ΜΑΚΗΣ ΡΟΥΣΟΜΑΝΗΣ, Συγγραφέας – Καλλιτέχνης «Νιώθω πως όταν γράφω ελαφραίνει η ψυχή μου»

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
ΜΑΚΗΣ ΡΟΥΣΟΜΑΝΗΣ, Συγγραφέας – Καλλιτέχνης «Νιώθω πως όταν γράφω  ελαφραίνει η ψυχή μου»
Ο Μάκης Ρουσομάνης γεννήθηκε στα Κύμινα Θεσσαλονίκης στις 10 Δεκεμβρίου. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Θεσσαλονίκη. Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στο πολεμικό ναυτικό στη Φρεγάτα Ήπειρος, στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών και Κρήτης.
Ανήσυχη καλλιτεχνική φύση από μικρή ηλικία, συμμετείχε σε θέατρα, παραστάσεις, μουσικά σχήματα και βοηθούσε αφιλοκερδώς όλους τους φίλους καλλιτέχνες. Συλλέκτης της καλής Ελληνικής μουσικής με πολλαπλούς δίσκους βινυλίου και cd. Στο αρχείο του υπάρχουν σπάνια μουσικά ντοκουμέντα και ανέκδοτες ηχογραφήσεις.



  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ



ο 2010 η συγγραφέας Αναστασία Καλλιοντζή του αφιέρωσε το βιβλίο της «Αγαστή Συνεργασία», ενώ την επόμενη χρόνια η Γλυκερία του αφιέρωσε το τραγούδι «Ο γλάρος» στο cd «Η αγάπη είναι ελεύθερη». Την ίδια χρονιά έκανε την επιλογή τραγουδιών στο πρόγραμμα «Συνάντηση στην κοινή μας παράδοση», το οποίο παρουσιάστηκε στο Half note jazz των Αθηνών.
Το «Σαν να είχε δει φάντασμα…» αποτέλεσε το πρώτο του βιβλίο.
Έργα του ίδιου είναι τα μυθιστορήματα «Σαν να είχε δει φάντασμα» (2013, Εκδόσεις Ελληνική πρωτοβουλία), «Άυλος έρωτας» (2015, Εκδόσεις Έξη), «Απαγορεύεται η είσοδος στο θάνατο» (2017, Εκδόσεις Πνοή), «Της μνήμης μου σεντούκι» (2017, Εκδόσεις Πνοή) υπό έκδοση. Επίσης τα διηγήματα «Άστρο φωτεινό, θα βγει γιορτινό;» (2016, Εκδόσεις Όστρια), «Ο Μελένιος, το αηδόνι και ο τυφλός ποντικός» (2014, Εκδόσεις Όστρια) παιδική λογοτεχνία ενώ έχει συμμετοχές στο Ανθολόγιο ποιήσεως/Ιούλιος (2015, Εκδόσεις Όστρια), στην Ποίηση και πεζογραφία λογοτεχνών Β.Ελλάδος (2015, Εκδόσεις Μέθεξις) και Πανανθρώπινες αξίες (2016, Εχέδωρος Εκδοτική).
Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας, και της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας.



«ΠΑΛΜΟΣ»: Μιλήστε μας για την νύμφη του Θερμαϊκού, την όμορφη Θεσσαλονίκη. Τι είναι για εσάς;


ΜΑΚΗΣ ΡΟΥΣΟΜΑΝΗΣ: Τι να πω για την αγαπημένη μου πόλη; Η πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα αποτελεί για μένα σημείο αναφοράς. Είναι για μένα πηγή έμπνευσης. Γνωρίζω πολύ καλά την πόλη μου, τα στενά όμορφα γραφικά σοκάκια της Άνω πόλης. Ξεχωρίζω όλες τις μυρωδιές της και αγαπώ τους κατοίκους που ακόμη δεν έχουν χάσει την ανθρώπινη επαφή. Η Θεσσαλονίκη είναι μέσα στις τρεις πόλεις μετά την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και τη Σμύρνη που θα ήθελα να ζήσω. Και το’χω καταφέρει. Ζω στη Θεσσαλονίκη και «με» αρέσει!

«Π»: Γεννηθήκατε καλλιτέχνης; Παρουσιάστε μας τον εαυτόν σας.

Μ.Ρ.: Δε ξέρω αν γεννήθηκα καλλιτέχνης, αν τα χαρακτηριστικά, οι ανησυχίες μου, τα όνειρά μου και οι στόχοι μου που είχα από μικρό παιδί, όπως να παίζω σε μια θεατρική παράσταση, να τραγουδάω σε μία μουσική σκηνή, να γράφω τις ιστορίες που πλάθω και να μπορώ να επικοινωνώ και να εκφράζομαι με τους ανθρώπους είναι, τα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά… Τότε ναι… Γεννήθηκα καλλιτέχνης. Εγώ ωστόσο δεν το βλέπω έτσι. Όλα αυτά που ανέφερα τα κάνω γιατί μου αρέσουν. Νομίζω ότι γεμίζω τις μπαταρίες μου. Μου δίνει λόγο για να συνεχίζω. Εκείνο που με ενδιαφέρει πάντως σε αυτά «τα καλλιτεχνικά» που συμμετέχω κατά καιρούς, είναι να περνά καλά ο άνθρωπος, να είναι χαρούμενος και γελαστός και μαζί του κι εγώ.

«Π»: Ποιοί οι τίτλοι των βιβλίων σας και τι πραγματέυονται;

Μ.Ρ.: Το πρώτο μου βιβλίο είχε τον τίτλο «Σαν να είχε δει φάντασμα». Είχε να κάνει με μία ιστορία – απωθημένο που είχα ακούσει σαν παραμύθι σε μικρή ηλικία και θέλησα να τη μοιραστώ με τον κόσμο. Κυκλοφόρησε από την Ελληνική Πρωτοβουλία, που ήταν ο οίκος που με έκανε συγγραφέα και τον ευχαριστώ. Βεβαίως το βιβλίο αυτό δεν υπάρχει στην κυκλοφορία και γι’ αυτό το λόγο ο νέος μου εκδοτικός οίκος Πνοή θα το επανεκδώσει μέσα στο 2017 με το νέο τίτλο «της μνήμης μου σεντούκι». Το δεύτερό μου βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Όστρια και ήταν ένα παιδικό παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά, που είχε τίτλο «ο μελένιος το αηδόνι και ο τυφλός ποντικός». Ήταν μία ιστορία που μας διδάσκει την αγάπη για όλους τους ανθρώπους και τον ορισμό της φιλίας. Το εξώφυλλο του παραμυθιού αυτού φιλοτεχνήθηκε από μαθητές με προβλήματα όρασης του Κ.Ε.Α.Τ. Θεσ/νίκης. Το 2015 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη το βιβλίο με τίτλο «Άυλος Έρωτας». Πρόκειται για έναν αστικό μύθο που ακούγεται πολλά χρόνια σε όλη την Ελλάδα αλλά τον διεκδικεί η πόλη μου η Θεσσαλονίκη. Με αυτό το βιβλίο με γνώρισε πολύς κόσμος. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με επτά διηγήματά μου, που είχε τίτλο «άστρο φωτεινό θα ‘βγει γιορτινό;» Ήταν επτά ιστορίες που διαδραματίζονταν σε επτά πόλεις της Ελλάδας. Ξεκινούσαν όλες παραμονή των Χριστουγέννων και τελείωναν ανήμερα. Και οι επτά όμως ιστορίες δεν ήταν χαρούμενες, ήταν λυπητερές. Με αυτό το βιβλίο ήθελα να φωτίσω την άλλη όψη της πιο φωτεινής γιορτής. Τον Ιανουάριο του 2017 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή το νέο μου μυθιστόρημα με τίτλο «απαγορεύεται η είσοδος στο θάνατο». Ένα ταξίδι στη Σμύρνη, ένας έρωτας στο σήμερα μεταξύ ενός Τούρκου και μιας Ελληνίδας και μια εκδίκηση που έρχεται από την ελληνιστική εποχή και μας ταξιδεύει στο Ασκληπιείο της Περγάμου. Είναι μια ερωτική ιστορία γεμάτη πάθος, ανατροπές και πολύ μυστήριο.

«Π»: Γιατί γράφετε;

Μ.Ρ.: Αυτό το είπα και πιο πάνω. Είναι το μέσο για να επικοινωνώ και να εκφράζομαι με όλο τον κόσμο. Νιώθω πως όταν γράφω ελαφραίνει η ψυχή μου. Είναι σαν να βγάζω φτερά και να πετάω ως τον ουρανό. Νιώθω καλύτερα. Επομένως γι αυτό γράφω, για να νιώσω πρώτα εγώ καλά. Το ίδιο και όταν τραγουδάω.

«Π»: Ζείτε μόνο από την συγγραφή στην Ελλάδα της κρίσης;

Μ.Ρ.: Δε νομίζω να υπάρχει συγγραφέας στην Ελλάδα που να ζει αποκλειστικά και μόνο από τη συγγραφή εκτός κι αν έχει μεγάλη περιουσία ή είναι συνταξιούχος. Εγώ δε βγάζω χρήματα από τη συγγραφή και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.

«Π»: Φαντασία;

Μ.Ρ.: Η φαντασία μου πολύ μεγάλη. Οργιάζει θα έλεγα. Κι αυτό πιστεύω πως είναι ένα από τα προσόντα και χαρακτηριστικά μου. Ονειρευόμουν από μικρό παιδί, έβαζα στόχους από πολύ νεαρή ηλικία και φανταζόμουν διάφορα σενάρια. Γι’ αυτό και όπως έχω ξαναπεί το βασικό προσόν ενός συγγραφέα πιστεύω πως είναι η τεράστια φαντασία και να λέει πολύ καλά ψέματα. Να είναι μεγάλος παραμυθάς.

«Π»: Αγάπη;

Μ.Ρ.: Τι αγάπη; Αγάπη. Αγάπη για όλους και για όλα. Αγαπώ όλους τους ανθρώπους και σε καθημερινή επαφή μαζί τους το δείχνω και με λόγια και με πράξεις. Με εκφράζει απόλυτα ο στίχος της Σώτιας Τσώτου «μόνο η αγάπη μένει, όλα τα άλλα είναι καπνός».

«Π»: Τόλμη;

Μ.Ρ.: Νομίζω ότι είμαι τολμηρός άνθρωπος. Πιστεύω πως έχω καταφέρει πράγματα στη ζωή μου γιατί τόλμησα με θάρρος και θράσος. Αλίμονο αν ο άνθρωπος δεν τολμά και δεν προσπαθεί.

«Π»: Όνειρο;

Μ.Ρ.: Δε μου έχει μείνει κανένα όνειρο που να το θυμάμαι μόλις ξυπνήσω. Δεν κάνω όνειρα, δεν έχω απωθημένα, βάζω μόνο στόχους. Ωστόσο καλό είναι να ονειρεύεσαι αλλά να μη μένεις στο όνειρο. Να βάζεις στόχο να το πραγματοποιήσεις.

«Π»: Έρευνα;

Μ.Ρ.: Η έρευνα είναι για τους αστυνομικούς, τους ιατροδικαστές και για τους συγγραφείς όταν καταπιάνονται με μία ιστορία. Εμένα δε μου αρέσει αυτή η λέξη για ότι συμβαίνει στη ζωή μου. Τη στιγμή που έγινε κάτι, δε με ενδιαφέρει να ερευνήσω ποιος το έκανε και γιατί. Θέλω μόνο να δω τι μπορώ να κάνω εγώ μετά από αυτό κι όχι να ερευνήσω τους λόγους. Σαν συγγραφέας θέλω να επισκέπτομαι τα μέρη που εξελίσσεται μια νέα ιστορία όσο αυτό είναι εφικτό. Να γνωρίζω ανθρώπους, να μυρίζω μυρωδιές, να δοκιμάζω και να γεύομαι γεύσεις και ανθρώπους. Να χάνομαι…

«Π»: Πάθος;

Μ.Ρ.: Πάθος; Το πάθος είναι η καθημερινότητά μου, ότι και να κάνω, να μιλάω, να καπνίζω ακόμα και να κοιτάω. Παθιάζομαι με το κάθε τι.

«Π»: Ποια είναι τα καυτά θέματα γι’ εσάς;

Μ.Ρ.: Νομίζω καυτό θέμα προσωπικά και γενικά είναι ο θάνατος. Για παράδειγμα ο τίτλος του βιβλίου μου «απαγορεύεται η είσοδος στο θάνατο». Η νέα ιστορία που λέω έχει να κάνει με το θάνατο που απασχολεί όλο τον κόσμο από την ημέρα της γέννησης του ανθρώπου. Ο τίτλος του βιβλίου αν και παραπέμπει σε άρνηση θανάτου είναι παραπλανητικός σε σχέση με το περιεχόμενό του. Στον κόσμο πια ζούμε τον θάνατο και  δεν μας προκαλεί πλέον έκπληξη. Δείτε ας πούμε την περίπτωση του ISIS. Ένα άλλο καυτό θέμα που μ’ απασχολεί, που το αποτέλεσμά του είναι και πάλι ο θάνατος είναι τα καιρικά φαινόμενα, οι σεισμοί που τελευταία είναι σε έξαρση. Και το μείζον θέμα της χώρας μου. Η οικονομική κρίση. Η όλη πολιτική κατάσταση. Ο κόσμος έχει πέσει σε μελαγχολία, δε χαμογελά και νιώθει έρημος και απελπισμένος απέναντι στο μέλλον του.

«Π»: Η αντιμετώπιση του αναγνωστικού κοινού στα βιβλία σας, σας ικανοποιεί;

Μ.Ρ.: Δε ξέρω πότε ένας συγγραφέας μπορεί να νιώσει ικανοποιημένος από το κοινό του και δε ξέρω πως μπορεί να συμβεί αυτό. Δεν είναι λίγοι οι αναγνώστες μου που επικοινωνούν μαζί μου και μου ζητάνε μια νέα ιστορία, ένα νέο μου βιβλίο. Δείχνουν ότι νοιάζονται και τον άνθρωπο και τον συγγραφέα. Οι εκδηλώσεις θαυμασμού, που έρχεται κόσμος με αγκαλιάζει, μου φιλάει τα χέρια σαν να είμαι ιερέας ή ακόμη δάσκαλοί μου από το δημοτικό που έρχονται και μου φέρνουν εκθέσεις δικές μου κρατημένες από το σχολείο μπορεί να φέρει ικανοποίηση στο συγγραφέα… τότε ναι θα έλεγα ότι είμαι ευχαριστημένος, ευλογημένος και ικανοποιημένος. Αρκεί όμως όλο αυτό; Ο άνθρωπος με τίποτα δεν είναι ικανοποιημένος τελικά.

«Π»: Τι ρόλο παίζουν οι προσωπικές εμπειρίες στην συγγραφή;

Μ.Ρ.: Ουσιαστικό ρόλο. Μέσα από τα γραπτά του ο συγγραφέας καταθέτει τη ψυχή του, τις εμπειρίες και τα βιώματά του. Μπορεί να μην υπάρξει μια ιστορία εξ ολοκλήρου αληθινή ωστόσο κάποια κομμάτια της, βασίζονται σε ακούσματα ή βιώματα του ίδιου του δημιουργού.

«Π»: Ποιό είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

Μ.Ρ.: Αν εννοείτε γενικά από τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, αγαπώ πολύ τη «Μερσέντες Χιλ», της Χρυσηίδας Δημουλίδου, το «Ούτε η μάνα μου» της Έφης Καγξίδου και Λίνας Σπεντζάρη και το «αγαστή συνεργασία» της Αναστασίας Καλλιοντζή που είναι αφιερωμένο σε ‘μενα. Τώρα αν θέλετε να μάθετε ποιο δικό μου βιβλίο αγαπώ πολύ, είναι ο «Άυλος έρωτας» από τις εκδόσεις Έξη. Πρόκειται για μία ιστορία που βασίζεται σε έναν αστικό μύθο και που την έχω λατρέψει από μικρό παιδί.

«Π»: Βγαίνουν στα βιβλία σας στοιχεία της προσωπικότητάς σας;

Μ.Ρ.: Όσο και να θέλω να καλύψω μέσα στα έργα μου το χαρακτήρα, τον εαυτό μου κι εμένα μου είναι αδύνατον. Νομίζω πως τον συγγραφέα μπορεί κανείς να τον καταλάβει, να νιώσει τον χαρακτήρα του και να δει τη ψυχή του, καλή ή κακή, μόνο μέσα από τα πονήματα του.

«Π»: Πολιτιστική κληρονομιά;

Μ.Ρ.: Σε αυτήν την ερώτηση μου έρχονται στο νου μόνο ονόματα ως απάντηση. Ρόζα, Ρούκουνας, Μαρίκα, Τσιτσάνης, Ελύτης, Σεφέρης, Παπαδιαμάντης, Καζαντζάκης, Ξενόπουλος, Καββαδίας, Τσαρούχης, Μοσχολιού, Ξυλούρης, Αλκυόνη, Χαρούλα.

«Π»: Πρόκληση;

Μ.Ρ.: Το κάθε τι που συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Ότι μου συμβαίνει το βλέπω σαν πρόκληση.

«Π»: Πρόταση;

Μ.Ρ.: Να διαβάσετε το νέο μου βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή, με τίτλο «απαγορεύεται η είσοδος στο θάνατο».

«Π»: Μελλοντικά σχέδια;

Μ.Ρ.: Αυτό τον καιρό σχεδιάζω τις παρουσιάσεις του νέου βιβλίου. Θα είμαι στη Θεσσαλονίκη 1η Φεβρουαρίου, στην Κατερίνη 5 Φεβρουαρίου, Αθήνα 11 Μαρτίου, Βέροια 15 Μαρτίου, Καβάλα 17 Μαρτίου, Γιάννενα 19 Μαρτίου ως συγγραφέας ενώ στις 17 Φεβρουαρίου θα τραγουδήσω στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, σε ένα μουσικό αφιέρωμα σε δύο συνθέτες, παρέα με το Γιάννη Βολίκα. Παράλληλα κάνω πρόβες αυτόν τον καιρό για μία θεατρική παράσταση που θα ανέβει το 2017, όπου θα συμμετέχω ως αφηγητής προλογίζοντας τις τρεις πράξεις του έργου. Υγεία να ‘χουμε και όλα θα ‘ρθουν. Ότι καλύτερο σε όλους τους αναγνώστες. Με μία καλή ευλογημένη χρονιά. Να έχουμε υγεία στο σώμα, γαλήνη στο πνεύμα και φως στη ψυχή.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή