Ταξικό δυστύχημα ,του Γιώργου Πένταρη

ο ότι υπάρχουν δυστυχήματα ταξικά, όπως δήλωσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μανιός, αυτό δεν το γνώριζα και θα πρέπει, νομίζω, ο κ. Μπαμπινιώτης να συμπεριλάβει τον όρο στο έγκυρο λεξικό του. Επί λέξει ο Μανιός, τον οποίον είδα στην τηλεόραση, λέει ότι: «το δυστύχημα (με την Porsche) εμπεριέχει το ταξικό στοιχείο. Τι να πω; Επειδή ήταν παιδί πλουσίου, είχε καλό αυτοκίνητο ή επειδή ήταν παιδί πλουσίου, δεν είχε μάθει να σέβεται τη ζωή των άλλων»; Στο ίδιο μοτίβο και η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ Μερόπη Τζούφη δήλωσε ότι: «Η πρώτη ανάγνωση είναι αυτή: ένα πολύ πλούσιο παιδί με πολύ ακριβό αυτοκίνητο να μη βλέπει όριο στο δρόμο και να θεωρεί ότι όλα αυτά του ανήκουν. Αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να έχει αυτή την έπαρση και να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο. Να μην είναι οριοθετημένος. Έτσι έγινε πρόξενος αυτού του ατυχήματος, ωστόσο ήταν και θύτης και θύμα».
Αυτοί οι βουλευτές, φίλοι μου αναγνώστες, οι οποίοι εκπροσωπούν μερίδα του ελληνικού λαού, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά μια τραγωδία και προσπάθησαν να μας μυήσουν στην ταξική ανάλυση των πραγμάτων και στην ταξική εξέλιξη της ιστορίας όπως λένε και οι Λενινιστές. Η ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων κατ’ αυτούς γίνεται μόνο με ταξικούς όρους και ακόμα πιο απλουστευμένα με το πόσο πολύ πλούτο έχει συσσωρεύσει το υποκείμενο προς συζήτηση.
Έχουμε ακούσει κανέναν Βαρδινογιάννη να εμπλακεί σε τέτοιο ατύχημα; Κανένα Λάτση μήπως; Κανένα Νιάρχο; Και βέβαια όχι. Αν εξετάσουμε όμως την πορεία της οικογένειας του επιχειρηματία θα δούμε ότι η εταιρεία ξεκίνησε το 1986 με ένα κατάστημα παιχνιδιών στην Γλυφάδα και το 2010 επεκτείνεται σε όλη την Ελλάδα και αρχίζει μια επιτυχημένη πορεία στα Βαλκάνια. Είναι καπιταλιστής ο κύριος Jumbo ή νεόπλουτος; Αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα ότι είναι νεόπλουτος. Μήπως ο Παντελίδης ήταν καπιταλιστής ή είναι καπιταλιστές οι νεαροί της Νίκαιας που έχουν μετατρέψει αυτοκίνητα των 100 ίππων σε θηρία των 300 ίππων και κάνουν κόντρες στην Γλυφάδα;
Νεόπλουτοι γεννήθηκαν κατά εκατοντάδες στην Ελλάδα μετά το 1995. Με το ευρώ και τα εύκολα δάνεια έγιναν χιλιάδες. Είναι οι νεόπλουτοι του «σταμναγκαθίου των 14 ευρώ η μερίδα», είναι οι νεόπλουτοι της Μυκόνου, είναι οι νεόπλουτοι των Καγιέν και γενικά των τζιπ.
Στα χρόνια πριν την κρίση που πηγαινοερχόμουν συχνά πυκνά στην Πάτρα όπου σπούδαζε ο γιός μου διαπίστωσα ότι οι χειρότεροι και θρασύτεροι οδηγοί ήταν και είναι οι οδηγοί των τζιπ. Αναρωτήθηκα για τα αίτια και κατάληξα στο εξής συμπέρασμα: Οι νεόπλουτοι που εκτός των άλλων απέκτησαν και το «Καγιέν», τα κατάφεραν με το θράσος τους απέναντι σε κάθε μορφή κοινωνικής οργάνωσης, με την καταρράκωση των νόμων και κυρίως την αποφυγή κάθε φορολογικής υποχρέωσης. Η παράβαση των νόμων συμπεριλαμβάνει ως είναι φυσικό και την παράβαση κάθε κανόνα οδικής συμπεριφοράς ή κυκλοφορίας αν θέλετε. Έτσι στους δρόμους βλέπουμε τους «τζιπάκηδες» να παραβιάζουν την ΛΕΑ, να κάνουν παράνομες προσπεράσεις, να μην υπολογίζουν κανένα όριο ταχύτητας και να μην υπολογίζουν κανέναν οδηγό στους δρόμους. Η αλαζονεία τους κάνει να πιστεύουν ότι οι δρόμοι είναι δικοί τους. Αβίαστα λοιπόν βγαίνει το συμπέρασμα ότι το ζήτημα των ατυχημάτων στους δρόμους είναι ζήτημα παιδείας και όχι ταξικής καταβολής κατά τον Μανιό (πού τον βρήκαν;).
Αμέσως έρχονται στο μυαλό ερωτήματα όπως το αν υπάρχει σχετική εκπαίδευση στα σχολεία και στη συνέχεια η θλιβερή διαπίστωση ότι δεν υπάρχει τίποτα.
Μερικοί τύποι για να δικαιολογηθούν επιρρίπτουν τις ευθύνες στην κακή κατάσταση των δρόμων. Το επιχείρημα είναι ανόητο και παραπειστικό. Αφού η κατάσταση είναι γνωστή γιατί οδηγείς σύμφωνα με τις επιθυμίες σου και όχι σύμφωνα με την πραγματικότητα; Η απάντηση είναι και εδώ η απουσία παιδείας.
Ο γνωστός Ιαβέρης είπε μερικά στατιστικά που θα έπρεπε η πολιτεία να τα δημοσιεύει καθημερινά για να αισθανθούμε τον κίνδυνο και να καταλάβει και η ίδια τι γίνεται σε αυτή τη χώρα. Το 2016 από τα ατυχήματα που έγιναν είχαμε 1.800 νεκρούς, 5.000 αναπήρους και 40.000 τραυματίες. Το 2014 το κόστος των αυτοκινητιστικών ατυχημάτων ανήλθε στα 10 δισ. ευρώ, τα οποία συμπεριλαμβάνουν διαφθορά από νοσηλευτικές υπερτιμολογήσεις.
Τα ατυχήματα αυτά έχουν και άλλες συνέπειες όπως ότι τουλάχιστον το 50% των 5.000 ανάπηρων τον χρόνο δεν θα παντρευτούν, δεν θα κάνουν οικογένεια και παιδιά με όλα τα αρνητικά για την κοινωνία και την οικονομία. Δημιουργούν προβλήματα στον εσωτερικό τουρισμό γιατί στις χώρες του εξωτερικού δίδονται οδηγίες στους τουρίστες να αποφεύγουν ενοικιάσεις αυτοκινήτων και οδήγηση στο ύπαιθρο.
Το 87% των ατυχημάτων γίνεται σε κατοικημένες περιοχές όπου οι οδηγοί δεν σέβονται τα ανώτατα όρια κυκλοφορίας που είναι περίπου 40 χιλ. την ώρα. Η απουσία σχετικής εκπαίδευσης σε συνδυασμό με το αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει νέους ανθρώπους σχεδόν αγράμματους, οδηγούν σε μια νεολαία που έχει άγνοια των κινδύνων, αγνοεί όλους τους νόμους και τους κανόνες οδήγησης συμπεριλαμβανομένων. Αυτή η επικίνδυνη νοοτροπία και οδηγική συμπεριφορά αντιγράφεται από τους γονείς στα παιδιά και εφ’ όσον το σχολείο αδρανεί τότε ο νέος οδηγός θα γίνει χειρότερος από τον γονέα του και επικινδυνότερος για την κοινωνία.
Θα σας αναφέρω το καλό παράδειγμα της Αυστραλίας και πώς κατάφερε να μηδενίσει σχεδόν τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα. Το 1986 έθεσε σαν στόχο τη μείωση των ατυχημάτων κατά 20% και το κατάφερε γιατί επέβαλε αυστηρότατα πρόστιμα στην παράβαση των ορίων ταχύτητας και στην κατανάλωση αλκοόλ. Δεν υπάρχει εκεί ταξικό πρόστιμο όπως μας λένε εδώ οι «φωστήρες μας». Ξεπέρασες το όριο αλκοόλ; Εργάτης ή καπιταλιστής; Πας φυλακή. Τέλος. Ξεπέρασες τα 100 χλμ. την ώρα; Έχασες το δίπλωμα την πρώτη φορά για 6 μήνες και την δεύτερη δεν οδηγείς για 6 χρόνια. Μετά δίνεις πάλι εξετάσεις. Κατάφερε έτσι να έχει σήμερα σχεδόν μηδενικό δείκτη ατυχημάτων.
Θα αναφέρω το δαιμόνιο μιας συμπατριώτισσας στην Αυστραλία που έχει ένα μπαρ και το έχει εντάξει στην εκπαίδευση της νεολαίας απέναντι στο ποτό. Συγκεντρώνονται στο μπαρ μαθητές των τελευταίων τάξεων με τους καθηγητές τους. Η παρούσα αστυνομία τους εξηγεί τις συνέπειες του ποτού στην οδήγηση, οι συμμετέχοντες γιατροί να εξηγούν τις συνέπειες στην υγεία και ο μπάρμαν να τους μυεί στα μυστικά της πόσης αλλά και της εγκράτειας και πειθαρχίας απέναντι στο ποτό.
Υπάρχουν τέτοια μαθήματα εδώ; Όχι βέβαια. Υπάρχουν μαθήματα οδικής συμπεριφοράς; Και πάλι όχι. Κάτι προσπάθησε τελευταία να κάνει το υπουργείο Παιδείας και μας έφερε και πάλι νεολογισμούς όπως τον όρο «έμφυλες ταυτότητες» που είχε και άλλα θέματα όπως διατροφής, εθισμού και εξαρτήσεων. Δυστυχώς η δράση εξαντλήθηκε, όπου έγινε, στις έμφυλες ταυτότητες που όπως θα καταλάβατε είναι η προσπάθεια εξοικείωσης των μαθητών με τους ομοφυλόφιλους. (Αυτό είναι σημαία της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ). Για θέματα αλκοολισμού ή ναρκωτικών δεν ακούσαμε τίποτα. Όλη αυτή η κίνηση έλαβε το μπράβο από την οργάνωση LGBT της Ολλανδίας. Θα ρωτήσετε τι είναι το LGBT; Είναι τα αρχικά του Lesbian – Gay – Bisexual – Transgender).
Για να καταλήξω λοιπόν. Δυστυχώς, όπως έχω γράψει και σε παλαιότερο άρθρο, είμαστε κράτος σε αποσύνθεση. Το αίτιο είναι το αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα και η γενεσιουργός αιτία είναι το σαθρό πολιτικό σύστημα, το οποίο πνίγει τη χώρα εδώ και χρόνια και στέλνει στο εξωτερικό τα καλά μυαλά που ξόδεψε να τα εκπαιδεύσει και κερδίζουν οι άλλοι. Μας μένουν εδώ μυαλά σαν του Μανιού, δυστυχώς…