ΛΑΜΠΡΟΣ ΘΑΝΟΣ, Ηθοποιός – Ξυλογλύπτης

«Δίνω ψυχή σε κάθε
κομμάτι ξύλου που
κρατώ στα χέρια μου»

«Επειδή η μεγάλη μου αγάπη ήταν το θέατρο, ο κινηματογράφος και οι ξύλινες δημιουργίες, προσπάθησα και κατάφερα να παίξω σε δυο ταινίες: η μία «Τα παιδιά με το χρώμα του φεγγαριού» με τον Ρένο Χαραλαμπίδη και η άλλη «Βαρέα και ανθυγιεινά» με τον Πασχάλη Τσαρούχα. Στο θέατρο παίζω εδώ και πέντε χρόνια πρωταγωνιστικούς ρόλους και μόνο για φιλανθρωπικούς σκοπούς: «Μαντάμ Σουσού», «Έγκλημα και Τιμωρία», «Μπλακ άουτ», «Αχ αυτό το Παρίσι» είναι μερικά από τα έργα που έπαιξα και παίζω.
»Με τις ξύλινες δημιουργίες ασχολούμαι εντατικά τα δύο τελευταία χρόνια. Είναι αυτό που πάντα ήθελα. Να παίρνω στα χέρια μου ένα κομμάτι ξύλο και να του δίνω μορφή, βγάζοντας την αγάπη μου και τη φαντασία μου… Το κάνω πρώτα για μένα και όχι για τα χρήματα. Αυτό θα συνεχίσω να το κάνω όσο βαστάνε τα χέρια μου. Είναι ένα τρελό πάθος που με κάνει να χάνομαι τις ώρες που δημιουργώ.»
Με αυτά τα λίγα λόγια, μας συστήνεται ο Λάμπρος Θάνος, δηλώνοντας ηθοποιός – ξυλογλύπτης. Ας δούμε τι έχει να μας πει.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Τα παιδικά σας χρόνια στη Στενή Ευβοίας πώς ήταν;

ΛΑΜΠΡΟΣ ΘΑΝΟΣ: Τα παιδικά μου χρόνια ήταν όντως στη Στενή Ευβοίας, πολύ φτωχικά, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς ανέσεις. Ευτυχώς είχαμε τα μουλάρια και τα γαϊδουράκια μας. Έμεινα χωρίς μητέρα στα 12 μου. Στη Στενή τελείωσα το Δημοτικό και το Τριτάξιο Γυμνάσιο. Δούλευα από 6 χρονών στην ταβερνούλα του πατέρα μου και πουλουσα λουλουδάκια στον κόσμο, λουλουδάκια που μάζευα από το ποτάμι μόνος μου. Ήταν πολύ δύσκολα χρόνια…

«Π»: Έχετε δυο παιδιά. Το κορίτσι σας είναι παιδί με ειδικές ικανότητες. Περιγράψτε μας τις δυσκολίες που συναντήσατε ή συναντάτε ακόμα και σήμερα στο ευρύτερο περιβάλλον.
Λ.Θ.: Ναι, πράγματι η κόρη μου είναι ΑμΕΑ. Έτσι γεννήθηκε. Ξέρεις πόσο τρομερό είναι αυτό σ’ένα χωριό; Το περιβάλλον αμόρφωτο, σε δείχνει με το δάχτυλο. Αλλά εμείς το παλαίψαμε και σταθήκαμε στα πόδια μας. Τώρα λέω ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε την Παρασκευούλα μου και εκείνη με έκανε πιο δυνατό.
Ο γιος μου, ο Νίκος, είναι 25 χρονών, αριστούχος. Πρώτος στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και τώρα σημαιοφόρος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Ψηλός ως τον ουρανό!

«Π»: Η κύρια ασχολία σας είναι η εστίαση. Διατηρείτε τη γνωστή ταβέρνα «Ο Πλάτανος», στη Στενή Ευβοίας. Πώς την δημιουργήσατε;
Λ.Θ.: Η γυναίκα μου, η Ιωάννα Δερβού, με την οποία είμαστε μαζί από παιδιά και θα είμαστε για πάντα. Αγωνίστρια στη δουλειά, στο σπίτι, στα παιδιά, σε όλα μπροστά. Αν δεν την είχα, δεν θα κατάφερνα τίποτα. Είμαστε ένα σε όλα. Τώρα έχει στο όνομά της την επιχείρησή μας καθώς εγώ πλέον πήρα σύνταξη λόγω καρδιακών προβλημάτων. Το μαγαζί το φτιάξαμε μόνοι μας, με το μεράκι και τον κόπο μας. Είναι ένα υπέροχο μαγαζί, το καλύτερο της περιοχής και σ’ένα υπέροχο μέρος πάνω στο ποτάμι. Χρειάστηκε πολύς αγώνας, πολύ μεράκι και αξιοπρέπεια για να φτιάξουμε μαγαζί και σπίτια.

«Π»: Τι άνθρωπος είστε;
Λ.Θ.: Δεν μπορώ να ξέρω τι άνθρωπος είμαι και να κρίνω τον εαυτό μου. Ένα μόνο ξέρω: ότι δεν κρύβομαι σε γωνίες, ότι δεν έχω αδικήσει κανέναν. Αντιθέτως έχω βοηθήσει κόσμο και έχω δώσει δουλειά σε αρκετούς.

«Π»: Τι είναι το θέατρο για εσάς;
Λ.Θ.: Το θέατρο είναι μια μεγάλη αγάπη μου, μια αγάπη που είχα πάντα! Πάντα μου άρεσε το σανίδι και να παίζω ρόλους.

«Π»: Πρωταγωνιστείτε σε έργα που ανεβαίνουν για φιλανθρωπικό σκοπό. Ποιά μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από αυτό;
Λ.Θ.: Ναι, είμαι πρωταγωνιστής σε όλα τα έργα που παίζω, εκτός από το «Έγκλημα και Τιμωρία» όπου είχα μικρό ρόλο, του Πετρώφ – αυτός ήταν και ο πρώτος μου. Τώρα όλοι με θέλουν για πρωταγωνιστή. Δεν το επεδίωξα, ήταν κάτι που ήρθε μόνο του. Δεν παίζω για τα χρήματα παρά μόνο για κοινωνικούς σκοπούς, όπως την ενίσχυση του κοινωνικού παντοπωλείου, του κοινωνικού φαρμακείου, για τους φυλακισμένους κλπ. Αφήνουμε το έργο να περάσει τα μηνύματα που θέλουμε, τα οποία είναι κάθε φορά διαφορετικά.

«Π»: Τί σας δίνει η διαδικασία της υποκριτικής τέχνης;
Λ.Θ.: Ειλικρινά, δεν ξέρω τι μου δίνει όλο αυτό. Ξέρω μόνο ότι δεν με κουράζει και φεύγω πάντα χαρούμενος και γεμάτος.

«Π»: Ποιά τα εκφραστικά σας μέσα που σας ξεχωρίζουν στο σανίδι;
Λ.Θ.: Τα εκφραστικά μου μέσα… χμμμ δεν ξέρω. Νοιώθω όμως πολύ «φυσικός» όταν παίζω, σαν να είμαι στην καθημερινή μου ρουτίνα και μάλλον αυτό είναι που μου αρέσει πολύ.

«Π»: Έχετε ευκολίες ως ηθοποιός;
Λ.Θ.: Δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να παίξω και να μάθω κείμενα.

«Π»: Τι σας μαγεύει στο θέατρο;
Λ.Θ.: Το χειροκρότημα! Αυτό το χειροκρότημα είναι μαγικό! Και φυσικά τα μηνύματα που έχουμε την ευκαιρία να περνάμε στον κόσμο.

«Π»: Σας ενδιαφέρει η αναγνωρισιμότητα;
Λ.Θ.: Ναι, μου αρέσει. Μου αρέσει απλά να με γνωρίζουν. Έτσι απλά.

«Π»: Συμμερίζεται η οικογένειά σας την αγάπη σας για το θέατρο;
Λ.Θ.: Όχι! Απλά, νομίζω ότι με ανέχονται γιατί βλέπουν ότι αγαπώ αυτό που κάνω.

«Π»: Ποιό έργο αγαπάτε;
Λ.Θ.: Αγαπώ όλα όσα έχω παίξει και σίγουρα όσα παίζω, όποια κι αν είναι αυτά.

«Π»: Ποιό ρόλο θα θέλατε να ερμηνεύσετε;
Λ.Θ.: Επειδή μέχρι τώρα παίζω σε κωμωδίες, θα ήθελα πολύ να παίξω ένα δραματικό ρόλο.

«Π»: Πώς προέκυψε η ξυλογλυπτική;
Λ.Θ.: Πριν ένα χρόνο έτυχε να δω ένα βιντεάκι ξυλογλυπτικής στο ίντερνετ. Και μαγεύτηκα! Είδα την τεχνική την οποία λάτρεψα. Από εκείνη τη μέρα ασχολούμαι με αυτό. Πιάνει το χέρι μου και όλα όσα φτιάχνω γίνονται υπέροχα! Δίνω ψυχή σε κάθε κομμάτι ξύλου που κρατώ στα χέρια μου. Του δίνω όλη τη φαντασία μου, την αγάπη μου, το πάθος μου… και το αποτέλεσμα πάντα με δικαιώνει.

«Π»: Ποιός ο δάσκαλός σας στην τέχνη σας;
Λ.Θ.: Δεν είχα κανένα δάσκαλο. Είμαι αυτοδίδακτος. Ούτε στο θέατρο, ούτε στην ξυλογλυπτική είχα δάσκαλο, μόνος μου όλα!

«Π»: Πώς επιλέγετε το ξύλο;
Λ.Θ.: Επιλέγω το ξύλο με βάση αυτό που θέλω να φτιάξω. Πρώτα το βλέπω έτοιμο στο μυαλό μου, στη φαντασία μου, και ανάλογα επιλέγω το ξύλο από το δάσος μας με μηδέν κόστος.

«Π»: Κάθε ξύλο έχει μορφή που σας οδηγεί;
Λ.Θ.: Ασφαλώς και έχει μορφή το κάθε ξύλο! Αρκεί να μπορέσεις να την βγάλεις. Το νέο μου έργο θα είναι μια τεράστια υδρόγειος από ξύλο (πουρνάρι) που θα έχει επάνω του μόνο την Ελλάδα και θα γράφει «στον πλανήτη γη κάποτε κατοικούσαν Έλληνες και μαϊμούδες».

«Π»: Έχετε λάβει μέρος σε κάποια έκθεση;
Λ.Θ.: Όχι δεν έχω κάνει καμία έκθεση. Όλα τα έργα μου βρίσκονται στο μαγαζί μου για να τα θαυμάζουν όλοι. Δεν ξέρω αν στο μέλλον τα εκθέσω… Ίσως να φτιάξω ένα χώρο έξω από το μαγαζί όπου θα τοποθετηθούν όλα.

«Π»: Τι ετοιμάζετε;
Λ.Θ.: Ετοιμάζω πάρα πολλά έργα… και κάθε μέρα έχω έμπνευση για κάτι καινούργιο, πάντα για κάτι καινούργιο.