ΜΑΡΩ ΚΟΡΝΗΛΑΚΗ, Σχεδιάστρια κοσμημάτων: Η τέχνη πρέπει ν’ αναπνέει για ν’ αποφέρει καρπούς

Η Μάρω Κορνηλάκη κατάγεται από την Κρήτη. Και είναι η ιδιαίτερη πατρίδα της, με την πλούσια ιστορία της και το πολύπλευρο τοπίο της είναι μια αστήρευτη πηγή έμπνευσης που την ενθαρρύνει να πειραματίζεται με υλικά και τεχνικές και να κρατώ τα σχέδιά της φρέσκα και ενδιαφέροντα. Χρησιμοποιεί μικτές τεχνικές για τις δημιουργίες της. Το μέταλλο, τα ορυκτά, η πορσελάνη, ο κεραμικός πηλός, οι ίνες και άλλα υλικά έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα φορέσιμο ή μη φορέσιμο καλλιτεχνικό κόσμημα.
Η Μάρω Κορνηλάκη έχει λάβει μέρος στην Ομαδική έκθεση «Μπλεγμένες ιστορίες», Πύλη Βιτούρι, Ηράκλειο (Οκτώβριος 2015), στην Ομαδική έκθεση «Μπλεγμένες ιστορίες», Σπίτι του Πολιτισμού, Ρέθυμνο (Μάϊος 2015), τη Διεθνή έκθεση Schmuck, Μόναχο (Μάρτιος 2015), στις Ομαδικές εκθέσεις Biennale Santorini 2016, Gallery «ΑRT_Αpéritif» 2016, A Jewel Made in Greece 2017 ενώ έχει και ατομική έκθεση Πύλη Βιτούρι (Μάιος 2014).
Περισσότερες πληροροφίες για το έργο και τις δημιουργίες της Μάρως Κορνηλάκη θα βρείτε στην ιστοσελίδα της marokornilaki.gr.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε;

ΜΑΡΩ ΚΟΡΝΗΛΑΚΗ: Γεννήθηκα στο Ρέθυμνο Κρήτης αλλά μεγάλωσα και ζω στο Ηράκλειο. Η ζωή εδώ είναι πολύ πιο ήρεμη απ’ ό,τι παραδείγματος χάριν στην Αθήνα, ο τόπος κι η παράδοσή του που είναι ζωντανή, η εγγύτητα της θάλασσας, την οποία υπεραγαπώ, αυτά και πολλά άλλα πράγματα όπως είναι φυσικό με διαμόρφωσαν σε αυτό που είμαι.

«Π»: Μιλήστε μας για την Κρήτη, την ιδιαίτερη πατρίδα σας.

Μ.Κ.: Η Μεγαλόνησος κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όπως γίνεται με όλους και τα αισθήματά τους προς την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Υποκειμενικά αλλά κι αντικειμενικά, τολμώ να πω ότι είναι ένα νησί με πολλή ομορφιά κι εναλλαγές στο τοπίο, στην ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων, στην τέχνη και στην ιστορία. Ιδιαιτέρως αγαπώ την Κνωσσό από την οποία δεν έχω μείνει ανεπηρέαστη και συχνά πυκνά είναι πηγή έμπνευσης για εμένα.

«Π»: Τέχνη και επάγγελμα το κόσμημα;

Μ.Κ.: Νομίζω πως ναι. Για μένα είναι και τα δυο: τέχνη πρωτίστως και διέξοδος της δημιουργικότητάς μου, ένας τρόπος επικοινωνίας με τους ανθρώπους γύρω μου, ένας «διάλογος» μέσω των κοσμημάτων μου και, γιατί όχι, ένας τρόπος οικονομικής συμβολής στην οικογένειά μου ποτέ όμως εις βάρος της ποιότητας και της έμπνευσής μου.

«Π»: Ποιό ήταν το πρώτο κόσμημα στην συλλογή σας;

Μ.Κ.: Ένας μεγάλος, απέριτος σταυρός από μέταλλο.

«Π»: Ποια υλικά και τι σας εμπνέουν;

Μ.Κ.: Δουλεύω διάφορα υλικά όπως ασήμι και άλλα μέταλλα, stoneware, πορσελάνη, λινά και μεταξωτά κορδόνια και γενικά όποιο υλικό μου κινήσει το ενδιαφέρον και τα οποία μου αρέσει να τα «παντρεύω» μεταξύ τους. Η έμπνευση για εμένα μπορεί να προέλθει από την ιστορία και την φύση του νησιού μου, από τα συναισθήματά μου και τους ανθρώπους γύρω μου.

«Π»: Ονομάσατε την συλλογή σας «Αρχέτυπο». Σας ενδιαφέρει το αρχαίο Ελληνικό στοιχείο στο κόσμημα;
Μ.Κ.: Ναι, σε μιά από τις παρελθούσες κι αγαπημένες συλλογές μου έχω δώσει αυτό το όνομα. Όπως προείπα, με ενδιαφέρει η ιστορία κι η προϊστορία κι αρκετές φορές εμπνέομαι από το παρελθόν του ανθρώπου. Τα υλικά που χρησιμοποίησα, το stoneware και το λινάρι απέδωσαν υπέροχα το «άγριο» που με ενέπνευσε σε αυτήν την σειρά.

«Π»: Πώς ανακαλύψατε το ταλέντο σας στο κόσμημα;

Μ.Κ.: Απλά παίζοντας μέσα από το ενδιαφέρον μου για την διακόσμηση και την γυναίκα ως οντότητα και σύμβολο.

«Π»: Πόσο δύσκολη είναι η διαδρομή του σχεδιασμού, της κατασκευής και πώλησης του κοσμήματος;
Μ.Κ.: Ο σχεδιασμός κι η κατασκευή περνούν από πολλά στάδια μέχρι το τελικό αποτέλεσμα. Έχεις μιά έμπνευση, το σχηματοποιείς στο μυαλό σου, άλλοτε στο χαρτί κι άλλοτε όχι κι αρχίζεις την κατασκευή η οποία μπορεί να διαφοροποιηθεί υπερβολικά από την αρχική ιδέα γιατί στην εφαρμογή βλέπεις πράγματα που σε ικανοποιούν πιο πολύ. Είναι κουραστικό, επίπονο αλλά όταν κρατάς το τελικό αποτέλεσμα στα χέρια σου, η χαρά είναι ανείπωτη. Από κει και μετά βέβαια αρχίζει ο αγώνας της διάθεσης του έργου σου στην αγορά όπου πλέον είναι επίσης δύσκολο εν μέσω και της όλης κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί στην χώρα μας. Τελικά είναι ένας μοναχικός δρόμος όπου ο κάθε δημιουργός βαδίζει ψηλαφιστά και χρειάζεται υπομονή κι ένα ένα βήμα.

«Π»: Σε ποια γυναίκα απευθύνεστε;
Μ.Κ.: Η γυναίκα που θα αγαπήσει και θα ποθήσει ένα κομμάτι μου στον λαιμό ή τα χέρια της, είναι η μοντέρνα γυναίκα με άποψη, η δυναμική Ελληνίδα, εκείνη που θα ταυτιστεί με τα κομμάτια μου νιώθοντας την συνέχεια που κουβαλούν, την Ελληνικότητά τους ενταγμένη όμως στην σύγχρονη πραγματικότητα.

«Π»: Ποιο το στυλ, οι φόρμες σας;

Μ.Κ.: Το στυλ μου θα το χαρακτήριζα μοντέρνο με εμφανείς καταβολές από την παράδοσή μας. Μου αρέσουν τα σχήματα που έχουν κίνηση, να νιώθω ότι ρέει το μέταλλο, ο πηλός, η πορσελάνη μου. Θέλω τα κοσμήματά μου να παραπέμπουν σε γλυπτά σε μικρογραφία ει δυνατόν.

«Π»: «Χωρίς Ελευθερία δεν υπάρχει τέχνη. Η τέχνη ζει μόνο στους περιορισμούς που έχει η ίδια και πεθαίνει απ΄ όλους τους άλλους», Αλ. Καμύ. Το δικό σας σχόλιο;
Μ.Κ.: Συμφωνώ. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορούμε να βάλουμε σε καλούπια την τέχνη. Η έμπνευση δεν περιχαρακώνεται και γι’ αυτό δεν πιστεύω και στη διαχρονικότητα αυτού που ονομάζεται στρατευμένη τέχνη. Η τέχνη πρέπει ν’ αναπνέει για να αποφέρει καρπούς κι ο αέρας της είναι η ελευθερία έκφρασης. Βέβαια πιστεύω ότι ο ίδιος ο καλλιτέχνης θα πρέπει να μην προσβάλλει κάποιες πανανθρώπινες, διαχρονικές αξίες – όπως με πρόσχημα την τέχνη βλέπουμε να γίνεται κατά καιρούς.

«Π»: Έχουμε παράδοση στην χώρα μας στο κόσμημα, έχουμε καλούς τεχνίτες; Ξεχωρίζεται κάποιον

Μ.Κ.: Από αρχαιοτάτων χρόνων υπάρχει αδιάλειπτη παράδοση στο κόσμημα κι έχουμε πάρα πολύ καλούς τεχνίτες. Επειδή ανησυχώ ότι ίσως παραλείψω κάποιον – η λίστα είναι μεγάλη – θα περιοριστώ στον θαυμασμό μου για την Μαρουλίνα, της οποίας το έργο είναι καθολικά παραδεκτό.

«Π»: Στην τρέχουσα οικονομικοκοινωνική κατάσταση της κρίσης, πόσο δύσκολο είναι η τέχνη ν΄ανθίσει ως αναγκαιότητα;

Μ.Κ.: Πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο αρκετές φορές και χρειάζεται πολλαπλάσιος αγώνας για να φτάσει κανείς στην καθιέρωση που όμως δεν εξασφαλίζει και ανθηρά οικονομικά για τον καλλιτέχνη κατ’ ανάγκην. Οι προτεραιότητες αλλάζουν συνεχώς κι είναι λογικό σε καιρούς όπου η επιβίωση είναι το μέγιστο πρόβλημα των ανθρώπων, τομείς όπως η τέχνη να μπαίνουν στην κατάψυξη για τους πολλούς και ξαφνικά η τέχνη να προσεγγίζεται από τους εύπορους μόνο. Αυτό δεν προάγει όμως το πνεύμα και το αισθητικό κριτήριο ενός λαού.

«Π»: Τι είναι κόσμημα για εσάς;

Μ.Κ.: Ο δικός μου τρόπος έκφρασης όσων νιώθω και μια ικανοποίηση όταν βλέπω τα έργα μου να στολίζουν γυναίκες που τα αγαπούν και αισθάνονται όμορφα φορώντας τα.

«Π»: Έχετε κατά νου να σχεδιάσετε κόσμημα και για τον άνδρα; Μπορεί να φορεθεί κάποιο κόσμημά σας;

Μ.Κ.: Μέχρι πρότινος δεν είχα κάποια σειρά για τον άνδρα. Και λέω μέχρι πρότινος διότι ετοιμάζω κάποια δουλειά σε αντρικό κόσμημα με ασήμι.

«Π»: Ποιο είναι το δικό σας σήμα κατατεθέν;

Μ.Κ.: Οι ελεύθερες φόρμες και το πάντρεμα των υλικών μου.

«Π»: Μιλήστε μας για τις εκθέσεις που συμμετείχατε. Πόσο σημαντικό είναι αυτό;

Μ.Κ.: Οι εκθέσεις είναι πολύ σημαντικό κομμάτι επικοινωνίας της δουλειάς ενός καλλιτέχνη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει στις μέρες μας κι οι εκθέσεις, εμπορικές ή εικαστικές, είναι από εκείνα τα βήματα που επιβάλλεται να ακολουθήσει όποιος ενδιαφέρεται να γνωστοποιήσει την δουλειά του. Ξεκινώνοντας από την πιο πρόσφατη, μπορώ να πω ότι είχα μια καταπληκτική εμπειρία με την συμμετοχή μου στην εικαστική έκθεση «A Jewel Made in Greece» που διοργάνωσε η Μαίρη Σαμόλη εφέτος για τέταρτη χρονιά κι ήταν αρχές Μάρτη στο Ζάππειο Μέγαρο. Πριν από αυτήν έχω λάβει μέρος σε ατομικές κι ομαδικές εκθέσεις στην Κρήτη και Σαντορίνη καθώς και στην ετήσια έκθεση κοσμήματος Schmuck στο Μόναχο.

«Π»: Το κόσμημα ακολουθεί την τάση της μόδας;

Μ.Κ.: Ένα κομμάτι προσαρμόζεται στις επιταγές της μόδας αν κι υπάρχουν διάφορες τάσεις παράλληλα.

«Π»: Τι κάνει ένα κόσμημα διαχρονικό;

Μ.Κ.: Η αλήθειά του, μια προσεγμένη κατασκευή, το να έχει άποψη και ν’ αποπνέει ομορφιά.

«Π»: Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;

Μ.Κ.: Κάνοντας ένα βήμα κάθε φορά θα συνεχίσω με αυτό που αγαπώ και με κάνει να νιώθω όμορφα.