ΣΥΡΙΖΑ και Εναλλακτικές Προτάσεις

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΣΥΡΙΖΑ και Εναλλακτικές Προτάσεις

Μερικές φορές βρίσκω κάποια άρθρα του φίλου οικονομολόγου Σπ. Στάλια πολύ ενδιαφέροντα και επίκαιρα. Κρίνω, λοιπό,ν σκόπιμη την αναδημοσίευση γιατί ο σκοπός μου είναι να διαβάζετε στην στήλη μου κάτι ουσιαστικό που να δίνει τροφή για σκέψη. Διαβάστε λοιπόν το άρθρο που είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο.

Στις 6-3-2014 στην “Αυγή” δημοσιεύτηκαν κάποιες εναλλακτικές προτάσεις για την Ελληνική Οικονομία που αφορούν στην απορρόφηση της ανεργίας και στην ανάκτηση της ρευστότητάς της. Για όποιον ενδιαφέρεται με ένα κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο θα δει τις προτάσεις (http://www.avgi.gr/article/1882503/institouto-levy-enallaktikes-politikes-gia-tin-ellada).
Κατά ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, η ρευστότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα επιτευχθεί με την λειτουργία ενός παράλληλου χρηματοπιστωτικού συστήματος και την έκδοση ομολόγων μηδενικού τοκομεριδίου. Η απορρόφηση της ανεργίας θα επιτευχθεί με την λειτουργία ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ και την μετατροπή του κράτους σε «εργοδότη έσχατης ανάγκης». Στο κείμενο που ακολουθεί θα προσπαθήσω να αποδείξω το ανέφικτο της εφαρμογής τέτοιων σχεδίων και έτσι να αποτρέψω τον ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει τέτοιες λύσεις εφ’ όσον η χώρα ανήκει στην ευρωζώνη. Οι λύσεις αυτές, που είναι κεϋνσιανής έμπνευσης, θα ήσαν εξαιρετικές υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα εκδίδει το δικό της νόμισμα. Δυστυχώς κεϋνσιανισμός και νεοφιλελευθερισμός δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Κάποιος γάμος που έγινε κάποτε αποδείχτηκε ανεπιτυχής.

Α) Έκδοση ομολόγου
μηδενικού τοκομεριδίου
Η έκδοση κρατικών ομολόγων μηδενικού τοκομεριδίου απεριόριστης διάρκειας συνιστά στην πράξη έκδοση νέου χρήματος. Η νομιμότητα αυτού του χρήματος θα έλκει την καταγωγή της από το γεγονός ότι το κράτος θα πρέπει να δέχεται τα ομόλογα αυτά και ως μέσο αποπληρωμής των υποχρεώσεων των πολιτών και των επιχειρήσεων προς αυτό. Αν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το κράτος δεν δεχτεί αυτά τα ομόλογα ως μέσο αποπληρωμής υποχρεώσεων προς αυτό και συνεπώς και προς τις Τράπεζες, τότε τα ομόλογα αυτά είναι αδύνατον να κυκλοφορήσουν.
Κατά συνέπεια δεν μιλάμε για ομόλογα αλλά για χρήμα αφού η διάρκεια τους δεν προσδιορίζεται. Κατά συνέπεια έχουμε εδώ αύξηση της προσφοράς χρήματος θέμα που αφορά και είναι καθήκον αποκλειστικό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Την ρώτησε κανείς; Ακόμη αν υποθέσουμε ότι αυτά τα «ομόλογα – χρήμα» εκδοθούν, τότε με αυτά το κράτος θα μπορεί να «αγοράσει» ο,τιδήποτε από τους πολίτες του, οι πολίτες με αυτά θα μπορούν να αποπληρώνουν όλες τις υποχρεώσεις τους στο κράτος και τις Τράπεζες και κατά συνέπεια το κράτος πρέπει να προμηθεύει τους πολίτες με αυτό το νέο «ομόλογο – νόμισμα». Εντεύθεν προκύπτει το ερώτημα. Ποια θα πρέπει να είναι η άξια αυτού του ομολόγου;
Εδώ έχουμε δυο περιπτώσεις. Πρώτον αν το χρήμα – ομόλογο είναι όπως το ευρώ, του οποίου η αξία προσδιορίζεται από το επιτόκιο που θέτει η ΕΚΤ, και το οποίο αντιστοιχεί πάντα σε μηδενικό πληθωρισμό και σε δεδομένη ανεργία στην ευρωζώνη, είναι ουδέτερο ως προς την παραγωγή, είναι ένα μέσο μέτρησης των τιμών που η προσφορά του επηρεάζει τις τιμές, τότε ποιος ο λόγος έκδοσής του; Δηλαδή, αν η αξία αυτού του ομολόγου προσδιοριστεί να είναι ίση προς το ευρώ, που σημαίνει μηδενικό πληθωρισμό και ανεργία, τότε δεν θα μπορεί να κυκλοφορήσει γιατί υπάρχει ήδη το ευρώ. Αν παρ’ όλα αυτά εκδοθεί με κάποια σταθερή ισοτιμία, ας πούμε 1 προς 2, τότε και πάλι τι όφελος θα προκύψει;
Δεύτερον αν υποθέσουμε πάλι ότι το νέο «ομόλογο – χρήμα» είναι σαν τα άλλα κυκλοφορούντα νομίσματα, ας πούμε σαν το δολάριο ή τη νέα δραχμή που λένε οι «δραχμιστές», δηλαδή η αξία του προκύπτει από την ικανότητα του να κινεί την παραγωγική διαδικασία, δηλαδή μέσω της δαπάνης του και ακόμα ότι επηρεάζει την απασχόληση, το ΑΕΠ και τις τιμές, τότε η χώρα πρακτικά έχει εγκαταλείψει το ευρώ και έχει το δικό της νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι το ευρώ δεν είναι αποδεκτό νόμισμα για τις συναλλαγές εντός της χώρας. Μα έχει εγκαταλείψει το ευρώ ο ΣΥΡΙΖΑ; Σημαία το έχει. Είναι δυνατόν να έχουμε δυο διαφορετικά νομίσματα στη χώρα όντας μέσα την ΕΕ;

Β) Νέο Σχέδιο Μάρσαλ
Ως προς το νέο Σχέδιο Μάρσαλ θα ήθελα να πω ότι δεν έχει καμία σχέση με το γνωστό Σχέδιο Μάρσαλ, εφ’ όσον η βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ απευθύνονταν σε χώρες που είχαν το δικό τους νόμισμα, υπήρχε έλεγχος διακίνησης κεφαλαίων, δασμολογική προστασία και ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική στο πλαίσιο του Μπρέττον Γούντς. Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτό το «οιονεί» (=κατά κάποιο τρόπο) Σχέδιο Μάρσαλ.
Λόγω των νομισματικών και δημοσιονομικών περιορισμών τα κράτη μέλη θα αδυνατούν, όσο παρέρχεται ο καιρός, να χρηματοδοτήσουν προγράμματα απορρόφησης της ανεργίας. Κατά συνέπεια αυτό θα ζητηθεί από την ΕΚΤ, δηλαδή να χρηματοδοτήσει τέτοια προγράμματα, όπου ο καθένας που επιθυμεί, θα βρίσκει δουλειά, με προκαθορισμένο μισθό σε ευρώ. Αυτοί οι μισθοί θα πρέπει να είναι υψηλοί, εφ’όσον η ΕΚΤ επιθυμεί την αύξηση της κατανάλωσης στην Ευρωζώνη, αλλά αυτό με την σειρά του θα άλλαζε την φύση του ευρώ, την φυσιογνωμία του και την γενικά την νομισματική πολιτική της Ευρώπης. Μιλάμε για πλήρη αλλαγή της ΕΕ. Προς το παρόν τουλάχιστον αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αυτό που αναφέρεται σε σχέση με την ΕΤΕ μάλλον αναφέρεται σε συγκεκριμένες επενδύσεις που θα έχουν ελάχιστη επίπτωση στη μείωση της ανεργίας.

Γ) Πρόγραμμα Εγγυημένης
Εργασίας
Στο πρόγραμμα εγγυημένης εργασίας, το κράτος γίνεται ο εργοδότης εσχάτης ανάγκης με προκαθορισμένο μισθό. Είναι ένα θαυμάσιο σχέδιο που εφήρμοσε ο Πρόεδρος Ρούσβελτ στα χρόνια μετά τη μεγάλη κρίση του 1929, κεϋνσιανής έμπνευσης, που απαιτεί όμως να έχει η χώρα το δικό της νόμισμα. Αν η Ελλάδα καταλήξει στη Νέα Δραχμή αυτό το σχέδιο θα εφαρμοστεί άμεσα.
Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, το κράτος καθορίζει έναν επαρκή κατώτατο μισθό και μισθώνει το εργατικό προσωπικό σε δημόσια έργα και άλλες δραστηριότητες και έτσι απορροφά την ανεργία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ενώ οι πολλαπλασιαστικές επιδράσεις από το σχέδιο αυτό προωθούν και τις επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα, σε αντίθεση με το παρόν σύστημα που η ανεργία είναι μέρος του.
Ας τα σκεφτούν αυτά οι του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να κάνουν πιο μελετημένες προτάσεις και όχι ανέφικτες.»
Ειδικά επέλεξα αυτό το άρθρο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται για πρώτη φορά συγκεκριμένος στο τι θα κάνει σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές. Φαίνεται λοιπόν ότι κάνει προτάσεις μη εφαρμόσιμες και ελάχιστα μελετημένες. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για όλα τα κόμματα. Κάθε φορά που ανακοινώνουν πολιτικές και προγραμματικές θέσεις θα πρέπει να γίνεται κριτική ανάγνωση και ανάλυση να δούμε ποιος κοροϊδεύει ποιόν.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή