Παν. Λαφαζάνης: Το Κ.Κ.Ε είναι σχιζοφρενικό

Από τη συνέντευξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» στις 10/3/2016 του κυρίου Κουρή. Του γνωστού κυρίου Κουρή.   Κουρής: «Γιατί να μην συνεργαστίτε τώρα με το Κ.Κ.Ε;»Λαφαζάνης: «Αυτό δεν λέω;»
Κουρής: «Υπάρχει κάποια επαφή;»Λαφαζάνης: «Όχι.»Κουρής: «Το επιδειώκετε;»Λαφαζάνης: «Από την πλευρά μας το έχουμε επιδειώξει. Δεν μπορεί το Κ.Κ.Ε να συζητά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρόεδρο της κυβέρνησης, τον πρόεδρο της Ν.Δ. Και να μην συζητάει με την Λαϊκή Ενότητα. Αυτό είναι παράδοξο, σχεδόν σχιζοφρενικό!»

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης χρόνια τώρα, από τότε που παράτησε τους δογματικούς σεχταριστές στην μοίρα τους, αγωνίζεται στις γραμμές της ριζοσπαστικής αριστεράς σαν ένας σύγχρονος Λένιν. Σαν ρεαλιστής επαναστάτης δεν άφησε καμμία συμφωνία της Ε.Ε. (Μάαστριχτ και τα ρέστα) που να μην την υπογράψει  επειδή ακριβώς ο επαναστάτης  βλέπει μπροστά. Πολύ μπροστά έβλεπε απο τότε  ένα φάντασμα να πλανιέται πάνω απ΄ την Ευρώπη!!! Το φάντασμα του Σύριζα!!!
Όταν η άλλη τεράστια επαναστατική μορφή των καιρών μας  ο Αλέξης ο the best σαν άλλος Τρότσκι σχεδίαζε το τέλος του αντιδραστικού καζινοκαπιταλισμού μας έλεγε πως μέσα στο σπίτι της αντίδρασης, θα της το κλείσει το τσαρδάκι, ο Παναγιώτης δεν στάθηκε δίπλα του παθητικός. Άρχισε να ετοιμάζει τον λαό σαν τον μεγάλο τιμονιέρη.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, όταν ο Αλέξης «τα έβρισκε» με τον ΣΕΒ, τον έβλεπε σαν τον Στάλιν που κάνει συμφωνία με τον Χίτλερ. Όταν ο μορφονιός βόλταρε στα Τέξας και στα Κόμο έβλεπε τον ανήμπορο τρεμάμενο και πανικόβλητο καπιταλισμό να πλησιάζει στο τέλος του. Όταν το πασοκαριό μπούκαρε στον Σύριζα έτριβε σιωπηλός τα χέρια του μονολογώντας «τώρα, κύριοι, σας έχω εγώ στα χέρια μου!!!»
Όταν το νεοαφιχθέν πασοκαριό του απέρριπτε μία-μία όλες τις προτάσεις σε όλα τα κομματικά όργανα, υποχωρούσε με σχέδιο για να πάρει φόρα σαν τον πανούργο Ζούκωφ. Όσο πλησίαζε η 25 Γενάρη ήταν σίγουρος περισσότερο απο κάθε άλλη φορά πως γεναριάτικα θα ζήσουμε τον «Οχτώβρη». Όταν ο μορφονιός Αλέξης του πάσαρε τον Πάκη Παυλόπουλο, δεν υποψιάσθηκε τίποτα και τον ψήφισε «αβλεπί», λες και ψήφιζε τον Φιντέλ. Στις 20 Φλεβάρη την νύχτα που θεμέλιωναν τις πυραμίδες (σόρυ, τα αριστερά μνημόνια) ο ωριλά του είχε συστήσει αυστηρή αφωνία ένεκα που υποφέρει από ένα βαρύ συνάχι, που τον ταλαιπωρεί απ΄ την Μακρόνησο.
Όταν ξύριζαν παρεούλα τα αποθεματικά για να πληρώσουν δόσεις και άφηναν τα ταμεία στεγνά από αποθέματα, πίστευε πως ο Τσίπρας μπορεί να κάνει την επανάσταση ακόμα και άφραγκος και άοπλος σαν να ήταν ο Τσε.
Όταν χάριζαν τα πρόστιμα από τις φορολογικές παραβάσεις των «ολιγαρχών» ένοιωσε για μιά στιγμή σαν τον Λένιν την εποχή της ΝΕΠ.
Όταν ο Κοτζιάς χόρευε σαν αρκουδάκι του ΝΑΤΟ στην Τουρκία, νόμιζε πως κάνει χοντρή πλάκα στον ιμπεριαλισμό μέσα στο σπίτι του, σαν άλλος Μολότωφ. Όταν ο Καμμένος μοίραζε βάσεις και πεντακοσάρια μύρια στα αμερικανάκια  ήταν πεπεισμένος πως έτσι είναι η περήφανη ανεξάρτητη και προπαντώς, ευέλικτη εξωτερική πολιτική, μιας πραγματικής λαϊκής δημοκρατίας. Όταν ερχόταν στη Βουλή οι προτάσεις των σχιζοφρενών του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων, σφύριζε κλέφτικα.  
Όταν η πρωθυπουργάρα χαριεντίζονταν στις Βρυξέλλες με τους «αγριεμένους» δανειστές  έγκυρες (και προπαντός διασταυρωμένες) πληροφορίες λένε πως σε μια κρίση μαύρης απελπισίας άρχισε σαν άλλος Βλαδίμηρος να γράφει την καινούργια του επαναστατική μπροσούρα με τίτλο «και τι να κάνουμε ωρέ καλόπαιδα; Όταν ο the best του έδειξε τις 47+8 σελίδες δεν φορούσε τα γυαλιά του και του φάνηκαν κάτι σαν Μπρέστ-Λιτόφσκ. Όταν ο Τσίπρας τον ρώτησε στο δημοψήφισμα όχι στο μνημόνιο Γιούνκερ (δηλαδή ναι στο μνημόνιο Τσίπρα) «εκτίμησε» πως μπήκαμε στην τελική επαναστατική φάση και άρχισε να ψάχνει τα χειμερινά ανάκτορα κατακαλόκαιρο, και ταξί για νομισματοκοπείο. Όταν το ίδιο βράδυ ο Αλέξης στο μπαλκόνι του έκανε το όχι ναι δεν βρήκε χρόνο να μιλήσει. Ηταν χωμένος  στα επιτελεία του λαικού στρατού. Όταν ο Τσίπρας στην σύσκεψη αρχηγών πήρε «έγκριση» να πάει να υπογράψει μνημόνιο μας έδωσε τον ορισμό του επαναστατικού αβαβά. Κουβέντα δεν έβγαλε το στοματάκι του σοβαρού επαναστάτη που ξέρει καλά πότε να μιλάει και πότε να σωπαίνει. Η παρανομία τον είχε μάθει τεχνικές για να μην του «παίρνει» κουβέντα η αντίδραση όταν ο ακατανόμαστος τον σούταρε με τις κλωτσιές απ΄ τα υπουργεία (σόρυ τα λαικά επιτροπάτα) ένας ακόμα επαναστατικός ελιγμός εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μας.
Η ιστορία θα αποδείξει (και μάρτυς μου ο λαός) πως εκείνες τις μέρες πολλοί τον είδαν και τον άκουσαν να φωνάζει στην Κουμουνδούρου «όλη η εξουσία στα σοβιέτ» έστω και του Πούτιν.  Όταν έπρεπε να ρίξει την κυβέρνηση του «προδότη» με μιά απλή δήλωση ανεξαρτητοποίησης πριν προλάβει να υπογράψει το τρίτο απαπα δεν του πέρασε καθόλου απ΄το μυαλό να στήριξει την «αριστερά» σαν Τσιριμώκος. Την στήριξε αλλιώς επαναστατικά!!! Τον χάσαμε για κάτι μέρες και τον ξανάδαν τα μάτια μας και τον ακούσαν τ΄αυτιά μας όταν ο ακατανόμαστος «προδότης» παραιτήθηκε (!!!) και παρέδωσε χωρίς ούτε μια μάχη στο προεδρικό μέγαρο την λαική εξουσία στον Πάκη το άγαλμα. Ο Τρότσκι ήταν τελικά προδότης!!!  
Η κίνησή του ήταν ματ. Unidad popular!!! Η επαναστατική ιστορία όταν κοχλάζει θα γεννά νομοτελειακά μορφές σαν τον Κατσανέβα, τον Φωτόπουλο, τον Ρωμανιά και την Ραχήλ!!!