«Είναι πολύ σπουδαίο η συνεργασία να βασίζεται στην αγάπη»

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
«Είναι πολύ σπουδαίο η συνεργασία  να βασίζεται στην αγάπη»

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου τους «Ελλάδα σ’ αγαπώ – Παράδοση και Αναμνήσεις», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια, οι συγγραφείς Πηνελόπη Εμμανουήλ και Καίτη Λιανού – Ιωαννίδου, και οι δύο Γαλατσιώτισσες, μάς μιλούν για εκείνες και τη δουλειά τους.

 Η ΚΑΙΤΗ ΛΙΑΝΟΥ –
ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ…

…γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει μόνιμα στο Γαλάτσι. Κατάγεται απ’ την Κωνσταντινούπολη. Αποφοίτησε από την Ελληνογαλλική Σχολή Ουρσουλινών. Σπούδασε μουσική, είναι υψίφωνος και κατέχει δίπλωμα Μονωδίας και Μελοδράματος με τον βαθμό Άριστα – Α’ Βραβείο, αργυρό μετάλλιο. Επίσης κατέχει πτυχίο Ωδικής με τον βαθμό Άριστα.
Από το 2005 ασχολείται με τη λογοτεχνία. Από τις εκδόσεις Θέσις κυκλοφορεί το βιβλίο της με τίτλο «Η άλλη πλευρά του παραδείσου» το εξώφυλλο του οποίου κοσμεί πίνακάς της. Το βιβλίο διασκευάστηκε σε θεατρικό από την ίδια τη συγγραφέα. Το διήγημα της «Η επιστροφή» δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Λακωνικά, τεύχος 233/2009, του Συλλόγου των εν Αττική Λακεδαιμονίων, αναδημοσιεύτηκε στην Φιλολογική Πρωτοχρονιά 2010, εκδόσεις Μαυρίδη καθώς και στην εφημερίδα μας (Παλμός Γαλατσίου, αρ. φύλλου 288, 31/8/2012). Η ποιητική της συλλογή «Το γυάλινο δωμάτιο» δημοσιεύθηκε στα Free Ebooks (18/4/2012). Το εξώφυλλο είναι έργο δικό της. Λογοτεχνήματά της δημοσιεύονται σε έγκυρα περιοδικά και εφημερίδες.
Τον ελεύθερο χρόνο της τον αφιερώνει στο διάβασμα και την ζωγραφική. Είναι μέλος λογοτεχνικών και πολιτιστικών φορέων.
«ΠΑΛΜΟΣ»: Κυρία Λιανού – Ιωαννίδου Καίτη ένα νέο σας βιβλίο με τη συνεργασία της Εμμανουήλ Πηνελόπης κυκλοφορεί. Πώς αισθάνεστε;
Κ.Λ.: Κυρία Γκιώνη, χαίρομαι πραγματικά, και σας ευχαριστώ που μου δίνετε αυτή την ευκαιρία να μιλήσω για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως είναι η συνεργασία. Από μικρή άκουγα πως το να συνεργαστεί κανείς είναι πολύ δύσκολο και μερικές φορές και ακατόρθωτο. Μπαίνουν μες στη μέση ειδών ειδών συμφέροντα, όπως οικονομικά αλλά και άλλα θέματα που δημιουργούν ρήξη ανάμεσα στους συνεργάτες. Το πιστεύω για μια συνεργασία πάνω σε ισότιμη βάση για ένα κοινό στόχο καταρρίπτεται. Οι ιδέες του καθ’ ενός είναι διαφορετικές άρα και οι αποφάσεις. Με την Πηνελόπη γνωριστήκαμε δυο χρόνια πριν, όταν παρουσίαζε το δικό της βιβλίο. Μας ένωσαν πολλά κοινά, όπως η αγάπη για τα βιβλία, η αγάπη για δημιουργία αλλά και κάτι άλλο, η αγάπη για την Ελλάδα. Για μια Ελλάδα που πονά και υποφέρει, για μια Ελλάδα που μας έχει χαρίσει αμέτρητους θησαυρούς. Είναι πολύ σπουδαίο η συνεργασία να βασίζεται σε αυτή την τόσο μικρή αλλά και μεγάλη λέξη την «αγάπη». Αγάπη για να μπορείς να συνεχίζεις. Σ’ αυτή τη λέξη στηριχτήκαμε κυρία Γκιώνη και προχωρήσαμε και θα συνεχίσουμε να προχωράμε μαζί μέχρι την ολοκλήρωση του στόχου μας.
«Π»: «Ελλάδα σ’ αγαπώ – Παράδοση και Αναμνήσεις», ένας τίτλος που μας γεμίζει συγκίνηση. Τι θα απολαύσουμε; Ποιο το περιεχόμενο;
Κ.Λ.: Το βιβλίο μας αποτελείται από είκοσι μικρές ιστορίες όπου μέσα απ’ αυτές αναδύεται η παράδοση του τόπου μας και όχι μόνο. Σε κάθε ιστορία υπάρχουν αναμνήσεις που ενώνουν το τότε με το τώρα, και μας αγκαλιάζουν. Με την Πηνελόπη ταξιδέψαμε στο παρελθόν. Βρεθήκαμε σε μέρη άγνωστα για μας και ζήσαμε μαζί με τους ήρωές μας θρύλους, παραδόσεις, συνήθειες.
«Π»: Πώς αποφασίσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Κ.Λ.: Εποχές που δε γνωρίσαμε άρχισαν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας, αλλά και οι φόβοι πως η πολιτιστική μας παράδοση κινδυνεύει να χαθεί μέσα στη δίνη των γεγονότων και μέσα στην αέναη ροή του χρόνου, μας οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του λαογραφικού βιβλίου.
«Π»: Έχει φωτογραφίες το βιβλίο σας μέσα; Τι άλλο έχει;
Κ.Λ.: Σε κάθε ιστορία υπάρχει το ανάλογο φωτογραφικό υλικό. Στις τελευταίες σελίδες του υπάρχει λεξιλόγιο και ενδεικτικές διαδικτυακές πηγές για περαιτέρω μελέτη.
«Π»: Πόσος χρόνος χρειάστηκε να δουλέψετε με την Πηνελόπη;
Κ.Λ.: Η συλλογή πληροφοριών για τα διάφορα ήθη και έθιμα, για τις παραδόσεις μας για οτιδήποτε είναι αυτό που ένωσε και ενώνει τις γενιές και ύστερα οι ιστορίες που θα έπρεπε με εύστοχο τρόπο να περιλάβουν όλα αυτά που μας χαρακτηρίζουν σα λαό, είναι αρκετά χρονοβόρα υπόθεση. Παρ’ όλα αυτά πιστεύω πως ο ένας χρόνος που χρειάστηκε για να ολοκληρώσουμε το πρώτο μας βιβλίο, μιας σειράς που θα ακολουθήσουν με γενικότερο τίτλο «Ελλάδα σ’αγαπώ», δεν ήταν και τόσο μεγάλος.
«Π»: Ποια τα συναισθήματα σας κατά τη διάρκεια της συγγραφής του;
Κ.Λ.: Κυρία Γκιώνη, στην μνήμη μας υπάρχουν αμέτρητες εικόνες, διαδρομές της ζωής μας. Υπάρχουν ήχοι, που συνεχίζουν να ηχούν ακατάπαυστα. Υπάρχουν ομιλίες που ακόμα ακούμε. Γυρίζοντας λοιπόν τις σελίδες της ζωής μου, μια και το βιβλίο μας αναφέρεται στο παρελθόν, ταξίδεψα πολύ πιο μακριά, σε εποχές που μόνο είχα ακούσει. Μπλέχτηκα μαζί με τον κόσμο τους κι έζησα νοερά τη δική τους ζωή.
«Π»: Πώς νοιώθετε που τελείωσε και κυκλοφορεί;
Κ.Λ.: Πρώτα απ’ όλα ικανοποίηση, χαρά. Το «Παράδοση και αναμνήσεις» είναι ένα βιβλίο αναφοράς στο παρελθόν. Ήθη και έθιμα, ελπίδες, μνήμες ενώνονται μεταξύ τους για να γεμίσουν τις σελίδες του. Η κυκλοφορία του είναι η πραγματοποίηση ενός ονείρου.
«Π»: Έχετε κάτι άλλο στο τυπογραφείο;
Κ.Λ.: Αυτή τη στιγμή όχι. Πιστεύω όμως πως σύντομα θα εκδοθεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Ελλάδα σ’ αγαπώ» και το οποίο θα περικλείει ανάλογες λαογραφικές ιστορίες.
«Π»: Τι θα θέλατε να κάνετε ως δημιουργός, ως συγγραφέας, ως ζωγράφος;
Κ.Λ.: Κυρία Γκιώνη ο πρώτος μου έρωτας, όπως έχω ξαναπεί και σε άλλη συνέντευξη, ήταν η μουσική. Συγκεκριμένα το λυρικό θέατρο. Δεν μου δόθηκαν οι ανάλογες ευκαιρίες για να προχωρήσω σε μια καριέρα, όπως επιθυμούσα εγώ, κι έτσι έμεινε ένα όνειρο, στην ψυχή. Με την ζωγραφική νοιώθω πως μεταφέρω τα συναισθήματα μου αγγίζοντας με τα πινέλα μου τον καμβά. Πραγματικά θα ήταν όμορφο να κάνω μια έκθεση παρουσιάζοντας έργα ζωγραφικής και Αγιογραφίας. Όταν όμως γράφω, νοιώθω πως μπαίνω σε ένα χώρο που τον πλάθω μόνη μου. Κάθομαι στον υπολογιστή μου, στο δωμάτιο μου, αλλά δεν υπάρχει δωμάτιο. Γύρω μου υπάρχει ένα κενό που εγώ λίγο λίγο το γεμίζω και γίνεται ο χώρος μου. Γίνομαι ο ήρωας του βιβλίου μου, ο κομπάρσος, γίνομαι ο σκηνοθέτης, ο αναγνώστης. Είναι ένας τόπος όμορφος γιατί είναι δικός μου, και αυτόν τον τόπο δεν μπορεί κανείς να τον αγγίξει και να τον αλλάξει. Τι θέλω να κάνω; Αυτό που βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή μου και μεταφέρεται σε τόσες λευκές σελίδες, μέχρι που γεμίζουν, για να φτάσουν να γίνουν διηγήματα ή μυθιστορήματα, θέλω να το γνωρίσει ο κόσμος. Σε κάθε μυθιστόρημα μου είναι ο καθ’ ένας μας. Είναι μυνήματα για την ζωή, τον έρωτα, την αγάπη, τον άνθρωπο.
«Π»: Είστε ευτυχισμένη;
Κ.Λ.: Σε κάποιο μου βιβλίο γράφω: «Ευτυχία; Είναι μια λέξη που δύσκολα κανείς μπορεί να εκτιμήσει την αξία της, γι’ αυτό και δεν την προφέρω εύκολα. Του ότι έχω μια σπουδαία οικογένεια. Ναι! Αυτό είναι ευτυχία». Πέραν όμως από την ευτυχία που σου προσφέρει η όμορφη οικογένεια, όπως αναφέρω στο βιβλίο μου, υπάρχουν αμέτρητες στιγμές ευτυχίας και χαράς στη ζωή μας, αρκεί να θέλουμε να τις δούμε, να αφήσουμε πίσω κάθε τι που μας πονά και μας κάνει να υποφέρουμε. Να έχουμε τη δύναμη να προσπερνούμε τις κακίες του άλλου. Να βλέπουμε μόνο τις ομορφιές της ζωής. Να μπορούμε να συγχωρούμε. Και τότε ναι, θα γίνουμε ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ – ΓΟΥΣΓΟΥΛΑ…

…γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Γαλάτσι. Μετά το Λύκειο, σπούδασε Οδοντοτεχνική στις Τεχνικές Επαγγελματικές Σχολές Ειδικής Αγωγής. Εκεί έκανε τα πρώτα συγγραφικα βήματα, περνώντας δυο φορές από τη Βουλή των Εφήβων (1999 και 2000) με θέματα την ποικιλόμορφη παιδική εκμετάλλευση, την παιδική βία και εγκληματικότητα.
Έχει γράψει μια νουβέλα με τίτλο «Η Ασυμβίβαστη», η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρσενίδη, κι έχει αποσπάσει β’ βραβείο από την ΔΕΕΛ. Επίσης, έχει εκδόσει ένα παραμύθι με τίτλο «Η Δανάη και ο Γιώργος στη Ζαχαρούπολη» από τις εκδόσεις Τα Νέα του Γαλατσίου, το οποίο απέσπασε κι αυτό το β’ βραβείο από τη ΔΕΕΛ. Στο συρτάρι της έχει πάνω από δέκα παραμύθια, άλλες τρεις νουβέλες και δύο μυθιστορήματα ανέκδοτα.
Γράφει για το online περιοδικό του Δήμου Αργυρούπολης – Ελληνικού «Διατροφή και Παιδί» και είναι μέλος σε λογοτεχνικούς συλλόγους.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Είστε ζωντανό παράδειγμα δύναμης και αγάπης και για τη ζωή, μια αγωνίστρια. Έχετε ειδικές ικανότητες και ταλέντο. Από πού αντλείτε αυτό το κουράγιο;
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ: Αντλώ αυτή τη δύναμη από το Θεό, που ξέρω καλά ότι με ακούει όταν προσεύχομαι σ’αυτόν και την αγάπη που εισπράττω από τους γύρω μου: την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τον άντρα μου. Όσο πιο πολύ μου δείχνουν ότι με αγαπούν, τόσο πιο πολύ δύναμη παίρνω για να συνεχίσω τις προσπάθειες να αλλάξω προς το καλύτερο τον κόσμο.
«Π»: Το 1999 και το 2000 είσασταν στη Βουλή των Εφήβων. Τί σας δίδαξε αυτή η εμπειρία;
Π.Ε.: Δυστυχώς, αυτό που με δίδαξε είναι ότι ενώ τα νεαρά παιδιά έχουν όλη την καλή διάθεση να καταθέσουν προτάσεις που θα μπορούσαν ίσως να μην έχουν φέρει την Ελλάδα σ’αυτή την κατάσταση ή να την έχουν βελτιώσει, το κατεστημένο «καπέλωνε» κάθε προσπάθεια βελτίωσης και υποκρινόταν πως έδινε προτεραιότητα στους νέους. Το λέω αυτό διότι όταν η Γ’ Κοινωνική Επιτροπή προσπάθησε να περάσει με παμψηφή ψηφοφορία την πρόταση να μειωθεί ο μισθός των 300 βουλευτών από διακόσιες χιλιάδες δραχμές σε εκατό και να ρίξουν τα χρήματα αυτά σε νοσοκομεία, αρνήθηκαν να την περάσουν με τη δικαιολογία ότι αυτή η πρόταση έπρεπε να περάσει από την Δ’ Οικονομική.
«Π»: Πώς σας ευαισθητοποίησε το σοβαρό και δύσκολο θέμα της παιδικής βίας και της εγκληματικότητας;
Π.Ε.: Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω μητέρα. Όταν όμως μεγάλωσα, έβλεπα σιγά σιγά τον κόσμο που δεν ήταν και τόσο αγγελικά πλασμένος όσο πίστευα. Στην πραγματικότητα μάλιστα ήταν μέσα στη διαφθορά. Έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι σε τί κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου. Σ’αυτό το δίλημμα άρχισα να γράφω κι έγραψα για τη Βουλή των Εφήβων για πρώτη φορά. Απλά έκανα λόγια το δίλημμά μου αυτό: σε τί κόσμο θα φέρω τα παιδιά μου; Σε έναν κόσμο όπου επικρατεί η παιδική βία και εγκληματικότητα;
«Π»: Κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο σας «Ασυμβίβαστη». Ποιά τα συναισθήματά σας από την κυκλοφορία του; Τί ανταπόκριση έχει από το αναγνωστικό κοινό;
Π.Ε.: Ο κόσμος αγκάλιασε αυτό το βιβλίο και αγάπησε κι εμένα μέσα από αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα τέτοια ανταπόκριση από τον κόσμο. Άκουσα φυσικά και κάποια σχόλια που δεν ήταν θετικά αλλά μέσα από αυτά αποκόμισα εμπειρία για το δεύτερο και το τρίτο μου βιβλίο. Κάθε κριτική είναι δεκτή, είτε θετική είτε αρνητική, αν και οφείλω να ομολογήσω πως οι περισσότερες κριτικές ήταν θετικές.
«Π»: Έχετε βραβευτεί από την ΔΕΕΛ γι’αυτό το βιβλίο σας. Ήταν η επιβράβευση στους στόχους σας;
Π.Ε.: Η επιβράβευση ήταν απλά ένα γεγονός που φυσικά με χαροποίησε αλλά όχι δεν το περίμενα. Δεν μπορούσα ποτέ να πιστέψω πως η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια θα είχε τέτοια επιτυχία. Αυτό που επιδίωξα με τη συγγραφή της «Ασυμβίβαστης» ήταν να περάσω νέα πρότυπα για τη γυναίκα. Την ηρωίδα που όμως δεν φαίνεται πουθενά. Αυτό όμως που επιδιώκω γενικότερα με τη συγγραφή είναι να φτιάξω έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν της ρεμούλας, του μέσου, της υποκρισίας και του βολέματος.
«Π»: Γράφετε και παραμύθια, όπως «Ο Γιώργος και η Δανάη στη Ζαχαρούπολη». Η αγάπη σας προς τα παιδιά ή το παιδί που έχετε μέσα σας σάς παρακίνησε;
Π.Ε.: Πάντα είχα ένα παιδί μέσα μου κι αυτό με βοηθούσε να έχω καλές σχέσεις με τα παιδιά. Ωστόσο αυτό που με παρακινεί στο να γράφω παραμύθια είναι και η αγάπη μου για τα παιδιά και το γεγονός ότι εγώ η ίδια είμαι ένα παιδί κι αυτό με βοηθά στην έμπνευσή μου, όπως άλλωστε και η επαφή με τα παιδιά, η οποία με βοηθά να καταλάβω τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Πάντα, όμως, η γυναίκα που έχω μέσα μου ισορροπεί τέλεια με το παιδί και του περνά τα κατάλληλα μηνύματα μέσα από τα παραμύθια που φτιάχνω. Δηλαδή φτιάχνω πρώτα παραμύθια για το παιδί που έχω μέσα μου και μετά για τα υπόλοιπα παιδιά!
«Π»: Αισθάνεστε ικανοποιημένη, ευτυχισμένη όταν ακουμπάτε τα όνειρά σας; Ονειρεύεστε;
Π.Ε.: Φυσικά και ονειρεύομαι! Ονειρεύομαι σαν κάθε γυναίκα ένα παιδί, μόνο που δεν θέλω να μπω στη διαδικασία της εγκυμοσύνης γιατί φοβάμαι μήπως η κατάθλιψη χτυπήσει ξανά την πόρτα της ψυχής μου. Αυτό όμως δεν με κάνει να σταματώ να ονειρεύομαι τη στιγμή που θα μπορώ να υιοθετήσω ένα δικό μου κοριτσάκι, κάνοντας με αυτό τον τρόπο ευτυχισμένο τον άντρα μου, τον πατέρα μου κι εμένα! Και βέβαια όταν μπορώ να μοιραστώ με κάποιον αυτά τα όνειρα και να μην με απογοητεύσει, όπως κάνει συνήθως ο σύζυγός μου, νιώθω πολύ όμορφα και ευτυχισμένη.
«Π»: Η συνεργασία σας με τη συγγραφέα και φίλη μας Καίτη Λιανού – Ιωαννίδου, στο νέο σας βιβλίο «Ελλάδα σ’ αγαπώ – Παράδοση και Αναμνήσεις», πώς ήταν;
Π.Ε.: Η συνεργασία με την Καίτη είναι υπέροχη! Η μία συμπληρώνει την άλλη και περνάμε φανταστικά μαζί. Ακόμη και η δουλειά φαίνεται διασκέδαση μαζί της. Συναντιόμαστε στο σπίτι της ή στο σπίτι μου, φτιάχνουμε τσάι και αρχίζουμε τη δουλειά μέχρι που κάποιος από τους δύο παραμελημένους συζύγους μας ανησυχήσει και τηλεφωνήσει να μάθει πού έχουμε χαθεί. Και τότε ανακαλύπτουμε ότι έχουμε περάσει ώρες μαζί χωρίς να το καταλάβουμε.
«Π»: Θα έχει συνέχεια αυτό το βιβλίο σας; Τί να περιμένουμε;
Π.Ε.: Ναι, θα έχει συνέχεια! Ετοιμάζουμε τώρα ένα λαογραφικό βιβλίο που θα αναφέρεται στα παλιά επαγγέλματα που έχουν χαθεί ή που τείνουν να εξαφανιστούν. Και μετά από αυτό θα ετοιμάσουμε κάτι άλλο, ίσως σχετικό με μουσική. Πάντα στο ίδιο στυλ, ιστορίες μέσα από τις οποίες θα αναδύονται τα επαγγέλματα πρώτα και μετά ό,τι άλλο αποφασίσουμε.
«Π»: Τί είναι αυτό που θέλετε πολύ να επιτύχετε;
Π.Ε.: Θέλω να φτιάξω έναν καλύτερο κόσμο για τη νέα γενιά. Αυτή που ονειρεύεται κάτι καλύτερο από αυτό που ζει τώρα γιατί στο βάθος εγώ παρέμεινα εκείνη η νεαρή κοπέλα που πήγε στη Βουλή των Εφήβων για να καταθέσει τις απόψεις της για μια καλύτερη Ελλάδα, ανεξάρτητα από το πόσο καπέλωμα έφαγα σ’εκείνη την πρώτη μου απόπειρα. Και πιστεύω πως το καλύτερο αύριο, η καλύτερη Ελλάδα θα έρθει από τους νέους, όταν όμως εμείς, οι μεγάλοι, θα πάψουμε να τους καπελώνουμε κι θα αποφασίσουμε να τους ακούσουμε με σοβαρότητα, με υπευθυνότητα και αγάπη για την Ελλάδα και τους ίδιους.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή