Άλλο σωτηρία και άλλο αποικία

ΠΑΛΜΟΓΡΑΦΟΣ
Άλλο σωτηρία  και άλλο αποικία

Αν φάνηκε κάτι από τη Σύνοδο Κορυφής και το Eurogroup είναι ότι οι Γερμανοί είναι ικανοί με τη στενοκεφαλιά, την αλαζονεία και την αδιαλλαξία τους, να διαλύσουν την Ευρώπη. Ασφαλώς και είναι αυτοί που πληρώνουν τα περισσότερα από όλους μέσω της συμμετοχής τους στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και όπου αλλού χρειάζεται. Είναι, όμως, και οι πιο ωφελημένοι από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ασφαλώς και η δική τους άποψη θα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα μέσα στα ευρωπαϊκά όργανα. Από εκεί, όμως, μέχρι να φέρονται ως δικτάτορες, να μη συζητούν την άποψη κανενός άλλου, να επιβάλουν εξαντλητικά προγράμματα λιτότητας, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιπτώσεις, και να απαιτούν την καθ’ ολοκληρίαν υποταγή όλων στη γερμανική «λουθηρανική λογική» δεν είναι πλέον ανεκτό.
 
O εκρηκτικός συνδυασμός της διόγκωσης του δημοσίου χρέους και της παραγωγικής αποσάθρωσης των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που ξεκίνησε το 2008 και των εγκληματικών πολιτικών των ντόπιων πολιτικοοικονομικών «ελίτ», και της διαδικασίας «γερμανοποίησης» της Ε.Ε., εξαιτίας του έντονου Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, που εκμεταλλεύεται την αντιδημοκρατική δομή της Ε.Ε. και την οικονομική του υπεροπλία, που στηρίχθηκε και στις τεράστιες εισαγωγές καταναλωτικών αγαθών από τις χώρες του Νότου, οδηγεί στο ανήκουστο αποτέλεσμα της δημιουργίας ευρωπαϊκών χωρών ως «αποικίες χρέους».  
Το πείραμα αυτό της μετατροπής μιας τυπικά ισότιμης Ευρωπαϊκής χώρας εντός του σκληρού πυρήνα του ευρώ σε «αποικία χρέους» στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, πραγματοποιείται ολοένα και συστηματικά μέσω των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών στη χώρα μας στο όνομα της περίφημης σωτηρίας. Το πρόσφατο παρελθόν όμως έχει δείξει πως κάθε «σωτηρία» μας οδηγεί ακριβώς στην ανάγκη να υπάρξει και μία νέα «σωτηρία».
Ο όρος «αποικία χρέους», που εισήχθη στο δημόσιο διάλογο από τον καθηγητή Νίκο Κοτζιά, απεικονίζει πληρέστερα τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδος, αφού ο όρος «προτεκτοράτο» που συνήθως χρησιμοποιείται από πολλούς, αφορά χώρες που βρίσκονται σε σχέση εξάρτησης με ένα ισχυρότερο τρίτο που αναλαμβάνει να τις προστατεύει με βάση θεσμοποιημένες συνθήκες εξάρτησης. Αντίθετα, η «αποικία» εξακολουθεί να διατηρεί την τυπική ανεξαρτησία της αλλά επί της ουσίας η κυριαρχία της έχει υπονομευθεί μέσω του ειδικού μηχανισμού απώλειας της ανεξαρτησίας που είναι το χρέος της.
Τεράστιες ευθύνες γι’ αυτήν έχει το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε της τύχης της στην ύστερη περίοδο της μεταπολίτευσης και η οικονομική ολιγαρχία, αφού σε πλήρη συνεργασία και διαπλοκή διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Εγκληματικές επίσης ευθύνες έχουν αναμφισβήτητα οι μνημονιακές κυβερνήσεις Παπανδρέου – Παπαδήμου, που ενέταξαν την χώρα στον μνημονιακό κηδεμόνα δημιουργώντας τις συνθήκες για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και της κοινωνικής ισορροπίας.
Τέλος, βαρύτατες ευθύνες έχει και η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση που, ως κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», παραβιάζοντας την προεκλογική δέσμευση για σοβαρή επαναδιαπραγμάτευση της μνημονιακής πρόσδεσης, έθεσε ως πρώτο όρο την πλήρη υποταγή στις ορέξεις των δανειστών και κυρίως του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, κάτι που οδηγεί σε απώλεια και αυτού του στόχου για κάποιας μορφής αναδιαπραγμάτευσης, όπως φαίνεται ξεκάθαρα από τις πρόσφατες εξελίξεις στο Eurogroup. Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε πολύ μεγάλο πολιτικό, οικονομικό και εθνικό κίνδυνο.
Περισσότερο και από το νέο μνημόνιο, η κυβέρνηση εκτίθεται πολιτικά από την έλλειψη αξιοπιστίας. Αν για την επιβολή των νέων σκληρών μέτρων προβάλλεται το επιχείρημα του «αναγκαίου κακού» προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη δόση και να ελπίζουμε στην ανάκαμψη, για το κουκούλωμα των ευθυνών εκείνων που μας οδήγησαν ως εδώ δεν μπορεί τα υπάρξει καμία απολύτως δικαιολογία.
Η διαδικασία μετατροπής της χώρας μας σε ιδιότυπη ευρωπαϊκή «αποικία χρέους» πρέπει άμεσα να ανατραπεί. Απαιτείται μία προοδευτική κυβέρνηση αντιμνημονιακού προσανατολισμού και με βάση την πολιτική συνεργασία των χωρών του Ευρωπαϊκού νότου, στις οποίες τελευταίως εντάσσεται και η Γαλλία να σταματήσουν την πολιτική της δημιουργίας ευρωπαϊκών «αποικιών χρέους» εντός της Ε.Ε. και τους ξεκάθαρους πλέον στόχους της γερμανικής οικονομικής ελίτ να επεκτείνει την οικονομική και εν συνεχεία την πολιτική της κυριαρχία σε όλη την Ευρώπη. Αν αυτό δεν ανατραπεί το συντομότερο τότε όπως η ιστορία πολλές φορές έχει καταδείξει, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μετατραπεί σε «ναυάγιο» με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς της.

Υ.Γ. Τώρα αν κάποιοι επιμένουν πως πίσω απ’ όλα αυτά κρύβεται το περίφημο λόμπι της δραχμής, να τους θυμίσουμε ότι ο πανικός δεν ήταν ποτέ καλός σύμβουλος και τα εκλογικά ποσοστά δεν διορθώνονται ούτε με τυφλές επιθέσεις επί δικαίων και αδίκων ούτε με «ξαφνικούς» εορτασμούς γενεθλίων.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή