Η χαμένη ευκαιρία της απλής αναλογικής – γράφει ο Γιώργος Πένταρης

Το σύστημα της απλής αναλογικής είναι πάγιο αίτημα της Αριστεράς αλλά και των μικρών κομμάτων γιατί τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν στη Βουλή μια μεγαλύτερη εκπροσώπηση σε σύγκριση με την ενισχυμένη. Πολλοί θα θυμούνται τις μάταιες προσπάθειες του ΚΚΕ για το περίφημο 17% και την απλή και άδολη αναλογική, η οποία όμως δεν κατάφερε να φτουρήσει. Το νομοσχέδιο για την απλή αναλογική που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε (153 ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ +15 ΚΚΕ + 9 Ένωση Κεντρώων), ενώ δεν ψηφίστηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Καθώς το Ποτάμι ήταν ένα μέρος από τα σπλάγχνα του ΠΑΣΟΚ, το θεωρούμε ως ένα κόμμα οπότε στην ουσία τα δύο κόμματα εξουσίας από τη μεταπολίτευση και μετά ήταν αντίθετα στο νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, βλέπετε, στο DNA τους το γονίδιο της κυβερνησιμότητας.

Η αριστερά, με κύριο εκφραστή της τον ΣΥΡΙΖΑ, περίμενε ότι σε αυτές τις εκλογές, λόγω απλής αναλογικής, θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας. Εδώ βλέπουμε μια αντίφαση συγκριτικά με τα Ευρωπαϊκά κόμματα π.χ. Γερμανίας, Βελγίου και Κάτω Χωρών, την οποία θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε στο εξής: Στις προαναφερθείσες χώρες τα πολιτικά κόμματα δεν θέτουν όρους αν θα συνεργαστούν μεταξύ τους, αλλά θέτουν όρους στη συμφωνία σε πλαίσιο αρχών και προγραμμάτων, εν αντιθέσει με τα εδώ ήθη που ναι μεν θέλουμε απλή αναλογική, αλλά χωρίς καμιά προσπάθεια συνεργασίας. Αυτό είναι μια μεγάλη ανακολουθία των θιασωτών της απλής αναλογικής γιατί αν θέλουμε απλή αναλογική πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και τη συνεργασία, γιατί όπως είναι προφανές κάθε χώρα μετά τις εκλογές χρειάζεται κυβέρνηση με συγκεκριμένους στόχους και ισχυρή συνοχή.
Σε αυτές τις εκλογές, λοιπόν, είδαμε κόμματα που από τη μια ήθελαν την απλή αναλογική αλλά από την άλλη δεν έδιναν κανένα περιθώριο συνεργασίας. Αν θυμάστε στις αρχές του προεκλογικού αγώνα, η ΝΔ δεν είχε σοβαρές αντιρρήσεις σε μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αλλά είχε απορριφτεί από τον κ. Ανδρουλάκη. Στην συνέχεια, βλέποντας η ΝΔ ότι ανέβαινε δημοσκοπικά άλλαξε τροπάρι και είπε ότι θα προσπαθήσει για μονοκομματική κυβέρνηση. Ο Ανδρουλάκης από την άλλη, με τους όρους που έβαζε, απέκλειε στην πράξη κάθε δυνατότητα συμμαχικής κυβέρνησης. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ήθελε εν μέρη την απλή αναλογική, αλλά με τους δικούς του όρους και χωρίς καμιά δόση ειλικρίνειας, με ασαφέστατες προτάσεις για προοδευτική διακυβέρνηση, κυβέρνηση ειδικού σκοπού λες και ήμασταν σε συνθήκες κρίσης και διάφορες άλλες ιδεοληψίες.
Μια ευκαιρία που παρουσιάστηκε ώστε η χώρα να κυβερνηθεί με ευρύτερη κοινωνική εκπροσώπηση που θα έδινε την δυνατότητα για ευρύτερες και με μεγαλύτερη συναίνεση πολιτικές αλλαγές, απωλέσθηκε τουλάχιστον για τις επόμενες δύο τετραετίες. Πολλοί ισχυρίζονται ότι μια μονοκομματική κυβέρνηση είναι η καταλληλότερη για την διαχείριση της χώρας σε σύγκριση με μια πολυκομματική. Δεν λένε όμως ότι μια πλουραλιστική κυβέρνηση στην βάση αρχών και προσυμφωνημένων προγραμμάτων είναι αποτελεσματικότερη. Και είναι αποτελεσματικότερη γιατί η συνεργασία σε επίπεδο κυβέρνησης αναγκαστικά θα διαχυθεί στον συνδικαλιστικό τομέα με αυτονόητα οφέλη για την οικονομία, θα επιτρέψει μεταρρυθμίσεις σε καίριους θεσμούς της κοινωνίας και οικονομίας που θα είναι ευρύτερα αποδεκτοί και από τον συνδικαλισμό και από ευρύτερη κοινωνική βάση.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Αν γινόταν μια κυβέρνηση συνεργασίας με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και γινόταν χωρισμός αρμοδιοτήτων αναλογικά, αλλά και ιδεολογικά, έχω την εντύπωση ότι τα πράγματα θα ήταν καλλίτερα. Ως υπόθεση εργασίας θα έλεγα να έπαιρνε το ΠΑΣΟΚ τα Υπουργείο Υγείας, Παιδείας και Απασχόλησης και με την συναίνεση της ΝΔ να εφάρμοζε το πρόγραμμά του μέσα βέβαια στα πλαίσια της αποτελεσματικότητας και των καλών πρακτικών. Το ανάλογο να συνέβαινε και για τα υπόλοιπα Υπουργεία που θα έπαιρνε η ΝΔ. Πιστεύω ότι έτσι θα είχαμε μια κυβέρνηση όχι μόνο αποτελεσματική, αλλά και περισσότερο προσεκτική και φειδωλή όσον αφορά την διαχείριση του δημοσίου χρήματος και γενικότερα των δημοσιονομικών. Αυτή τη στιγμή το δημόσιο χρέος είναι αυξημένο συγκριτικά με αυτό που άφησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και κανείς δεν αναφέρεται σε αυτό. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δανείζεται, αλλά κανείς δεν ανησυχεί γιατί, όπως λένε κάτι «ξεφτέρια», αν το χρέος εξυπηρετείται, δεν υπάρχει θέμα!!! Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη πλευρά, δια στόματος του πηδοφράχτη Αντώναρου, είπε σε ραδιοφωνική εκπομπή ότι θα δανειστούν για να καλύψουν την κατά 10% αύξηση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Κανείς δεν έχει πάρει μάθημα από τα χρόνια της κρίσης! Και κανείς δεν λέει τίποτα γιατί θα αναγκαστεί να κάνει περικοπές πράγμα που, ναι μεν είναι καλό για την οικονομία, αλλά όχι για τα πολιτικά κόμματα.
Θωρώ λοιπόν ότι χάθηκε μια χρυσή ευκαιρία για την χώρα να υπάρξει μια συναινετική κυβέρνηση, η οποία θα μας επέτρεπε να κάνουμε βαθιές μεταρρυθμίσεις σε πολλούς τομείς που έχει ανάγκη η χώρα όπως π.χ. η δημόσια διοίκηση, η παιδεία, η δικαιοσύνη, ο ποινικός κώδικας που η αλλαγή του επέφερε κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας και σε πολλούς άλλους τομείς.

Πολλοί αναλυτές, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, προσπαθούν να ερμηνεύσουν την πανωλεθρία που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσωποποιούν τα αίτια της πανωλεθρίας, αλλά ξεχνούν να αναφερθούν στο πολιτικό πρόγραμμά του. Ένα πρόγραμμα που ήταν γεμάτο παροχές, αλλά χωρίς ούτε μία αναφορά στον τρόπο που θα κάλυπτε το κόστος αυτών των παροχών δεν είναι πιστευτό. Η αλήθεια ξέφυγε κατά λάθος από τον Κατρούγκαλο και πιστεύω ότι ήταν η τελευταία σφυριά στην καταβαράθρωση του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά την γνώμη μου, η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που επικεντρώθηκε στις υποκλοπές, στις κατηγορίες για αυταρχική κυβέρνηση και έλλειψη δημοκρατίας, ήταν τόσο εμφανώς ψευδής και ανερμάτιστη που ακόμη και ο ελάχιστα και μη σωστά ενημερωμένος πολίτης αισθανόταν τα ψέματά τους, γιατί έβλεπε ότι αυτό που άκουγε από τον ΣΥΡΙΖΑ με αυτό που συνέβαινε στο περιβάλλον του ήταν ασύμβατα. Δεν μπορεί να παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη μια μεριά τεράστια ποσοστά ανεργίας και από την άλλη να μην υπάρχει εργατικό δυναμικό σχεδόν σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Δεν μπορεί να παρουσιάζει μια Ελλάδα που πένεται και από την άλλη κάθε τριήμερο να μην υπάρχει σε κανένα μέρος τουριστικού προορισμού ούτε ένα ελεύθερο δωμάτιο! Δεν μπορεί να παρουσιάζει την Ελλάδα ως χώρα χειρότερη από την Ουγκάντα όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα ενώ από την άλλη να κυκλοφορεί με συστηματικό τρόπο μέσα από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης ό,τι διαστρέβλωση ήταν δυνατόν να υπάρξει, χωρίς καμιά τιμωρία για ψευδείς ειδήσεις. Μέχρι διαστρεβλωμένους τίτλους – λιβέλους εναντίον της ΝΔ κυκλοφορούσαν χωρίς να υπάρχει κείμενο μετά τον τίτλο!!! Ο κόσμος τα είδε, κατάλαβε ότι τελικά τα λόγια του ΣΥΡΙΖΑ ήταν απατηλά και ψήφισε εκεί που είδε χειροπιαστά πράγματα.
Περίμενε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα έπαιρνε ψήφους από τη νεολαία των 17άρηδων που ψήφισαν για πρώτη φορά, αλλά αποδείχτηκε όνειρο απατηλό. Δεν έλαβε υπ’ όψη ότι αυτά τα παιδιά του Internet ή η Generation Z, έχουν την δυνατότητα να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν ποιος ψεύδεται και ποιος όχι και να κάνουν τις επιλογές τους.
Το γενικό πρόσταγμα της καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να παρουσιάσουν μια χώρα στο χείλος της καταστροφής με προφανέστατα ψευδοεπιχειρήματα, τα οποία όμως δεν έπειθαν γιατί δεν συμβάδιζαν με την πραγματικότητα που έβλεπαν γύρω τους οι πολίτες. Ήταν μια καμπάνια στηριγμένη στο ψέμα.
Αντί τώρα να ερευνήσουν και αναλύσουν τα αίτια της πανωλεθρίας τους, συνεχίζουν να λένε δια στόματος Τσίπρα, εντελώς ύπουλα, ότι αν υπερψηφιστεί η ΝΔ θα δημιουργηθεί «μια παντοδύναμη, ανεξέλεγκτη, ηγεμονική και αλαζονική κυβέρνηση» και ζητούν «να παραμείνει η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, βασικός κορμός και εκφραστής των λαϊκών αγώνων και των διεκδικήσεων». Αυτή η δήλωση κτυπά στο θυμικό του Έλληνα ψηφοφόρου και προσπαθεί με πλάγιο τρόπο να ελαττώσει το ποσοστό της ΝΔ στις επόμενες εκλογές, αλλά νομίζω ότι δεν θα γίνει πιστευτός για άλλη μια φορά.

Για να κλείσω το θέμα θέλω να πω κάτι και για το ΠΑΣΟΚ. Αν ο κ. Ανδρουλάκης δεν είχε αναλωθεί τόσο πολύ στο θέμα των υποκλοπών και παρουσίαζε με δημιουργικό και επιθετικό τρόπο το πρόγραμμα του, θα έπαιρνε μεγαλύτερο ποσοστό. Τα επί μέρους αποτελέσματα στις επαρχιακές πόλεις βεβαιώνουν την άποψή μου και κάνω την εξής πρόβλεψη. Ο μόνος μεγάλος ωφελημένος στις εκλογές της 25ης Ιουνίου θα είναι το ΠΑΣΟΚ που θα ξεπεράσει το 15% ενώ θα μειωθεί ανάλογα ο ΣΥΡΙΖΑ. Οψόμεθα.