Nα γελάς συχνά, να τολμάς ξανά, να ζεις!, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Αν και στην αρχαία Ελλάδα, ειδικότερα στη Σπάρτη και στη Θεσσαλία, υπήρχαν Ναοί του Γέλωτα, η Παγκόσμια Ημέρα Γέλιου ξεκίνησε να εορτάζεται στην Ινδία το 1998 με πρωτοβουλία του Μαντάν Κατάρια, που πιστεύει στις θεραπευτικές ιδιότητες του γέλιου. Έκτοτε εορτάζεται την πρώτη Κυριακή κάθε Μαΐου. Ο Κατάρια σημειώνει: «Η αιτία που δεν γελάμε πολύ σήμερα είναι επειδή δεν κατανοούμε την αληθινή σημασία του γέλιου. Το γέλιο δεν είναι μόνο διασκέδαση και χαβαλές αλλά και έκφραση της ευτυχίας, που μπορεί να έλθει μόνο αν κατανοήσουμε τον σκοπό της ζωής».

Όλοι μας έχουμε συμφωνήσει πως «το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο», «το γέλιο βγήκε από τον Παράδεισο», καθώς και «καλύτερα καλύβα όπου γελούν, παρά παλάτι όπου κλαίνε». Επίσης, με νοσταλγία αναπολούμε τα γέλια που κάναμε μικροί, με σιγουριά πιστεύουμε πως το γέλιο μειώνει το καθημερινό μας άγχος, αλλά και ότι περισσότερο γέλιο σημαίνει θετικότερη στάση απέναντι στις προκλήσεις της καθημερινότητας. Άλλωστε είναι δεδομένο πως το γέλιο είναι μια από τις πιο γρήγορες και αποτελεσματικές τεχνικές διαχείρισης του στρες.
Επιπρόσθετα έρευνες έχουν δείξει πως το γέλιο ανεβάζει τη διάθεση και μειώνει τη νοητική κατάθλιψη. Επίσης, μειώνει την αρτηριακή πίεση και το επίπεδο της κορτιζόλης με αποτέλεσμα να μειώνεται και το άγχος. Φαίνεται απίστευτο αλλά υπάρχουν έρευνες που δείχνουν πως το γέλιο ισχυροποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα, προστατεύοντας έτσιαπό ιούς και κρυώματα. Τέλος, στη Μεγάλη Βρετανία απέδειξαν ότι οι ασκήσεις της Yoga Γέλιου βοηθούν στην αύξηση του μεταβολισμού, μέσω της θερμιδικής απώλειας που προκαλούν.

Μια ομάδα ερευνητών στο ΜΙΤ κατάφερε να προσδιορίσει αν ένα χαμόγελο είναι πραγματικό, εκφράζει δηλαδή ευχαρίστηση, ή απλά μια… γκριμάτσα. Να ξεχωρίσει αν ένα γέλιο προέρχεται από μέσα μας ή είναι ένας απλός μορφασμός. Και αν αυτό σε μια πρώτη θεώρηση μοιάζει με μια ακόμη «αμερικανιά», ωστόσο μπορεί να αποδειχτεί εξαιρετικά χρήσιμο σε ανθρώπους που φροντίζουν παιδιά που πάσχουν από αυτισμό…
Μέσα σε όλη αυτή την τοξικότητα που ζούμε, το μυαλό μας κατακλύζεται από αρνητικές σκέψεις. Περιτριγυριζόμαστε από τόση αρνητικότητα, ξεκινώντας από τα νέα στην τηλεόραση, τις εφημερίδες, τα περιοδικά που μας γεμίζουν φόβο και είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσει κανείς μια θετική στάση. Πρέπει να αλλάξουμε σκέψεις και το γέλιο βοηθά να διατηρήσουμε το ηθικό ψηλά και να διαχειριστούμε τις προκλήσεις μας με αποτελεσματικότερο τρόπο.

Ο Γιάννης Ρίτσος είχε γράψει «γέλα, καρδιά μου, γέλα. Βρες χρόνο να γελάς, αυτό είναι η μουσική της ψυχής», ενώ ο Πάμπλο Νερούντα δήλωνε χαρακτηριστικά «πάρε μου το ψωμί, αν θέλεις, πάρε μου τον αέρα, αλλά μη μου παίρνεις το γέλιο σου». Ακούμε και διαβάζουμε αυτά τα λόγια με ενδιαφέρον, εύκολα ταυτιζόμαστε, αλλά αμέσως μετά βουτάμε στις δυσκολίες της καθημερινότητας και τα ξεχνάμε. Είναι λόγια όμως για εμάς και όχι ωραίες λέξεις βαλμένες στη σειρά για να ολοκληρωθεί ένα ποίημα…
Λίγο πριν φύγει από τη ζωή ο Steve Jobs είχε πει: «Καθώς μεγαλώνουμε και γινόμαστε πιο σοφοί, διαπιστώνουμε πως είτε φοράμε ένα ρολόι που κάνει 300 δολάρια, είτε κάνει 30 δολάρια και τα δυο δείχνουν την ίδια ώρα. Είτε έχουμε ένα πορτοφόλι που κοστίζει 300 δολάρια, είτε κοστίζει 30 δολάρια, μέσα έχουν τα ίδια χρήματα. Είτε μένουμε σε ένα σπίτι 300 τμ, είτε σε μια γκαρσονιέρα 30 τμ η μοναξιά είναι ίδια. Ακόμη κι αν οδηγούμε ένα αυτοκίνητο 300.000 δολαρίων, αντί ενός που κοστίζει 30.000 δολάρια ο δρόμος, η απόσταση είναι ίδια και τελικά στον ίδιο προορισμό θα πάμε. Αντιλαμβανόμαστε ότι η χαρά και η εσωτερική πληρότητα δεν είναι θέμα του πόσα υλικά αγαθά έχουμε, καθώς δεν έχει σημασία αν ταξιδεύεις στην α΄ θέση ή στην οικονομική θέση αν το αεροπλάνο πρόκειται να συντριβεί. Ελπίζω να συνειδητοποιείς πως όταν έχεις φίλους, οικογένεια που μπορείς να συζητάς για τα πάντα, να χαμογελάς και να τραγουδάς, αυτό είναι η πραγματική ευτυχία».
Για τη σημασία του γέλιου στη ζωή μας, πριν 20 περίπου χρόνια, η Ελεάνα Βραχάλη έγραφε για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη: «Κι αν γίναν πολλά, εγώ έχω κι άλλη αντοχή, κι αν είδα πολλά, βλέπω και άλλη μια αρχή. Αν όπως κι αν ζεις κάτι σου λείπει απ’ τη ζωή, κάτι σε κουράζει πολύ κι ίσως στο βάθος σ’ εξαντλεί, εγώ το έχω φανταστεί…
»Άσε με λοιπόν να δούμε αν μπορώ τη διάθεση σου να φτιάξω. Για το λόγο αυτό για σένα τραγουδώ όσα δεν μπορώ να φωνάξω. Μ’ ένα τρυφερό τραγούδι σαν κι αυτό τη διάθεση σου ν’ αλλάξω, ν’ ανεβείς ψηλά, να γελάς συχνά, να τολμάς ξανά, να ζεις!»

Καθημερινά μετράμε τις θερμίδες μας, τα καθήκοντα και τις εργασίες που ολοκληρώσαμε. Τα χρήματα που κερδίσαμε, αυτά που ξοδέψαμε ή τα χρήματα που καταφέραμε να βάλουμε στην άκρη. Τα βήματα ή τα μέτρα που διανύσαμε και τις ώρες που εργαστήκαμε ή σπαταλήσαμε στην …κίνηση. Θα βοηθούσε αν μετρούσαμε τις καλημέρες και τα καλά λόγια που είπαμε και ακούσαμε. Πόσους ανθρώπους συγχωρήσαμε και βοηθήσαμε. Πόσα χαμόγελα και γλυκιές ματιές ανταλλάξαμε. Πόσο πρωινά είδαμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη να ξεκινά τη μέρα του με ένα χαμόγελο αληθινό και μεγάλο!