Ανεργία και Παιδεία, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Ανεργία και Παιδεία, γράφει ο Γιώργος Πένταρης

«Αργία μήτηρ πάσης κακίας» έλεγαν οι παλαιότεροι, θέλοντας να πουν ότι οι τεμπέληδες ήταν ευάλωτοι σε κάθε είδους κακό για να εξοικονομήσουν όμως τα ως προς το ζην. Το ρητό εμφανίστηκε την εποχή που δεν υπήρχε ταμείο ανεργίας ούτε βέβαια και τα επιδόματα του κοινωνικού κράτους. Σήμερα ο άνεργος, αλλά κυρίως ο εκ προθέσεως άνεργος, είναι μια ιερή αγελάδα που διαθέτει έναν ψήφο και θέλουν όλα τα πολιτικά κόμματα να τον έχουν με το μέρος τους. Έτσι διαγκωνίζονται το ποιο θα δώσει τα περισσότερα επιδόματα και ποιο θα τους στεναχωρήσει λιγότερο.

Όταν μιλάμε για ανεργία θα πρέπει να προσδιορίσουμε επ’ ακριβώς τί εννοούμε. Είμαι άνεργος γιατί δεν μπορώ να βρω πουθενά δουλειά ή δεν μπορώ να βρω δουλειά στον τομέα που έχω σπουδάσει; Γιατί αν μιλάμε για άνεργο που έχει πρόθεση να δουλέψει ανεξαρτήτως σπουδών ή ειδίκευσης, μιλάμε για άνεργο ειδικότητας, ενώ αν δεν βρίσκω πουθενά δουλειά τότε μιλάμε για πραγματική ανεργία που είναι και μεγάλο κοινωνικό θέμα. Το ερώτημα λοιπόν είναι σήμερα για τί είδους ανεργία μιλάμε; Δεν θα δώσω άμεση απάντηση στο ερώτημα, αλλά θα αναφερθώ σε παλαιότερες εποχές που η Ελληνική οικογένεια δυσκολευόταν οικονομικά και τα νέα παιδιά έβγαιναν στην αγορά εργασίας ανεξαρτήτως γνώσεων ή σπουδών γιατί ήξεραν ότι αν δεν δουλέψουν, δεν θα έχουν να φάνε. Από τότε που πήρε την κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ το 1981, η θέση των ανέργων συνεχώς βελτιωνόταν και σήμερα κανένας άνεργος μακροχρόνιος ή βραχυχρόνιος δεν αντιμετωπίζει τα φάσμα της πείνας, να το κόψουν το νερό ή το ρεύμα.
Γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή ένα περιστατικό που έπεσε στην αντίληψή μου την περασμένη Κυριακή. Ο γιός μου, που εργάζεται σε ξένη εταιρεία, πήγε να εργαστεί εκτάκτως και να βοηθήσει έναν φίλο του σε μεγάλη βιομηχανία της Αττικής που παράγει αρτοσκευάσματα γιατί δεν μπορούσαν να καλύψουν την ζήτηση των υποκαταστημάτων τους σε κρουασάν. Ο λόγος, όπως μου εξήγησε, ήταν ότι δεν μπορούν να βρουν εργάτες. Να σημειώσω ότι ο πλήρως ανειδίκευτος παίρνει 850 ευρώ και ο χειριστής π.χ. της μηχανής που ζυμώνει παίρνει 1.500 ευρώ. Δεν υπάρχουν εργάτες και αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την Ελληνική βιομηχανία, είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για την Ελληνική ναυτιλία και είναι και μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Ελληνικό τουρισμό. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι νέοι δεν πάνε για δουλειά γιατί δεν αμείβονται ικανοποιητικά. Αυτό είναι εν μέρει σωστό και κυρίως ισχύει στον τομέα του τουρισμού, όπου οι εργοδότες θα πρέπει να δουν με προσοχή το πρόβλημα γιατί στο τέλος θα γυρίσει ως «μπούμερανγκ» επάνω τους. Γενικά όμως η αρχικά προφανής αιτία είναι ότι ο άνεργος δεν πάει να δουλέψει σε κάποια δουλειά γιατί θα αμείβεται με ένα ποσό που θα είναι γύρω στο 30% μεγαλύτερο από το επίδομα του ταμείου ανεργίας συν τα άλλα τακτικά επιδόματα που του δίνει το κοινωνικό μας κομμουνιστικό κράτος.

Η βαθύτερη αιτία όμως είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το οποίο αφαιρεί συστηματικά από την αγορά εργασίας εξειδικευμένο προσωπικό παράγοντας στρατιές ανέργων οιονεί σπουδαγμένων. Τα τελευταία 30 χρόνια άνοιξαν στην Ελλάδα νέα πανεπιστήμια και ΤΕΙ που σε αναλογία πληθυσμού δεν έχει καμιά Ευρωπαϊκή χώρα. Για του λόγου το αληθές, η Ελλάδα που έχει πληθυσμό όσο το Βέλγιο, έχει τριπλάσια σε αριθμό πανεπιστήμια. Στη χώρα μας μέχρι την εποχή της κρίσης κάθε υπουργός Παιδείας έβαζε ως στόχο να ιδρύσει είτε ένα πανεπιστήμιο είτε μια πανεπιστημιακή σχολή ή ένα ΤΕΙ με ειδικότητες που είναι άσχετες με την Ελληνική οικονομία. Πάρτε παράδειγμα τα ΤΕΙ που ο Γαβρόγλου του ΣΥΡΙΖΑ τα έκανε ΑΕΙ εν μία νυκτί, παράγουν λογιστές και άλλες ειδικότητες που εκ των προτέρων δεν θα έχουν τύχη να βρουν κάποια εργασία. Αρχίζουν λοιπόν οι αντιπολιτευόμενοι κάθε κυβέρνησης να φωνασκούν ότι υπάρχει ανεργία των νέων και των σπουδαγμένων, που στην πραγματικότητα είναι θύματα πολιτικών υπολογισμών των πολιτικάντηδων των κομμάτων.
Για παράδειγμα πόσες σχολές θεατρολογίας χρειάζεται η Ελλάδα; Εγώ νομίζω ότι μια σχολή είναι υπεραρκετή. Έχουμε όμως τέσσερις σχολές και αναρωτιέμαι πού θα βρουν απασχόληση αυτά τα παιδιά. Ακόμη έχουμε έξι σχολές ψυχολογίας στα πανεπιστήμιά μας και όλοι οι απόφοιτοι πιέζουν το εκπαιδευτικό σύστημα να βρουν δουλειά ως ψυχολόγοι στο εκπαιδευτικό σύστημα κα φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ψυχολόγους στα σχολεία που κάποιος εκτός Ελλάδος αν τα έβλεπε θα συμπέρανε ότι οι Έλληνες μαθητές είναι όλοι με ψυχολογικά προβλήματα.
Η υπερπληθώρα ψυχολόγων μην νομίζετε ότι δεν δημιουργεί πρόβλημα. Όπως η υπερπληθώρα γιατρών δημιουργεί ανεξέλεγκτες ιατρικές εξετάσεις και υπερσυνταγογράφηση έτσι και ο μεγάλος αριθμός ψυχολόγων δημιουργεί εκ του μη όντως προβλήματα στους μαθητές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά συχνά πυκνά ακούμε παράπονα και καταγγελίες για την απουσία ψυχολόγων από τα σχολεία. Το πρόβλημα του ελληνικού σχολείου είναι η έλλειψη ψυχολόγων ή η παντελής απουσία πειθαρχίας και ευνουχισμού των καθηγητών από τις δυνατότητες επιβολής πειθαρχίας που είχε παλαιότερα; Οι καθηγητές κυρίως, αλλά και οι δάσκαλοι, βλέποντας ότι δεν είχαν καμιά πιθανότητα επιβίωσης αν έπεφταν στα νύχια των καναλιών και των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, άρχισαν να αδιαφορούν και σήμερα οι συντριπτική πλειοψηφία αυτών πάει να κάνει μάθημα και οι ώρες τους είναι μια κόλαση. Έχουν παραιτηθεί από το λειτούργημά τους και άλλοι επειδή είναι φοβισμένοι ή επειδή άλλοι έχουν συμφέροντα δεν βγαίνουν να πουν τί ακριβώς συμβαίνει με την παιδεία. Όλοι κάνουν την στρουθοκάμηλο και κανείς δεν τολμά να βγει ευθαρσώς και να πει «φτάνει πια, ως εδώ».
Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι θα καταργήσει την βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια ώστε να μπαίνουν με δύο και τρία στην βαθμολογία, δίνοντας στην ουσία φρούδες ελπίδες στους γονείς που έχουν όνειρο να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Δεν καταλαβαίνουν όμως οι γονείς – και ο ΣΥΡΙΖΑ το ξέρει πολύ καλά – ότι αυτή η πολιτική είναι εισιτήριο για το ταμείο ανεργίας μετά την τετραετή χαρισάμενη ζωή του φοιτητή.
Και λέω χαρισάμενη γιατί η κοινωνία μας έχει αναπτύξει, με την βοήθεια των επιχειρηματιών που έχουν όφελος από τους φοιτητές, των ΜΜΕ που δημιουργούν την κατάλληλη ιδεολογία και τελικά και με την δράση των κομμάτων μέσα στα πανεπιστήμια, μια ιδεολογία ότι η φοιτητική ζωή είναι διασκέδαση και σπατάλη. Αν μπαίνουν όλοι στα πανεπιστήμια, ποιοι θα πάνε να εργαστούν στους τομείς που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει η Ελληνική οικονομία; Ποιοι θα καλύψουν θέσεις στην βιομηχανία, στον πρωτογενή τομέα και στις υπηρεσίες; Θα είναι όλοι άνεργοι επιστήμονες;
Μην ξεχνάμε ότι φέτος οι Έλληνες ελαιοπαραγωγοί σε όλη τη χώρα αντιμετώπισαν πρόβλημα έλλειψης εργατικών χεριών. Συγκεκριμένα στον Πύργο που γνωρίζω πολύ καλά, εργάτες για το μάζεμα ελιών δεν υπήρχαν. Το μεροκάματο ήταν 60 ευρώ με φαγητό, δωρεάν μεταφορά, αλλά οι καφετέριες της πόλης γεμάτες…
Ποιο κόμμα θα τολμήσει να βάλει στο πρόγραμμά του αυστηροποίηση των εισαγωγικών εξετάσεων, ορθολογική κατανομή θέσεων και αυστηροποίηση και εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών των πανεπιστημίων; Ποιο κόμμα θα θέσει ως προτεραιότητα την τεχνική εκπαίδευση με αναβάθμιση των ΕΠΑΛ ώστε να παράγονται ειδικευμένο εργατικό δυναμικό; Ποιο κόμμα εξοβελίσει από τα πανεπιστήμια τις οργανωμένες πολιτικές παρατάξεις; Ποιο κόμμα θα τσακίσει τους σοσιαλφασίστες και τραμπούκους των Ελληνικών πανεπιστημίων; Ποιο κόμμα θα θέσει προ των ευθυνών της την Ελληνική οικογένεια που και αυτή έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το χάλι της παιδείας; Δεν είναι ευκαιρία τώρα που έχουμε εκλογές να τεθούν αυτά τα ζητήματα; Μέχρι πότε θα αδιαφορούμε;

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή