«Είμαστε το αποτέλεσμα των αποφάσεών μας» – γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Ξανά σε προεκλογική περίοδο και πλέον είμαστε εξοικειωμένοι με το δίλλημα και το διακύβευμα των εκλογών. Οι συζητήσεις αφορούν στη νίκη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά το δίλλημα είναι με αυτοδυναμία ή χωρίς. Στην αντιπολίτευση θα ηγηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ; H επόμενη Βουλή θα έχει 5 ή 7 κόμματα; Οι επιλογές μας θα έχουν σαν αποτέλεσμα το ξεκαθάρισμα κάθε είδους διλημμάτων. Την 25η Ιουνίου το βράδυ όλα θα έχουν αποφασιστεί για την επόμενη ημέρα. Η ομίχλη, όχι αυτή που επικαλέστηκε το στέλεχος του Σύριζα, θα έχει φύγει. Φτάνει η στιγμή που αποχωρεί το δίλημμα και είμαστε αντιμέτωποι με αυτό που επιλέξαμε.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή μας. Η δική μας «προεκλογική περίοδος» έχει να κάνει με το αν θα πάμε να παίξουμε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, αν θα πάμε στη θεωρητική κατεύθυνση ή στη θετική, αν θα σπουδάσουμε στη Νομική ή στο Μαθηματικό. Αργότερα, αν θα μείνουμε μόνοι μας ή θα συνεχίσουμε να μένουμε με τους γονείς μας. Θα παντρευτούμε τη Μαρία ή καλά περνάμε και …μόνοι μας. Ένα ή δύο παιδιά και εργασία στην Αθήνα ή να μετακομίσουμε στο εξωτερικό; Σκεφθείτε πως καθημερινά είμαστε ανάμεσα στο να πιούμε καφέ ή τσάι, να τηλεφωνήσουμε ή ένα μήνυμα στο Viber αρκεί και να πάμε για ποτό ή φαγητό το ερχόμενο Σαββάτο.
Αθώα διλλήματα, εύκολα πολύ συχνά, αλλά μερικές στιγμές γίνονται δύσκολα και πονηρά. Διότι πολύ απλά ξέρουμε πως αν και όλα μπορούμε να τα επιλέξουμε, κάθε ένα από αυτά έχει τις συνέπειες του. Ο Κ. Καραμανλής έλεγε πως στον τόπο μας συζητούμε πολύ για να μην παίρνουμε αποφάσεις που συνεπάγονται ευθύνες. Αυτό είναι που μας τρομάζει, θολώνει το μυαλό μας και μερικές φορές μας οδηγεί στην αδράνεια. Το ας αποφασίσουμε αργότερα ή ας αποφασίσει κάποιος άλλος για εμάς, φαντάζει λυτρωτικό. Είναι καλό να έχουμε επιλογές, να βασανιζόμαστε με διλήμματα με την υποχρέωση να επιλέγουμε κάθε φορά το καλύτερο. Μια λάθος επιλογή οδηγεί σε άσχημα αποτελέσματα. Πολύ χαρακτηριστικά μας περιγράφει το θέμα αυτό η παρακάτω ιστορία.

Ένας μαθητής συνάντησε το δάσκαλό του στο δρόμο και μαζί κατευθύνονται για το σχολείο. Ξαφνικά είδαν στην άκρη του δρόμου ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια. Ήταν του γέροντα που δούλευε στο διπλανό χωράφι… Ο μαθητής είπε στον δάσκαλό του:
– «Κύριε να του κάνουμε πλάκα; Να κρύψουμε τα παπούτσια του για να δούμε το πρόσωπό του; Θα έχει πολύ γέλιο»!!!
Ο δάσκαλος του απάντησε:
– «Δεν πρέπει να περνάμε καλά εις βάρος του άλλου… Εσύ παιδί μου είσαι από εύπορη οικογένεια και μπορείς να δώσεις σε αυτόν τον άνθρωπο λίγη χαρά! Θέλεις να βάλουμε από κοινού, κάποια χρήματα σε κάθε παπούτσι και μετά κρυβόμαστε για να δούμε την αντίδρασή του»;
Αυτό έκαναν και κρύφτηκαν και περίμεναν… Ο φτωχός γέροντας τελείωσε τη δουλειά του και πήγε για το παλτό και τα παπούτσια του. Έβαλε το παλτό του, έβαλε το πόδι του σε ένα παπούτσι, αλλά ένιωσε κάτι μέσα, έσκυψε να δει τι ήταν και βρήκε χρήματα… έκπληκτος, αναρωτήθηκε τι είχε συμβεί! Γύρισε το κεφάλι του και δεν είδε κανέναν… Βάζοντας και το άλλο παπούτσι βρήκε και άλλα χρήματα!
Γονατίζει και με δάκρυα στα μάτια κοιτάζει ψηλά στον ουρανό και ευχαριστεί δυνατά. Μιλάει για την άρρωστη σύζυγό του και τα ορφανά εγγόνια του, που δεν είχαν φαγητό και ρούχα, αλλά τώρα χάρη στο «άγνωστο χέρι» θα έχουν αρκετές μέρες φαγητό.
– «Θεέ μου σ’ ευχαριστώ! Σε παρακαλώ να έχεις πάντα γερό τον άνθρωπο που μου έκανε τέτοιο καλό!»
Ο μαθητής άρχισε να κλαίει και ο δάσκαλος τον ρώτησε:
– «Δεν είσαι πιο ευχαριστημένος τώρα, από το να του έκανες φάρσα»;
Ο νεαρός απάντησε:
– «Κύριε, μου δώσατε ένα μεγάλο μάθημα, που δεν θα ξεχάσω ποτέ! Τώρα ξέρω ότι νιώθεις καλύτερα όταν δίνεις πάρα όταν παίρνεις»! Δίνοντας χαρά φίλοι μου, εμπλουτίζεται η ψυχή μας! Ας βοηθήσουμε όσο μπορεί ο καθένας μας τους αδύναμους συνανθρώπους μας.

Κάθε φορά που έχουμε διλλήματα ας μην εκνευριζόμαστε, ούτε να νιώθουμε πιεσμένοι. Η απουσία τους πολύ συχνά δηλώνει πως έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα αδιέξοδο. Όταν στην διαδρομή μας συναντάμε διασταυρώσεις, σημαίνει πως έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε την δική μας διαδρομή. Στο χέρι μας είναι να πάμε δεξιά ή αριστερά, να συνεχίσουμε μπροστά ή να γυρίσουμε πίσω. Ακόμη κι αν μείνουμε στο ίδιο σημείο είναι μια επιλογή. Αλλά πάντα η ευθύνη είναι δική μας.
Τέλος, ας θυμόμαστε πως με κάθε δυνατότητα που μας δίνεται μπορούμε να κάνουμε καλό ή κακό. Να βοηθήσουμε ή να καταστρέψουμε το συνάνθρωπό μας. Να κάνουμε χαρούμενους τους γύρω μας ή να τους κάνουμε τη ζωή πιο δύσκολη. Μπορούμε να επιλέξουμε την καλύτερη λύση για εμάς, χωρίς να αδιαφορούμε για τους διπλανούς μας, χωρίς να ζημιώνουμε τους γύρω μας.
Ακόμη και στις διαπραγματεύσεις μεταξύ επιχειρήσεων όλο και πιο συχνά το ζητούμενο είναι μια win-win διαπραγμάτευση. Μια διαπραγμάτευση κατά την οποία κάθε μέρος φεύγει από το διαπραγματευτικό τραπέζι έχοντας επιτύχει τους στόχους. Η ζωή είναι μια πολύ σοβαρή περίπτωση για να τις αρκεί ένα παζάρεμα. Όλα τα διλήμματα που μας θέτει απαιτούν σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Ώστε η επιλογή μας να είναι ουσιαστική και να δημιουργεί αξία.