρυφές της εξουσίας; Πήγαν σε μοναστήρι; Μήπως είναι σε καμιά ΜΚΟ για τους πρόσφυγες και δεν το πήραν χαμπάρι;
Εξέτασα λίγο το θέμα αυτό και μίλησα με φίλους καταστηματάρχες στην Πλ. Συντάγματος, πήγα και σε μερικά καταστήματα, μεγάλα και μικρά και super market, να δω τι γινόταν την περασμένη Κυριακή που ήταν ανοιχτά όλα τα καταστήματα. Η Κυριακή 7/5/17 λοιπόν, ήταν μια συνηθισμένη Κυριακή όπως οι άλλες του χρόνου χωρίς ιδιαιτερότητες όσον αφορά την κίνηση στα μεγάλα και μικρά καταστήματα που επισκέφτηκα. Φαίνεται δηλαδή ότι δεν υπάρχει καμιά δυναμική στην Ελληνική κοινωνία που θα μπορούσε να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην ανάπτυξη. Πιστεύω ότι η κυβέρνηση γνωρίζει ότι είναι λάθος να κάνει τέτοια ρύθμιση, αλλά ως αδύναμη απέναντι των θεσμών δέχεται τις όποιες απαιτήσεις που θα εξυπηρετήσουν αλλότρια με τα ζητήματα της Ελλάδας συμφέροντα.
Το λέω αυτό διότι αν εξετάσουμε τα μικρά καταστήματα, τα οποία είναι πολλά στην Ελλάδα, δεν έχουν την δυνατότητα να απασχολήσουν έκτακτο προσωπικό, αλλά ούτε και να πληρώνουν Κυριακάτικα μεροκάματα και στην πράξη θα μπαίνουν μέσα. Ακόμη αναρωτιέμαι βέβαια πότε το προσωπικό θα έχει το ρεπό του. Τις άλλες μέρες; Θα δουλεύει συνέχεια και θα ξεπεράσει το εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας; Δεν μας έχουν πει τίποτα επ’ αυτού.
Από την άλλη πλευρά, αυτά τα καταστήματα προσφέρουν στην Εθνική Οικονομία ως γνωστόν είτε με τις εισφορές τους (ασφαλιστικές και φορολογικές), προσφέρουν στην μεταποιητικό τομέα όσο είναι εφικτό από την γενικότερη κατάσταση της Ελληνικής μεταποίησης και βέβαια προσφέρουν στην απασχόληση γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό απασχολεί από 1 έως 3 υπαλλήλους.
Όσον αφορά το επιχείρημα της φοροδιαφυγής αυτό ισχύει και για τις μεγάλες επιχειρήσεις πολυεθνικές και μη. Μη μου πείτε ότι οι μεγάλες πολυεθνικές δεν φοροδιαφεύγουν με τις μεθοδολογίες και πλεονεκτήματα που έχουν όσον αφορά την τήρηση βιβλίων Α.Ε. Την ίδια στιγμή οι μεγάλοι όμιλοι που υπάρχουν στην Ελλάδα είτε στο κέντρο της Αθήνας είτε στα προάστια είτε στην εντεύθεν του αεροδρομίου περιοχή (σαν το εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία κατά τους Ρωμαίους) έχουν όφελος διότι μπορούν να απασχολήσουν ευκολότερα προσωπικό, το οποίο όχι μόνο είναι ιδιαίτερα χαμηλόμισθο, αλλά και εφήμερο.
Η πίεση λοιπόν στα μικρά καταστήματα θα τα οδηγήσει στο κλείσιμο και κατά συνέπεια θα έχουμε μεταφορά πελατών στους μεγάλους ομίλους που πίσω από αυτούς υπάρχουν μεγάλα Ευρωπαϊκά ή Αμερικάνικα συμφέροντα. Η μεταφορά πελατών φυσικά σημαίνει μεταφορά χρημάτων στις πολυεθνικές και τελικά αποστολή τους με νομότυπο τρόπο βέβαια στο εξωτερικό. Θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι μεγάλες αλυσίδες τροφίμων και οι εμπορικοί σύλλογοι είναι αντίθετοι με την πρόταση αυτή. Αν πούμε ότι το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή θα προσέφερε στην ανάπτυξη, όπως ισχυρίζονται οι θεσμοί, θα πρέπει να μας εξηγήσει κάποιος πώς θα γίνει. Θα πηγαίνουν οι Έλληνες να ψωνίζουν την Κυριακή γιατί τις άλλες μέρες πνίγονται στην δουλειά και το πορτοφόλι τους είναι φουσκωμένο; Τα καταστήματα θα προσλάβουν έξτρα προσωπικό, θα πληρώνουν την κυριακάτικη προσαύξηση ή το προσωπικό θα δουλεύει χωρίς προσαύξηση; Πώς θα ωφεληθεί λοιπόν η Εθνική Οικονομία; Με το κλείσιμο των καταστημάτων για πάταξη της φοροδιαφυγής με την δημιουργία μεγάλων αλυσίδων; Η πράξη έχει δείξει το αντίθετο. Πιθανόν όμως να το πιστεύουν κάποιοι αγράμματοι.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι μια προσπάθεια υπέρ των πολυεθνικών που χρησιμοποιούν ως Δούρειο Ίππο τους θεσμούς που τα επιβάλλουν στην αδύναμη ελληνική κυβέρνηση. Για όσους δεν γνωρίζουν, κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Εκτός του ρόλου των συνδικάτων που λόγω άγνοιας παίζουν τον ρόλο των ξένων συμφερόντων, η ΕΕ με το πρόσχημα της πληρωμής του προστίμου 550 εκ. ευρώ δεν επιτρέπουν στα ναυπηγεία να λειτουργήσουν ως κανονικά παρά μόνον για εργασίες του Υπ. Εθνικής Αμύνης και έτσι με την ευλογία των συνδικάτων, την αδράνεια των κυβερνήσεων και την υπονόμευση των θεσμών, ωφελούνται άλλοι από τις ανάγκες επισκευών της Ελληνικής ναυτιλίας.
Για να είμαστε δίκαιοι όμως θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας τον τουρισμό όπου απαιτείται να υπάρχουν ανοικτά καταστήματα τις Κυριακές. Το ερώτημα είναι τι καταστήματα; Π.χ. θα είναι ανοικτά στο αεροδρόμιο Βενιζέλος καταστήματα που πωλούν ψυγεία για τους τουρίστες; Τα καταστήματα στις τουριστικές περιοχές έχουν ήδη ρυθμίσει την λειτουργία τους με τις κατά τόπους παρεμβάσεις των Περιφερειαρχών και τοπικών εμπορικών συλλόγων. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι το άνοιγμα των καταστημάτων μεγάλων και μικρών θα είναι προς όφελος των μεγάλων και για αυτό η γνώμη μου είναι «Ποτέ την Κυριακή»…

Υ.Γ. Επειδή θα συνεχίσω για καιρό να έχω τον γνωστό υπότιτλο στα άρθρα μου, θα ήθελα φίλοι αναγνώστες να μάθετε και το εξής.
Γνωρίζετε για το φράγμα Μεσοχώρας; Είναι έτοιμο από το 2001, δεν έχει λειτουργήσει ούτε μια μέρα, έχει κοστίσει στην ΔΕΗ 500 εκ. ευρώ, η εταιρεία χάνει 20-30 εκ. ευρώ το χρόνο επειδή δεν λειτουργεί, διότι κάποιοι βλάκες οικολόγοι και καμιά δεκαριά ηλικιωμένοι δεν θέλουν να φύγουν από την περιοχή και έχουν προσφύγει στο ΣτΕ. Περισσότερα διαβάστε στο http://www.dianeosis.org/2017/02/mesochora/.