17 ΝΟΕΜΒΡΗ Μάθηµα για την Αρετή και την Ελευθερία

Μέσα στην κοινωνική σφαίρα, τα πνευµατικά αγαθά είναι τόσο απαραίτητα, όσα και τα υλικά. Μια κοινωνία που νοιάζεται µόνο
για τα αγαθά είναι µια κοινωνία ζώων, µια κοινωνία που νοιάζεται µόνο για τα πνευµατικά, είναι µια κοινωνία ασκητών.
Αλλά ο άνθρωπος ο κοινωνικός, δεν είναι ούτε ζώο ούτε ασκητής, χρειάζεται και τα υλικά
αγαθά για να υπάρξει, και τα πνευµατικά αγαθά, για να υπάρξει σωστά.
Γνώση που µένει προνόµιο µερικών, προικισµένων ατόµων, είναι γνώση στείρα, άγονη, άσκοπη, όταν δεν υπάρχει για το σύνολο.

 Η γνώση κλεισµένη µέσα στο «εργαστήρι» µοιάζει µε το λυχνάρι, µε το θησαυρό πού ο φιλάργυρος κρύβει στο χώµα, και τον αχρηστεύει τόσο
για τον εαυτόν του, όσο και για τους άλλους. Ο πνευµατικός άνθρωπος ζει για να προσφέρει τις όποιες γνώσεις του στην κοινωνία, κάνοντάς την πιο ευτυχισµένη. Έχει όλες τις δυνατότητες γι΄ αυτό. Με τη γνώση που έχει µπορεί να καταπολεµήσει την άγνοια και την αµάθεια. Κατέχοντας την αλήθεια, µπορεί και πρέπει να διώξει το ψέµα και την απάτη, κατέχοντας
την οµορφιά, µπορεί να εξαφανίσει την ασχήµια κατέχοντας την αρετή, µπορεί και πρέπει να αντισταθεί στην κακότητα, στην αδικία, στη βία, στο µίσος, στη χυδαιότητα.

 Αλλά όσο χρέος έχει ο πνευµατικός άνθρωπος να αναζητήσει τη γνώση, την αλήθεια, την αρετή, άλλο τόσο έχει,
ν’ αγωνίζεται για την ελευθερία. Έστω στοιχειώδη αυτοάµυνα, για να διασωθούν όσα έχει τάξει σκοπό της ζωής του. Και
που χωρίς ελευθερία δεν µπορούν να υπάρξουν και περισσότερο, µεταστρέφουν σε άρνηση του
εαυτού του. Χωρίς την ελευθερία, η γνώση γίνεται αρχή καταπίεσης, η αλήθεια διαστρέφεται σε απάτη
η αρετή καταντάει µια βρωµερή υποκρισία.

 Οι κοινωνίες που χρεοκόπησαν, δεν χρεοκόπησαν για λόγους πολιτικούς η οικονοµικούς, αλλά επειδή τους έλειψαν οι φωτισµένοι πνευµατικοί οδηγοί. Επειδή οι πνευµατικοί τους άνθρωποι στάθηκαν επιλήσµονες της αποστολής τους, επειδή «κατήσχυναν τα ιερά». ο χρέος του πνευµατικού ανθρώπου γίνεται πολλαπλάσιο σε ώρες κρίσης, κρίσης ιδεών θεσµών, δικαιωµάτων. Τότε, προπάντων, έχει κα-θήκον ο πνευµατικός άνθρωπος να δράση, να µιλήσει, να αγωνισθεί, για να υπερασπίσει τα ιερά και τα όσια, τα δικά του και της κοινωνίας, για να φωτίσει τους αφώτιστους, να κινήσει τους νωθρούς, να γαλβανίσει τους ενθουσιώδεις, να ξεσκεπάσει τους καπήλους να καταγγείλει τους επιτήδειους. Τότε όταν απειλείται η ελεύθερη σκέψη ο ελεύθερος λόγος, η ίδια η υπόσταση του πνευµατικού, και του κάθε ανθρώπου, θα δείξει πραγµατικά την πίστη που επαγγέλλεται.
Σωπαίνοντας από αυταρέσκεια, δειλία καιροσκοπία προδίνεται και προδίδει, όπως ο Μάρκος Αυρήλιος και ο πνευµατικός άνθρωπος
σωπαίνει στις κρίσιµες ώρες, αδικεί, όχι µόνο τους, άλλους µα κύρια τον εαυτόν του, γιατί
κλείνοντας τα µάτια στον εξανδραποδισµό των γύρω του, θα τα ανοίξει µια µέρα και δει πως έχει γίνει ανδράποδο ο ίδιος.

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΘΩ∆ΟΣ

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή