Κώστας Καπελόυζος: Ο ποιητής όχι μόνο πρέπει να σέβεται τη γλώσσα μας αλλά οφείλει και να την εμπλουτίζει

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Κώστας Καπελόυζος: Ο ποιητής όχι μόνο πρέπει να σέβεται τη γλώσσα μας αλλά οφείλει και να την εμπλουτίζει

Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας στις 29 Γενάρη του 1942.Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Γυμνάσιο της πόλεώς του και το 1962 εισάγεται στη Σχολή Διοικητικών της Πολεμικής Αεροπορίας όπου και αποστρατεύεται με το βαθμό του Αντισμηνάρχου μετά από 27ετή ευδόκιμο παραμονή.Με τη Λογοτεχνία ασχολήθηκε από τα μαθητικά χρόνια και το 1970 συμπεριλαμβάνεται στην Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελ-
ληνικής Γενιάς που εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος «ΑΓΚΥΡΑΣ».Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιο-
δικά και εφημερίδες. Έχει βραβευθεί πολλές φορές σε ποιητικούς διαγωνισμούς με πρώτα βραβεία. Έχει συνεργασθεί με ραδιοφωνικούς σταθμούς σε
εκπομπές λογοτεχνικού περιεχομένου και εργάστηκε ως Αρχισυντάκτης του Λογοτεχνικού -Λαογραφικού – Ιστορικού περιοδικού «ΦΙΛΙΑΤΡΑ» για μια τριετία,όπου και παρουσίασε αξιόλογους Λογοτέχνες αναδεικνύοντας το έργο και την αξία τους. Χρημάτισε μέλος του Διοικητικού συμβουλίου της Ολυμπιακής Αεροπορίας, του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και από τις 6-12-2005 αντιπρόεδρος αυτής
καθώς επίσης και μέλος του Οργανισμού για τη διεθνοποίηση της Ελληνικής γλώσσας.Συμμετείχε στην ίδρυση και είναι από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του Συνδέσμου Δημοκρατικών Αξιωματικών για την προάσπιση των εθνικών μας θεμάτων.Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: «Με τη Λύρα του Απόλλωνα», «Δώδεκα Ποιήματα»,«Της ψυχής μου αποκρίσεις»,«Alter Ego», «Σκόρπια Φύλλα»,«Αποχαιρετισμός στη μάνα μου»,«Πέτρινα χρόνια της πατρίδας μου» και το βιβλίο «Κριτική Προσέγγιση ποιητικού και πεζού λόγου», στο οποίο συμπεριλαμβάνονται είκοσι επτά Νεοέλληνες ποιητές και πεζογράφοι, ενώ αξιόλογο λογοτεχνικό έργο του βρίσκεται ακόμη ανέκδοτο.Πολυσχιδής και ανήσυχος, καταγράφει ό,τι απασχολεί την κοι- νωνία μας, μετουσιώνοντας σε στίχους τις εμπειρίες του.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΜΑΙΡΗ ΓΚΙΩΝΗ – ΛΑΡΕΝΤΖΑΚΗ

«ΠΑΛΜΟΣ»: Σε ποιό περιβάλλον μεγαλώσατε και πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια στα Φιλιατρά Μεσσηνίας;

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΕΛΟΥΖΟΣ: Μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον οικογενειακό με αρχές. Οι παππούδες μας ήταν οι πρώτοι δάσκαλοί μου με τις
ιστορίες του και τα πανέμορφα παιδαγωγικά παραμύθια τους. Οι εποχές ήταν δύσκολες για πολύ κόσμο, είχε όμως και τις ομορφιές της.

«Π»: Πότε ξεκινήσατε να γράφετε;

Κ.Κ.: Αν θυμάμαι καλά, από την έκτη δημοτικού. Έγραψα τότε το πρώτο μου ποίημα, συνέχισα, με μια μικρή διακοπή λόγω της σταδιο-
δρομίας μου στην πολεμική αεροπορία, οπότε και αδρανοποιήθηκα αρκετά χρόνια. Από το 1970 ξανάρχισα να γράφω και εξακολουθώ μέχρι σήμερα. Η ποίηση είναι το οξυγόνο της ζωής μου.

«Π»: Τί σας ώθησε σε αυτή;

Κ.Κ.: Άγνωστο τι με ώθησε στην ποίηση. Ίσως ο συναισθηματικός μου κόσμος που ήθελε να εκφραστεί δια μέσω της ποίησης για τις ομορφιές και ασχήμιες της ζωής.

«Π»: Επομένως, τί είναι ποίηση για εσάς;

Κ.Κ.: Η ποίηση για μένα είναι η Μεγάλη μου Ερωμένη.

«Π»: Τα ποιήματά σας έχουν αποσπάσει πρώτα βραβεία. Ποιά τα συναισθήματά σας για τις βραβεύσεις;

Κ.Κ.: Έχω πληθώρα βραβείων τα οποία απέκτησα από την παρότρυνση φίλων μου που με πίεζαν να συμμετάσχω σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το 2009 έπεσε στα χέρια του Ελληνογάλλου ποιητή Γιάννη Μποζίκη η συλλογή μου «Δώδεκα ποιήματα», την οποία μετέφρασε στα Γαλλικά και τη στείλαμε στον παγκόσμιο διαγωνισμό που γίνεται κάθε πέντε χρόνια από την Ακαδημία Γάλλων Ποιητών και βραβεύτηκε με πολλά επαινετικά λόγια.

«Π»: Ως αρχισυντάκτης του Λογοτεχνικού και Λαογραφικού Ιστορικού Περιοδικού «Φιλιατρά» για μια τριετία, παρουσιάσατε αξιόλογους λογοτέχνες. Είχατε δημιουρ-γήσει παρέα λογοτεχνών;

Κ.Κ.: Με την ανάληψη του καθήκοντος αρχισυντάκτη, από την πρώτη στιγμή δημιούργησα σελίδες με περιεχόμενο τη λογοτεχνία, προβάλλοντας και βοηθώντας νέους και παλαιότερους λογοτέχνες να γίνουν ευρύτερα γνωστοί. Δημιουργήσαμε μια καταπληκτική παρέα, η οποία σε συνεργασία με διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους της περιοχής μας, καθιερώσαμε, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, πάμπολλες βραδιές αφιερωμένες στην ποίηση, τη λαογραφία και στη δημοτική μας παράδοση.

«Π»: Τί πραγματεύονται οι ποιητικές συλλογές σας; Σε ποιούς απευθύνονται;

Κ.Κ.: Όλες οι ποιητικές συλλογές μου, 15 στο σύνολο, περιέχουν ύμνους στη φύση, ερωτικές ανθρώπινες ιστορίες, κοινωνικούς προβληματισμούς, και καταγγελίες για τις απάνθρωπες πράξεις των σημερινών αυτοκρατοριών που εκμεταλλεύονται τον άνθρωπο, προκαλώντας τους πολέμους και… εξαθλιώνοντας την ανθρωπότητα.

«Π»: Ποιός θεωρείτε πως είναι ο ρόλος της ποίησης στη ζωή μας;

Κ.Κ.: -Η ποίηση είναι η πιο πυκνή μορφή του λόγου, είναι η λύτρωση του ανθρώπου και ένας μεγεθυντικός φακός της πραγματικότητας,
από την αρχαιότητα μέχρι σήμερον.Η ποίηση διαμορφώνει τη ζωή μας.

«Π»: Ο ποιητής σέβεται τις υψηλές απαιτήσεις της γλώσσας μας;

Κ.Κ.: Ο ποιητής όχι μόνο πρέπει να σέβεται τη γλώσσα μας αλλά οφείλει και να την εμπλουτίζει.

«Π»: Στον «Ίκαρο», «το δόρυ και το μέτρο και τη δάδα, με σύνεση του Ίκαρου να κρατάς. Στο διάβα σου αθάνατη να μένει η Ελλάδα,κάθε έργο να είναι της καρδιάς.» Στίχοι σας για την πατρίδα μας. Οφείλει ο ποιητής να είναι φιλόπατρις;

Κ.Κ.: Μας το δίδαξαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας και οι νεότεροι Κάλβος, Παλαμάς, Ρίτσος, Ελύτης, Σεφέρης και πολλοί άλλοι.

«Π»: Ποιοί οι αγαπημένοι σας λογοτέχνες;

Κ.Κ.: Ήδη τους ανέφερα παραπάνω προσθέτοντας και τον Καβάφη.

«Π»: Είναι εύκολο να μελετήσουμε σε βάθος την αρχαιοελληνική γραμματεία;

Κ.Κ.: Το κράτος μας σπαταλά την οικονομία μας για ανούσια και επικίνδυνα πράγματα αντί να μορφώνει τους νέους μας, με τον ασύγκριτο
πνευματικό πλούτο μας, που οι ξένοι διαπαιδαγωγούν τη νεολαία τους.

«Π»: Βλέπετε να αλλάζει κάτι στη σύγχρονη ποιητική γραφή;

Κ.Κ.: Η σημερινή ποίηση, φοβάμαι, πως έχει ξεφύγει από το μέτρο.Μοιάζει περισσότερο με πεζό λόγο,που πολλοί νέοι μας ακολουθούν
αυτή τη μόδα γράφοντας και ευτελίζοντάς την.

«Π»: Ο χρόνος, τί ρόλο έχει στη γραφή σας;

Κ.Κ.: Ο χρόνος, δυστυχώς, μου είναι πολύ λίγος. Ασχολούμαι καθημερινά με το διάβασμα και με τη γραφή προσπαθώντας να καλύψω
τις ανάγκες μου με όλα τα είδη του λόγου, ακόμη, και με την κριτική στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και στο θέατρο.

«Π»: Η ποίηση μάς επιλέγει ή εμείς την επιλέγουμε;

Κ.Κ.: Ναι, μας επιλέγει. Είναι θείο δώρο!

«Π»: Ποιά είναι η συνέπεια των απανωτών κρίσεων στη λογοτεχνία;

Κ.Κ.: Η λογοτεχνία πάντοτε είχε κρίσεις, σε όλες τις εποχές υπήρχε ακμή και παρακμή. Πάντως σήμερα υπάρχουν μεγάλα ονόματα πουακόμα δεν έχουν αναδειχθεί. Επίσης το παρήγορο είναι ότι σήμερα εκδίδονται χιλιάδες λογοτεχνικά κείμενα και η νεολαία μας διαβάζει περισσότερο από άλλες περιόδους.

«Π»: Έχει όρια η ελευθερία στο στίχο;

Κ.Κ.: Θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχουν όρια.

«Π»: Τα πνευματικά παιδιά σας,τα έργα σας, πώς τα δέχτηκε το αναγνωτικό κοινό;

Κ.Κ.: Τα πνευματικά μου τέκνα -έργα μου – έχουν αγκαλιαστεί και πολλοί επώνυμοι μου έχουν κάνει «κολακευτικές» κριτικές.

«Π»: Τί σας στενοχωρεί;

Κ.Κ.: Τι με στεναχωρεί; Ότι μεγαλώνω και τώρα που ήθελα να είμαι πιο νέος, βαδίζω προς το τέλος της ζωής.

«Π»: Τί ετοιμάζετε;

Κ.Κ.: Ετοιμάζω παραμύθια που έχω από παλιότερα γράψει καθώς και τα πεζά μου κείμενα, διηγήματα και κριτικές.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή