«H γνώση της αλήθειας ήταν πάντα επικίνδυνη και σήμερα περισσότερο καθώς είναι η εποχή των τεράτων»

Συνέντευξη του ΖΑΧΑΡΙΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ, Δημοσιογράφου – Επικοινωνιολόγου, στην ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

Ο Ζαχαρίας Λουδάρος συνδυάζει περισσότερα από 35 χρόνια εμπειρίας στην αγορά επικοινωνίας, τόσο στη δημοσιογραφία όσο και στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών επικοινωνίας, σε δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα κλάδων και δραστηριοτήτων, που εκτείνεται από τις τέχνες και τις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις έως την πολιτική, και από την ενέργεια, το περιβάλλον και τις νέες τεχνολογίες ως τον τουρισμό. Yπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της εταιρίας πολιτικής και εταιρικής επικοινωνίας SPIN Communications S.A, στην οποία διετέλεσε Γενικός Διευθυντής και στη συνέχεια Αντιπρόεδρος του Δ.Σ μέχρι το 2018. Το 2013 υπήρξε συνιδρυτής της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «iDialogue», με εξειδίκευση σε τομείς όπως οι νέες τεχνολογίες επικοινωνίας και η δημοσιογραφία των νέων μέσων (sites, blogs, social media) καθώς και η διασύνδεσή τους με ολοκληρωμένα προγράμματα CSR.
Κατά το παρελθόν εργάστηκε ως δημοσιογράφος, παραγωγός και παρουσιαστής στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ως συντάκτης, αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και ως Διευθυντής Επικοινωνίας σε οργανισμούς.
Σήμερα, μέσω της εταιρείας LOUDCOM, ειδικεύεται στην παροχή ολοκληρωμένων υπηρεσιών Content Management (σχεδιασμός – παραγωγή – διαχείριση περιεχομένου) τόσο για online όσο και για offline ενέργειες και δράσεις επικοινωνίας/ δημοσιότητας. Με την τεχνογνωσία του content creator, το ταλέντο του storyteller και την επιστημονική ανάλυση των δεδομένων, σχεδιάζει το σωστό μήνυμα για το σωστό κοινό μέσα από το σωστό κανάλι επικοινωνίας.
Παράλληλα, είναι σύμβουλος διοίκησης και podcaster στον ραδιοφωνικό σταθμό Real Voice 99,5 με έδρα τη Ρόδο.

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιο περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΛΟΥΔΑΡΟΣ: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά. Λίγα μέτρα από τα βράχια της Πειραϊκής. Τότε που υπήρχαν ακόμη γειτονιές, κάναμε ανέμελα βουτιές από τα βράχια, ποδήλατο με ασφάλεια και παίζαμε ποδόσφαιρο ακόμη και στο δρόμο, έστω κι αν καμιά φορά ξέφευγε η μπάλα κι έβρισκε πάνω σε κάνα τζάμι. Ανήκω σε μια τυχερή γενιά, αυτή που λέγεται Generation Χ, γεννημένοι από τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 ως τα τέλη του ΄70. Προλάβαμε να ζήσουμε σαν κανονικά παιδιά, να ερωτευτούμε σαν έφηβοι, πήγαμε σε καλά δημόσια σχολεία και είχαμε ακόμη δικαίωμα στο όνειρο. Καθώς άλλαζε ταυτόχρονα η ελληνική κοινωνία, άνοιγαν οι ορίζοντες και μπορέσαμε να ξεδιπλώσουμε μεγάλο κομμάτι από τις δυνατότητές μας. Χωρίς βέβαια να αποφύγουμε και πάρα πολλά λάθη που σκοντάφτουμε σήμερα πάνω τους.

«Π»: Τι σας ώθησε στην δημοσιογραφία;
Ζ.Λ.: Η αγάπη για το ραδιόφωνο. Αγαπούσα τη μουσική, τη rock μουσική και το ραδιόφωνο ήταν σε όλη την εφηβεία το αγαπημένο μου μέσο. Αυτή η αγάπη με ώθησε να συμμετέχω στο κίνημα για την ελεύθερη ραδιοφωνία ώστε να σπάσει το μονοπώλιο που είχε το κράτος στα ερτζιανά. Όταν αυτό συνέβη τελικά, ξεκίνησα και τη δημοσιογραφία στο δημοτικό ραδιόφωνο του Πειραιά, το Κανάλι 1.

«Π»: Ποιά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το προφίλ του καλού δημοσιογράφου;
Ζ.Λ.: Το σημαντικό είναι να λες και να γράφεις αυτό που πραγματικά μπορείς να τεκμηριώσεις με αποδείξεις. Ο δημόσιος λόγος είναι μεγάλη ευθύνη που δυστυχώς δεν αναγνωρίζεται όπως θα έπρεπε. Δεν μπορείς να λες ό,τι νομίζεις – μόνο ό,τι γνωρίζεις.

«Π»: Ποιές οι δυσκολίες του επαγγέλματος;
Ζ.Λ.: Η δυσκολία είναι να γνωρίζεις. Η είδηση θέλει κυνήγι, πολύ περισσότερο σε ένα όλο και πιο πολυσύνθετο και πολυπαραμετρικό κόσμο. Γι’ αυτό και εγκαταλείπεται εύκολα, ειδικά όταν προσκρούει πάνω στα συμφέροντα της ιδιοκτησίας του μέσου. Σήμερα, ειδικά σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, τα μέσα λειτουργούν σαν Γραφεία Τύπου ανακυκλώνοντας ανακοινώσεις, δελτία τύπου και «ενημερωτικά σημειώματα».

«Π»: Τι συμβουλεύετε τους νέους στον χώρο;
Ζ.Λ.: Να μην επικεντρώνονται αποσπασματικά σε αυτό που λέμε «καριέρα» αλλά να έχουν ένα συνολικό σχέδιο ζωής και να μην αφήσουν τίποτα και κανέναν να μπει εμπόδιο στην πραγματοποίησή του.

«Π»: Τα φώτα της δημοσιότητας θεωρείτε πως είναι το δέλεαρ για τους ενδιαφερόμενους; Το να θέλουν όλοι να βρίσκονται μπροστα από τις κάμερες;
Ζ.Λ.: Πάντα η κορυφή του παγόβουνου φαίνεται. Γι’ αυτό και το σκαρφάλωμα στην κορυφή είναι σίγουρα ένα κίνητρο. Βλέπετε μάλιστα πόσο μαζική είναι η επιθυμία της αναγνωρισιμότητας και από την έκρηξη των social media.

«Π»: Τι μας προσφέρουν τα μέσα επικοινωνίας και ποιες οι παγίδες;
Ζ.Λ.: Θεωρητικά έπρεπε να μας προσφέρουν τις «τελίτσες» τις οποίες θα τις ενώναμε ως σκεπτόμενοι άνθρωποι για να έχουμε τη μεγάλη εικόνα της πραγματικότητας. Το ζήτημα είναι πλέον ότι παράγονται τόσες πολλές «τελίτσες» που αν προσπαθήσεις να τις ενώσεις, βγαίνει μόνο μια μουτζούρα. Η υπερπληροφόρηση οδηγεί στην αποπληροφόρηση. Μέσα σε ένα θόρυβο τελικά δεν μαθαίνουμε τίποτα.

«Π»: Πώς συνάδει η πολιτική με την δημοσιογραφία; Μπορεί να υπάρξει αμερόληπτη είδηση;
Ζ.Λ.: Είναι δίδυμες αδερφές, όπως κι αν το δεις. Η δημοσιογραφία είναι πλέον η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Έχει χαθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό ο αντιεξουσιαστικός χαρακτήρα της δημοσιογραφίας.

«Π»: Τι συνιστά η πολιτική στήριξη κομμάτων μέσω των social media από δημοσιογράφο;
Ζ.Λ.: Φαντάζομαι δουλειά.

«Π»: Τί δεν επιτρέπεται να ρωτήσει ο δημοσιογράφος;
Ζ.Λ.: Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν απαγορευμένες ερωτήσεις για πρόσωπα που έχουν επιλέξει να ζήσουν μια δημόσια ζωή. Αυτό είναι «πακέτο». Δεν μπορεί να κρατά κανείς μόνο το καλό κομμάτι της δημοσιότητας και να δυσανασχετεί όταν δέχεται άβολες ερωτήσεις.

«Π»: Ο δημοσιογράφος που κάνει σωστά την δουλειά του, δέχεται απειλές φοβάται για την ζωή του;
Ζ.Λ.: Οι δολοφονίες δημοσιογράφων αυξήθηκαν κατά 50% το 2022, καθώς 86 σκοτώθηκαν πέρυσι σε όλο τον κόσμο, περίπου «ένας κάθε τέσσερις ημέρες» όπως είπε η Unesco. H γνώση της αλήθειας ήταν πάντα επικίνδυνη και σήμερα πολύ περισσότερο καθώς διανύουμε μια παρατεταμένη μεταβατική περίοδο που το παλιό πεθαίνει, το καινούργιο δεν έχει ακόμη γεννηθεί και είναι η εποχή των τεράτων.

«Π»: Ποια θεωρείτε μεγάλη επιτυχία σας στην καριέρα σας;
Ζ.Λ.: Επιτυχία θεωρώ πως μέσα στην αγορά που δραστηριοποιούμαι για 35 ολόκληρα χρόνια είχα τη δυνατότητα να δοκιμάσω και να γνωρίσω πολλές πλευρές αυτού που αποκαλούμε «επικοινωνία». Πολλοί ρόλοι που μου επέτρεψαν να εξελίξω και πάρα πολλές δεξιότητες, ειδικά με την αξιοποίηση της ψηφιακής τεχνολογίας. Όταν ξεκίνησα τη δημοσιογραφία στις αίθουσες σύνταξης υπήρχαν οι βουλγάρικες γραφομηχανές «Maritsa» και σήμερα πάνω στο γραφείο έχω MacBook Pro. Είναι ένα μεγάλο ταξίδι αυτό και χαίρομαι που το κάνω.

«Π»: Και ήρθε η LOUDCOM, η εταιρεία για το Content management (Σχεδιασμός – Παραγωγή – Διαχείριση περιεχομένου). Ποιά η βασική σας αρχή;
Ζ.Λ.: Σήμερα όλοι μας, κυριολεκτικά, είμαστε μέσα. Εκπέμπουμε μηνύματα. Το αν θα φτάσουν στον προορισμό τους όμως εξαρτάται από πολλές παραμέτρους και κυρίως από το περιεχόμενό τους. Περιεχόμενο μπορεί να είναι ένα κείμενο, μια φωτογραφία, τα γραφήματα, οι παρουσιάσεις ή ένα βίντεο, ένα podcast, ακόμη κι ένα μικρό ντοκιμαντέρ.
Το δεύτερο σημαντικό είναι να ξέρεις σε ποιους θέλεις να επικοινωνήσεις αυτό το περιεχόμενο και το τρίτο και εξίσου σημαντικό είναι μέσα από ποιες πλατφόρμες θα προσεγγίσεις το κοινό σου. Είναι ακριβώς αυτό που προσφέρει η LOUDCOM ως υπηρεσία, σε πρόσωπα και οργανισμούς, ώστε το σωστό μήνυμα να φτάνει στο σωστό χρόνο με το σωστό τρόπο στο σωστό κοινό και να κερδίζει την ανταπόκρισή του.

«Π»: Η κάλυψη του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη με 57 ανθρώπινες απώλειες, θεωρείτε ότι έγινε με τον σωστό τρόπο; Πέρασαν στον κόσμο με τον σωστό τρόπο όλες οι λεπτομέρειες του γεγονότος;
Ζ.Λ.: Οι εξαντλητικές λεπτομέρειες, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της στρατηγικής τηλεθέασης που ακολουθούν όλα τα κανάλια εθνικής εμβέλειας. Αυτό δεν θα αλλάξει. Ο καθένας όμως μπορεί να διαλέξει το μέσο της ενημέρωσής του και νομίζω πως σε μεγάλο βαθμό αυτό γίνεται, αν εξαιρέσεις κοινά μεγάλων ηλικιών που δεν είναι τόσο εξοικειωμένα με το διαδίκτυο και τις εναλλακτικές πλατφόρμες ενημέρωσης.

«Π»: Το πολιτικό επικοινωνιακό παιχνίδι έχει απήχηση στο κοινό σήμερα, είναι ψαγμένο;
Ζ.Λ.: Γίνεται εύκολα βαρετό και γι’ αυτό έχει διαρκώς ανάγκη να τροφοδοτείται με νέες «ιστορίες». Υπάρχει μια μεγάλη κρίση εμπιστοσύνης στην πολιτική και γενικά προς τους θεσμούς. Και σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτή η κρίση εμπιστοσύνης οφείλεται στη διάψευση των προσδοκιών που καλλιεργούνται κάθε φορά μέσα από τις «ιστορίες» του παιχνιδιού της πολιτικής επικοινωνίας. Όμως η επικοινωνία δεν λειτουργεί στο κενό. Χρειάζεται και ουσία. Όταν δεν υπάρχει ουσία, η επικοινωνία καταρρέει.

«Π»: Ποια η αλήθεια και η αντικειμενικότητα στην δημοσιογραφία;
Ζ.Λ.: Ζούμε πλέον στην εποχή του «αλήθεια είναι ό,τι μου κάνει». Τα ιδεώδη δεν έχουν μεγάλο χώρο έκφρασης αλλά πάντα υπάρχουν και ρομαντικές ψυχές.

«Π»: Είστε σύμβουλος διοίκησης στον Ραδιοφωνικό σταθμό της Ρόδου. Τί κάνει επιτυχημένο τον σταθμό;
Ζ.Λ.: Είναι η πρώτη φορά που μέσα από τον Real Voice 99,5 καλύπτονται όλα τα Δωδεκάνησα. Μια εθνικά ευαίσθητη περιοχή με μεγάλη συνεισφορά στην εθνική οικονομία μέσω του τουρισμού και της φιλοξενίας. Για πρώτη φορά ακούγεται ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμός στο Καστελόριζο, στην Αστυπάλαια, στην Κάρπαθο, στην Κάσο… Και η επιτυχία του σταθμού είναι πως καταφέρνει να ακούγεται δυνατά, καθαρά, αληθινά η φωνή όλων των νησιών.

«Π»: Είναι εύκολη η μετάδοση ειδήσεων;
Ζ.Λ.: Τίποτα δεν είναι εύκολο όταν το κάνεις με πραγματική αφοσίωση, ευθύνη και μεράκι. Και εν προκειμένω, με σωστή ιεράρχηση του τι είναι πραγματικά σημαντικό για τους νησιώτες μας και τι όχι.

«Π»: Πώς βλέπετε τις πολιτικές εξελίξεις;
Ζ.Λ.: Είναι ένας γκρίζος ορίζοντας μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον «πολυ-κρίσης». Τα πολιτικά παιχνίδια «μηδενικού αθροίσματος» που οδηγούν στο «ο θάνατός σου, η ζωή μου» δεν προσφέρονται για πραγματικές λύσεις σε δύσκολους καιρούς. Χρειαζόμαστε νέες συνθέσεις και μια νέα νοοτροπία που θα εστιάζει στη συνεργατικότητα και στο «win win».

«Π»: Ποιό το όραμά σας;
Ζ.Λ.: Όραμα είναι μια λέξη που έχει χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά και την αποφεύγω. Θα έλεγα πως το καλύτερο για κάθε ζωή είναι να αφήνει ένα θετικό αποτύπωμα στους άλλους, να θεωρούν τους εαυτούς τους πιο ευτυχισμένους, πιο καλούς και πιο ελεύθερους, όπως λέει κι ο «Θησέας» του Αντρέ Ζιντ.