Γιορτή στη μνήμη της Μαρισούλας

Μία εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη της Μαρισούλας θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου «Θάνος Κωτσόπουλος» του Δήμου Γαλατσίου (Αρχιμήδους 2 & Ιπποκράτους). Μία γιορτή που θα είναι ανοικτή από τις 11 το πρωί έως και αργά το βραδάκι, όπου όσοι γνώριζαν τη Μαρισούλα θα θυμηθούν όμορφες αναμνήσεις μαζί της κι όσοι την ακούν πρώτη φορά θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν μία αληθινή μαχήτρια της ζωής.

Η Μαρισούλα Καταραχιά ήταν η πρώτη ΑμΕΑ που κυκλοφόρησε με αναπηρικό αμαξίδιο στο Γαλάτσι, ήταν η έμπνευση και η αιτία που το Γαλάτσι έγινε προσβάσιμο με ράμπες, αλλά και εκείνη που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο κοιτούσαν οι άνθρωποι τα άτομα με αναπηρία. Έλεγε πάντα «δεν κοιτάω τι δεν μπορώ να κάνω, θα κάνω ότι μπορώ» και ότι «τα παράπονα είναι χάσιμο χρόνου και ενέργειας, θέλω να κάνω κάθε μέρα κάτι ευχάριστα!»
Γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου του 1982 και ενώ έφυγε νωρίς από τη ζωή, τον Αύγουστο του 2016, πρόλαβε να κάνει πολλά. Ήταν Αρχιτέκτονας Εσωτερικών Χώρων και Σχεδιάστρια Αντικειμένου, Μουσικός, Webdesigner, Φωτογράφος, Συντάκτρια, Δασκάλα. Μέσα από πολλές, λοιπόν, δραστηριότητες που θα παρουσιαστούν την Δευτέρα 21/11 θα την θυμηθούν όσοι είχαν την τύχη να την γνωρίσουν και να συνεργαστούν μαζί της σε μια έκθεση ανοικτή από το πρωί για το κοινό.
Στην ίδια αίθουσα θα πραγματοποιηθεί στις 19.00 μια χαρούμενη εκδήλωση, με τη συνεργασία μαθητών από το Ωδείο Αμαντέους και τη χορευτική ομάδα του Συλλόγου Θεσσαλών Γαλατσίου.

ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΜΑΡΙΣΟΥΛΑ
Με μια επιστολή προς τα σχολεία και τους νέους, κυρίως, του Γαλατσίου η μητέρα της Μαρισούλας, Μαρί Κλαίρης Μπερζέ, μας γνωρίζει την κόρη της, καλώντας μας να συμμετέχουμε σ’αυτή την χαρούμενη γιορτή στη μνήμη της.
«Στις 3 Δεκεμβρίου εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για ΑμΕΑ, που τιμώνται τα άτομα με αναπηρία, η οποία θεσπίστηκε και τηρείται παγκόσμια από τα Ηνωμένα Έθνη το 1992. Σύμφωνα με στοιχεία τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας περίπου 15% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από κάποιας μορφής αναπηρία, είναι μεγάλο ποσοστό, πώς δεν τους βλέπουμε; Αλλά πολλές παθήσεις δεν φαίνονται και σε άλλες, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν διάφορα πρακτικά προβλήματα και αυτό τους εμποδίζει μερικές φορές να κυκλοφορούν ανενόχλητα.
»Όλοι έχετε δει τις ράμπες στα πεζοδρόμια, στις διασταύρωσεις, που είναι για την διευκόλυνση της κυκλοφορίας των αναπηρικών αμαξιδίων, για τα παιδικά καροτσάκια και τα καρότσια της Λαϊκής, ενώ είναι πολύ βολικές για τα ποδήλατά σας. Μήπως, όμως, δεν δίνουμε πολλή σημασία, μήπως νομίζουμε πως πάντα υπήρχαν…
»Γι’ αυτόν τον λόγο θέλω να σας γνωρίσω τη Μαρισούλα, την κοπέλα η οποία ήταν η έμπνευση και η αιτία που το Γαλάτσι απέκτησε τις ράμπες και πολύ νωρίτερα από το Δήμο Αθηναίων.
»Η Μαρισούλα ήταν ένα κανονικό κορίτσι, ένα κανονικό παιδί, ακριβώς σαν εσάς, απλώς είχε γεννηθεί με μια σπάνια πάθηση – Ατελή Οστεογένεση – όπου τα κόκκαλα δεν είναι τέλεια, είναι πολύ εύθραυστα και λυγίζουν μέχρι να σπάσουν. Είχε πολλά κατάγματα και εκτός από τον γύψο που είχε βάλει, υποβλήθηκε σε πολλά χειρουργεία, κατά τα οποία οι γιατροί τοποθέτησαν μεταλλικές ράβδους στα πόδια της για υποστήριξη. Της ήταν πολύ δύσκολο να περπατήσει και έτσι απέκτησε το πρώτο της αναπηρικό αμαξίδιο, με το οποίο πήγε στην 1η τάξη του Δημοτικού.
»Στην αρχή οι συμμαθητές της τής έκαναν πολλές ερωτήσεις: αν είχε πέσει από το μπαλκόνι και για ποιο λόγο δεν μπορούσε να περπατήσει, αν θα γινόταν καλά και αν μπορούσε να παίξει. Αλλά σύντομα κατάλαβαν ότι η Μαρισούλα “δεν ήταν ούφο”, της άρεσαν πολλά παιγνίδια, μόνο που δεν περπατούσε και χρειαζόταν κάποιον να σπρώχνει το καροτσάκι της, επειδή το Γαλάτσι έχει πολλούς ανήφορους και κατήφορους.
»Επειδή η μαμά της ήταν από την Ολλανδία, πήγε τα καλοκαίρια εκεί για διακοπές, εκεί είναι όλο επίπεδα και κυκλοφορούν πολλά άτομα με αμαξάκια. Όταν είδε τις ράμπες που είχαν εκεί, ζητούσε η Μαρισούλα από την μαμά της να γράψει στον Δήμαρχο του Γαλατσίου, αν γινόταν να φτιάξουν και εδώ, στο Γαλάτσι, ράμπες, που θα διευκόλυναν πολύ τις διαδρομές της. Και ο τότε Δήμαρχος, Βασίλης Παπαδιονυσίου, το βρήκε μια καλή ιδέα κι έφτιαξε τις ράμπες άμεσα.
»Μερικές φορές, τα πράγματα δεν ήταν εύκολο για την Μαρισούλα, αλλά είχε ένα βιβλίο για την Έλεν Κέλλερ, την Αμερικανίδα που ήταν τυφλή και κωφή, και αυτό της έδινε το κουράγιο, ότι αν θέλεις κάτι, πραγματικά τα καταφέρνεις παρ’ όλες τις δυσκολίες.
»Τελειώνοντας το 6ο Γυμνάσιο, πήγε στο 4ο Λύκειο, εκεί οι καθηγητές τη συμβούλεψαν να ψάχνει κάποια άλλη σχολή, βρήκε το 2ο ΤΕΕ στην Νέα Φιλαδέλφεια όπου υπήρχε ως κατεύθυνση η Διακόσμηση, που ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε. Σε αυτήν τη σχολή κέρδισε αυτοπεποίθηση, διάφορα διακρίσεις και βραβεία, και επίσης απέκτησε πολλούς καλούς φίλους.
»Η Μαρισούλα πήγε στο ΤΕΙ Αθήνας, έγινε Αρχιτέκτονα Εσωτερικών Χώρων και Σχεδιάστρια Αντικειμένου, βρήκε δουλειά στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Γαλατσίου. Απέκτησε το πτυχίο πιάνου, επίσης ήταν φωτογράφος, Webdesigner και συντάκτρια για το περιοδικό του Ολλανδικό Σύλλογο στην Ελλάδα, ενώ δίδασκε Autocad και 3D Studio Max σε συναδέλφους και φίλους.
»Πάντα έλεγε “δεν κοιτάω τι δεν μπορώ να κάνω, κάνω ό,τι μπορώ”. Όταν έχασε τη δουλειά της στην οικονομική κρίση, πήγε στην Ολλανδία στην αδελφή της και εκεί κατάφερα να πραγματοποιήσει και ένα άλλο όνειρό της, να μένει ανεξάρτητη στο δικό της διαμέρισμα. Αλλά δυστυχώς, δεν είναι ένα παραμύθι που τελειώνει καλά, η Μαρισούλα έπαθε, εκτός από την Ατελή Οστεογένεση, επίσης από Ρευματοειδή Αρθρίτιδα και, μετά από Μελάνωμα, καρκίνο του δέρματος και ύστερα από πολλές διαφορετικές θεραπείες πέθανε σε ηλικία μόλις 33 χρόνων.
≥Όσο άρρωστη και να ήταν, δεν ήθελε να στεναχωριέται κανείς, έλεγε ότι “δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα με παράπονα, είναι χάσιμο χρόνου και ενέργειας, θα χαρώ κάθε μέρα όπως έρχεται”.
≥Και ήθελε μετά τον θάνατό της να μην κλαίμε ή να φοράμε μαύρα, αλλά να κάνουμε μια εορτή για να την θυμόμαστε!
≥Και αυτό θέλουμε να κάνουμε… Στις 21 Νοέμβριο, στα γενέθλιά της Μαρισούλας, θα έχουμε μια έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο στο Δημαρχείο, ανοικτό από 11.00 το πρωί, ενώ στην ίδια αίθουσα θα πραγματοποιηθεί μια χαρούμενη εκδήλωση, που θα ξεκινήσει στις 19.00, με τη συνεργασία μαθητών του Ωδείο Αμαντέους και της ομάδας χορού του Συλλόγου Θεσσαλών Γαλατσίου.»

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Πήγαινε στην κορυφή