Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ (Πότε θα καθαρίσει το Κυλώνειο άγος της ΔΕΗ;)

Ο τίτλος του άρθρου δεν αναφέρεται στην επιστροφή κάποιου Έλληνα μετανάστη στο χωριό του, ούτε βέβαια στην επιστροφή κάποιου άλλου μουσουλμάνου πρόσφυγα από την Ελλάδα στην πατρίδα του. Η επιστροφή αναφέρεται στα 750 χιλιάδες οχήματα (κατά την τροχαία) που εκστράτευσαν στην Ελληνική επαρχία λόγω του Πάσχα. Θα λέγαμε ότι κατά μέσον όρο έφυγαν από Αθήνα πάνω από 2 εκατομμύρια άτομα που σημαίνει ότι μετακινήθηκε από την Πρωτεύουσα στην Ελληνική επαρχία το όχι ευκαταφρόνητο ποσό των 110 εκατομμυρίων ευρώ, αν πούμε ότι το κάθε άτομο ξόδεψε 50 ευρώ που είναι μετριότατο στους υπολογισμούς μας. Τι γίνεται λοιπόν; Έχουν οι Έλληνες λεφτά;

Έχουν και οι φύλακες το γνωρίζουν, δηλαδή και η κυβέρνηση και οι θεσμοί. Αν ήταν μια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα δεν υπήρχε περίπτωση να πραγματοποιηθεί έξοδος σε τέτοια έκταση, διότι οι άνθρωποι είναι πιο ορθολογιστές και προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους σύμφωνα με τα εκάστοτε οικονομικά τους δεδομένα. Πρέπει να επισημανθεί ο αρνητικός ρόλος της κυβέρνησης στην προκειμένη περίπτωση που εκμεταλλεύτηκε την παραδοσιακή πασχαλινή έξοδο και παρέδωσε στην κυκλοφορία ημιτελείς τις εθνικές οδούς με σκοπό τα πολιτικά οφέλη, όπως ανάλογα έπρατταν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τόσα χρόνια. Είναι παράδοση αυτή η τακτική για το πολιτικό μας σύστημα. Θυμηθείτε τα επιδόματα Σαμαρά και Τσίπρα για να μην επεκταθώ σε άλλα παλαιότερα.
Στις αρχές Μάρτη είχα ταξιδεύσει μέχρι την Πάτρα και είδα την εξέλιξη των έργων. Η εκτίμησή μου ήταν ότι τα έργα, αν θέλουμε να μην πάθουν ζημιές με την πρώτη κακοκαιρία, θα παραδοθούν το Φθινόπωρο. Παραδόθηκε λοιπόν ο δρόμος Κόρινθος – Πάτρα, αλλά με μη τελειωμένη την οριστική στρώση ασφάλτου από Ξυλόκαστρο έως Ρίο. Δεν είναι μόνο αυτό. Λείπουν γέφυρες, οι συνδέσεις με την γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και πολλά άλλα. Η εκτίμηση από ειδικούς είναι ότι το έργο θα τελειώσει οριστικά στο τέλος του ερχόμενου Αυγούστου. Κάτι ανάλογο γίνεται και στην Ιόνια Οδό όπου είδαμε τις ουρές χιλιομέτρων κατά την επιστροφή της Δευτέρας του Πάσχα και τους ξυλοδαρμούς πάνω στην γέφυρα λόγω εκνευρισμού από τις καθυστερήσεις και την απώλεια ψυχραιμίας.
Κάθε νοήμων πολίτης, για να μην αναφερθώ σε ειδικούς, καταλαβαίνει ότι η απόδοση στην κυκλοφορία ημιτελών τμημάτων των δρόμων έχει αρκετά μεγαλύτερο κόστος για την τελική κατασκευή και παράδοσή τους από τον αν εκτελούνταν κανονικά οι εργασίες. Δυστυχώς η κυβέρνηση προτίμησε να κάνει τις Πασχαλιάτικες φιέστες για πολιτικά οφέλη αγνοώντας το συνεπαγόμενο για την οικονομία κόστος. Αυτό βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται. Το έχουμε δει με τις μεγάλες αποκρατικοποιήσεις όπως π.χ. το Ελληνικό, τα περιφερειακά αεροδρόμια την COSCO και πολλά άλλα.
Βλέπουμε και τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις από τα κυβερνητικά στελέχη. Άλλα λέει ο Σκουρλέτης, που θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις κάποια στιγμή για τη ΔΕΗ, άλλα ο Πιτσιόρλας και άλλα ο Σταθάκης. Οι παλινωδίες της κυβέρνησης σχετικά με την αξιολόγηση και οι καθυστερήσεις στο ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων προκάλεσαν καταβαράθρωση των πλεονασμάτων τον περασμένο Μάρτη σε σχέση όχι μόνο με τους προηγούμενους μήνες, αλλά και σε σχέση με τον Μάρτη του 2016. Το Υπουργείο Οικονομικών, που νομίζει ότι μιλά σε βλάκες, έδωσε την εξήγηση ότι ήρθε αργά η αμοιβή 1.234 εκ. ευρώ από τα περιφερειακά αεροδρόμια. Τους προηγούμενους μήνες που υπήρχαν μεγαλύτερα πλεονάσματα υπήρχαν έσοδα από αποκρατικοποιήσεις κύριοι «φωστήρες» του Υπ. Οικονομικών; Δεν τρώμε όλοι κουτόχορτο, κύριοι.
Ήδη από τις 19/4/17 άρχισαν πάλι οι επαφές της κυβέρνησης με τους θεσμούς για το κλείσιμο της αξιολόγησης, η οποία, όπως μας έλεγαν το Φθινόπωρο, θα έχει κλείσει το αργότερο τον Νοέμβριο 2016 και πλησιάζει Μάης 2017 και ακόμη τίποτα. Οι συνέπειες στον πυρήνα της οικονομίας άρχισαν να φαίνονται με την πτώση των εσόδων τον Μάρτη και να δούμε σε λίγο και τον Απρίλη. Οι παλινωδίες της κυβέρνησης και οι επικέντρωση των διαπραγματεύσεων σε επουσιώδη ζητήματα και το παιχνίδι της κολοκυθιάς με τα πλεονάσματα, την ανάπτυξη και το χρέος έχουν φέρει μεγάλη ή μικρή σύγχυση στον κόσμο, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με το πνευματικό τους επίπεδο. Για παράδειγμα, αυτοί που δεν καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα, που είναι και οι περισσότεροι, ρίχνουν τα βάρη στις Βρυξέλλες χάφτοντας αυτά που λένε τα κυβερνητικά στελέχη στα τηλεοπτικά παράθυρα. Το τελικό συμπέρασμα από αυτούς; «Γιατί δεν αφήνουν το παιδί να κυβερνήσει;». Οι εχέφρονες από την άλλη περιμένουν μια πιο σοβαρή πολιτική με ένα σχεδιασμό για το σύνολο του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Πώς τα κατάφεραν τα περισσότερα PIGS (=Portugal, Ireland, Greece, Spain) και έμεινε και θα συνεχίσει να μένει εκτός η χώρα μας;
Η ευθύνη δεν είναι μόνο στην κυβέρνηση. Είναι και στον Ελληνικό λαό που επιμένει να ακούει συνδικαλιστικές σειρήνες των αρχών του εικοστού αιώνα και δεν θέλει να δει τους νέους καιρούς και τις νέες ανάγκες και προκλήσεις στην κοινωνία, οι οποίες δημιουργούνται από την τεχνολογία, την μετανάστευση και την παγκοσμιοποίηση. Η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που αντιστέκεται είναι η Ελλάδα και η μόνη χώρα σε μνημόνια είναι ακόμη η Ελλάδα. Πού πήγε η Ελληνική περηφάνια κύριοι συμπολίτες Έλληνες; Μα πώς δεχόμαστε εμείς οι υπερήφανοι να περιμένουμε να γίνει η αξιολόγηση ώστε να πάρουμε την δόση των 7 δισ.; Από πού θα προέλθουν τα λεφτά αυτά; Θα δεχτούμε π.χ. να μας δανείσει η φτωχότερη από εμάς Εσθονία ή η Τσεχία; Και θα συνεχίσουμε οι περισσότεροι να διαλαλούμε και να πιστεύουμε ακράδαντα ότι δεν πρέπει να πληρώσουμε τα χρέη μας; Στην πλειοψηφία των Ελλήνων κυριαρχεί το θυμικό και όχι η λογική και έτσι πιστεύουμε αυτόν που θα χτυπήσει στο συναίσθημά μας και στο επιθυμητό μας. Για παράδειγμα, η πρόταση του βουλευτή των ΑΝΕΛ Δ. Καμμένου για μείωση των συντάξεων με την προϋπόθεση να διατεθούν τα χρήματα για την δημιουργία θέσεων εργασίας είναι πολύ λογική και είχε γίνει πολλά χρόνια πριν ακόμη και πριν την κρίση. Ο παραλογισμός όμως, η αγραμματοσύνη, οι πολιτικές σκοπιμότητες και οι σχεδιασμοί των ΜΜΕ την έθαψαν. Ξανάρχεται τώρα, αλλά είναι κατόπιν εορτής. Αν είχε γίνει πράξη αυτή πρόταση στα πρώτα χρόνια του μνημονίου σήμερα θα ήμασταν καλλίτερα όσον αφορά στα της οικονομίας για να μην πω ότι αν είχαμε ακούσει τον Γιαννίτση το συνταξιοδοτικό δεν θα ήταν σε αυτά τα χάλια. Ακούσατε αυτούς που αντιτάχθηκαν στην πρόταση Γιαννίτση να κάνουν καμιά αυτοκριτική; Αυτοί δεν πρέπει να ατιμαστούν από τον ηττημένο σήμερα συνταξιούχο; Πού είναι αυτοί οι συνδικαλιστές που ξιφουλκούσαν εναντίον Γιαννίτση και Σημίτη αγαπητοί αναγνώστες; Και πού είναι όλοι οι άλλοι που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απέκρυψαν από τους Έλληνες την αλήθεια για τα οικονομικά της χώρας; Πού είναι για παράδειγμα ο Αλογοσκούφης με τη διατεταγμένη απογραφή του, την οποία υλοποίησαν στελέχη του υπουργείου του και η οποία μας έφερε στην αρχή του σημερινού κατήφορου; Πού είναι ο Καραμανλής που εξόγκωσε το δημόσιο χρέος και χωρίς καμιά αυτοκριτική άρχισε να ξαναεμφανίζεται στην πολιτική και κατά την γνώμη μου θα διεκδικήσει εκ νέου την ΝΔ σε περίπτωση αποτυχίας του Κ. Μητσοτάκη; Πού είναι τόσοι άλλοι υπεύθυνοι, αλλά και ανεύθυνοι που δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση; Πού είναι τα ΜΜΕ που σιγοντάριζαν αν όχι προκαλούσαν στρεβλές πολιτικές; Η Ελλάδα φίλοι μου για να ξεπεράσει τα προβλήματά της, πρέπει να εξαφανίσει από την πολιτική σκηνή όχι μόνο το πολιτικό σύστημα ως άτομα, αλλά κυρίως ως ιδεολογία, νοοτροπία και τρόπο παραγωγής της πολιτικής. Όλοι έχουν αποτύχει.
ΥΓ.: Πριν μερικές μέρες, αν θυμάστε, είχα γράψει για την ΔΕΗ και το πώς έφτασε στα σημερινά χάλια. Ήδη μας προϊδεάζουν για αυξήσεις που θα έρθουν τον Ιούνιο. Επειδή στη ΔΕΗ έχει γίνει μεγάλο έγκλημα θα πρέπει όλοι οι υπεύθυνοι κάποια στιγμή να λογοδοτήσουν. Από σήμερα λοιπόν στην αρχή κάθε άρθρου μου θα υπάρχει ο υπότιτλος: «Πότε θα καθαρίσει το κυλώνειο άγος της ΔΕΗ;»: