«Μιλώ όπως γράφω και γράφω όπως ζω»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
«Μιλώ όπως γράφω και γράφω όπως ζω»

Η Άννα Τσεκούρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Πειραιά, με καταγωγή από τη Μάνη και ρίζες στην Τήνο και την Κύμη Ευβοίας. Ζει μόνιμα στις Σπέτσες, είναι παντρεμένη και έχει μια κόρη. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων, Δημόσιες Σχέσεις, Μάρκετινγκ, Αγγλική ΦΙλολογία, και εργάστηκε επί σειρά ετών στον τομέα των επιχειρήσεων καθώς και σε τομείς όπως η Διαφήμιση και οι Δημόσιες Σχέσεις, ενώ παράλληλα εργαζόταν και ως καθηγήτρια Αγγλικής.

Eχει ενασχοληθεί με τα κοινά λαμβάνοντας ενεργά μέρος σε κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα εντός και εκτός Αθηνών. Ασχολείται με το θέατρο ερασιτεχνικά και ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις τόσο με ενήλικες όσο και με εφήβους. Είναι ευαισθητοποιημένη σε θέματα κακοποίησης γυναικών και ανηλίκων γενικότερα.
Γράφει και ζωγραφίζει από 14 ετών. Κείμενα και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδε, σε ηλεκτρονικές εφημερίδες και στον αθηναϊκό και τοπικό τύπο. Έχει γράψει το μυθιστόρημα «Το Ποτάμι της Μοίρας» (εκδόσεις Αργοναύτης, 2012) και το «…και τα Σκοτάδια μου γέμισαν Φως» (2008) και τις συλλογές κειμένων ποίησης «Σπαραγμοί Θνητών Λυγμοί Αθανάτων» (2012) και «Για το Σημάδι Σου» (2013 και τα δύο από τις εκδόσεις Bookstars).  Το νέο της μυθιστόρημα «Το Ταγκό της Σκιάς» κυκλοφορεί τις επόμενες βδομάδες από τις εκδόσεις Αργοναύτης. Σε λίγους μήνες αναμένεται και η επόμενη συλλογή της «Η πόρνη που την έλεγαν Μοναξιά».*

«ΠΑΛΜΟΣ»: Πολυπράγμων, πολυγραφότατη, ανήσυχη, με πλούσιο βιογραφικό. Υπάρχει χρόνος για όλα αυτά που κάνετε;
ΑΝΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ: Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να ζήσω διαφορετικά. Από έφηβη ενεπλάκην στα κοινά, ξεκινώντας από τα δεκαπενταμελή του γυμνασίου και λυκείου. Αργότερα, λαμβάνοντας ενεργά μέρος σε πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα ή δημιουργώντας η ίδια τα δρώμενα. Όταν είσαι ερωτευμένος με κάτι, λειτουργείς όπως όταν είσαι ερωτευμένος με κάποιον. Δίνεσαι. Μου αρέσει αυτή η πολυφωνία στη ζωή μου και αυτή η διαρκής ενασχόληση με τους ανθρώπους και την τέχνη. Άρα, ο χρόνος δημιουργείται. Βρίσκεις χρόνο για ό,τι αγαπάς. Ευτυχώς έχω «μολύνει» με το μικρόβιο της δράσης και την κόρη μου και πολλές φορές με ακολουθεί σε ό,τι κάνω, έτσι μετριάζει τις τύψεις μου ότι ίσως της στερώ τη μαμά της, αν και νομίζω πως δεν θα με ηθελε διαφορετική, απ’ ό,τι μου έχει πει!
Όσο για το πολυγραφότατη, νομίζω πως δεν έχω γράψει τίποτε ακόμη. Σκέψεις καταθέτω. Γενικά, γράφω γιατί δεν μπορώ να μην!
«Π»: Γεμίζουν τις «μπαταρίες» σας η συλλογή εικόνων και καταστάσεων; Γίνονται έμπνευση;
Α.ΤΣ.: Κατά κανόνα, η έμπνευση είναι απόρροια ερεθισμάτων τα οποία προέρχονται από εικόνες και καταστάσεις ζωής. Παρόλα αυτά, το γέμισμα των «μπαταριών» όπως αναφέρεις, δεν είναι αυτό καθ’αυτό το αλισβερίσι με την ζωή και την τέχνη, όσο οι στιγμές που σε προστατεύουν, το χάδι του παιδιού σου, εν προκειμένω της κόρης μου, η παρέα με τους φίλους μου, το χιούμορ που κατέχει μεγάλο μέρος στην ζωή μου…
«Π»: Κρατάτε σημειώσεις στο πόδι που λέμε;
Α.ΤΣ.: Αυτό είναι κάτι που κάνω περισσότερο από συχνά. Παντού έχω σημειωματάρια και χαρτάκια. Ακόμη και στο τζιν μου μέσα στο σούπερ μάρκετ έχω γράψει στίχο που μου ήρθε στο μυαλό, για να μην τον ξεχάσω! Τα μυθιστορήματά μου όμως ποτέ δεν τα γράφω έτσι, από σημειώσεις. Το μυθιστόρημα γεννιέται στο μυαλό μου με μια πρόταση – τίτλο που στη συνέχεια συρρικνώνω και αποτελεί τον τελικό τίτλο του βιβλιου. Η ιστορία υπάρχει στο κεφάλι μου με την πρώτη αυτή πρόταση. Έπειτα γεμίζω εικόνες γι’ αυτήν την ιστορία και δημιουργείται το βιβλιο. Σημειώστε πως τα ονόματα των χαρακτήρων μου δεν είναι ποτέ τυχαία. Συμβολίζουν κάτι. Γι’ αυτό, το μόνο που υπάρχει ως σημείωση για τα μυθιστορήματά μου είναι η επιλογή των ονομάτων των ηρώων μου. Αυτά, ναι, τα σκέφτομαι και τα σημειώνω. Τα υπόλοιπα, καθ’οδόν.
«Π»: Ζείτε μόνιμα στις Σπέτσες – κάτι που θεωρώ μεγάλη τύχη. Πόσο σας βοηθά ο τόπος διαμονής σας στο έργο σας;
Α.ΤΣ.: Σαφέστατα βοηθά, την στιγμή που το περιβάλλον, οι εικόνες και οι ρυθμοί δεν μοιάζουν σε τίποτε με εκείνους της Αθήνας, της πόλης. Ως ελάχιστη έκφραση αυτής της αγάπης που τρέφω για τον τόπο που ζω και για όσα μου έχει προσφέρει σε προσωπικό και δημιουργικό επιπεδο, το «Ταγκό της Σκιάς», το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό από τις Εκδόσεις Αργοναύτης και αυτό βέβαια όπως και τα προηγουμενα μυθιστορήματά μου, το τοποθετώ στις Σπέτσες. Είναι μια καθαρή μυθοπλασία και γι’ αυτό αποφάσισα ότι ο τόπος της ιστορίας αυτής θα ήθελα να είναι το νησί μου! Βλέπετε, το λέω νησί μου και ας μην είμαι Σπετσιώτισσα. Αυτό που μετράει όμως είναι πως νιώθω Σπετσιώτισσα, έτσι δεν είναι;
«Π»: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είστε μια ποιήτρια ερωτική…
Α.ΤΣ.: Κατά αρχήν, να πω πως δεν θεωρώ εαυτόν ποιητή σε καμία περιπτωση. Γνωρίζω, μου έχουν πει, πως πρέπει να αναφέρομαι και ως ποιήτρια την στιγμή που γράφω και κείμενα, στίχους, αλλά για μένα η λέξη ποιητής είναι πολύ βαριά και φέρει τεράστια ιστορία στην Τέχνη. Ας μου επιτρέψετε τον απλό, ταπεινό τίτλο του γραφιά, ή έστω του συγγραφέα εφόσον έτσι είθισται.
Όσον αφορά στην ερώτησή σας τώρα, είμαι ερωτικός άνθρωπος. Ο έρωτας για μένα υπάρχει σε κάθε έκφραση και σε κάθε στιγμή της ζωής μας και έχει πολλές μορφές και πολλές μεταφράσεις. Ο έρωτας για τον σύντροφό μας, ο έρωτας για τον άγνωστο που μας έλκει όμως, ο έρωτας για την δουλειά μας, ο έρωτας για την φυγή. Ζω όντας ερωτευμένη πάντα με κάτι ακόμη και αν είναι πολύ δύσκολο να ερωτευτώ κάποιον. Γιατι πρέπει να σας πω πως πολύ πολύ δύσκολα ερωτεύομαι. Φλερτάρω, αλλά δεν ερωτεύομαι.
«Π»: «Πώς να αναπνεύσω θάρρος σε τόσο κενό», δικοί σας στίχοι. Πώς αντιλαμβάνεστε το κενό;
Α.ΤΣ.: Νομίζω πως αυτή η ερώτησή σας δένει υπέροχα με την απάντησή μου προηγουμένως. Το κενό για μένα δεν είναι το αδειανό. Είναι το μη έχον σημασία. Είναι το μη φέρον κάλλος, ευγένεια, αληθινά συναισθήματα και φυσικά έρωτα, το μεγαλυτερο και σημαντικότερο για μένα συναίσθημα όλων. Τότε χάνω το θάρρος μου, την αισιοδοξία μου, τότε υπάρχω στο κενό. Ευτυχώς, αμύνομαι δημιουργώντας αισιόδοξες εικόνες στο μυαλό και την ψυχή μου και στόχους που φροντίζω να φτάσω. Έτσι, το κενό δεν με απειλεί.
«Π»: Το πάθος είναι ένα στοιχείο της ποίησής σας, των γραπτών σας. Είναι στοιχείο της προσωπικότητάς σας, του χαρακτήρα σας;
Α.ΤΣ.: Δεν πίνω καφέ δίχω πάθος! Αυτό σημαίνει πως ό,τι κάνω, το κανω με πάθος. Μιλάω, γελάω, φωνάζω, καβγαδίζω, κλαίω, μαγειρεύω, διδάσκω, παίζω θέατρο, τραγουδώ, ζωγραφίζω, γράφω, αναπνέω, ερωτεύομαι, φλερτάρω, χωρίζω, πονάω, όλα, τα πάντα, με πάθος!
«Π»: Πώς βλέπετε τις σχέσεις των δύο φύλων στην εποχή μας;
Α.ΤΣ.: Οι ανθρώπινες σχέσεις γενικά έχουν γίνει πολύ δύσκολες. Δεν αναφέρομαι μονάχα στη σχέση των δυο φύλων, όσο γενικότερα στις διαπροσωπικές σχέσεις. Είμαστε πιο κουμπωμένοι. Είμαστε πιο μικροί στην ψυχή μας.
Ο άνδρας και η γυναίκα συγκεκριμένα, στην αιώνια πάλη της επικράτησης και κυριαρχίας, διασώζονται μονάχα από το ειλικρινές και ασίγαστο πάθος. Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να συντηρεί σχέσεις που δεν έχουν φλόγα. Δεν υπάρχουν πολλές σχέσεις τέτοιες, γιατί οι γυναίκες ξέχασαν να είναι γυναίκες και οι άντρες δεν ενδιαφέρονται να κυνηγήσουν για να αισθανθούν δυνατοί. Για να έχει γλύκα η απόκτηση.
Έπειτα, η ευκολία και η ταχύτητα της εποχής έχει οδηγήσει και σε σχέσεις φαστ φουντ. Γι’ αυτό και δεν έχουμε σχέσεις διαρκείας ή σχέσεις ουσίας. Πιστεύω όμως πολύ στην αρχέγονη έλξη και την ασυγκράτητα ερωτική ατμόσφαιρα που δημιουργείται ανάμεσα σε άτομα που διαθέτουν χημεία και νομιζω πως αυτό θα σώσει τελικά τον έρωτα από τον αφανισμό. Συναισθήματα πρέπει να μάθουμε οι ανθρωποι να καταθέτουμε πλέον και όχι χαρτονομίσματα, καριέρες, εντυπωσιασμούς και φθηνές δηθενιές μαγκιάς.
«Π»: Ποιές οι αλλαγές στους χαρακτήρες και των δύο φύλων λόγω της γενικότερης κρίσης και φυσικά της οικονομικής;
Α.ΤΣ.: Τα τελευταία χρόνια όλοι τρέχουμε να προλάβουμε το χρόνο, την ευημερία, τον πλούτο και γενικά να καταφέρουμε κάτι περισσότερο. Θεωρώ πως προϋπήρχε μια εσωτερική κρίση σε κάθε άνθρωπο, πριν την οικονομική κρίση που ισοπέδωσε περισσότερο τα πράγματα. Θέλω να πω, πως έχοντας βουτηχτεί για πολλά χρόνια σε έναν υπερκαταναλωτισμό, είχαμε ήδη μια βαθιά ρωγμή στη διαμόρφωση των χαρακτήρων και των δύο φύλων. Οι μεν γυναίκες θεώρησαν εαυτόν – λανθασμένα – ικανό και δικαιωματικά πλέον ελεύθερο να κάμει ό,τι και οι άνδρες εφόσον από τη μια χειραφετήθηκαν ηθικά και νομικά και από την άλλη ανεξαρτητοποιήθηκαν οικονομικά. Οι δε άνδρες, έχοντας τέτοια προσφορά, ξέχασαν το βασικό συστατικό της αρσενικής τους φύσης, ένα ποσοστό ευνουχήθηκε και ένα άλλο έγινε πολύ μπρουτάλ, δηλαδή οι άνδρες έγιναν αγενείς και άξεστοι. Κανένας ιπποτισμός και κανένα ήθος, περηφάνια και αξιοπρέπεια.
Η οικονομική κρίση τώρα, σαφώς και διόγκωσε το προβλημα. Ζώντας μέσα στην δυσκολία και την ανέχεια, τα δύο φύλλα απομακρύνθηκαν ακόμη περισσότερο επειδή δεν είχαν μάθει να συμβιώνουν αρμονικά. Επειδή η ανεξαρτησία και των δύο τους είχε οδηγήσει στο να παίρνουν το καπελάκι τους και να φεύγουν εύκολα όπως και ήρθαν σε μια σχέση.
Από την άλλη μεριά όμως, οι αληθινές σχέσεις που βασίζονταν σε αληθινά βαθιά ουσιαστικά συναισθήματα, ενισχύθηκαν. Με αυτό τον τρόπο ξεκαθάρισαν οι αλήθειες από τα ψέματα. Ενώθηκαν με αγάπη να αντιμετωπίσουν το Γολγοθά που υψωνόταν μπροστά τους και βγήκαν πιο δυνατοί. Γενικά οι ανθρώπινες σχέσεις συσφίχτηκαν διότι κοιτάξαμε και λίγο δίπλα μας…
«Π»: Ευαισθητοποιημένη με την κακοποίηση των παιδιών και των γυναικών. Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που δέχονται αδιαμαρτύρητα την κακοποίηση;
Α.ΤΣ.: Δυστυχώς, υπάρχουν πολλών ειδών κακοποιήσεις όχι μόνον άνθρωποι που τις αποδέχονται αδιαμαρτύρητα. Υπάρχει η λεκτική κακοποίηση, η ψυχολογική κακοποίηση, η σχολική κακοποίηση, η ενδοοικογενειακή κακοποίηση… Δράττομαι της ευκαιρίας, να καλέσω όλους όσους έχουν υποστεί κακοποίηση να αντιδράσουν και να ζητήσουν βοήθεια από τους ειδικούς και τους αρμόδιους φορείς. Όσοι βιώνουν κακοποίηση να μην φοβούνται και να ξεκινήσουν έναν αγώνα επανάκτησης της χαμένης τους αξιοπρέπειας και αυτοπεποίηθησης. Οι άνθρωποι που ασκούν κακοποίηση είναι συνήθως δειλοί και άρρωστοι οι ίδιοι. Ας μην τους επιτρέπουν να τους μεταχειρίζονται κατά αυτό τον τρόπο.
«Π»: Από την ενασχόλησή σας με τα κοινά και τον Σύλλογο Γυναικών στις Σπέτσες, θα θέλατε να μας πείτε ποιά είναι τα ζητούμενα των νέων γυναικών σήμερα;
Α.ΤΣ: Σαφώς οι επιταγές της εποχής είναι διαφοροποιημένες. Οι γυναίκες έχουν πια πάρει τη θέση τους στην κοινωνία και την εργασία, συνεπώς δεν ζητούν αυτά που διακαώς επιθυμούσαν κάποτε. Παραμένει όμως η ανάγκη της συσπείρωσης και ομαδικής δημιουργίας, της ομαδικής προσφοράς και της ομαδικής επιτυχίας. Μη παραβλέποντας το γεγονός, πως ανέκαθεν οι δράσεις ήταν αποτέλεσμα των γυναικών, κατά κύριο λόγο, οι οποίες είχαν την δυνατότητα να συγκεντρώνονται και να οργανώνονται καλύτερα. Θα έλεγα πως ποτέ δεν θα λείψει από τα ζητουμενα των γυναικών η ανάγκη για προσφορά σε όλα τα πεδία, κοινωνικό, εργασιακό, οικογενειακό. Ταυτόχρονα βελτιώνεται και η εικόνα μας για τον ίδιο τον εαυτό μας.
«Π»: Πώς βλέπετε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Υπάρχει μέλλον;
Α.ΤΣ.: Πάντα υπάρχει μέλλον και αλίμονο αν πούμε πως όχι! Ρωτάτε και τον λάθος άνθρωπο, εδώ. Βλέπω πάντα μισογεμάτα τα ποτήρια και ποτέ μισοάδεια. Δεν δέχομαι την ήττα παρόλο που χάνω υπέροχα! Έχω χάσει πολλά και πολλές φορές στη ζωή μου και ξέρω να χάνω εξαιρετικά και με χιουμορ! Όμως, δεν είμαι από εκείνους που θα παραδοθούν πριν χάσουν, θα πολεμήσω ως το τέλος. Έχω ξαναπει πως ζω σαν να είμαι σε πόλεμο και στον έρωτα και στην εργασία και στην οικογένεια. Είμαι αποφασισμένη να καλυτερέψω τις συνθήκες και θα το πετύχω. Θα περάσω αναμεσα στα συντρίμμια και από τα αποκαΐδια θα στήσω ένα νέο σπίτι στην πετρα. Κάποια μέρα θα αποκτήσω και τις ανέσεις ξανά. Φυσικά και υπάρχει μέλλον. Πολεμάμε για το μέλλον.
«Π»: Είστε ένας άνθρωπος που κρύβεται για να δουλέψει ή κρατάτε επαφή με τους γύρω σας την περίοδο που γράφετε;
Α.ΤΣ.: Είμαι μητέρα και δεν είναι δυνατόν να κρυφτώ για να δουλέψω. Όμως, υπάρχει συγκεκριμένη ώρα που γράφω. Τις περισσότερες φορές γράφω ακούγοντας μουσική μετά τις έντεκα ή δώδεκα τη νύχτα. Ακριβώς για να μην χρειάζεται να αποσπαστεί η προσοχή μου. Αλλά βέβαια, υπάρχουν και περίοδοι που γράφω παντού και πάντα, όταν έχω το χρονο, νύχτα ή μέρα! Μπορώ να σας πω πως με ενεργοποιεί ο θόρυβος γύρω μου καποιες φορές. Όχι, δεν κρύβομαι. Όμως, υπάρχει ένα θέμα μου που για να το γράψω όταν το αποφασίσω, θα απομονωθώ δέκα μέρες κάπου γιατι είναι θέμα σιπωής και θέλω να γράψω σε σιωπη. Στο μέλλον όμως… στο πολύ μακρινό μέλλον…
«Π»: Ποιά από τα έργα σας είναι το αγαπημένο σας;
Α.ΤΣ.: Δύσκολη ερώτηση. Υπάρχουν κείμενα και αποσπάσματα που έχω λατρέψει. Για παράδειγμα, το κείμενο από το βιβλίο «Σπαραγμοί Θνητών Λυγμοι Αθανάτων» Γυμνή Μνήμη, ή το Τελεία ή Παύλα, ή από το μυθιστόρημά μου «…και τα σκοτάδια μου γέμισαν φως» το αποσπασμα για την προδοσία, είναι λατρεμένα μου κομμάτια. Αν πρέπει να πω, το πιο δυνατο μέσα μου είναι το νέο μου βιβλίο, το «Ταγκό της Σκιάς». Αυτό γιατί είναι ένα βαθιά τραγικό, μυστηριακό και γεμάτο ερωτισμό μυθιστόρημα, που με έκανε να βάλω ένα στοίχημα με την Άννα.
Από τις δουλειές μου τις ποιητικές, κατά τα λεγόμενα πάντα των άλλων ποιητικές, θα έλεγα το «Για το Σημάδι Σου». Είναι ένα βαθιά σημαδεμένο βιβλίο. Εμπεριέχει κείμενα για την απώλεια του χωρισμού και του θανάτου, κείμενα τραγικά και δύσκολα, όπου αναφέρονται περιπτώσεις κακοποίησης και δράματος, αλλά κυρίως αγαπημένο γατί έχει αφιερωθεί σε μια πολύ καλή μου φίλη και εξαιρετική επαγγελματία, την δημοσιογράφο Ματούλα Παντελίδου από την Ρόδο, και ιδιοκτήτρια του ραδιοφωνικού σταθμού «Παλμός» στην Ροδο.
«Π»: Η ζωή σας είναι όπως την ονειρευτήκατε;
Α.ΤΣ.: Ωραία ερώτηση! Η ζωή μου δεν μου καλλιέργησε ανεπάρκειες. Ό,τι έβαλα στο κεφάλι μου, το κατόρθωσα. Έκανα ένα παιδί, είμαι πανευτυχής και ευγνώμων. Μέχρι στιγμής είμαι υγιής και μπορώ να εργάζομαι σε αντικείμενα που λατρεύω από παιδί. Εχουν υγεία οι οικείοι μου. Είμαι χαρούμενη μέσα μου ακομη και όταν κλαίω. Πετώ ακόμη και όταν σέρνομαι. Ερωτεύομαι ακόμη και όταν φοβάμαι. Παλεύω, πολεμώ, νικώ χάνω, δεν είμαι πλούσια ευτυχώς, άρα πολύ όμορφη ζωή έχω. Που γίνεται ακόμη ομορφότερη από τους καλούς μου, πιστούς φιλους που ευχαριστώ.
Αγαπώ όλους και δεν έχω μίση, δεν έγινα όμορφη αλλά έγινα αυτό που ήθελα πάντα και εύχομαι και για το παιδί μου, δεν έγινα μίζερη και παραπονιάρα. Η ζωή μου δεν είναι όπως την ονειρεύτηκα γιατί δεν έκανα όνειρα για το πώς θα είναι, ούτε κάνω. Την αφήνω να με οδηγεί και να με διδάσκει.
«Π»: Ποιά είναι τα σχέδιά σας;
Α.ΤΣ.: Δεν κάνω σχέδια. Γράφω μονάχα. Είμαι αγέρας και πηγαινοέρχομαι σε διαφορες κατευθύνσεις, αλλά και πνέω και αναπνέω από διάφορες κατευθύνσεις. Δεν κάνω σχέδια. Μόνο τα ταξίδια σκέφτομαι. Αλλά και πάλι η ζωή με πάει. Η εργασία, οι γραφές μου, οι έρωτες, τα αρώματα, τα χρώματα, οι αλήθειες και τα ψέματα των γύρω. Θα γράφω όσο ζω… θα πολεμάω όσο ζω για ό,τι πρεσβεύω, θα χαμογελάω και θα αγαπώ παράφορα! Θα ερωτεύομαι με πάθος και θα δίνομαι ολάκερη στη στιγμή. Να είμαστε καλά. Να μεγαλώνουμε και να καλωσορίζουμε τα νέα που θα φέρνει η ζωή, τα δικά της σχέδια…
* Τα βιβλία της Άννας Τσεκούρα μπορεί να τα προμηθευτεί κανείς είτε από το βιβλιοπωλείο του εκδοτικού οίκου στην οδό Νάξου 80 στα Πατήσια (τηλ. 210 2233633) είτε καλώντας στο 210.8072643 με αποστολή στο σπίτι καθώς και με ηλεκτρονική παραγγελία στo bookstars.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή