Ό,τι συμβαίνει είναι για το καλό μας!, γράφει ο Θανάσης Καμπισιούλης

Ρωτήθηκε ο Μίμης Ανδρουλάκης για τις βεντέτες, δηλαδή για το «δίκιο της ανταπόδοσης» που επικρατούσε στην Κρήτη τις περασμένες δεκαετίες. Η απάντησή του ήταν πως καθώς δεν υπήρχε οργανωμένο κράτος, η συγκεκριμένη αρχή χαλιναγωγούσε τα τοπικά πάθη και επειδή όλοι ήξεραν πως αν κάποιος «φάει» το παιδί του άλλου, τότε και ο άλλος θα «φάει» το δικό του παιδί. Αποτέλεσμα αυτής της «κακής συνήθειας» ήταν να μην πάρει έκταση ο Εμφύλιος στην Κρήτη, ενώ επικράτησε και πήρε μεγάλες διαστάσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι μια άποψη που πέρα από το αν είναι σωστή ή λάθος, δείχνει μια αποδοχή της πραγματικότητας, αλλά και μιας ερμηνείας πως «ό,τι συμβαίνει είναι για το καλό μας».

Είναι μια στάση ζωής που όλοι μας θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε ώστε να διευκολύνουμε την καθημερινότητά μας και να περιορίσουμε τυχόν στεναχώρια, άγχος και προβληματισμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές. Θα συμβεί, με τον τρόπο που ο καθένας ερμηνεύει τα γεγονότα, το καλό αλλά και το κακό. Το εύκολο και το δύσκολο, αλλά και το όμορφο και το άσχημο. Αν η εξήγηση που θα δώσουμε είναι πως ό,τι συνέβη είναι για το καλό μας, έχουμε ήδη κάνει ένα βήμα στην επίλυση της δυσκολίας ή στην απόλαυση της επιτυχίας.
Δεν είναι εύκολο, κυρίως αν αυτό που συμβαίνει προκαλεί πόνο ή δεν δείχνει με την πρώτη ματιά να έχει θετικό αντίκτυπο σε εμάς. Μια τέτοια περίπτωση εξόργισε τον βασιλιά της ιστορίας μας, όταν ο κουρέας αντί να κόψει το νύχι του του βασιλιά, έκοψε το δάκτυλό του. Όπως είναι λογικό, τίποτα θετικό δεν μπόρεσε να βρει ο βασιλιάς μας. Έτσι, αντέδρασε άμεσα και αφενός τιμώρησε τον κουρέα, αφετέρου έστειλε στη φυλακή τον σύμβουλό του. Το λάθος του κουρέα ήταν ξεκάθαρο. Το λάθος του σοφού γέροντα ήταν πως όταν έγινε το συμβάν και ρωτήθηκε από το Βασιλιά, του απάντησε: «Μεγαλειότατε ό,τι σου συνέβη είναι για το καλό σου…»

Η συγκεκριμένη απάντηση του Σοφού επαναλαμβανόταν πολλές φορές αλλά ο Βασιλιάς δεν έδινε σημασία, παρόλο που κάποιες φορές δεν την πίστευε, ενώ αρκετές φορές δυσανασχετούσε. Ύστερα από το συγκεκριμένο περιστατικό όμως η φυλάκιση του γέροντα ήταν μονόδρομος. Ο Βασιλιάς ήξερε ότι δεν θα μπορούσε στο εξής να κρατήσει κοντά του τον γέροντα, έπρεπε να στερηθεί τις συμβουλές του, δεν θα μπορούσε να τον συνοδεύσει ξανά κάθε φορά που θα απομακρυνόταν από το παλάτι. Τον φυλάκισε χωρίς άλλη σκέψη.
Την επόμενη μέρα ο βασιλιάς για να ξεθυμώσει και να χαλαρώσει, αποφάσισε να πάει μόνος, αφού ο γέροντας ήταν στη φυλακή, για κυνήγι στο δάσος. Ενώ βρισκόταν στο δάσος, ξαφνικά τον περικύκλωσαν μερικοί οπλισμένοι πολεμιστές. Τον συνέλαβαν και αποφάσισαν να τον θυσιάσουν στον Θεό τους. Όσο κι αν τους ικέτευε ο βασιλιάς, δεν κατάφερε να τους πείσει. Καθώς ο αρχηγός των πολεμιστών ήταν έτοιμος να του μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά, είδε, με τρόμο, πως από το θύμα έλλειπε ένα μέλος – το μικρό του δαχτυλάκι. Βρίζοντας και φτύνοντας τον έλυσε, γιατί δεν επιτρεπόταν να θυσιάσουν κάποιον που δεν ήταν αρτιμελής και έτσι τον άφησαν να φύγει!
Ζαλισμένος και τρομοκρατημένος ο βασιλιάς έτρεξε γρήγορα στο παλάτι του. Στη διαδρομή σκέφτοταν όλα αυτά που συνέβησαν και συνειδητοποίησε πως ο σοφός γέροντας είχε δίκιο. Κατάλαβε πως χάρη σε εκείνο το ατύχημα του κουρέα σώθηκε η ζωή του. Τι σημασία είχε ένα δαχτυλάκι λιγότερο μπροστά στον κίνδυνο που είχε διατρέξει; Σκέφθηκε πως είναι καλύτερα ζωντανός και με ένα δάχτυλο λιγότερο, παρά νεκρός!
Φτάνοντας στο παλάτι ο βασιλιάς, πήγε αμέσως στις φυλακές και ελευθέρωσε τον κουρέα και μετά πήγε στον σοφό γέροντα, μπήκε στο κελί τον αγκάλιασε και του είπε: «Φίλε μου, συγχώρεσέ με για το κακό που σου έκανα, τι τυφλός που ήμουνα. Με συνέλαβαν στο δάσος μερικοί άγριοι πολεμιστές και ενώ ήταν έτοιμοι να με θυσιάσουν, είδαν πως μου έλειπε το μικρό μου δαχτυλάκι και με άφησαν να φύγω. Είχες δίκιο φίλε μου. Ό,τι μας συμβαίνει, είναι για το καλό μας! Συγχώρεσέ με φίλε μου, θα είσαι πάντοτε κοντά μου και όλο το βασίλειο σου ανήκει…»
Θα ήθελα όμως να μάθω κάτι ακόμη. «Πες μου σε παρακαλώ πολύ, «ποιο είναι το καλό που συνέβη σε σένα; Τι καλό πήρες αφού σε έβαλα στη φυλακή;». Με ηρεμία ο γέροντας κοίταξε τον βασιλιά του και του απάντησε: «Εξοχότατε, εάν δεν με είχατε φυλακίσει θα σας είχα συνοδέψει, όπως πάντα, στο κυνήγι σας στο δάσος. Εμένα όμως δεν λείπει κανένα δάχτυλο… Είμαι αρτιμελής!»
Το δύσκολο πάντα θα έρθει, το κακό έχει πολλές πιθανότητες να συμβεί. Όσες επιπτώσεις κι αν φέρουν στη ζωή μας μπορούμε να επιλέξουμε από όλα τα χρώματα της παλέτας. Μπορούμε να μην τα βλέπουμε όλα μαύρα, μπορούμε να δώσουμε το χρώμα που μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα. Ακόμη κι αν το μυαλό μας εγκλωβίζεται στην στεναχώρια, την λύπη και την απογοήτευση, ας θυμόμαστε τα λόγια του Σοφού γέροντα: «ό,τι συμβαίνει είναι για το καλό μας!»

• Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου: eetsi@windowslive.com